Συντάκτης: Greg Chaliakopoulos

Ο Ηλίας Πίτσικας απαίτησε από τον «Αλεξανδρινό Ταχυδρόμο» να μην αναφερθεί το δικό του όνομα αλλά μόνο η Ομάδα «Πάροδος» και τα νέα παιδιά, οι συνεργάτες του. Δυστυχώς αν και εδόθη η υπόσχεση δεν ήταν εφικτό να κρατηθεί για έναν και μόνο λόγο: Η σεμνότητα, η ταπεινότητα, η αλληλεγγύη και η ενσυναίσθηση αυτού του Αιγυπτιώτη, δεν μας επιτρέπει να τηρήσουμε τα συμπεφωνημένα!

Αποτελεί υποχρέωσή μας, όσο κι αν ο ίδιος δεν το επιθυμεί, να αναφερθούμε στον μοναδικό τρόπο με τον οποίο αποδεικνύει το μέγεθος της Αγάπης που τρέφει για τον Άνθρωπο, κυρίως για τα παιδιά και τους ηλικιωμένους, αλλά και γενικότερα για τον Αιγυπτιώτη Ελληνισμό!

Η Αλεξάνδρεια και το Κάϊρο τον γνωρίζουν όχι μόνο λόγω εντοπιότητας, αλλά περισσότερο για την αφοσίωσή του να προσφέρει έργο, γνώση, ψυχαγωγία και αυτοβελτίωση ιδιαίτερα στους έφηβους μέσα από το παιχνίδι.

Το τετραήμερο της Ομάδας «Πάροδος» είχε απ΄ όλα. Τετραήμερη δράση  επικεντρωμένη στην ψυχαγωγία και τη δημιουργική έκφραση των μαθητών όλων των βαθμίδων των ελληνικών εκπαιδευτηρίων της Αλεξάνδρειας. Στη συνέχεια η ομάδα τέχνης «Πάροδος», το Σάββατο το βράδυ από τις 18.30 έως τις 20.30 στον προαύλιο χώρο του σχολείου και στην αίθουσα “Ιουλίας Σαλβάγου” οργάνωσε την αποχαιρετιστήρια συνάντηση στην οποία συμμετείχαν οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί και αρκετοί γονείς. Κυριάρχησαν τα τραγούδια, τα ρυθμικά παιχνίδια και η ανάδειξη μιας εικαστικής σύνθεσης πάνω σε χάρτινες κούτες με θέμα την αγάπη. Στην κατάληξη της εκδήλωσης προβλήθηκαν δύο οπτικοακουστικές δημιουργίες με τίτλο “Μέρες χαράς και δημιουργίας στην Αλεξάνδρεια” και “Το πάρτυ”. Ακολούθησε η μουσική βραδιά στην «Ένωση» αλλά αξίζει να αναφερθεί η συγκινητική επίσκεψη της Ομάδας «Πάροδος» στον Οίκο Ευγηρίας «ΜΑΝΝΑ», όπου με μουσική και τραγούδια προσέφεραν ανείπωτη χαρά στους ηλικιωμένους που διαβιούν εκεί.

Την εμψύχωση των εκδηλώσεων είχαν οι: Ηλίας Πίτσικας, Άλκης Μπακογιάννη, Ελένη Καλογιάννη, Λεωνίδας Τσαγανός, Γιώργος Μενεγάκης, Κωνσταντίνος Καρανάσιος, Οδυσσέας Καζαντζόγλου και η  Βάσια Κουτσοβασίλη.

Αφήσαμε όμως χώρο και λόγο, στους συντελεστές για να ακούσουμε τη δική τους φωνή. Έτσι ή αλλιώς η συμμετοχή μαθητών, γονέων, εκπαιδευτικών και των τροφίμων του «ΜΑΝΝΑ» ήταν υπέρ το δέον ενθαρρυντική και ουσιαστική!

Ας διαβάσουμε λοιπόν τα όσα μας είπαν στην «στρογγυλή τράπεζα», έξω απ τους κοινοτικούς ξενώνες ο Ηλίας και οι συνεργάτες του.

Αρχίζουμε με την Ελένη:

«Έρχομαι στην Αίγυπτο 5^η φορά και στην Αλεξάνδρεια μάλλον 3^η ή 4^η.. Είχα έρθει με την “Πάροδο”, όταν  ήμουν μαθήτρια της Α΄ Λυκείου, περίπου το 2008, 15 χρόνια πριν. Δεν είμαι Αλεξανδρινή αλλά συμμετείχα σε δράσεις της ομάδας ως έφηβη τότε, οπότε υπήρχε η δυνατότητα να συμμετέχω σ΄αυτήν την κάθοδο και είχε γίνει τότε η πρόταση στην μητέρα μου, η οποία με αγωνία είχε πει: “ε να πας”. Μεγάλωσα στο Χαϊδάρι και για την “Πάροδο”, σαν ομάδα, τώρα δεν ξέρω από που ν΄αρχίσω! Όλα τα ερεθίσματα που έλαβα και σαν παιδί και σαν ενήλικη, με διαμόρφωσαν πάρα πολύ σ΄αυτό που είμαι τώρα. Και επειδή είμαι εκπαιδευτικός, η δική μου η ανάγκη  να ασχοληθώ με τα παιδιά πάνω στο αντικείμενο μου, –  έχω σπουδάσει χημεία οπότε προσπαθούσα να βρω μια διέξοδο σε σχέση με το πως θα εμπλέξω τα παιδιά με αυτό που θα κάνω – νομίζω ότι η “Πάροδος”, έχει βάλει πολύ το χέρι της και στις δικές μου αναζητήσεις και ανησυχίες καλλιτεχνικές.

Η όλη η εμπειρία είναι μοναδική, δεν ξέρω αν μπορώ να βάλω καλές λέξεις για να την περιγράψω, όμως αυτό που μου έρχεται στο μυαλό είναι η συνύπαρξη σ΄αυτόν τον χώρο. Είναι “τρομερό” το πως συνυπάρχουν οι μαθητές οι οποίοι μπορεί να έχουν διαφορετικές καταβολές, αλλά βρίσκονται μέσα σ΄αυτόν τον χώρο ο οποίος για μένα είναι μια όαση που περιβάλλεται από τον αραβικό κόσμο και όλη η εικόνα έχει μια εξαιρετική αντίθεση. Αυτό που θα πάρω από εδώ, είναι αυτήν την πυκνή δράση χαράς και επικοινωνίας που αναπτύξαμε με τα παιδιά και το πολύ όμορφο κλίμα αυτού του 4ήμερου. Επίσης  θα πάρω μαζί μου, την ενέργεια και ότι ακριβώς εξελίχθηκε σ΄ αυτόν τον πολύ ιδιαίτερο χώρο, γιατί έχει μια σημασία, μια βαρύτητα και το που βρισκόμαστε.

Γιώργος

Έχω έρθει και στο παρελθόν πολλές φορές. Η αλήθεια είναι ότι υπήρχε μια ανησυχία όταν είχαμε κανονίσει το ταξίδι με την παρούσα κατάσταση, αλλά μέσα στο Ελληνικό Τετράγωνο δεν υπάρχει καθόλου αίσθηση κινδύνου. Είναι όπως τις άλλες φορές, απλώς υπάρχει ένα βάρος γενικό.

Θυμήθηκα τα παιδιά από την προηγούμενη φορά, είχαμε να έρθουμε κάμποσα χρόνια και τον Απρίλιο που ήρθαμε, κάναμε ένα πρώτο ζέσταμα με τα παιδιά και ξαναγνωριστήκαμε, γιατί τα περισσότερα από αυτά δεν τα είχαμε ξαναδεί. Τώρα μας ξέρανε, ήταν πιο εύκολο να μπούμε κατευθείαν σε δράσεις, να παίξουμε, ήταν πιο γνώριμο. Πήγαμε και στο νηπιαγωγείο.

Κατάλαβα ότι συνυπάρχουν, ότι όλοι είναι άνετοι μεταξύ τους, υπάρχει μια χαρά, μια άνεση στην έκφραση, δεν υπάρχει κάποιο κόμπλεξ έτσι το κατάλαβα. Υπήρχε ενθουσιασμός και από τα ελληνάκια και από τα αιγυπτιάκια. Όταν τους μίλαγες ήταν αμέσως έτοιμα να σου απαντήσουν, ετοιμόλογα, χαρούμενα, με ατάκες, δεν ήταν μαζεμένα.

Καθώς παίζουμε στα παιχνίδια πάντα διακρίνονται κάποιες τάσεις που έχουν, κάποιες κλίσεις, πχ. υπήρχε ένα παιδί το οποίο αυτοσχεδίαζε και έβγαζε στίχους. Είχε μεγάλη φαντασία, εκεί που μιλάγαμε λειτουργούσε αυθόρμητα (ο Αιμίλιος ήταν). Υπάρχουν παιδιά που ασχολούνται με τον Οδυσσέα [συνεργάτης του] και είναι στη ζωγραφική, υπάρχουν όμως και οι αθλητές που φέρνουν μετάλλια.

Πάντα είναι μεγάλη χαρά όταν ερχόμαστε στο Ελληνικό Τετράγωνο. Η αλήθεια είναι ότι εμείς που μένουμε στην Ελλάδα, δεν έχουμε τόσο δυνατή αίσθηση του Ελληνισμού, αυτήν την αίσθηση ότι είμαστε Έλληνες. Εδώ είναι πιο έντονο και πιο γερό το στοιχείο και αυτό είναι ιδιαίτερα συγκινητικό και ωραίο!

Κωνσταντίνος

Έρχομαι για 3^η φορά. Κάθε φορά είναι εμπειρία ζωής, που νοηματοδοτεί και την καθημερινότητα με κάποιο τρόπο. Αυτό που αφήνει μέσα μου, τόσο η εμπειρία με τα παιδιά του Ελληνικού Σχολείου της Ελληνικής Κοινότητας, όσο και η εμπειρία  της Αλεξάνδρειας σαν περιοχή, με δεδομένο τον Ελληνισμό και πως εμείς αλληλοεπιδρούμε με αυτόν, είναι μια εμπειρία που είναι πολύ δυνατή θα έλεγα. Είναι πάρα πολύ δυνατή και λόγω της  απλότητάς της, δηλαδή με κάποιο τρόπο ερχόμαστε και αλληλοεπιδρούμε με τα παιδιά, απλώς παίζοντας. Παίζουμε μουσική χωρίς φανφάρες, χωρίς να παρέχουμε αυτά που ενδεχομένως θα αρέσανε στα παιδιά τη σημερινή εποχή. Τους βάζουμε σε άλλα κανάλια και το αφουγκράζονται αυτό τα παιδιά με μεγάλη χαρά και αυτό δίνει και σ΄ εμάς ικανοποίηση.

Η ομάδα μου έχει προσφέρει δυνατές στιγμές, δυνατές εικόνες και την ικανότητα τού να εκτιμάς τις απλές εικόνες.

Σίγουρα φορτίζομαι με την έννοια ότι παρά το γεγονός ότι είναι λίγοι πληθυσμιακά οι μαθητές και η Ελληνική Κοινότητα, φαίνονται μεταξύ τους να είναι πάρα πολύ δεμένοι. Το βλέπουμε και στις δράσεις που κάνουμε όπου υπάρχει έντονο το στοιχείο της κοινοτικής επίδρασης. Και αυτό χωροταξικά μέσα στην Ελληνική Κοινότητα που είναι με τους ψηλούς της τοίχους, ένα τετράγωνο, μια όαση, αυτή η εικόνα λαμβάνεται ως πολύ ελπιδοφόρα και εμένα μου δίνει μεγάλη χαρά.

Οδυσσέας

Πρώτη φορά βρίσκομαι εδώ. Στην “Πάροδο”,  είμαι από πέρσι που μπήκα στην Καλών Τεχνών και ξεκίνησα δυναμικά δράσεις.

Σίγουρα είναι κάποιου άλλου επιπέδου ότι έχω κάνει με την “Πάροδο”, μέχρι στιγμής, δηλαδή να πάμε σε άλλη χώρα και να έρθουμε σε επαφή με μαθητές, αλλά είναι μια άλλη διαφορετική σύνδεση. Να πω την αλήθεια δεν ήξερα τι να περιμένω. Έχω τεράστια εμπιστοσύνη στην ομάδα και ότι κι αν γινότανε, ήξερα ότι θα γινόταν κάτι ευχάριστο, δηλαδή το ένα θα οδηγούσε στο άλλο και το αποτέλεσμα θα οδηγούσε σε μια καινούργια κατάσταση!

Έχω πάει στην Εράσμιο όπου δουλεύαμε με το νηπιαγωγείο, όμως εδώ ερχόμαστε σε επαφή με τα παιδιά όλων των ηλικιών από 5-6 χρονών μέχρι 18 που είναι το Λύκειο. Φαίνεται η διαφορετική επαφή που μπορεί να έχουμε με τα παιδιά, δηλαδή με ποιο τρόπο μπορεί να εκφράζεται ένα μικρότερο παιδί, η άνετη και πλούσια συζήτηση που μπορούμε να κάνουνε με μεγαλύτερους  και αυτό που με γέμισε πάρα πολύ είναι ότι υπήρχε “τρελή” σύνδεση από την αρχή. Την πρώτη μέρα παίξαμε, δημιουργήθηκε μια βάση και μετά ήταν ποτάμι,  κύλησε πάρα πολύ όμορφα.

Αρχικώς έβλεπαν εμάς να κάνουμε κάποιες πλάκες,  κάποιον να παρουσιάζει και να εκθέτει τον εαυτό του μπροστά σε άλλους κι έτσι γελούσανε και στο πέρασμα των ημερών υπήρχε η ενθάρρυνση ενώ με τα τραγούδια, όλοι ήταν ενωμένοι και τα μικρά και τα μεγάλα παιδιά.

Βάσια

Πρώτη φορά βρίσκομαι εδώ, γνωριστήκαμε σε διάφορες άλλες δράσεις σε σχολεία, θεατρικές παραστάσεις.

Είμαι τρεις μέρες και καθετί που βλέπω, είναι διαφορετικό και πρωτόγνωρο. Σίγουρα οι εικόνες με τα παιδιά, το σχολείο, τις τάξεις που είναι λίγα παιδιά αλλά τόσο ενωμένα, οι σχέσεις τους με τους δασκάλους και με  την ομάδα, με το που ήρθαμε μου έκανε εντύπωση, πολύ ένθερμα τους χαιρέτησαν σαν να τους περιμένανε. Είμαι δασκάλα χορού.

Θα ήθελα να ξανάρθω, νιώθω ότι ήταν για μένα μια γνωριμία και δεν πρόλαβα να  βάλω το δικό μου στίγμα σε όλο αυτό, επειδή όλα συμβαίνουν γρήγορα. Είμαστε εδώ τρεις μέρες και νιώθω σαν να τα ξέρουμε πάρα πολύ καιρό.

Η δε σχέση που έχει δημιουργηθεί με τα παιδιά και σήμερα που τα είδαμε, είναι λες και δουλεύω μαζί τους όλο το χρόνο. Βέβαια  μέσα από το παιχνίδι δημιουργήθηκε όλο αυτό.

Η ερώτηση αφορά πως βλέπουν τον Ηλία Πίτσικα και απαντά για λογαριασμό όλων ο Οδυσσέας:

«Τον Ηλία τον ξέρω από πολύ μικρός, επτά χρονών, από την κατασκήνωση και όσο μεγάλωνα και ήμουν στις δράσεις,  δημιουργείτο μια προσωπική σχέση και μπορούσαμε να επικοινωνούμε όσο περνούσε ο καιρός όλο και πιο ανοιχτά. Τώρα που είμαι στο 2^ο χρόνο στην “Πάροδο”, είναι συγκινητικό που υπήρχε αυτή η εξέλιξη  όλα αυτά τα χρόνια και έχω φτάσει σε μια τέτοια επικοινωνία. Δημιουργείται ένα κλίμα εμπιστοσύνης πολύ ευχάριστο και ξέρω ότι είμαστε μεταξύ μας “δικοί μας άνθρωποι”. Αν γίνει κάτι στραβό ένα απρόοπτο θα βρεθεί λύση στο πιτς φυτίλι, δεν θα βρεθεί κάποιος μειωμένος θα υπάρχει μεταξύ μας κατανόηση και επικοινωνία.  Σίγουρα η δοτικότητα του Ηλία είναι πολύ συν, καθώς είναι πολλές οι στιγμές που λέει “το καλύπτω εγώ” κι όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά με ένα κλίμα οικειότητας σαν μια ομπρέλα προστασίας!

Συζήτηση με Ηλία Πίτσικα

«Από τις 18 -20 Οκτωβρίου ο   στόχος μας ήταν να επικοινωνήσουμε με παιδιά των τριών βαθμίδων των εκπαιδευτηρίων στην Αλεξάνδρεια, με το νηπιαγωγείο, τα παιδιά του δημοτικού και τα παιδιά του γυμνασίου και του λυκείου. Βασικός μας στόχος ήταν η ψυχαγωγία των παιδιών, αλλά βέβαια μέσα από την δημιουργική έκφραση με παροτρύνσεις όπως είναι η κίνηση, ο χορός, η θεατρική έκφραση, η αφήγηση, ήταν οι κύριοι άξονες που κινηθήκαμε. Περιμένοντας βέβαια να δούμε και την αποδοχή των παιδιών.

Βεβαίως στις μικρές ηλικίες όπως είναι το νηπιαγωγείο και των τάξεων του δημοτικού, η αποδοχή μέσα από το παιχνίδι, το τραγούδι, το θέατρο, ήταν πάρα πολύ μεγάλη. Πάντα όμως ιδιαίτερα οι ηλικίες των παιδιών του γυμνασίου ή η εφηβεία όπως είναι το λύκειο, εκεί είμαστε πάρα πολύ συγκεντρωμένοι στους λίγους χρόνους που είχαμε να δούμε ποια είναι η αποδοχή. Θέλω να πω ότι έχοντας σαν βάση τη νεότερη γενιά των συνεργατών, καταφέραμε και κερδίσαμε την αποδοχή και το ενδιαφέρον και έτσι στους λίγους χρόνους που είχαμε δηλαδή Τετάρτη, Πέμπτη και Παρασκευή, ουσιαστικά η αποδοχή ήταν τόσο μεγάλη που τα παιδιά αβίαστα τραγούδησαν και αβίαστα θέλησαν να μπούνε σε μια διαδικασία οπτικοακουστικής δημιουργίας. Αυτό που σας λέω δεν είναι τόσο εύκολο. Αλλά χάρη στην εμπειρία που έχουμε κι εγώ προσωπικά αλλά και οι συνεργάτες της νεότερης γενιάς, καταφέραμε στο μεγαλύτερο μέρος των παιδιών ιδιαίτερα του λυκείου αλλά και του γυμνασίου να έρθουν το απόγευμα στο Αβερώφειο και να μπούμε σε μια διαδικασία οπτικοακουστικής δημιουργίας. Είναι αλήθεια ότι το Αβερώφειο το βράδυ σκοτεινό ή με λίγο φως, μάλλον τους προκάλεσε το ενδιαφέρον η ταινία που θα δημιουργήσουν να είναι μια ταινία θρίλερ. Έτσι λοιπόν φτάσαμε σε ένα αποτέλεσμα και σήμερα Σάββατο απόγευμα έχουμε προσκαλέσει όλα τα παιδιά και τους γονείς να έρθουν στην αυλή, όπου θα παίξουμε και μετά στην αίθουσα «Ιουλία Σαλβάγου» θα τραγουδήσομε και θα δούμε ένα μικρό φωτογραφικό οδοιπορικό από την στιγμές δημιουργίες, ενώ θα δούμε και την ταινία των 4 λεπτών που δημιουργήθηκε.

Επίσης θα ήθελα να πω ότι, Τετάρτη, Πέμπτη και Παρασκευή πρωί, είχαμε σε πρώτο χρόνο την δυναμική επικοινωνία μέσα από δράσεις θεατρικής έκφρασης παιχνιδιού, μουσική με τα παιδιά του δημοτικού, αλλά και με τα παιδιά του γυμνασίου και του λυκείου.

Να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τους εκπαιδευτικούς και τους διευθυντές, γιατί δώσανε χρόνο και διευκόλυναν τις δράσεις μας.

Είχα τη συγκεντρωμένη ενέργεια των συνεργατών που έχουν εμπειρία παρότρυνσης από την κοινή δουλειά που έχουμε κάνει και από την ξεχωριστή προσωπικότητα του καθένα και υπάρχει βεβαίως η δυνατότητα της προσαρμοστικότητας σύμφωνα με τη διάθεση των μαθητών. Γιατί εμείς δεν ήρθαμε με ένα έτοιμο σχέδιο, προσπαθήσαμε να ανοιχτούμε αλλά πάνω απ΄ όλα, παρατηρήσαμε ποιες είναι οι διαθέσεις των παιδιών. Θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα την Ελένη Καλογιάννη που είναι εκπαιδευτικός και έχει εμπειρία σε διαδράσεις παιχνιδιού θεάτρου, μουσικής τον Κωνσταντίνο Καρανάσιο που επίσης είναι μουσικός δικηγόρος αλλά με μεγάλη παιδαγωγική εμπειρία, τον Γιώργο Μενεγάκη που κι εκείνος μουσικός και βεβαίως την Βάσια Κουτσοβασίλη τον Λεωνίδα Τσαγανό και τον ΄Αλκη Μπακογιάννη που είναι ηθοποιός που σκηνοθέτησαν και ενθάρρυναν τα παιδιά να εκφραστούν και να καταγραφεί η οπτικοακουστική δημιουργία. Μέχρι αυτή τη στιγμή που σας μιλώ, δουλεύουν για το μοντάζ της ταινίας που είναι χρονοβόρο και θεωρώ ότι ήταν ένα πολύ όμορφο  4ήμερο, όπως ευχαριστώ  και τον Οδυσσέα Καζαντζόγλου ο οποίος είναι ζωγράφος 2ετής  και ο οποίος συνέθεσε πάνω σε χάρτινες κούτες μια σύνθεση που έχει να κάνει με την αγάπη».

Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας ευχαριστεί θερμά την Ομάδα “Πάροδος” και τον Ηλία Πίτσικα για όσα προσέφεραν στα σχολεία της και τους ενήλικες και τους εύχεται καλή συνέχεια και γρήγορο αντάμωμα!

Η Αίγυπτος είναι η χώρα που δεν θα πάψει ποτέ να κινεί το ενδιαφέρον των επιστημόνων, για το πλούσιο παρελθόν της, την ένδοξη ιστορία της και κυρίως την αρχαιολογική της κληρονομιά

***

Το 1836, ο Αιγυπτιολόγος John Shae Perring, έκανε ανασκαφές στην Πυραμίδα του Σαχουρέ, όταν παρατήρησε μια στοά γεμάτη συντρίμμια.

Ως ειδικός στα σχέδια ορόφων για αυτού του είδους τις κατασκευές, υπέθεσε ότι μπορεί να υπήρχαν αποθηκευτικοί χώροι. Ωστόσο χρειάστηκαν σχεδόν 200 χρόνια για να επιβεβαιωθούν τελικά οι υποψίες του.

Η πυραμίδα είχε υποστεί τόσο μεγάλη καταστροφή που ήταν αδύνατο να εισέλθει κάποιος. Έτσι ο Perring δεν είχε τρόπο να μάθει αν η υπόθεση του ήταν σωστή.
Δεκαετίες αργότερα, ο Γερμανός Αιγυπτιολόγος Ludwig Borchardt αγνόησε την υπόθεση του Perring όταν έκανε ανασκαφές στον χώρο στις αρχές του 1900. Αν είχε κοιτάξει πιο προσεκτικά, η ιστορία μπορεί να ήταν διαφορετική.
Τώρα, μια κοινή ομάδα Αιγύπτιων και Γερμανών αρχαιολόγων, που εργάζεται για την αποκατάσταση της πυραμίδας, έδειξε ότι ο Perring είχε δίκιο.
Με την χρήση μίας μεθόδου που εφαρμόζει παλμούς λέιζερ για να διαπερνά εμπόδια όπως δέντρα και τοίχους, οι ερευνητές χαρτογράφησαν το εξωτερικό και τους εσωτερικούς διαδρόμους και θαλάμους της πυραμίδας.
Οι αλλαγές θερμοκρασίας, η υψηλή υγρασία και οι συνθήκες ανέμου έχουν συμβάλλει στην κατάρρευση ορισμένων τμημάτων της πυραμίδας ανά τους αιώνες. Ο καθαρισμός μέρους των ερειπίων και η δημιουργία τρισδιάστατων χαρτών επέτρεψαν στους ερευνητές να αποκτήσουν μια καλύτερη αίσθηση της πυραμίδας και να εντοπίσουν 8 κρυφά δωμάτια.

Οι θάλαμοι αυτοί είναι πιθανό να χρησιμοποιήθηκαν ως αποθήκες για να φιλοξενηθούν ταφικά αντικείμενα που ανήκαν στους Αιγύπτιους βασιλιάδες, σύμφωνα με τον Αιγυπτιολόγο, Mohamed Ismail Khaled από το Πανεπιστήμιο Julius-Maximilians, ο οποίος ήταν επικεφαλής της ομάδας αποκατάστασης.

Η Πυραμίδα του Σαχουρέ

Η πυραμίδα βρίσκεται στην νεκρόπολη που έχει βρεθεί στην περιοχή Αμπουσίρ, νότια της Γκίζας. Ο Φαραώ Σαχουρέ κυβέρνησε κατά τη διάρκεια της Πέμπτης Δυναστείας, περίπου το 2400 π.Χ. Ένα έγγραφο υποδηλώνει ότι ο Σαχουρέ δεν είχε βασιλική καταγωγή και λέγεται ότι ήταν γιος της θεότητας του Ήλιου, Ρα. Όπως και με άλλους Φαραώ, η πυραμίδα του αποτελούσε μνημείο της βασιλείας του.
Η πυραμίδα του Σαχουρέ έχει βρεθεί στο επίκεντρο ανασκαφών πολλές φορές τους τελευταίους δύο αιώνες. Ο Borchardt άφησε ένα μεγάλο μέρος της πυραμίδας ανεξερεύνητο. Το 1994 ξεκίνησε μια νέα ανασκαφή, αποκαλύπτοντας τεράστιες ασβεστολιθικές πλάκες καλυμμένες με πολύχρωμες εικόνες. Μια εικόνα δείχνει τον Σαχουρέ σε μία βάρκα με έναν στόλο πίσω του.
***
Ένας από τους λόγους για τους οποίους η πυραμίδα βρίσκεται σε τόσο κακή κατάσταση οφείλεται στις αρχικές τεχνικές κατασκευής.
Ο πυρήνας της κατασκευής περιέχει κομμάτια ασβεστόλιθου, κομμάτια πήλινων αγγείων, άμμο και άλλα ερείπια. Αν και αυτά τα υλικά μείωσαν τον χρόνο και το κόστος κατασκευής. Ωστόσο, η τεχνική αυτή μπορεί να έκανε την πυραμίδα πιο επιρρεπή σε κατάρρευση, σύμφωνα με μελέτη.
Το τελευταίο έργο συντήρησης ξεκίνησε το 2019. Η ομάδα εργάζεται για τη σταθεροποίηση της κατασκευής. Στόχος είναι να καθαριστούν και να είναι ασφαλείς οι θάλαμοι προκειμένου να μπορεί η πυραμίδα να είναι προσβάσιμη στο κοινό κάποια στιγμή στο μέλλον.

Πηγή: ENIKOS

Η πλέον αποφασιστική καμπή στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν η μάχη του Ελ Αλαμέιν. Αν ο Ρόμελ είχε νικήσει, σήμερα ενδεχομένως να μιλούσαμε όλοι γερμανικά! Και αυτό θα συνέβαινε λόγω του ότι  οι ναζί θα συνέχιζαν την προσπέλασή τους στην Αίγυπτο, ακολούθως  θα περνούσαν στο Σουέζ κι από εκεί θα κυριαρχούσαν στα πετρελαϊκά αποθέματα της Μέσης Ανατολής. Επομένως η σημασία της ανωτέρω περιοχής όπου κρίθηκε σε μεγάλο ποσοστό ο πόλεμος, αποτελεί σημείο αναφοράς για τον έντιμο  ιστορικό που χρησιμοποιεί το αρχειακό του ενδοσκόπιο, ερμηνεύει τα αποτελέσματα που οδήγησαν στο παρόν και προοιωνίζεται το μέλλον.

Αυτή τη σπουδαία μάχη που συγκαταλέγεται στις 100 μεγαλύτερες μάχες που άλλαξαν την ανθρωπότητα,  τιμά κάθε χρόνο ο Ελληνισμός της Αιγύπτου. Με επικεφαλής, εκπροσώπους του Ελληνικού Στρατού και των  Πολιτειακών θεσμών, στο Ελληνικό Στρατιωτικό Μνημείο πραγματοποιείται ετήσια επιμνημόσυνη δέηση, ακολουθούν ομιλίες και κατατίθενται στέφανοι προς τιμήν των Ελλήνων στρατιωτών και αξιωματικών που αντάλλαξαν τη ζωή τους υπέρ πίστεως και πατρίδος.

Έτσι συνέβη κι εφέτος!  Αν και τα πρόσφατα πολεμικά γεγονότα στη Μέση Ανατολή δυσκόλεψαν λόγω ασφαλείας την μεταφορά εκπροσώπων εξ Ελλάδος  και την παρουσία μαθητών και προσκόπων, η Επέτειος της Μνήμης του Ελ Αλαμέιν,  διόλου δεν υστέρησε σε αίγλη, δόξα και λαμπρότητα σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές.

Καθώς συγκεντρωνόταν  ο κόσμος κάτω απ΄ τις τέντες που προστάτευαν τους προσκεκλημένους απ τον μεσημεριανό ήλιο,  κατέφθαναν και οι επίσημοι.

Η σάλπιγξ ήχησε και η σιωπή απλώθηκε στον Ιερό Χώρο των Ελλήνων Πεσόντων. Ο Ακόλουθος Άμυνας της Πρεσβείας στο Κάϊρο κ. Μιχαήλ  Τσιλιγκάκης από κοινού με τον Σύνδεσμο του Πολεμικού Ναυτικού στην Αλεξάνδρεια, Πλοίαρχο  κ. Κωνσταντίνο Βαρουξή έδωσαν το έναυσμα να αρχίσει η εκδήλωση μνήμης και τιμής.

Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ταμιάθεως και Προϊστάμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου. κ. Γερμανός, μαζί με τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη και Σχολάρχη της Πατριαρχικής Σχολής κ. Ισαάκ και τον Αιδεσιμολοιγιότατο Πρωτοπρεσβύτερο π. Πάνο Γαζή άφησαν τις ιερατικές νότες της συγκινημένης φωνής τους, να απλωθούν στο Ελληνικό Στρατιωτικό Μνημείο.

Εκείνη η στιγμή ομοίαζε με σκηνικό μεταφυσικής απεικόνισης, καθώς αισθανόσουν οι ψυχές των αποθανόντων μαχητών υπέρ ελευθερίας να λυτρώνονται απ΄ τις δεήσεις του Αρχιερέα, των Ιερέων του Πατριαρχείου  και των άρτι αφιχθέντων εκ των αφρικανικών χωρών, νέων φοιτητών της Σχολής  Άγιος Αθανάσιος.

Ειδικά την ώρα που ο Σεβασμιώτατος κ. Γερμανός με το θυμίαμά του, αρωμάτισε  έμπροσθεν του μνημείου, δια της  ευωδίας  της τιμής, της υπενθύμισης και της ευγνωμοσύνης  τα νιάτα που πολέμησαν τη σιδερόφρακτη στρατιά του Χίτλερ,  η αιωνιότητα σφράγιζε για μια ακόμη φορά την πιστοποίηση των ονομάτων τους στην αθέατη Βίβλο των ψυχών!

Ακολούθησε το «Κάλεσμα των Νεκρών» από τον Σύνδεσμο του Πολεμικού Ναυτικού στην Αλεξάνδρεια, Πλοίαρχο  κ. Κωνσταντίνο Βαρουξή και η ανατριχίλα σώματος και ψυχής καθήλωσαν τις παρευρισκόμενες εν ζωή υπάρξεις στην απόλυτη στάση προσοχής.

Οι δύο Εθνικοί Ύμνοι των αδελφών λαών Ελλάδος και Αιγύπτου ενδυνάμωσαν τη συγκινησιακή φόρτιση των παρόντων και στη συνέχεια ο Επιτετραμμένος της Ελληνικής Πρεσβείας στο Κάιρο κ. Αθανάσιος Λεούσης,  ανέλαβε να εκφωνήσει την τιμητική και εθιμοτυπική ομιλία της ημέρας, τονίζοντας με έμφαση τα κάτωθι, τα οποία μετέφραζε επακριβώς εις την αγγλική, η μεταφράστρια της Ελληνικής Πρεσβείας στο Κάϊρο κα. Βέρα Τσαγλάκη.

«Πρώτα απ΄ όλα θα ήθελα να σας μεταφέρω τους χαιρετισμούς του Πρέσβεως κ. Παπαγεωργίου ο οποίος έπρεπε να μείνει στο Κάϊρο για να υποδεχτεί τον Έλληνα Πρωθυπουργό.

Όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να αποτίσουμε φόρο τιμής, ως οφείλουμε, σε αυτούς που θυσίασαν τη ζωή τους αλλά και στους επιζώντες μαχητές που πολέμησαν το 1942 στις μάχες του Ελ Αλαμέιν.

Οι σκληροί αγώνες της 1^ης Ελληνικής Ταξιαρχίας επί 5 μήνες συνέβαλαν σημαντικά στην διάσπαση των εχθρών και την υποχώρηση τους. Ωστόσο, είχαν το βαρύ τίμημα της θυσίας των 91 νεκρών Αξιωματικών και οπλιτών  και 254 τραυματιών.

Στο ελληνικό στράτευμα που πολέμησε το 1942 συμμετείχαν και Αιγυπτιώτες Έλληνες, της Αλεξάνδρειας και όλης της Αιγύπτου. Έκαναν κι αυτοί το καθήκον τους σηκώνοντας την ελληνική σημαία σε αυτήν την γη με την οποία μας συνδέουν τόσα πολλά.  Ιστορικές είναι οι σχέσεις της Ελλάδος και του ελληνικού λαού με την Αίγυπτο και τους Αιγυπτίους. Σήμερα είναι στρατηγικές και πολύτιμες, σε διμερή και πολυμερή σχήματα με τους αδερφούς Κυπρίους. Σχέσεις τις οποίες τιμούμε και επιδιώκουμε εκατέρωθεν να ενισχύσουμε και να εμβαθύνουμε ακόμη περισσότερο και σε όλους τους τομείς.

Οι ήρωες μαχητές έπεσαν υπερασπιζόμενοι τα υπέρτατα ιδανικά του έθνους μας, την ελευθερία, την δημοκρατία, την ειρήνη και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και προέβαλαν για ακόμη μία φορά  στην ιστορία του ελληνικού Έθνους την πολεμική αρετή και την γενναιότητα των Ελλήνων.

Η Ελλάδα θα θυμάται πάντα την επέτειο της ιστορικής μάχης του Ελ Αλαμέιν, και θα τιμά την μνήμη των πεσόντων ηρώων τέκνων της.

Σήμερα, οι τότε εχθροί είναι πλέον φίλοι, σύμμαχοι και εταίροι και η Ελλάδα συνοδοιπόρος τους στο σπουδαίο εγχείρημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο δημιουργήθηκε βασισμένο σε αρχές όπως ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου, η διατήρηση της ειρήνης, η αλληλεγγύη και ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συνέβαλλε καταλυτικά στο να μην υπάρξει άλλος πόλεμος μεταξύ ευρωπαϊκών κρατών». 

Νωρίτερα είχε εισέλθει η Ελληνική Σημαία, όπου  παραπλεύρως του Μνημείου και συνοδευόμενη από την προσκοπική μπάντα των Προσκόπων Αλεξανδρείας, κυμάτιζε στο χορό των ύμνων και της απόδοσης τιμών.

Οι στέφανοι όπως κάθε χρόνο, ήταν πολλοί και εκπροσωπούσαν τους θεσμούς της Αιγύπτου, της Ελλάδος και των  Αιγυπτιωτών Ελλήνων.  

Κατέθεσαν: Ο Κυβερνήτης της Μάρσα Ματρούχ,  ο Επιτετραμμένος της Ελληνικής Πρεσβείας στο Κάιρο κ. Αθανάσιος Λεούσης, ο Ακόλουθος Άμυνας της Κυπριακής Πρεσβείας Συνταγματάρχης κ.  Κωνσταντίνος Χατζηκωστής, ο Ακόλουθος Άμυνας στο Κάϊρο κ. Μιχαήλ  Τσιλιγκάκης και ο ίδιος επίσης και για τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις,  ο Αντιπρόεδρος Α΄ της Ελληνικής Κοινότητας  Αλεξανδρείας κ. Ιωάννης Παπαδόπουλος, ο οποίος κατέθεσε στέφανο και για την ιστορική «Κυπριακή Αδελφότητα των εν Αιγύπτω Κυπρίων», ο κ.  Νικόλας Ζαΐμης ως Εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, η Πρόεδρος των δύο ιστορικών Σωματείων της Αλεξάνδρειας του «Ελληνικού Ναυτικού Ομίλου Αλεξανδρείας» κα. Λιλίκα Θλιβίτου, με διπλή κατάθεση και για τον «Πτολεμαίο Α΄»,  ο  κ. Αντώνης Ιορδανίδης Ταμίας της Κοινότητας Καΐρου, ο κ. Γεώργιος Ρεκτσίνης Πρόεδρος του  Ελληνικού Ναυτικού Ομίλου Καΐρου, ο κ. Άρης  Μαρκοζάνης  Αρχηγός  Προσκόπων Αλεξανδρείας, ο κ. Χρήστος Αντωνίου Αρχηγός Προσκόπων Καΐρου, η Αναπληρώτρια Συντονίστρια Εκπαίδευσης Β. Αφρικής και Μέσης Ανατολής κα. Σωτηρία Μπέτα, οι Αντιπροσωπείες Βελγίου, Αγγλίας, Αμερικής και Πολωνίας, τα Πολιτιστικά Κέντρα Καΐρου και Αλεξανδρείας, ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Πολεμιστών Εκστρατευτικών Σωμάτων Μέσης Ανατολής Ρίμινι των Ιερολοχιτών και η Κυπριακή Αδελφότητα των εν Αιγύπτω Κυπρίων  Επιτροπή Καΐρου.

Στην Τιμητική Επέτειο για το Ελ Αλαμέιν παρευρέθησαν αξιωματούχοι Έλληνες και Αιγύπτιοι. Την πρώτη του επίσημη παρουσία στα κοινά της Νειλοχώρας πραγματοποίησε ο νέος Γενικός Πρόξενος Αλεξανδρείας κ. Ιωάννης Πυργάκης, ο οποίος είχε την ευκαιρία να γνωριστεί με θεσμικούς παράγοντες του τόπου, ενώ το παρόν έδωσαν ο Ναυτιλιακός Ακόλουθος του Πορτ Σαΐντ  Πλοίαρχος κ. Παπακωνσταντίνου Χρήστος, η Πρόξενος της Ελλάδας στο Κάιρο κα Όλγα Τζωρτζάτου, ο Κωνσταντίνος Πετρούλης  επισμηναγός Βοηθός ΑΚΑΜ, η Πλοίαρχος κα. Αγγελική Βαρουξή, η κα. Κωνσταντίνα Γεδεών του Πολιτιστικού Κέντρου Καΐρου, ο Διευθυντής του Τοσιτσαίου Πρατσίκειου Δημοτικού κ. Κωνσταντίνος Ρήγας, η Αναπληρώτρια Διευθύντρια του Αβερώφειου Γυμνασίου Λυκείου κα. Αφροδίτη Πεβερέτου, εκπαιδευτικοί από τα σχολεία της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας και Αιγυπτιώτες από τις πόλεις της Αιγύπτου και βέβαια όπως πάντα, ο αρχισυντάκτης του «Νέου Φωτός» του Καΐρου κ. Βασίλης Πουλαρίκας.

Η προσκοπική μπάντα αποτελείτο από τον κ. Τζόνι Μύρο, τον κ. Άρη Μαρκοζάνη, τον γνωστό κ. Ριάντ, και τον εκπαιδευτικό κ. Νικόλαο Χαραλαμπάκη. Σημαιοφόρος ήταν ο Βαθμοφόρος κ. Γεώργιος Μανδραγός.   

Να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά ο χώρος που βρίσκεται αριστερά του Μνημείου,  πλέον είναι αντάξιος της τιμής που οφείλουμε στους νεκρούς μας. Καταπράσινος με αισθητική, περίμενε στο τέλος όλους τους παριστάμενους να τον επισκεφθούν για να καθίσουν στα τραπέζια ενός πλουσιότατου μπουφέ. Εμπνευστής και δημιουργός αυτής της έκπληξης ο Ακόλουθος Άμυνας της Πρεσβείας στο Κάιρο κ. Μιχαήλ Τσιλιγκάκης.

Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας, η οποία έθεσε στη διάθεση των επιθυμούντων να παρευρεθούν στο Ελληνικό Στρατιωτικό Μνημείο,  λεωφορείο όπως άλλωστε κάθε χρόνο, τίμησε για άλλη μια φορά την ιστορική Μνήμη των Ελλήνων Πεσόντων στο Ελ Αλαμέιν, ιδιαίτερα σε μια εποχή που η Ειρήνη είναι το ζητούμενο για όλη την Ανθρωπότητα!

Κρασί 5.000 ετών ρίχνει φως στη ζωή της πρώτης γυναίκας Φαραώ

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο χώρος ταφής στην Άβυδο μπορεί να είναι το τελικό σημείο ανάπαυσης της Μερνεΐτ, της πιο σπουδαίας γυναίκας κατά τη διάρκεια της Πρώτης Δυναστείας της Αιγύπτου.

Νέα στοιχεία για την ξεχασμένη «πρώτη βασίλισσα της Αιγύπτου, τη Μερνεΐτ, έφερε στο φως κρασί 5.000 ετών που βρέθηκε κατά τη διάρκεια ανασκαφών στο ταφικό σύμπλεγμα στην αρχαία πόλη της Αβύδου.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο χώρος ταφής στην Άβυδο μπορεί να είναι το τελικό σημείο ανάπαυσης της Μερνεΐτ, η οποία θεωρείται η πιο σπουδαία γυναίκα κατά τη διάρκεια της Πρώτης Δυναστείας της Αιγύπτου που κυβέρνησε περίπου στο 3000 π.Χ.

Με βάση τα αρχαιολογικά ευρήματα οι επιστήμονες θεωρούν ότι ήταν κόρη του Τζερ (του τρίτου Φαραώ της Πρώτης Δυναστείας) και σύζυγος του Τζετ (του τέταρτου Φαραώ της Πρώτης Δυναστείας).

Ο σύζυγός της όπως και ο γιος της βασιλιάς Ντεν ήταν μεταξύ των Φαραώ της Πρώτη Δυναστείας της Αιγύπτου, ωστόσο πρόσφατες ανακαλύψεις έδειξαν ότι μπορεί να είχε και η ίδια τόση εξουσία.

Από την ανακάλυψη του τάφου από τον Βρετανό αιγυπτιολόγο, Σερ Φλίντερς Πέτρι το 1900, η ιστορική σημασία της Μερνεΐτ είναι ζήτημα αντιπαράθεσης μεταξύ των αιγυπτιολόγων, καθώς κάποιοι επιστήμονες υποστηρίζουν πως «οι σύζυγοι και οι κόρες των Φαραώ δεν θεωρούνταν τυπικά διάδοχοι του θρόνου ιδιαίτερα στην πρώιμη περίοδο της αρχαίας Αιγύπτου».

Στον τάφο υπήρχαν αρκετά αγαθά που ταίριαζαν σε κάποιο μέλος της βασιλικής οικογένειας, συμπεριλαμβανομένων κλειστών δοχείων με κρασί, κάτι που δείχνει πως η Μερνεΐτ ήταν μία φιγούρα με σημαντική επιρροή και με «υψηλό βαθμό εξουσιών». Εάν οι εκτιμήσεις των αρχαιολόγων αποδειχθούν σωστές τότε η Μερνεΐτ θα γίνει η πρώτη γυναίκα που κυβέρνησε την αρχαία Αίγυπτο.

Οι νέες ανασκαφές φέρνουν στο φως συναρπαστικές νέες πληροφορίες για αυτή τη μοναδική γυναίκα και την εποχή της»

Οι ανακαλύψεις έγιναν από μία ομάδα αρχαιολόγων με επικεφαλής την Κριστιάνα Κόλερ του Πανεπιστημίου της Βιέννης.

«Η βασίλισσα Μερνεΐτ ήταν πιθανώς η πιο ισχυρή γυναίκα της περιόδου της», δήλωσε χαρακτηριστικά η Κόλερ.

Στα δοχεία το κρασί ήταν εξαιρετικά καλά διατηρημένο, μάλιστα σε κάποια ήταν σχεδόν στην αυθεντική του κατάσταση, ενώ είναι μεταξύ των αρχαιότερων αποδείξεων ύπαρξης κρασιού που έχουν ανακαλυφθεί ποτέ.

«Το κρασί δεν ήταν πλέον υγρό και δεν μπορούμε να πούμε αν ήταν κόκκινο ή λευκό», ανέφερε η Κόλερ.

«Βρήκαμε αρκετά οργανικά υπολείμματα και κρύσταλλα, πιθανότατα τρυγία (κατακάθι του κρασιού εκεί όπου έχει αποθηκευτεί) και όλα αυτά πλέον αναλύονται επιστημονικά. Πιθανότατα είναι η δεύτερη πιο αρχαία απόδειξη ύπαρξης κρασιού και η παλαιότερη που έχει ανακαλυφθεί στην Άβυδο», προσέθεσε.

«Οι νέες ανασκαφές φέρνουν στο φως συναρπαστικές νέες πληροφορίες για αυτή τη μοναδική γυναίκα και την εποχή της», συμπλήρωσε η Κόλερ.

Χάρη στις πολύ προσεκτικές μεθόδους ανασκαφής και άλλες νέες αρχαιολογικές τεχνολογίες, οι ειδικοί επίσης καθόρισαν ότι το ταφικό συγκρότημα της Μερνεΐτ κατασκευάστηκε σε πολλαπλές διαφορετικές φάσεις και σε μία σχετικά μακρά χρονική περίοδο.

Αποδείξεις σπουδαίας δύναμης

Όμως αυτή δεν ήταν η μόνη απόδειξη σπουδαίας δύναμης. Επιγραφές εντός του τάφου υποδηλώνουν ότι η Μερνεΐτ κατείχε ένα σημαντικό αριθμό κυβερνητικών θέσεων περίπου στο 3.000 π.Χ., συμπεριλαμβανομένης και θέσης στο θησαυροφυλάκιο.

Το όνομά της είχε ανακαλυφθεί κατά το παρελθόν μαζί με του γιου της σε μία λίστα με χαραγμένα τα ονόματα των Φαραώ στον τάφο του Ντεν στη Νεκρόπολη της Σακκάρα.

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η Μερνεΐτ κυβέρνησε ως αντιβασιλέας όσο ο Ντεν ήταν ακόμα ανήλικος, κάτι που θα μπορούσε να εξηγήσει ότι είναι η μοναδική γυναίκα που έχει τόσο μεγάλο τάφο στους πρώτους βασιλικούς τάφους της Αιγύπτου στην Άβυδο.

«Το γεγονός ότι υπάρχει το όνομά της στη λίστα με τους βασιλείς δείχνει ότι κάτι πολύ σπουδαίο συνέβη με τη Μερνεΐτ», σημειώνει μιλώντας στο Live Science, ο Ρόναλντ Λέπροχον, ομότιμος καθηγητής Αιγυπτιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο.

Ωστόσο, τι ακριβώς σύμφωνα με την Κόλερ παραμένει μυστήριο.

«Καμία άλλη βασίλισσα στην πρώιμη δυναστική περίοδο δεν είχε τόσα πολλά προνόμια», σημειώνει ο Ζαν-Πιερ Πάζνικ, αιγυπτιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, σύμφωνα με τη Daily Mail ο οποίος όμως δεν συμμετείχε στις τωρινές ανασκαφές.

Ερευνητές εκτιμούν ότι μπορεί να ήταν η πρώτη γυναίκα Φαραώ

Πάντως, ακόμα και αν η Μερνεΐτ κυβέρνησε δεν θα θεωρείτο Φαραώ. Αυτό συμβαίνει γιατί οι ειδικοί σημειώνουν ότι ο όρος υιοθετήθηκε αργότερα κατά τη διάρκεια της 18ης Δυναστείας από το 1550 έως 1295 π.Χ.

Πιστεύεται ότι ο τίτλος που σημαίνει «σπουδαίος οίκος», μπορεί να επινοήθηκε από τη βασίλισσα Χατσεψούτ για να είναι ουδέτερου γένους.

Παρ’ όλ’ αυτά ερωτήματα σχετικά με το στάτους και την επιρροή της Μερνεΐτ  βρίσκονται «στον πυρήνα της τρέχουσας έρευνας», σημειώνει η Κόλερ.

«Οι σημερινοί ερευνητές κάνουν την υπόθεση ότι μπορεί να ήταν η πρώτη γυναίκα Φαραώ στην αρχαία Αίγυπτο και προκάτοχος της βασίλισσας Χατσεψούτ, ωστόσο η πραγματική της ταυτότητα παραμένει μυστήριο», είπε η Κόλερ που σημείωσε πως «οι αρχαιολογικές ανασκαφές ξεκίνησαν πρόσφατα και ανακάλυψαν σημαντικές νέες πληροφορίες για την ιστορική σημασία αυτής της γυναίκας».

«Είμαι σχεδόν σίγουρη πως μόλις ολοκληρώσουμε τις ανασκαφές στο τεράστιο συγκρότημα, θα γνωρίζουμε περισσότερα», κατέληξε.

Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ