Το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού (ΕΙΠ) και η Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα (ΑΣΚΣΑ) παρουσιάζουν στο πλαίσιο μουσικής βραδιάς στις 14 Μαρτίου, στο φιλόξενο Cotsen Hall της ΑΣΚΣΑ, την έκδοση του συλλεκτικού βιβλίου/CD «ΟPUS ALEXANDRINUM – Η μουσική των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας», το οποίο βασίστηκε στη μουσικολογική έρευνα της φλαουτίστα Ναταλία Γεράκη.
Οι διακεκριμένοι σολίστ και συντελεστές της ηχογράφησης Απόστολος Παληός (πιάνο), Ναταλία Γεράκη (φλάουτο) και Ειρήνη Καράγιαννη (μεσόφωνος) θα παρουσιάσουν έργα Ελλήνων συνθετών που κατάγονται από την Αλεξάνδρεια ή/και δραστηριοποιήθηκαν εκεί, όπως οι Σπυρίδων Παπασταθόπουλος, Αλέξανδρος Γκρεκ, Πέτρος Ιωαννίδης, Παναγιώτης Τσαμπουνάρας, Μαρία Σιδεράτου, Γιάννης Χρήστου, Ίων Ζώτος, Μιχάλης Ροζάκης, Γιάννης Αυγερινός, καθώς και έργα συνθετών που έγραψαν σε ποίηση του Κωνσταντίνου Καβάφη, όπως οι Δημήτρης Μητρόπουλος, Αργύρης Κουνάδης και Θόδωρος Αντωνίου. Μικρές ιστορίες για την αλεξανδρινή κοινωνία και τη λόγια μουσική της, που θα λειτουργήσουν ως συνδετικοί κρίκοι ανάμεσα στα μουσικά έργα, θα αφηγηθεί η ηθοποιός Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου.
Το ενδιαφέρον για τη μουσική ζωή και δημιουργία του Ελληνισμού της Αλεξάνδρειας είναι συνυφασμένο με το ευρύτερο ενδιαφέρον για τη συγκλονιστική ιστορία της εμβληματικής μητρόπολης, για τον κοσμοπολιτισμό της, καθώς και για την καθοριστική συμβολή του ελληνικού στοιχείου στην ακμή της, τόσο στην αρχαιότητα όσο και στους νεότερους χρόνους. Το Opus Alexandrinum («Έργον Αλεξανδρινόν») πραγματεύεται τη λόγια μουσική δραστηριότητα των Αλεξανδρινών από τα τέλη του 19ου μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα. Σκοπός του κειμένου είναι να καταδείξει ότι η μουσική δημιουργία της νεότερης Αλεξάνδρειας υπήρξε απότοκο ενός κοσμοπολιτισμού με βαθιές ρίζες στην ανεπτυγμένη, πολυπολιτισμική κοινωνία της αρχαίας πόλης. Το συλλεκτικό βιβλίο/CD, το οποίο εκδόθηκε στο ιστορικό ελληνικό τυπογραφείο «Άγκυρα» στην Αλεξάνδρεια από το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού, θα διατίθεται αποκλειστικά σε βιβλιοθήκες και ιδρύματα της Ελλάδας και της Αιγύπτου.
Ο επισκέπτης της σελίδας www.hfc-worldwide.org/athens/opus-alexandrinum μπορεί να διαβάσει για την ίδρυση και την ακμή της πτολεμαϊκής πόλης κατά την ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδο, την κυριαρχία του επιστημονικού πνεύματος των Ιώνων, καθώς και τη σταθερή παρουσία, την ευμάρεια και τον σημαίνοντα ρόλο του Ελληνισμού στην οικονομική και πολιτισμική ζωή, αλλά κυρίως στα μουσικά δρώμενα (σωματεία, σύνολα, θέατρα, σχολές, συνθέτες, σολίστ) της νεότερης Αιγύπτου (19ος – 20ός αι.). Έχει επίσης τη δυνατότητα να περιηγηθεί στις φωτογραφικές συλλογές, καθώς και να ακούσει ηχογραφήσεις ενός μικρού, πλην αντιπροσωπευτικού, μέρους της πληθώρας υλικού που απέδωσε η έρευνα. Η εν λόγω καταγραφή αποτελεί μια ενδεικτική των δυνατοτήτων απόπειρα, καθώς η έρευνα εξακολουθεί να αποκαλύπτει νέες ενδιαφέρουσες πηγές.
Η εκπόνηση της μελέτης κατέστη εφικτή χάρη στη στήριξη φορέων όπως το Τμήμα Μουσικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ, η Μουσική Βιβλιοθήκη «Λίλιαν Βουδούρη» του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής, το Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, το Αρχείο της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, η Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, το Αρχείο Κουνάδη, το Ιστορικό Αρχείο του Ωδείου Αθηνών, το Αρχείο Ελλήνων Μουσουργών Θωμά Ταμβάκου, το Αρχείο Ελληνικής Μουσικής Γεώργιος Κωνστάντζος. Η ηχογράφηση του δίσκου πραγματοποιήθηκε στο Στούντιο Ήχου του Τμήματος Μουσικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ). Παραγωγή: Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού Ιστοσελίδα Οpus Alexandrinum στον ιστότοπο του ΕΙΠ: www.hfc-worldwide.org/athens/opus-alexandrinum Ερμηνεία: Ειρήνη Καράγιαννη, τραγούδι | Ναταλία Γεράκη, φλάουτο | Απόστολος Παληός, πιάνο
Αφήγηση: Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου Κείμενα: Ναταλία Γεράκη Συνδιοργάνωση εκδήλωσης: Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού & Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα Χορηγία: Σπύρος Νάκας-Μουσικά όργανα
Ημερομηνία και τόπος εκδήλωσης: Πέμπτη 14 Μαρτίου 2024, 19:00 Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα | Cotsen Hall Αναπήρων Πολέμου 9, Αθήνα Είσοδος ελεύθερη
Καθ΄ όλη την διάρκεια της χειροτονίας του, οι βουρκωμένοι οφθαλμοί του επιβεβαίωναν την συγκινησιακή του φόρτιση. Ο Θεοφιλέστατος Εψηφισμένος Επίσκοπος Ιππώνος κ. Στέφανος, βίωνε την ύψιστη τιμή της ιερατικής του πορείας. Η αξιοσύνη του ως απότοκο της συνειδησιακής του διαμόρφωσης περί της χριστιανικής διακονίας, είχε κατακλύσει από πιστούς τον Ιερό Πατριαρχικό Ναό Αγίου Νικολάου Καΐρου.
Ο έλκων την καταγωγή του εκ Κυπαρισσίας του νομού Μεσσηνίας, με ισχυρό βιογραφικό γνώσης και προσφοράς πιστοποιούσε με τον πλέον αθόρυβο τρόπο κληρικού, το δίκαιον της παμψηφεί εκ της Ιεράς Συνόδου αναβάθμισής του, εις τον Τρίτο βαθμό της ορθόδοξης ιεροσύνης.
Εμπλουτισμένος απ΄ τις εμπειρικές ατραπούς της ποιμαντικής του πορείας και με εχέγγυα τον διαυγή βίο του απ΄ όσους σταθμούς κι αν άσκησε την ποιμαντορία του, τέθηκε ενώπιον του Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου Β΄, ταπεινός, τρεμάμενος μετά δακρύων στην εκφορά του λόγου του.
Η ομιλία του τεκμηρίωνε απ΄ τη μια, το συναισθηματικό φορτίο που είχε εναποθέσει στους ώμους του η τιμή που του απεδίδετο και από την άλλη τη γενναιότητα με την οποία πορεύτηκε στη ζωή του.
Ο ελληνικός λαός, χρησιμοποιεί πλειστάκις την παροιμιακή φράση «Άγιος στον τόπο του δεν αγιάζει» επιχειρώντας να καταδείξει την υστεροβουλία των συμπατριωτών ενός σπουδαίου ανθρώπου, ως μια αγνώμονα στάση εις βάρος του ευεργέτη τους. Συνηθίζεται αυτό να συμβαίνει σε περιπτώσεις ουκ ολίγες.
Ο Θεοφιλέστατος Εψηφισμένος Επίσκοπος Ιππώνος κ. Στέφανος, εντάσσεται ακριβώς στην αντίθετη κατηγορία: Άγιασε στον τόπο του! Η πατρίδα του τον αποδέχθηκε πολύ πριν πατήσει τη Νειλοχώρα για να υπηρετήσει το Πατριαρχείο και την ορθοδοξία της πίστης του. Διόλου τυχαία λοιπόν, η παρουσία απ΄ τη γενέτειρά του τόσων πολλών ευγνωμονούντων προς αυτόν συμπατριωτών του, ακόμα δε περισσότερο ομογενών Ελλήνων από διάφορα μέρη του κόσμου.
Η στεντορεία τη φωνή εκφρασθείσα τιμή «Άξιος», εκ της συμπάσης ευχαριστιακής συνάξεως, αποτέλεσε μια προδιαγεγραμμένη από πολλά έτη δικαίωση του Επισκόπου Στεφάνου.
Δια τούτο, οι βουρκωμένοι οφθαλμοί καθώς επίσης και η τρεμάμενη άρθρωση του λόγου του.
Τον ακούσαμε να αναφέρει μεταξύ πολλών άλλων τα κάτωθι, με το χριστεπώνυμο πλήθος έμπλεο συναισθημάτων να ακούει τον μελίρρυτο ποιμένα του να καταθέτει εν είδει «ομολογίας πίστεως» τον πόνο που ο κληρικός βίος του επεφύλασσε. Αλλά συνάμα και τη λύτρωση με την οποία παρηγορήθηκε για την απόφασή του να ταξιδέψει στο «ακανθώδες» μονοπάτι της χριστιανοσύνης.
«Μακαριώτατε Πάπα και Πατριάρχα ημών
Σεπτή των Ιεραρχών χορεία, Εξοχώτατοι Εκπρόσωποι της Ελλάδος και της Κύπρου στην Νειλοχώρα. Εντιμότατοι Πρόεδροι της Ελληνικής Κοινότητος Καΐρου και των Αραβοφώνων Χριστιανών. Αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί και αγαπητοί μου χριστιανοί.
Δοξάζω του Πατρός και του Υιού την δύναμιν και Πνεύματος Αγίου υμνώ την εξουσίαν, αδιαίρετον, άκτιστον Θεότητα, την βασιλεύουσαν εις αιώνα αιώνος.
Με αυτόν τον δοξολογικό ύμνο με δίδαξε ο αείμνηστος Γέροντάς μου Μητροπολίτης Τριφυλίας και Ολυμπίας Στέφανος ,να ξεκινώ την κάθε ημέρα της ζωής μου.
Από την ημέρα της εκλογής μου, πάλιν και πολλάκις με τα χείλη του σώματος πολύ περισσότερο προσπαθώ, με τα χείλη της ψυχής μου, να ψελλίζω αυτήν την δοξολογία…]
[…Μεγάλωσα παρά τους πόδας Στεφάνου Αρχιερέως του ανεξικάκου ευγενούς και λογιοτάτου. Από την παιδική μου ηλικία με νουθετούσε πνευματικά και συνεχώς με κατάρτιζε με υπομονή και αγάπη…]
[…Η χαρά του θα είναι διπλή, διότι ο αγαπημένος του, όπως σας αποκαλούσε, πάντα με σεβασμό, Πατριάρχης Θεόδωρος, με περιβάλλει με την ίδια στοργή και αγάπη όπως εκείνος, και ιερουργεί το μυστήριο της χειροτονίας μου. Πάντα θα του είμαι ευγνώμων για όσα μου προσέφερε…]
[…Η πορεία μου στην Εκκλησία ξεκίνησε από το μικρό και άνυδρο νησάκι, την Πρώτη Τριφυλίας. Στην Ιερά Μονή Παναγίας της Γοργοπηγής όπου εκάρη μοναχός. Ένα κομμάτι της καρδιάς μου πάντα θα είναι εκεί. Η Παναγία γνωρίζει τον πόνο και τα δάκρυά μου για το μικρό περιβολάκι Της ..].
[…Στην σημερινή χαρμόσυνο ημέρα απουσιάζουν δύο μέλη της οικογενείας μου . Ο Κύριος τους κάλεσε κοντά Του, λίγο πρόωρα κατά την κατ΄ άνθρωπον αντίληψιν… Η μητέρα μου πρεσβυτέρα Ολυμπία και ο αδελφός μου Δημήτριος. Με τα μάτια της ψυχής, τους βλέπω να είναι εδώ κοντά μου και να χαίρονται μαζί μας.
Ακούω την συχνή ευχή της μητέρας μου. Δεν ήταν ευχή για μια γρήγορη προαγωγή στα υψηλά αξιώματα της εκκλησίας! Σε κάθε προαγωγικό βήμα της ζωής μου, μού ευχόταν: “Χαίρομαι πολύ παιδί, αλλά πάντα να προσέχεις στην ζωή σου για να μην χάσεις την πορεία σου προς την Βασιλεία των Ουρανών” .Την ευχαριστώ για τις δακρύρροες για μένα προσευχές της.
Την πίκραναν πολλοί …., αλλά η υπομονή της θεωρώ έγινε το εισιτήριό της για την αιώνια χαρά του παραδείσου.
Ο Δημήτρης με την αγάπη του και το τίμιο παράδειγμα του με στήριζε σε κάθε βήμα μου. Ένιωθα, το αδελφός υπό αδελφού βοηθούμενος ως πόλη οχυρά. Συνεχίζω όμως να το νιώθω διότι είναι δίπλα μου ο νεότερος αδελφός μου Γεώργιος και η έντονη υποστηρικτική αγάπη των μελών των οικογενειών τους…]
Σ΄ αυτό το σημείο ο Θεοφιλέστατος Εψηφισμένος Επίσκοπος Ιππώνος κ. Στέφανος, ευχαρίστησε όλους τους Αρχιερείς, με ειδική μνεία στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μέμφιδος κ. Νικόδημο – Πατριαρχικό Επίτροπο Καΐρου, καθώς και όλους όσοι παρευρίσκονταν απ΄ την πατρίδα του την Κυπαρισσία για να τον τιμήσουν, την Ελλάδα και άλλα μέρη του κόσμου. Κατακλείων το λόγο του τόνισε τα εξής:
[…Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα, ενώ έπρεπε να βιώσω αυτές τις ιερές στιγμές με σιωπή μακρηγόρησα, και σας ζητώ συγγνώμη .
Κατά τις Αρχιερατικές χειροτονίες στάθηκα δίπλα σας, κρατώντας την Αρχιερατική φυλλάδα. Σας έβλεπα στα μάτια. Τα μάτια που δάκρυζαν από συγκίνηση και πνευματική χαρά. Ένιωθα ότι μαζί με την Θεία Χάρη ματαδίδατε στους Αγίους Αρχιερείς και ένα κομμάτι της γλυκιάς Σας καρδιάς. Σας παρακαλώ δώστε και σε μένα τα ίδια δώρα. Την Θεία χάρη και ένα ελάχιστο της χρυσής καρδιάς σας, που τους πάντας αγαπά και παρηγορεί να αγαπώ και να στηρίζω το ποίμνιο σας».
Αντιφώνησε ο Μακαριώτατος επίσης συγκινημένος τα μάλα με την ομιλία του, όπου μεταξύ πολλών άλλων εξέφρασε τα κάτωθι:
Ωσάν, λοιπόν, ο Αρχιποιμήν της Εκκλησίας Κύριος να προετοίμαζε την ιερατική σου πορεία προς την Δευτερόθρονη Εκκλησία του Αγίου Αποστόλου Μάρκου, εφοδιάζοντάς σε με πλουσία διοικητική και ποιμαντική εμπειρία, μετεκλήθης το έτος 2018 υπό της Μετριότητός μας στην Πατριαρχική Καθέδρα και έδρα της καθ’ ημάς Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αλεξανδρείας, για να διακονήσεις το ελληνόφωνο ποίμνιο στην πρωτεύουσα της θεοβαδίστου Νειλοχώρας, πλησίον του αφοσιωμένου κατά πνεύμα υιού μας, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μέμφιδος κ. Νικοδήμου, Επιτρόπου μας στο Κάιρο.
Έκτοτε, διακονείς την ελληνική παροικία εν αγάπῃ, θυσίᾳ, ταπεινώσει καί καρτερίᾳ, επ’ ωφελεία και πνευματική προαγωγή αυτής, φέρων, ιδία ημών προαιρέσει και φιλοτιμία, και το Πατριαρχικόν οφφίκιο του Μεγάλου Εκκλησιάρχου, διαφυλάττοντας την παραδεδομένη και αμετάβλητη Λειτουργική παράδοση και τάξη, η οποία χαρακτηρίζει τους Παλαίφατους Πατριαρχικούς Θρόνους της Ανατολής.
Κατόπιν αυτής της ευλογημένης και καλλικάρπου ιερατικής διαδρομής σου, προσφιλέστατε και ηγαπημένε εν Κυρίῳ υιέ μου π. Στέφανε, σήμερα η των Αλεξανδρέων Εκκλησία σέ τιμά διά της εις Επίσκοπον χειροτονίας σου, προσφέροντάς σου τον περιλάλητον τίτλο της παλαι ποτέ διαλαμψάσης Ιεράς Επισκοπής Ιππώνος. Μίας Επισκοπής των πρωτοχριστιανικών χρόνων, κειμένης στα εδάφη του αρχαίου βερβερικού βασιλείου της Νουμιδίας, το οποίο εκτείνετο στα όρια της σημερινής Αλγερίας και τμήματος της Τυνησίας.
Η εις Επίσκοπον ἀνάδειξή σου τιμά, όχι μόνον το τίμιο πρόσωπόν σου, αλλά και τους ευλογημένους σου γονείς, τον σήμερα εδώ συλλειτουργούντα πατέρα σου, Αιδεσιμολογιώτατο π. Παναγιώτη και την ευλαβεστάτη μητέρα σου, πρεσβυτέρα Ολυμπία, δίδοντας εμπράκτως το αγλαόκαρπο παράδειγμα της ευσεβούς Ιερατικής οικογενείας, η οποία εν φόβω και νουθεσία Κυρίου ανέθρεψε τα τέκνα της, εσάς π. Στέφανε, τον αγαπητό μας Γεώργιο και τον αναπαυόμενο στην αγκάλη του Θεού μακαριστό Δημήτριο, μετά των εκλεκτών συζύγων και των χαριτωμένων παιδιών τους.
Πρόσελθε, αδελφέ ηγαπημένε και προσφιλέστατε. Είσελθε στην Χαρά του Κυρίου σου, για να λάβῃς το Πνεύμα το Άγιον, την Χάρη αυτή, η οποία θα σε εμψυχώνει, θα σε στηρίζει και θα σε καθαγιάζει ως ιστάμενον εις τύπον και τόπον Χριστού, ώστε να εκπληρώσεις την αποστολή σου, κάνοντας πράξη την ανεπανάληπτη φράση του Αγίου προκατόχου σου, Αυγουστίνου Ιππώνος: «Αγάπα τον Θεό και κάμε ό,τι θες». Αμήν!
Της Ευχαριστιακής Συνάξεως και της εις Επίσκοπον χειροτονίας του Θεοφιλεστάτου μετείχαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Γέρων Λεοντοπόλεως κ. Γαβριήλ, Γενικός Πατριαρχικός Επίτροπος, Ρόδου κ.Κύριλλος, Ερμουπόλεως κ. Νικόλαος, Μέμφιδος κ. Νικόδημος, Πατριαρχικός Επίτροπος Καΐρου, Νουβίας κ. Σάββας, Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ. Αθηναγόρας Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης κ. Αντώνιος, Πτολεμαΐδος κ. Παντελεήμων, Αρχιγραμματεύς της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, Πηλουσίου κ. Νάρκισσος, Πατριαρχικός Επίτροπος Αλεξανδρείας, Καρθαγένης κ. Μελέτιος, Πέτρας και Χερρονήσου κ. Γεράσιμος, Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερώνυμος, Κινσάσας κ. Θεοδόσιος, οι Θεοφιλέστατοι Επαρχιούχοι Επίσκοποι Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης κ. Πρόδρομος, Μπουζουμπούρας και Μπουρούντι κ. Ισσάκ και οι Θεοφιλέστατοι Βοηθοί Επίσκοποι Κνωσσού κ. Μεθόδιος, και Κωνσταντιανής κ. Κοσμάς.
Έλαβαν μέρος ακόμη, ο Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης κ. Διονύσιος Χαριτάκης, Καθηγούμενος της Ι. Μονής Πσναγίας Αγκαράθου Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης, οι Πανοσιολογιότατοι Πρωτοσύγκελλοι των Ι. Μητροπόλεων Ιλίου, Μέμφιδος και Παροναξίας, ο κατά σάρκαν πατέρας του χειροτονηθέντος Επισκόπου, Αιδεσιμολογιότατος Πρωτοπρεσβύτερος Π. Παναγιώτης Σουλιμιώτης, κληρικός της Ι. Μ. Τριφυλίας και άλλοι κληρικοί και μοναχοί, ελθόντες στην αιγυπτιακή πρωτεύουσα προς τούτο.
Από πλευράς πολιτειακών θεσμών παρέστησαν: η Πρέσβυς της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Κάϊρο, κα. Πόλυ Ιωάννου, ο Γραμματεύς της Ελληνικής Πρεσβείας κ. Γεώργιος Οικονόμου, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητος Καΐρου κ. Χρήστος Καβαλής, η Αντιπρόεδρος της ανωτέρω Κοινότητος κα. Χρυσάνθη Σκουφαρίδου μαζί με την Γενική Γραμματέας κα. Βιλλυ Πολίτη Ζουέ και τον Ταμία κ. Αντώνη Ιορδανίδη, ενώ την Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας εκπροσώπησε ο Κοινοτικός Επίτροπος κ. Βασίλειος Ζουές.
Το «παρών» έδωσαν επίσης: ο ΑΚΑΜ Πλοίαρχος κ. Μιχάλης Τσιλιγκάκης, ο κ. Έρικ Αδάμ Μέγας Ευεργέτης του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού, ο Πρώην Αρχηγός του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων Καΐρου κ. Ιωάννης Μελαχροινούδης, η κα. Δέσποινα Τζόβα της Ελληνικής Πρεσβείας στο Κάιρο, ο κ. Γεώργιος Ζουμπουλίδης Πρόεδρος του Ορθοδόξου Πατριαρχικού Πνευματικού Κέντρου Σούμπρας, η κα. Βάσω Γαζή Αντιπρόεδρος της Φιλοπτώχου Αδελφότητας Ελληνίδων Κυριών Καΐρου, ο κ. Γιώργος Κοκορέλης Διευθυντής της Αμπετείου Σχολής του Καΐρου, ο Διευθυντής της Αχιλλοπουλείου Σχολής κ. Βασίλης Λάγιος, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Στέγης Ηλιουπόλεως κ. Ζαχαρίας Φούμελης, ο κ. Σαλέμ Κασίς Πρόεδρος της Εκλησίας των Αρχαγγέλων στο Ντάχερ, η Πρόεδρος του Φιλανθρωπικού Σωματείου «Μαρία η Αιγυπτία» κα. Ευαγγελία Θηραίου καθώς και πολλοί άλλοι εκπρόσωποι Συλλόγων, Συνδέσμων και Σωματείων από Ελλάδα και Αίγυπτο.
Την όλη τελετή της χειροτονίας του Επισκόπου Στέφανου, κάλυψε για λογαριασμό της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου και της εφημερίδας “Νέο Φως” ο Αρχισυντάκτης της, κ. Βασίλειος Πουλαρίκας
Η οικογένεια και οι πολλοί φίλοι του Επισκόπου Στεφάνου, από την Ελλάδα και άλλα μέρη του κόσμου με σεμνότητα παρευρέθησαν και ον τίμησαν όπως αρμόζει στον δικό τους Άνθρωπο και κληρικό!
Στο τέλος της εκκλησιαστικής τελετουργίας, άπαντες κατευθύνθηκαν στο Αρχονταρίκι του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου, όπου εκεί ο Μακαριώτατος, προσέφερε ποιμαντική ράβδο στον χειροτονηθέντα ενώ παράλληλα τίμησε με επισκοπικό εγκόλπιο τον επίσης χειροτονημένο πριν από λίγες ημέρες Επαρχιούχο Επίσκοπο Μπουζουμπούρας – Μπορούντι κ. Ισαάκ!
Στο τέλος ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ιππώνος Στέφανος κατά κόσμον Ιωάννης Σουλιμιώτης, παρέθεσε γεύμα επί τη ευσήμω ημέρα στους προσκεκλημένους του.
Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας συγχαίρει τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο κ. Στέφανο και του εύχεται υγεία και δύναμη στο υψηλό ιερατικό του καθήκον.
Βιογραφικό Επισκόπου Στεφάνου
Φοίτησε στο Εκκλησιαστικό Λύκειο Πατρών ,στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών και στην Θεολογική Σχολή Αθηνών . Έλαβε δίπλωμα master στο τομέα της Εκκλησιαστικής Ιστορίας. Φοίτησε στην Σχολή Κατηχητών της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Παρηκολούθησε μαθήματα συντηρήσεως ιερών κειμηλίων και μουσειολογίας στο τμήμα Συντηρήσεως και Διαχειρίσεως εκκλησιαστικών κειμηλίων της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθηνών.
Μοναχός εκάρη την 19η Αυγούστου του 1994 στην Ιερά Μονή Παναγίας Γοργοπηγής Νήσου Πρώτης Τριφυλίας υπό του αειμνήστου Μητροπολίτου Τριφυλίας και Ολυμπίας κυρού Στεφάνου. Υπό του ίδιου Αρχιερέως χειροτονήθηκε Διάκονος την 18η Σεπτεμβρίου 1994 λαβών το οφφίκιο του Αρχιδιακόνου την 25η Μαρτίου 1995. Πρεσβύτερος χειροτονηθηκε την 27η Δεκεμβρίου 1997 λαβών και το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτου.
Διετέλεσε προϊστάμενος του Καθεδρικού Ιερού Ναού Αγίου Αθανασίου Χριστιανουπόλεως Κυπαρισσίας και από την 1ης Φεβρουαρίου 2001 Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Τριφυλίας και Ολυμπίας.
Το 2007 μετετέθη στην Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας, Ελληνικού Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης. Επί τριάμιση έτη υπηρέτησε ως Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος και έως το 2017 εφημέριος και ιεροκήρυκας του Ιερού Ναού Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Σουρμένων Ελληνικού.
Επί σειρά ετών διετέλεσε εκπρόσωπος της Μητροπόλεως Τριφυλίας στην Πανορθόδοξο Συνδιάσκεψη επί των αιρέσεων και συμμετείχε σε πολλά άλλα συνέδρια και σεμινάρια .
Τον Ιανουάριο του 2018 προσήλθε στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής. Διετέλεσε προϊστάμενος του Ιερού Ναού των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης της Ελληνικής Κοινότητος Καΐρου και εφημέριος του Πατριαρχικού Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου.
Τα Χριστούγεννα του 2019 έλαβε δια των τιμίων χειρών της Α.Θ.Μ. του Παπά και Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. κ. Θεόδωρο το οφφίκιο του Μεγάλου Εκκλησιάρχου του Θρόνου . Επιμελήθηκε την εκ βάθρων ανακαίνιση του Ιερού Ναού Αγίας Αικατερίνης Σουέζ .
Έλαβε διάφορες τιμητικές διακρίσεις. Επίσης συνέγραψε μελέτες ιστορικού περιεχομένου και δημοσίευσε άρθρα κλπ. στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο.
Προς το τέλος του Β΄π.π. και μετά από απίστευτη ταλαιπωρία και περιπέτεια ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, μέσω Χαλεπίου, φθάνει στο Κάιρο. Και αναφέρει σχετικά στα απομνημονεύματα του :
Βρισκόμουν σε αξιοθρήνητη κατάσταση, αδύνατος, πεινασμένος. Όσο για τα ρούχα μου, τα εσώρουχα μου, ας μη μιλάμε…Το Κάιρο, μετά την Αθήνα, τι αντίθεση ! Ο πόλεμος εδώ ήταν παντού παρών, αλλά η ζωή έπαιρνε εκείνο τον ελαφρά πυρετώδη, έντονο, κι όμως παράδοξα χαρωπό ρυθμό, που βλέπει κανείς στις κοντινές στα πεδία των μαχών πολιτείες. Καθώς προσέγγιζαν αποφασιστικές νίκες, αυτός ο ρυθμός γινόταν εντονότερος, θα μπορούσε να πει κανείς από μέρα σε μέρα. Ανέστιος, τρεμοπατώντας, απένταρος, κατευθύνθηκα στην Ελληνική Λέσχη. Στο κατώφλι με σταμάτησε ένας κλητήρας : ¨Ε, άνθρωπε ! που πάτε ;¨. ¨Μα στη λέσχη¨, ¨Δεν μπορώ να σας αφήσω ν΄ ανεβείτε¨, ¨Και γιατί ;¨, ¨Κανείς δεν γίνεται δεκτός χωρίς γραβάτα¨… Αν έλειπε μόνο αυτή ! Προσπάθησα να κουβεντιάσω, να πως ποιος είμαι. Τίποτε όμως. Ο τόνος της φωνής ανέβαινε κι από τις δύο πλευρές. Βρισκόμαστε στο κατώφλι της σκάλας. ¨Και να κάποιος που κατεβαίνει¨, λέγει ο κλητήρας στο αποκορύφωμα του σκανδάλου. Σήκωσα τα μάτια και φώναξα ¨Μπινόπουλε !¨, Αυτός τουλάχιστον μ΄ αναγνώρισε, σχεδόν αμέσως. Ο στρατηγός αυτός ήταν βουλευτής, είχαμε καθίσει πλάι στη Βουλή. Του αφηγήθηκα την οδύσσεια μου, τη στενοχώρια μου. Νομίζω όμως πως ήταν περιττό. Καθώς πηγαίναμε μαζί στον ηλιόλουστο δρόμο, έπιανα τα κλεφτά του βλέμματα : Μόρφαζε αντικρίζοντας το πρόσωπο μου, τα τριμμένα μου ρούχα, ενώ αιφνίδια ανέβαινε στο λαρύγγι μου μια ακατανίκητη επιθυμία γέλιου. Είχε καιρό να μου συμβεί κάτι τέτοιο… Ο Μπινόπουλος μου έδωσε κάπου 15 λίρες, μ΄ οδήγησε σ΄ ένα μέτριο ξενοδοχείο. Αγόρασα μια γραβάτα, κι επιπλέον, καθαρά εσώρουχα. Ηδονή ενός αληθινού πλυσίματος, ενός πραγματικού λουτρού. Συλλογιόμουν τον Οδυσσέα στο νησί των Φαιάκων, να πλένεται, ν΄ αρωματίζεται, να γίνεται ¨όμοιος με θεό¨. Ζήτησα πληροφορίες για έναν παλιό φίλο, τον Παναγιώτη Λιβανό. Ήξερα πως βρισκόταν στην Αλεξάνδρεια. Εξ αιτίας του κανόνισα να πάω εκεί. Με δέχθηκε αδελφικά, μ΄ οδήγησε στο ¨Μετροπόλ¨. Ήμουν πλούσιος, είχα εισπράξει τις 75 λίρες που έδιναν στους παλιούς βουλευτές. Πληροφορημένος από τον Λιβανό για την παρουσία του τάδε και του δείνα, προεξοφλούσα με χαρά τις συναντήσεις της επόμενης μέρας. Το κρεβάτι ήταν μαλακό, τα σεντόνια δροσερά. Τι γλυκύτητα ! Αισθανόμουν από τώρα, κάπως σαν επαναπατρισμένος. Την επόμενη μέρα το ένοιωσα περισσότερο. Πλησιάζοντας στο παράθυρο χρειάστηκε να τρίψω τα μάτια μου : Ελληνικές σημαίες κυμάτιζαν σ΄ όλη την πόλη. Γαλάζιο, άσπρο, γαλάζιο άσπρο… Όρμησα στο μπαλκόνι, ρώτησα στ΄ αγγλικά τον πρώτο περαστικό του δρόμου. Κούνησε τα χέρια, κάνοντας νόημα πως δεν με καταλάβαινε. Τότε του φώναξα ελληνικά : ¨Όλες αυτές οι σημαίες ;¨. Και κείνος με χαρούμενο το πρόσωπο : ¨Η Αθήνα ελευθερώθηκε !¨. Το γαλανόλευκο πεταλούδισμα θόλωσε τα μάτια μου. Γύρισα στο δωμάτιο κι έκλαψα…
Στις σημειώσεις του ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, μετά την επίσκεψη του ως Πρωθυπουργός στην Αίγυπτο στις 17-21/8/1957, σημειώνει τα εξής ενδιαφέροντα :
Τον Αύγουστο του 1957 επεσκέφθην κατόπιν προσκλήσεως του Νάσερ την Αίγυπτον. Αι σχέσεις της Ελλάδος με την Αίγυπτον υπήρξαν πάντοτε καλαί. Υπό το παλαιόν μεν καθεστώς, εξ αιτίας της εκεί πολυπληθούς και ευημερούσης ελληνικής παροικίας, υπό το Νασερικόν καθεστώς δε χάρις εις την στάσιν την οποίαν ετήρησεν η Ελλάς κατά την κρίσιν του Σουέζ. Πράγματι, κατά την κρίσιν εκείνην, η Ελλάς εβοήθησε την Αίγυπτον και ηθικώς και οικονομικώς. Ηρνήθη δε εν συνεχεία να μετάσχη εις την συγκληθείσα εν Λονδίνω, τον Αύγουστον του 1956, διάσκεψιν των ναυτικών χωρών. Και ηκολούθησα αυτήν την πολιτικήν, πρώτον διότι απεδοκίμαζα ειλικρινώς και εντόνως τον τρόπον με τον οποίον ενήργησαν οι Αγγλο-Γάλλοι και, δεύτερον, διότι δια της πολιτικής αυτής επροστατεύοντο οι εν Αιγύπτω Έλληνες και διευκολύνετο εις τα Ηνωμένα Έθνη η προώθησις του Κυπριακού.
Πηγές : Κωνσταντίνος Καραμανλής ¨Αρχείο : Γεγονότα και Κείμενα¨, τομ. 2, Αθήνα 2005, σ. 399 – Μωρίς Ζενεβουά ¨Η Ελλάς του Καραμανλή¨, εκδ. Σιδέρης, Αθήνα 1972, σ.σ. 125-127
Την Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2024 τα μέλη και οι φίλοι του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων, παρακολούθησαν την εκδήλωση με θέμα «ΟΥΜ ΚΑΛΘΟΥΜ, ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ, 49 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ». Η εκδήλωση ήταν σε συνεργασία με την Ένωση Παλαιών Προσκόπων Περιφερειακών Εφορειών Αλεξανδρείας και Καΐρου.
Ομιλήτριες ήταν τα μέλη της ΕΠΠ.Π.Ε.Α.Κ. Μαίρη Χαρίτου & Μεταξία Φιλιππάτου. Συμμετείχε με διαδικτυακό μήνυμα στα Ελληνικά ο Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Αλ Αζχαρ, στο Κάϊρο Dr Sameh Ellaboody.
Στη διάρκεια της εκδήλωσης γνωρίσαμε καλύτερα την περίφημη αοιδό και την μοναδική μουσική διαδρομή της μέσα από πλούσιο φωτογραφικό υλικό και αποσπάσματα video, τα οποία επιμελήθηκε ο Τάκης Σφακιανόπουλος.
Η Ούμ Καλσούμ,το αστέρι της Ανατολής όπως την αποκαλούσαν γεννήθηκε σε χωριό της επαρχίας της Μανσούρας στην Αίγυπτο και απεβίωσε το 1975 στο Κάϊρο. Σε μικρή ηλικία άρχισε να τραγουδάει με την καθοδήγηση του Ιμάμη πατέρα της Ιμπραχίμ και θρησκευτικά τραγούδια.
Σε ηλικία 16 ετών μεταβαίνει στο Κάιρο και παίρνει μαθήματα μουσικής. Γίνεται γνωστή σε όλο τον Αραβικό κόσμο με μεγάλες επιτυχίες και παράσημα. Οι αμοιβές της έφθασαν στα ύψη σε Αραβικές και Ευρωπαϊκές χώρες όπου τραγουδούσε. Μεταξύ των θαυμαστών της Βασιλείς, Αρχηγοί Κρατών και όλος ο Αραβικός κόσμος.
Ο Αιγύπτιος συνθέτης Αbdel Wahab έγραψε αρκετά τραγούδια για την φωνή της και όπως γνωρίζουμε βραβεύτηκε από τον Πρόεδρο Gamal Abdel Nasser μαζί με την Ούμ Καλσούμ για το έργο τους με το παράσημο της Δημοκρατίας. Σε ηλικία 50 ετών παντρεύτηκε τον Αιγύπτιο ιατρό Hassan el Sayed El Heluany και έμεινε μαζί του μέχρι τον θάνατο της το 1975.
Η πετυχημένη εκδήλωση έκλεισε με την επίδοση αναμνηστικών διπλωμάτων στους ομιλητές από τον Πρόεδρο του Συνδέσμου Κώστα Μιχαηλίδη και τον αρχηγό ΕΠΠ Π.Ε.Α.Κ. Χρήστο Ευαγγέλου.
