Συντάκτης: Greg Chaliakopoulos

  • Ο Πτολεμαίος Α΄ στο Ελληνορωμαϊκό Μουσείο

    Ο Πτολεμαίος Α΄ στο Ελληνορωμαϊκό Μουσείο

    Την 8η Μαρτίου πραγματοποιήθηκε στο Ελληνορωμαϊκό Μουσείο Αλεξανδρείας η προγραμματισθείσα εκδήλωση με διοργανωτές το Ροταριανό Ίδρυμα Αλεξανδρείας, από κοινού με άλλους φορείς. Μεταξύ αυτών και ο Σύλλογος Ελλήνων Επιστημόνων «Πτολεμαίος Α΄».

     Ομιλήτρια στο πάνελ μαζί με εκπροσώπους του πολιτισμού ήταν και η Πρόεδρος του Πτολεμαίου Α΄ και του ΕΝΟΑ κα. Λιλίκα Θλιβίτου.

    Παρόντες διπλωμάτες, όπως Πρόξενοι κρατών αλλά  και πολλοί εκπρόσωποι και θεσμικοί παράγοντες της οικονομίας, των γραμμάτων και των τεχνών της πόλης μας. Παράλληλα λειτουργούσε και έκθεση εικαστική πριν την έναρξη της εκδήλωσης, η οποία στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία.

    Την όλη εκδήλωση τίμησαν αρκετοί Έλληνες εκπαιδευτικοί των Ελληνικών Σχολείων της ΕΚΑ.

    Οι ομιλητές απευθύνθηκαν προς το κοινό στην  αγγλική γλώσσα και προς τούτο παραθέτουμε κάτωθι, την παρουσίαση του Πτολεμαίου Α΄ από την πλευρά της Προέδρου του κας. Λιλίκας Θλιβίτου.

    ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ 

    As president of the oldest active Alexandrian nonprofit Hellenic association, I welcome all the distinguished members of our society and all our friends. Your presence honors today’s event of the Rotary Club in Alexandria, which we collaborate too.

    Ι have am embarrassed whenever I have to say a few words about the Hellenic Scientific Association “Ptolemy 1st” which established since 1908.

     I am concerned about what I must choose from the one hundred and sixteen years of its dynamic presence in the society of the great city of Alexandria.

    We started in times of a golden age for Alexandrian society. Since then, our Association has given a special color to the pre-war cosmopolitan life of the city. Our Presidents were personalities of human values and high cultural awareness, all prominent members of the Alexandrian Society.

    Our Association supported with her own way the first decade of its life when major historical problems arose during the Balkan Wars and 1st World War. Our members voluntarily participated actively in the medical care of the soldiers in the war zone of Greece.

    During the same period here in Egypt we even medically assisted the ordinary Egyptian citizens. This medical supply was so extensive, that for fifty years two independent departments, the Medical and the Blue Cross were active within our Association.

    During the second twenty-five years of that life (1933-1958), our Association made a distinguished contribution to letters and art. We supported literary editions up to theatrical performances.

    The villa of Angeliki Panayiotatou –the first female medical professor in a Greek University, member, and President of our Association- was the place where the “Greek Women Writers’ Association” of the city met regularly.

    In 1954, fifteen days before her death, Panayiotatou with her covenant granted us her “Garden Villa” as she called it, in which permanently we settled since 1957.

    During the second fifty years of Ptolemy’s life (1958-2008), thanks to the selfless sacrifice of its Presidents, our Association survived, despite the mass exodus of most Greek Alexandrians from Egypt.

    The contemporary cultural life of our Association moves in Alexandria works under the supervision of ministry of Social Affairs. In addition to the lectures, our activities include poetry, music, and even film documentaries, with the physical presence of their creators or actors. Besides the Greek language, we use English and French.

    It is a big honor for us that in our activities is personally present His beatitude Theodoros II pope and patriarch of Alexandria and all Africa, and all members of the Patriarchal holy court. The same exists with the Governor of Alexandria Dr. Abdul Aziz Qansua, the General Consuls of Greece, the Presidents of the Greek Community of Alexandria, and the Greek Brotherhood of the Egyptian Cypriots in Alexandria·

    Our events are also honored by all the existing Diplomatic Corps of Russia, China, the United Kingdom, Spain, Lebanon, Turkey, and the State of Palestine in Alexandria, as well as the Coptic representatives and the Presidents of all the Christian associations of Syrians and Armenians in Alexandria.

    During the past ten years, the number of our members has started to increase. We now exceed the number of years of pre-war Alexandrian prosperity. This modern boom has now given us the power to expand our activities.

    We have begun common activities with institutions inside and outside of Egypt. We are cooperating with the Bibliotheca Alexandrina, the Archaeological Society of Alexandria as well the Municipal Museum, the Historical Archive, and the Center Studies of Limassol in Cyprus, and in Greece with the University of Ioannina or the Greek-Egyptian Friendship Forum.

    Now, in the 2nd centenary of our Association’s life, we are inspired by a dream:

    We do not exist only as a historical institution of the internationally known cosmopolitan life in Alexandria. As Alexandrians of the Greek Diaspora, we are looking forward to the level of ecumenical cosmopolitanism.

    Most of all, we feel proud and happy to work under the same vision with all our Egyptian brothers in our second-mother homeland of Egypt; together we have a deep common conscience because of millennia of tradition, friendship brotherhood, civilization, and peace.

    Since the period of the age of bronze Greeks and Egyptians have been coexisting on that historic-geostrategic point where the most prominent part of human civilization has been produced.

     In the east part of the Mediterranean Sea, our mother lands bond the southern part of Europe and the northern of Africa. Both we exist at the only point of earth that historically and globally orientates as a naval what belongs to the East or West, to the South or North. So, it becomes evident why our historic brotherhood was beneficial not only for us but for all humans.

    Our association acts under the human duty, to keep alive and fruitful the coexistence our motherlands, not only as a benefit for us at the present, but as a benefit for the future citizens of the Cosmopolis during the third millennium.

    In closing, I would like to confess something to you. Throughout the duration of my speech, a feeling penetrated me. my presence here at the Greco-Roman  Museum reminded me of our fellow Greeks when they contributed financially during the period of its building. They had realized the need for this museum in our city, so today we can admire the cultural fruits of the prosperous coexistence of our Greco-Egyptian ancestors. 

  • Η Λύτρωση του Ψυχοσάββατου

    Η Λύτρωση του Ψυχοσάββατου

    Είναι όλοι εκείνοι που αγαπήσαμε και μας αγάπησαν. Εκείνοι που μας προστάτευσαν και μας μεγάλωσαν. Εκείνοι που μας πόνεσαν και πονέσαμε. Ενδεχομένως και κάποιοι που μας πρόδωσαν ή προδώσαμε. Φίλοι, συγγενείς, γείτονες, συμμαθητές, εχθροί και αντίπαλοι, κοινωνικοί, επαγγελματικοί, ιδεολογικοί. Είναι οι μάνες που μας έθρεψαν με το γάλα τους, οι πατεράδες που μας στήριξαν με τον ιδρώτα τους, οι καλοί ή οι κακοί που έλαχαν στο βίο μας. Πλούσιοι, φτωχοί, μεροκαματιάρηδες, επιτυχημένοι ή αδύναμοι να σταθούν στα ζόρια της ανθρώπινης κοινωνίας.

    Αδικημένοι ή δικαιωμένοι στην τότε θνητή τους περιβολή, τώρα αόρατοι, ακριβοθώρητοι παρατηρούν τα πάντα μέσα από το τηλεσκόπιο του πνευματικού εμβαδού τους.

    Με λίγα λόγια είναι οι Συνάνθρωποί μας και αυτό είναι αρκετό!

    Όλοι τους, ασχέτως του πολυτελούς ή ταπεινού μνήματος εντός του οποίου έχουν ενταφιασθεί, δεν κατέχουν παρά δύο μέτρα γης. Στα Κοιμητήρια είναι ο ιερός χώρος όπου συνυπάρχουν η τεθνεώσα ματαιότητα με την ματαιοδοξία των εν ζωή επισκεπτών. Είναι η μοιραία συνάντηση Ζωής και Σιωπής. Γι αυτό τα Ψυχοσάββατα οι τάφοι «ανοίγουν» και οι ψυχές περιφέρονται να ανταμωθούν με τους οικείους τους. Μιλούν οι άυλες υπάρξεις με τις υλικές και το αόρατο σκηνικό αδυνατεί να το περιγράψει η λογική παρά μόνο η καρδιά.

    Ψυχοσάββατο άλλωστε είναι η κοινή ονομασία του Σαββάτου πριν από την Κυριακή της Απόκρεω και του Σαββάτου πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής.

    Αν και όλα τα Σάββατα του έτους είναι αφιερωμένα στις ψυχές των χριστιανών, που έχουν αποβιώσει ανά τους αιώνες, σύμφωνα με τις Γραφές, η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία τιμά και ειδικά τη μνήμη τους τα δύο προαναφερθέντα Σάββατα. Τα δύο Ψυχοσάββατα τιμώνται από τους πιστούς με μνημόσυνα στις εκκλησίες, τρισάγια στους τάφους των προσφιλών τους προσώπων, μοίρασμα κολλύβων και ελεημοσύνες στους φτωχούς.

    Η αληθινή πίστη όμως δεν σχετίζεται με την ελεημοσύνη αλλά τη στάση ζωής. Εκείνη που στηρίζεται στην αξιοπρέπεια απέναντι στον εαυτό μας και την αλληλεγγύη, απέναντι στους άλλους.

    Στην Αλεξάνδρεια το Ψυχοσάββατο ξεκίνησε από νωρίς στον Ιερό Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών στην Ιμβραημία, όπου εκεί ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Πάνος Γαζής τέλεσε τη Λειτουργία, μνημονεύοντας τους συγγενείς των πιστών, προσφέροντας έτσι την ανακούφιση σε όλους όσοι βίωσαν την απώλεια προσφιλών τους προσώπων.

    Στη συνέχεια ο Πατέρας Πάνος, ακολούθησε έναν επίπονο και εξαντλητικό δρόμο να προλάβει να ικανοποιήσει και να λυτρώσει τους πάροικους που τον ανέμεναν στα δύο Κοιμητήρια της Ελληνικής Κοινότητας.

    Το έχουμε επαναλάβει πλειστάκις και αυτό δεν κουραζόμαστε να το σημειώνουμε τακτικά στα κείμενά μας. Ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Πάνος Γαζής, αποτελεί ένα αυθεντικό παράδειγμα κληρικού, που έχει αφοσιωθεί ψυχή τε και σώματι στην διακονία του ιερατικού του έργου. Ακούραστος τρέχει συνεχώς στον Οίκο Ευγηρίας ΜΑΝΝΑ, στου ναούς του Πατριαρχείου, πότε ως ιερέας και πότε ως ιεροψάλτης, διδάσκει τους μαθητές καθότι εκπαιδευτικός και όλα αυτά αγόγγυστα και αφιλοκερδώς.

    Το Ψυχοσάββατο λοιπόν έψαλλε πάνω από τα μνήματα όλων των αποδημησάντων παροίκων που του υπεδείκνυαν οι δικοί τους άνθρωποι. Στη συνέχεια μετακινήθηκε στο Α΄ Κοιμητήριο, πράττοντας και πάλι το ίδιο με την αυτή γενναιοδωρία ψυχής. Και σαν μην έφθανε η πεντάωρη απ΄ το πρωί ορθοστασία του, να μνημονεύει άπαντες τους κεκοιμημένους με όλο το τελετουργικό που αρμόζει στην ορθόδοξη πίστη, ακάματος τέλεσε και μνημόσυνο στον τάφο του Κωνσταντίνου Καβάφη παρουσία Ελλήνων επισκεπτών από την Αθήνα, καθώς και σε μνήματα ευεργετών, τιμώντας κατ΄ αυτό τον τρόπο τους σπουδαίους εκείνους ανθρώπους που βοήθησαν τον Αιγυπτιώτη Ελληνισμό να αναδειχθεί και να προκόψει.

    Μπορεί η Παροικία των Αιγυπτιωτών να βιώνει καθοδική πορεία, όσον αφορά στην πληθυσμιακή της καταγραφή, όμως ιερείς σαν τον Πατέρα Πάνο Γαζή θα δίνουν δύναμη στους εν ζωή συμπάροικους και θα θέτουν γερά τα θεμέλια για την αριθμητική ανασύσταση στων Ελλήνων τις Κοινότητες.

    Οι νεκροί δεν έχουν σώμα, δεν έχουν αισθήσεις, δεν έχουν λογική. Όμως αυτά τα στοιχεία είναι περιττά στον χώρο του Πνεύματος και του Αέναου Χρόνου.

    Γιατί οι ψυχές δεν υφίστανται ως σαρκικές οντότητες, αλλά ως άυλες περιφερόμενες δυνάμεις των οποίων ο πυρήνας είναι η Αγάπη, η Μνήμη και η Συγχώρεση.

    Και τα Ψυχοσάββατα η μνημόνευση των ονομάτων τους, επιφέρει γαλήνη τόσο στους ιδίους αποδημήσαντες που εδρεύουν στον μη ορατό κόσμο, όσο και στους οικείους τους που τους ενθυμούνται στα μνήματα, ως χώρους αναφοράς και όχι ως τόπους μεταφυσικής συγκατοίκησης.

    Γιατί αν κάποιοι μπορούν να δουν παραπέρα απ τα γήινα, ενδεχομένως να μην είναι οι ζωντανοί τους νεκρούς, αλλά οι δεύτεροι τους πρώτους.

    Ας κλείσουμε όμως με το ποίημα του σπουδαίου Λορέντζου Μαβίλη τη «Λήθη»

    Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε
    την πίκρια της ζωής. Όντας βυθίσει
    ο ήλιος και το σούρουπο ακλουθήσει,
    μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και νάναι!

    Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε
    στης Λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση·
    μα βούρκος το νεράκι θα μαυρίσει,
    α στάξει γι’ αυτές δάκρυ, όθε αγαπάνε.

    Κι αν πιουν θολό νερό, ξαναθυμούνται,
    διαβαίνοντας λιβάδι απ’ ασφοδίλι,
    πόνους παλιούς, που μέσα τους κοιμούνται.

    Α δεν μπορείς παρά να κλαις το δείλι,
    τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν·
    θέλουν – μα δε βολεί να λησμονήσουν.

  • Ελληνογαλλική Καρναβαλική Παρέλαση

    Ελληνογαλλική Καρναβαλική Παρέλαση

    Το μεσημέρι της Τσικνοπέμπτης, συνοδεύτηκε στο Ελληνικό Τετράγωνο από μια εξαίσια καρναβαλική γιορτή! Οι αποκριάτικες εκδηλώσεις που τελούνται σε όλο τον κόσμο, από όλες σχεδόν τις περιοχές της γης, δείχνουν ότι βασίζονται σε ένα μεμονωμένο, πανάρχαιο και πολύ συγκεκριμένο πρότυπο, το οποίο ανάγεται στην αρχαία Ελλάδα και ειδικά στα διονυσιακά μυστήρια και τις βακχικές τελετές.

    Ο συγγραφέας Σταύρος Χριστοδουλάκης μας λέει στο Βιβλίο του «Καρναβάλι» πως αποτελεί μία ιδιότυπη κληρονομιά και ουσιαστικά, είναι η μετουσίωση των αρχαίων μυστηρίων του Διονύσου σε εκδηλώσεις χαράς και ευθυμίας στις μέρες μας. Κατά γενικό λόγο, κάθε καρναβαλικό πάρτι επουλώνει και καλύπτει εσωτερικά κενά της εξειδικευμένης ψυχικής έκφρασης που έχει ο άνθρωπος γι’ αυτό και διασκεδάζει ενδεδυμένος την προσωπικότητα που θα ήθελε να είναι. Στην Ελλάδα, το πιο γνωστό Καρναβάλι είναι της Πάτρας, αλλά υπάρχουν και καρναβάλια διάσημα ανά τον κόσμο, όπως αυτό του Ρίο στη Βραζιλία και άλλα πολλά.


    Στην Αλεξάνδρεια είχαμε τη δική μας καρναβαλική εκδοχή, την οποία διοργάνωσε το Γαλλικό Lycée Français d’Alexandrie, με τη συμμετοχή του Τοσιτσαίου Πρατσίκειου Δημοτικού Σχολείου της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας.
    Ο στίβος του Ελληνικού Τετραγώνου κατακλύσθηκε από μαθητές, εκπαιδευτικούς, γονείς και φίλους που παρακολούθησαν την αποκριάτικη παρέλαση με ντυμένες τις παρελαύνουσες ομάδες στα χρώματα και μοτίβα που είχαν επιλέξει οι δάσκαλοί τους.
    Η ομορφιά σε όλο της το μεγαλείο! Τα νιάτα έσφυζαν από ζωή και οι ενήλικες καμάρωναν για τα τέκνα τους.


    Μια γιορτή που άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και απέδειξε περίτρανα για μια ακόμη φορά, πως η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας διαθέτει έναν πανέμορφο χώρο που αποτελεί ισχυρό κληροδότημα μνήμης, ιστορικής καταβολής, παράδοσης και υψηλής ευεργεσίας των προγόνων μας στις νεότερες γενιές.
    Όλοι οι εκπαιδευτικοί του Τοσιτσαίου – Πρστίκειου, προεξάρχοντος του Διευθυντή τους κ. Κωνσταντίνου Ρήγα που συνόδευε τον Γάλλο Διευθυντή, παρέστησαν και χειροκρότησαν τα δικά τους παιδιά αισθανόμενοι υπερήφανοι για την άψογη παρέλαση των μαθητών τους!

    Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας συγχαίρει τους εκπαιδευτικούς και μαθητές των δύο Σχολείων του Ελληνικού και του Γαλλικού, για την επιτυχημένη αποκριάτικη καρναβαλική γιορτή τους!

  • Η Ορχήστρα του Ελληνικού Τετραγώνου!

    Η Ορχήστρα του Ελληνικού Τετραγώνου!

    Οι Έλληνες της Διασποράς, λόγω απόστασης με την πατρίδα της καταγωγής τους, συγκινούνται όταν ακούνε άσματα στη γλώσσα τους  καθώς τα συναισθήματα εμβαθύνονται  απ΄ τις εικόνες που δημιουργούν οι στίχοι και οι μουσικές.

    Την Παρασκευή 8 Μαρτίου 2024, υπήρξαμε τυχεροί όσοι βρεθήκαμε στο Εντευκτήριο της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας.

    Ο Αλεξανδρινός Αβερωφίτης και καταξιωμένος μουσικός Μανώλης Χναράκης,  ο οποίος κάθε φορά που επισκέπτεται την γενέτειρά του, προσφέρει αφιλοκερδώς τη μουσική του στους τρόφιμους του ΜΑΝΝΑ, αυτή τη φορά μας εντυπωσίασε και πάλι με τη διάθεσή του!

    Διοργάνωσε με τους εδώ οργανοπαίχτες που ζουν ως εκπαιδευτικοί στο Ελληνικό Τετράγωνο, μια βραδιά μύησης στο γνήσιο ελληνικό λαϊκό τραγούδι.

    Ο αστείρευτος κιθαρίστας και τραγουδιστής Νικόλας Χατζησκάκης, έδωσε ρεσιτάλ καθώς τραγουδούσε επί ώρες άνευ διαλείμματος όλα τα ωραία σουξέ που αγαπήσαμε από τα παλαιότερα χρόνια μέχρι σήμερα.

    Μαζί του ο ντράμερ Νικόλας Χαραλαμπάκης, ακούραστος κι αυτός προσέδωσε τη δική του ομορφιά  με τους ήχους που διέχεε στην αίθουσα της Ένωσης.

    Ο κιθαρίστας Χρήστος Αθανασόπουλος με άψογο παίξιμο και τραγούδι, άφηνε τις νότες του να συντροφεύουν την εύχαρη ομήγυρη που χειροκροτούσε όλους τους οργανοπαίχτες  σε κάθε τραγούδι τους.

    Μαζί τους στο τουμπερλέκι η Μαρία Πετράκη την οποία κάποια στιγμή αντικατέστησε ο Δημήτρης Στογιάννης, προσέθεταν το δικό τους μουσικό «λιθαράκι» στην λαϊκή πανδαισία της βραδιάς!

    Η Βάνα Μπούρα αποτέλεσε την έκπληξη καθώς ανέβηκε στη σκηνή και με  ωραία φωνή τραγούδησε έντεχνα άσματα, θυμίζοντας σε όλους μας στίχους και μουσικές  από τραγούδια που μας χάραξαν.

    Όλοι οι θαμώνες τραγουδούσαν και βίωναν με ξεχωριστή ευχαρίστηση μια βραδιά που σαν κι αυτή έχει ανάγκη η Παροικία και ο Αιγυπτιώτης Ελληνισμός.

    Ο Μανώλης Χναράκης στα πλήκτρα, με μοναδική μαεστρία έπαιζε δεκάδες τραγούδια λόγω της πολύχρονης εμπειρίας του, με κλειστά μάτια.

    Ο Νικόλαος  Χατζησκάκης, με δεινές φωνητικές χορδές  υπήρξε συγκινητικός γιατί δεν χάλασε κανενός χατίρι να τραγουδήσει τις «παραγγελιές» των φίλων, πέρα του προγράμματος που ακολουθούσε η ορχήστρα.

    Άπασες και άπαντες οι θαμώνες απόλαυσαν μια μαγική βραδιά.

    Ιδιαίτερα όμορφη η στιγμή σαν σηκώθηκε η αγαπητή και ικανότατη στο χορό κα. Αναστασία Μπούλου, να χορέψει το ωραίο ζεϊμπέκικο «Ρόζα» σε μουσική  Θάνου Μικρούτσικου, με τον γιο της Γιώργο Μπούλο που είναι Διευθυντής της Ελληνικής Κοινότητας, να τη συνοδεύει με παλαμάκια μαζί με όλους τους ευωχούντες  παρευρισκόμενους.

    Τη βραδιά τίμησε με την παρουσία του και ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Ανδρέας Βαφειάδης, ο οποίος χειροκρότησε ένθερμα όλους τους συντελεστές. Το «παρών» έδωσαν και όλοι οι εκπαιδευτικοί συγχαίροντας τους συναδέλφους τους για το άρτιο παίξιμό τους και την ψυχαγωγική βραδιά που τους προσέφεραν.

    Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας απευθύνει θερμά συγχαρητήρια προς όλους τους συντελεστές και εύχεται να ακολουθήσουν στο μέλλον και άλλες τέτοιες μουσικές βραδιές, που ενώνουν τους ανθρώπους και προσφέρουν χαρά και επικοινωνία, μιας και τόσο το έχει ανάγκη η εποχή που διανύουμε.