Άλλη μια απώλεια μετρά η Παροικία μας. Η αξιοσέβαστη Αικατερίνη Πιερίδη, η οποία διέμενε στο ΜΑΝΝΑ, αποχαιρέτησε τη ζωή και με θλίψη η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας την αποχαιρετά.
Η νεκρώσιμος Ακολουθία θα τελεσθεί την Κυριακή 27 Οκτωβρίου και ώρα 12 π.μ. στον Ιερό Ναό του Ελληνικού Κοιμητηρίου Αλεξανδρείας.
Αιωνία της η Μνήμη
του Νικόλαου Νικηταρίδη
Είναι γνωστό πως η Βασιλική Οικογένεια και η Εξόριστη Κυβέρνηση της Ελλάδας φιλοξενήθηκαν στην Αίγυπτο κατά τον Β΄π.π. και συγκεκριμένα από το 1941 ως το 1944. Το δε θωρηκτό Αβέρωφ – δωρεά του Αιγυπτιώτη Μεγάλου Ευεργέτη Γεωργίου Αβέρωφ – ήταν από τα λίγα ελληνικά πλοία που κατόρθωσε να φτάσει σώο στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας
Προ της αναχωρήσεως τους λοιπόν το 1944, ο Κυβερνήτης του Αβέρωφ Πλοίαρχος Π. Κώνστας έστειλε μια θερμή ευχαριστήρια επιστολή στην Ελληνική Κοινότητα Πορτ-Σάιτ που αντανακλά τα ευγνώμονα αισθήματα όλου του ελληνικού ναυτικού, επιστολή που για την ιστορία δημοσιεύουμε κατωτέρω.
¨Αξιότιμε κ. Πρόεδρε,
Λυπούμε εξαιρετικά, διότι λόγω εσπευσμένου απόπλου του πλοίου, δεν έχω τον χρόνον να έλθω να σας αποχαιρετήσω.
Επιθυμώ εξ ονόματος των αξιωματικών, υπαξιωματικών και του πληρώματος του ¨Αβέρωφ¨ να ευχαριστήσω θερμώς τόσον εσάς, όσο και την Κοινότητα, δι΄ όσα δια το πλοίον μας εκάματε, ως και δια την φιλοξενίαν και τα φιλόστοργα αισθήματα, τα οποία η ενταύθα Παροικία επέδειξε προς όλους μας, διαρκούσης της περιπετείας ταύτης της Πατρίδος μας.
Παρακαλώ, διαβεβαιώσατε την ενταύθα Ελληνικήν Παροικίαν ότι δεν θα λησμονήσωμεν υψώντες την Σημαίαν μας επί του Ιερού Βράχου της ακροπόλεως, να στρέψωμεν τον νουν μας προς το ωραίον και συμπαθητικόν Πορτ Σάιτ¨.
Μετά τιμής
Ο Κυβερνήτης Π. Κώνστας
26/8/1944
Φωτογραφίες: Γεωργία Χαρβάλα
Την Παρασκευή το απόγευμα 5 μ.μ. τελέσθηκε ο πανηγυρικός Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας επί τη εορτή του Μεγαλομάρτυρος Αγίου Δημητρίου στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Κανισκέρειο ίδρυμα.
Τον Εσπερινό τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μπουρούντι – Μπουζουμπούρας κ. Ισαάκ, με τους μαθητές της Πατριαρχικής Σχολής Άγιος Αθανάσιος. Παρευρέθησαν πιστοί της Παροικίας.
Ο Άγιος Δημήτριος θεωρείται από τους ενδοξότερους και δημοφιλέστερους αγίους της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας, μαζί με τον Άγιο Γεώργιο. Είναι πολιούχος της Θεσσαλονίκης, στην πόλη που γεννήθηκε, έζησε και μαρτύρησε.
Ο Δημήτριος γεννήθηκε γύρω στο 280 στη Θεσσαλονίκη, επί αυτοκράτορος Μαξιμιανού, και καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια. Σε νεαρή ηλικία κατατάχθηκε στον ρωμαϊκό στρατό και έφτασε ως το βαθμό του χιλίαρχου, σε ηλικία μόλις 22 ετών. Φύση φιλομαθής και ερευνητική αναζητούσε το υψηλό και το αληθινό και το βρήκε στη χριστιανική πίστη, της οποίας έγινε διαπρύσιος κήρυκας στη Θεσσαλονίκη.
Σχημάτισε ένα κύκλο νεαρών μαθητών και τους δίδασκε την Αγία Γραφή στις υπόγειες στοές κοντά στα δημόσια λουτρά της πόλης. Κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας συνάθροισης, οι ειδωλολάτρες τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν ενώπιον του αυτοκράτορα Μαξιμιανού, που παρεπιδημούσε στη Θεσσαλονίκη. Όταν ο αυτοκράτορας του ζήτησε να απαρνηθεί την πίστη του, ο Δημήτριος του απάντησε: «Τω Χριστώ μου πιστεύω μόνον». Ο Μαξιμιανός εξοργισμένος από τη θαρραλέα στάση του αξιωματικού του διέταξε να τον φυλακίσουν.
Εν τω μεταξύ, ένας από τους μαθητές του Δημητρίου, ο Νέστορας, παρουσιάστηκε στο στάδιο της Θεσσαλονίκης, όπου ο Μαξιμιανός διοργάνωνε αθλητικούς αγώνες και ζήτησε να αγωνιστεί εξ ονόματος των χριστιανών με τον θηριώδη και ακατανίκητο παλαιστή Λυαίο, ειδωλολάτρη καταγόμενο από το Σίρμιο της Πανονίας (σημερινή Μητροβίτσα Σερβίας). Με την πεποίθηση ότι έχει τη χάρη και τη βοήθεια του Θεού, ο Νέστορας μπήκε στην παλαίστρα και όχι μόνο νίκησε τον Λυαίο, αλλά τον σκότωσε, όπως ο Δαυίδ τον Γολιάθ στην Παλαιά Διαθήκη.
Οργισμένος ο Μαξιμιλιανός από την ήττα του εκλεκτού του, διέταξε τον αποκεφαλισμό του Νέστορα και τη θανάτωση του Δημητρίου με λογχισμούς. Ο Δημήτριος τάφηκε στον τόπο του μαρτυρίου του, όπου αργότερα χτίστηκε περίβλεπτος ναός προς τιμήν του. Από τον τάφο του ανάβλυζε μύρο, εξού και η ονομασία Μυροβλήτης.
Σπάνια ένας άγιος έχει ταυτισθεί τόσο στενά με μία πόλη, όσο ο Άγιος Δημήτριος με τη Θεσσαλονίκη. Θεωρήθηκε ανέκαθεν από τους Έλληνες ο φρουρός της πόλης, που μαζί με το λαό αγωνίζεται εναντίον των Σλάβων, Αβάρων, Αράβων, Νορμανδών, Φράγκων, Τούρκων και άλλων βαρβάρων. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε τη Θεσσαλονίκη ανήμερα της εορτής του Αγίου Δημητρίου (26 Οκτωβρίου 1912), γεγονός που θεωρήθηκε θαύμα.
Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας εύχεται χρόνια πολλά σε όλους τους εορτάζοντες
Απολυτίκιο Αγίου Δημητρίου
Μέγαν εύρατο εv τοις κιvδύvοις, σε υπέρμαχοv, η οικουμένη, Αθλοφόρε τα έθνη τροπούμενον. Ως ουν Λυαίου καθείλες την έπαρσιν, εν τω σταδίω θαρρύvας τον Νέστορα, ούτως Άγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Πηγή:σαν σήμερα
