Συντάκτης: Greg Chaliakopoulos

Ο Κώστας Φέρρης, Αιγυπτιώτης με λαμπρή καριέρα στον κινηματογραφικό και τηλεοπτικό χώρο, αποτελεί έναν από τους σπουδαιότερους σύγχρονους σκηνοθέτες. Η παρουσία του στην τέχνη έχει σφραγίσει το καλλιτεχνικό του «διαβατήριο» με περγαμηνές, διακρίσεις και εξαιρετικές κριτικές.

Γι αυτό και το Υπουργείο Πολιτισμού της Αιγύπτου, το Φεστιβάλ Μεσογειακού Κινηματογράφου Αλεξανδρείας και η Ένωση Συγγραφέων και Κινηματογραφικών Κριτικών της Αιγύπτου, αποφάσισαν να τον τιμήσουν φέτος με το Βραβείο για το Σύνολο του Έργου του, Life-Time Achievement Award, κατά τη διάρκεια τελετής στη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας την 3η Οκτωβρίου 2023.

Ο Κώστας Φέρρης γεννήθηκε στις 18 Απριλίου 1935 στο Κάιρο της Αιγύπτου. Είναι Έλληνας και η οικογένεια του έχει κυπριακές και λιβανέζικες (από την οικογένεια Λαχούντ) καταβολές. Η παιδεία του ήταν προσανατολισμένη στο διεθνή ορίζοντα, αλλά βασισμένη στις ελληνικές ρίζες του. Σπούδασε στην Αμπέτειο Σχολή και στη Δραματική Σχολή του Τάκη Τσάκωνα, στο Κάιρο, στην Ανωτέρα Σχολή Κινηματογράφου, στην Αθήνα, και συνέχισε τις σπουδές του με stages στη Nanterre και στη Σορβόννη, στο Παρίσι. Απ’ το 1957 εγκαθίσταται στην Ελλάδα. Δουλεύει ως βοηθός σκηνοθέτη σε περισσότερες από 60 ταινίες μυθοπλασίας. Συνεργάζεται, ανάμεσα σε άλλους, με τους Μιχάλη Κακογιάννη, Νίκο Κούνδουρο, Τάκη Κανελλόπουλο, Γρηγόρη Γρηγορίου, Andrew Marton, James Neilson, Robert Aldrich, Edouard Molinaro, Richard Sarafian, Laszlo Benedeck, Richard Wilson, Pierre Kast, Jean-Daniel Pollet, κ.ά. Εντάσσεται στην ομάδα έρευνας για το ρεμπέτικο τραγούδι, και συγχρόνως δημιουργείται, με δική του κυρίως πρωτοβουλία, η Ομάδα για την ανανέωση του Ελληνικού Κινηματογράφου. Ίσαμε το 1967, σκηνοθετεί την πρώτη του ταινία μικρού μήκους, “Τα ματόκλαδά σου λάμπουν” (1961), ανώνυμα την ταινία “Ένας Ντελικανής” (1963), που υπογράφει ο συγγραφέας Μανώλης Σκουλούδης, και την πρώτη (με την υπογραφή του) ταινία μεγάλου μήκους, “Μερικές το προτιμούν χακί” (1965). Από πριν, αλλά και κατά τη διάρκεια της εξορίας του στο Παρίσι (1967-1973), συνεργάζεται στενά με το Γάλλο σκηνοθέτη (και φίλο του από το 1962) Jean-Daniel Pollet. Μαζί του συμμετέχει ενεργά στο κίνημα του Μάη του 1968. Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα γνωρίζεται επίσης με τους Volker Schloendorf, Werner Hertzog, Barbet Schroeder, Nicholas Ray, Samuel Fuller, Ruy Guerra, Anatole και Pascale Dauman και άλλους. Το σενάριο μιας ταινίας, μία όπερα και ένα ροκ-ορατόριο σφραγίζουν την Παρισινή του περίοδο. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, το 1973, σκηνοθετεί τις ταινίες: “Η Φόνισσα”, 1974, “Προμηθέας σε δεύτερο πρόσωπο”, 1975, “Δυο φεγγάρια τον Αύγουστο”, 1978, “Ρεμπέτικο”, 1983 (Αργυρή Άρκτος Φεστιβάλ Βερολίνου, 1984 και Μεγάλο Βραβείο Φεστιβάλ Αλεξάνδρειας, 1985), και “Oh Babylon”, 1988, καθώς και εννέα τηλεοπτικές σειρές, συνολικής διάρκειας περίπου 120 ωρών, για την Ελληνική τηλεόραση, αλλά και περισσότερες από 80 ώρες μουσικών προγραμμάτων, ντοκιμαντέρ, εκπαιδευτικών και ερευνητικών ταινιών. Χαρακτηριστικές είναι οι σκληρές πολεμικές σκηνοθετών -κριτικών, στις οποίες ο Φέρρης πρωτοστατεί από το 1974 ως το 1990. Σκηνοθέτης και σεναριογράφος, κινηματογράφου, θεάτρου, πολυμέσων και άλλων θεαμάτων, λιμπρετίστας, στιχουργός, θεωρητικός του οπτικοακουστικού, παραγωγός ταινιών και μουσικών έργων, μοντέρ και ενίοτε ηθοποιός ή… τραγουδιστής, κατά καιρούς δημοσιογράφος, εκδότης, τηλεοπτικός παρουσιαστής και δάσκαλος σκηνοθεσίας, με τρία διεθνή βραβεία και περισσότερα από 30 εθνικά, μέλος της Ακαδημίας Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, ο Κώστας Φέρρης υπήρξε ένας από τους πλέον πολυπράγμονες κινηματογραφικούς δημιουργούς στη χώρα μας.

Τηλεοπτικές σειρές

“Οι Έμποροι των Εθνών”, 52 επεισόδια, ΕΡΤ, 1973-1974

“Μενεξεδένια Πολιτεία”, 30 επεισόδια, ΕΡΤ, 1975

“Η Ωραία Ελένη των γαϊδάρων”, 26 επεισόδια, ΕΡΤ, 1976

“Έρωτας και επανάσταση”, 6 επεισόδια, ΕΡΤ, 1978

“Έγκλημα στο Ψυχικό”, 20 επεισόδια, ΕΡΤ, 1979

“Οικογένεια Ζαρντή”, 14 επεισόδια, ΕΡΤ, 1982

“Απόδραση”, 13 επεισόδια, ΕΡΤ, 1985

“Ρεμπέτικο” η μίνι σειρά, 4 επεισόδια, ΕΡΤ, 1985

“Καίτη Γκρέϋ: Η ζωή μου” (Σαν παραμύθι), 280 λεπτά, ανέκδοτο

Μουσικές και θεατρικές τηλεοπτικές σειρές

“Η Συνέλευση των ζώων”, μουσικό παραμύθι σε video art, 30 λεπτά, ΕΡΤ 1982

“Κοινής αποδοχής”, μουσική-θεατρική σειρά 13 επεισόδια, ΕΡΤ 1989

“Έλα στο φως”, σε συνεργασία με τον Μίνω Βολανάκη, μουσική-θεατρική σειρά, 13 επεισόδια, ΕΡΤ 1990

“Απόψε στου Θωμά”, μουσική σειρά, 13 επεισόδια, ΕΡΤ 1990

Διακρίσεις και Συμμετοχές

*Μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου

*Πρόεδρος Κριτικής Επιτροπής, φεστιβάλ Βαλκανικού Κινηματογράφου, 1981

*Μέλος του Συμβουλίου του European Script Fund, 1996-1997 (Λονδίνο)

*Μέλος της Γαλλικής Εταιρίας θεατρικών Συγγραφέων (S.A.C.D.)

*Εκπρόσωπος της Ελλάδας στη FERA (Ομοσπονδία Ευρωπαίων Σκηνοθετών)

*Εισηγητής στο Ευρωκοινοβούλιο, 1996, για την Παιδεία του Οπτικοακουστικού Λόγου

Πηγές: Βιβλιονέτ.

Φωτογραφίες: Patris News / documento

Ο Δάκης, το χαμογελαστό παιδί της Αλεξάνδρειας, που γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου 1943 και έφυγε από τη ζωή στις 29 Μαίου 2022 “ έγραψε” με τη ζωή και τα τραγούδια που ερμήνευσε μια από τις πιο σημαντικές ιστορίες στην ποπ μουσική της χώρας.
Από τις πρώτες του εμφανίσεις φορώντας έγχρωμα πουκάμισα με ατέλειωτους γιακάδες, ως τις τελευταίες του σε σκηνές που εμφανιζόταν με τον Monsieur Minimal, έζησε μια ζωή γεμάτη πίστη στο ύφος της μουσικής που ερμήνευσε.
Αστέρι του μοντέρνου ήχου από τα γεννοφάσκια του ο τραγουδιστής, που έφτασε στην Ελλάδα από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου (1963), κατάφερε να γνωρίσει επιτυχία σε ένα ηχητικό ύφος που ποτέ δεν θεωρήθηκε γνήσια ελληνικό. Έστω και έτσι η πορεία του στη μουσική κρατήθηκε ενεργή για περισσότερες από πέντε δεκαετίες.

Ο Δάκης ήταν ο αιώνιος έφηβος του ελληνικού τραγουδιού. Τραγούδησε τον έρωτα σε όλες του τις μορφές, σε όλες του τις εκδοχές.
Από τις ελληνικές ταινίες της δεκαετίας του 1960 όπου μεγαλούργησε ως ανέμελο ομορφόπαιδο τραγουδώντας στις μεγάλες πίστες, σε ελληνικές ταινίες, κυρίως Μίμη Πλέσσα, μέχρι σήμερα που εμφανίζονταν για το κέφι του σε μικρά ψαγμένα μπαρ της Αθήνας, αυτός ο καλλιτέχνης εξέπεμπε διαχρονικά ένα είδος κοσμοπολιτισμού που ήταν συχνά δυσνόητο στην ελληνική πραγματικότητα.

Ο blogger και digger Βαλάντης Τερζόπουλος (aka Electric Looser) επιστρέφει στη χρυσή εποχή του Δάκη. Η ρετροσπεκτίβα του είναι γεμάτη δημοσιεύματα και εικόνες μιας εποχής που η ελληνική νεολαία έψαχνε το ρυθμό στα πάρτι της και ήθελε να συνδεθεί με τις μητροπόλεις της Ευρώπης τραγουδώντας τη χαρά της αγάπης όπως δεν της συνέβη στο παρελθόν.
Πηγή: Fragile

Η Αίγυπτος είναι μια χώρα με ιστορία αιώνων, ισχυρό παρόν, αλλά και δυνατή παρουσία στον ενεργειακό τομέα, γεγονός που της προσδίδει ιδιαίτερη δυναμική. Οι άριστες σχέσεις της με την Ελλάδα και τις από κοινού συνεργασίες τους, όσον αφορά στα προγράμματα σύνδεσης των αγωγών της με την Ευρωπαϊκή ήπειρο, χαράσσουν μια ενδιαφέρουσα προοπτική για το οικονομικό μέλλον και των δύο χωρών.
Τούτο αποτυπώνεται από τις θερμές συναντήσεις, τόσο μεταξύ των ηγετών των δύο φίλιων κρατών μας, όσο και από τις τακτικές συνομιλίες μεταξύ των ομολόγων υπουργών αλλά και των επιχειρηματιών Ελλάδος και Αιγύπτου.
Αποτελεί λοιπόν, σημαντική είδηση, η ανακάλυψη κάθε φορά ενός νέου κοιτάσματος στο υπέδαφος της Αιγύπτου, καθώς η χώρα παίζει σημαντικότατο ρόλο στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο και όχι μόνο.
Το νέο κοίτασμα πετρελαίου που ανακαλύφθηκε, βρίσκεται στην περιοχή πετρελαϊκής έρευνας και εκμετάλλευσης Geisum and Tawila West Concession στον Κόλπο του Σουέζ, όπως ανακοίνωσε το υπουργείο Πετρελαίου της Αιγύπτου.
Η νέα ανακάλυψη έγινε από την αιγυπτιακή εταιρεία πετρελαίου και φυσικού αερίου Cheiron. Η συνολική παραγωγή από ολόκληρο το κοίτασμα, το οποίο βρίσκεται στο Βόρειο Geisum, έχει φθάσει τα περίπου 23.000 βαρέλια την ημέρα, σύμφωνα με το υπουργείο.

Πηγή: Newsit – Καθημερινή