Στα 1957 στο αλεξανδρινό κέντρο «Santa Lucia» του Παναγιώτη Σούλου οι θαμώνες διασκέδαζαν με την ορχήστρα του Παναγιώτη Βεκρή και έδιναν τις παραγγελιές τους στον τραγουδιστή Γρηγόρη Τρεχαντζάκη. Όπως καταγράφει ο ανιψιός του Γρηγόρη, αείμνηστος Μπάμπης Τρεχαντζάκης, μεταξύ των θαμώνων ήταν και ένας πλούσιος Αιγύπτιος, ο Μουσταφά, ο οποίος συνήθιζε να κάθεται στο μπαρ πίνοντας το ουίσκι του με σόδα και μοιράζοντας γερά πουρμπουάρ. Για να τον ευχαριστήσει λοιπόν, ένα γκαρσόνι ονόματι Παναγιώτης σκάρωσε το γνωστό ρεφρέν «Για Μουσταφά, για Μουσταφά, ανά μπαχέμπακ για Μουσταφά» και του το τραγουδούσε με τα φιλοδωρήματα να αυξάνονται… Έτσι, ο Βεκρής και ο πιανίστας A. Ricanatti πρόσθεσαν κι άλλα λόγια στο τραγούδι, καθώς και μουσική, κάνοντας το κάτι σαν ύμνο της «Santa Lucia» που σιγά-σιγά εξαπλώθηκε σ΄ όλη την Αλεξάνδρεια. Φευ όμως, δεν σκέφτηκαν να το κατοχυρώσουν, κι έτσι ο πολύς τότε Μπομπ Αζάμ (φωτο), παράφρασε λίγο το αρχικό ρεφρέν, πρόσθεσε δύο κουπλέ στα γαλλικά και έγινε εκατομμυριούχος. Στη Γενεύη, για παράδειγμα, οι Ελβετοί το σφύριζαν στους δρόμους και το δισκάκι πόζαρε στις σχετικές βιτρίνες, ενώ η αριστοκρατία της πόλης έσπευδε στο «Μαξίμ» για να το ακούσει από τον ίδιο τον Αζάμ.