Άνετη νίκη με 85-69 πήρε η Αίγυπτος απέναντι στην Ιορδανία. Ο Εχάμπ Αμίν με 20 πόντους και ο Ασέμ Μάρει με άλλους 20 πόντους και 14 ριμπάουντ βρέθηκαν σε πρώτο πλάνο για τους Φαραώ.
Από πλευράς Ιορδανίας, που έπεσε στο 0/4, ο Ρόντα Χόλις Τζέφερσον έμεινε στο παρκέ και τα 40 αγωνιστικά λεπτά, χωρίς να αποτελέσει όμως απειλή, αφού πέτυχε 9 πόντους, μάζεψε 6 ριμπάουντ και υπέπεσε σε 5 λάθη.
Με αυτή τη νίκη, η Αίγυπτος έκανε ακόμη ένα βήμα για να τερματίσει στη διοργάνωση ως η καλύτερη ομάδα από την Αφρική και κατ’ επέκταση να εξασφαλίσει το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού.
Είναι γνωστοί οι γάμοι του Στέλιου Καζαντζίδη με τη Μαρινέλλα και τη Βάσω Κατσαβού, καθώς και ο αρραβώνας του με τη Καίτη Γκρέϋ. Αυτό που είναι σχεδόν άγνωστο είναι ο τρίτος του γάμος το 1976 με την πανέμορφη Αιγυπτιώτισσα Αντωνία Κωνσταντουλάκη.
Διαβάζουμε σχετικά στον αλεξανδρινό ¨Ταχυδρόμο¨: ¨Έγινε γνωστό ότι τέλεσε τους γάμους του στην Αμερική ο Στέλιος Καζαντζίδης. Ο Έλληνας τραγουδιστής που είχε εγκαταλείψει την πατρίδα μας, φαίνεται πως γεύτηκε τα φαρμάκια της ξενιτιάς και γυρίζει στην Ελλάδα. Ο Καζαντζίδης νυμφεύτηκε πριν ένα μήνα μια Ελληνίδα από την Αλεξάνδρεια. Ο Στέλιος Καζαντζίδης ταξιδεύει σε λίγες μέρες με βαπόρι μέχρι το Λονδίνο και από εκεί με το αυτοκίνητο ενός Έλληνα φίλου του από τη Γερμανία γυρίζει στην Αθήνα¨.
Ο φίλος του κλαρινιτζής Τάκης Τζάρας σημειώνει πως γνώρισε την Αντωνία σ΄ ένα μαγαζί δίπλα στο κέντρο ¨Ολύμπικ¨ όπου εργαζόταν ως σερβιτόρα και τονίζει πως την παντρεύτηκε από έρωτα και όχι για να πάρει την πράσινη κάρτα όπως λαθεμένα λεγόταν.
Στο γάμο στο Δημαρχείο του Clearwater της Φλόριντα παρόντες, εκτός τους γονείς της Τόνιας, ήταν καμιά 10αριά άτομα. Ακολούθησε ελληνικό γλέντι με σουβλιστά αρνιά, ενώ το ζευγάρι διέμεινε αρχικά στο σπίτι του Τζάρα και κατόπιν στο Tarpon Spring. Μετά από λίγο καιρό γύρισαν στην Ελλάδα και ύστερα χώρισαν.
Περιέργως, παρότι για τον Στελάρα οι πληροφορίες βρίθουν παντού, για την όμορφη Αιγυπτιώτισσα δεν βρέθηκε κανένα άλλο στοιχείο, παρά την ενδελεχή μας έρευνα.
Ούτως ή άλλως, το γεγονός παραμένει πως ο μέγας Καζαντζίδης, έστω και για λίγο, γεύτηκε από τα χείλη της Τόνιας τη δροσιά του Νείλου και την αύρα της Κορνίς… Και για εκείνη, που πιθανώς μετά τα γνωστά γεγονότα στην Αίγυπτο μετανάστευσε εκ νέου στην Αμερική, ο Στέλιος θα έμεινε μια γλυκιά μελωδική ανάμνηση που θα σιγοψιθυρίζει το ¨Τραγούδα Καμηλιέρη¨…
Από την Πέμπτη 31 Αυγούστου έως την Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου 2023 και στο πλαίσιο του ευρύτερου σχεδιασμού του ΓΕΕΘΑ ως προς τις διεθνείς συνεργασίες, οι Ένοπλες Δυνάμεις θα συμμετάσχουν στην Πολυεθνική Διακλαδική Άσκηση «BRIGHT STAR 23» που θα λάβει χώρα στην ευρύτερη περιοχή της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου.
Στην Άσκηση έχουν προσκληθεί να συμμετάσχουν με προσωπικό και μέσα 34 Χώρες και Οργανισμοί, ενώ από Ελληνικής πλευράς έχει προγραμματισθεί η συμμετοχή των τριών Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, καθώς και της Διοίκησης Ειδικού Πολέμου (ΔΕΠ) του ΓΕΕΘΑ, ως εξής:
● Από τον Στρατό Ξηράς, 3 Επιθετικά Ελικόπτερα (Ε/ΕΠ) AH-64 και 1 Μηχανοκίνητη Ομάδα Πεζικού. ● Από την Πολεμική Αεροπορία, 4 Μαχητικά Αεροσκάφη F-16 και 1 Αεροσκάφος EMB – 145H Αεροφερόμενου Συστήματος Έγκαιρης Προειδοποίησης & Ελέγχου (ΑΣΕΠΕ). ● Από το Πολεμικό Ναυτικό 1 Φρεγάτα (Φ/Γ) με το οργανικό της Ελικόπτερο (Ε/Π), 1 Αρματαγωγό (Α/Γ) και 1 Ομάδα Ανορθόδοξου Πολέμου (ΟΑΠ) της Διοίκησης Υποβρυχίων Καταστροφών (ΔΥΚ). ● Από την ΔΕΠ, 10 Ελαστικές Λέμβοι τύπου Zodiac Mk V, 4 Τροχοφόρα Θωρακισμένα Οχήματα (High Mobility Multipurpose Wheeled Vehicle – HMMWVs), 2 Οχήματα Ειδικών Αποστολών POLARIS MRZR, 1 Λόχος Πεζοναυτών, 1 Ομάδα του Τμήματος Ναυτικών Ειδικών Επιχειρήσεων (ΤΝΕΕ) και 1 Ομάδα Ειδικών Δυνάμεων – Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων (ΕΔ-ΔΕΕ) του Ειδικού Τμήματος Αλεξιπτωτιστών (ΕΤΑ). ● Αξιωματικοί επιτελείς, σύνδεσμοι και παρατηρητές στο Επιτελείο διεξαγωγής της Άσκησης.
Κατά την διάρκειά της θα πραγματοποιηθούν σύνθετα επιχειρησιακά σενάρια αεροπορικών, ναυτικών και ειδικών επιχειρήσεων με έμφαση στην αντιμετώπιση απειλών τρομοκρατικών ενεργειών, μη επανδρωμένων συστημάτων και γενικότερα μη συμβατικού πολέμου, που θα συμβάλλουν στην ενίσχυση της διαλειτουργικότητας και της στρατιωτικής συνεργασίας των συμμετεχουσών Χωρών, και στην καταπολέμηση κοινών απειλών και κινδύνων στην ευρύτερη περιοχής της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.
Η πρώτη διμερής άσκηση «BRIGHT STAR» πραγματοποιήθηκε το 1980 ως αποτέλεσμα της συμφωνίας του Camp David που υπεγράφη τον Σεπτέμβριο του 1978 μεταξύ Αιγύπτου και Η.Π.Α και είχε σκοπό την ανάπτυξη στρατηγικής σχέσης ασφαλείας μεταξύ των 2 Χωρών.
Η φετινή συμμετοχή της Χώρας μας αποτελεί συνέχεια της συμμετοχής της στην «BRIGHT STAR 21» και αποδεικνύει το υψηλό επίπεδο της στρατιωτικής συνεργασίας που έχει αναπτύξει η Ελλάδα με την Αίγυπτο και τις Η.Π.Α, αναδεικνύοντας τον σταθεροποιητικό ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή.
Η Αλεξανδρινή Παροικία θρηνεί άλλη μια απώλεια ενός εξέχοντος μέλους της. Ο αξιαγάπητος σε όλους τους συμπάροικους Γιάννης Μάλλης, έφυγε απ΄ τα εγκόσμια αφήνοντας πίσω του μια ενδιαφέρουσα, αξιοπρεπή και όμορφή ζωή. Πρωτοείδε το φως την 22α Μαΐου 1948 στον Αδάμαντα της Μήλου, που είναι το επίνειο και κύριος λιμένας του νησιού με την ξεχωριστή ιστορία. Επάνω του έφερνε πάντα την ιστορική του καταβολή με ιδιαίτερο καμάρι και υπερηφάνεια.
Εργάστηκε επί 48 συνεχή έτη, ως πλοίαρχος στον εφοπλιστικό Όμιλο «Ευγενίδη και EVGE EGYPT» πραγματοποιώντας μια εξαιρετική καριέρα με ήθος και εντιμότητα. Δημιούργησε μια ωραία οικογένεια με τη σύζυγό του Κατερίνα Λαγγούση Μάλλη και τα δύο παιδιά τους, τον μεγαλύτερο -ηλικιακά – Σταμάτη και την μικρότερη Δωροθέα.
Είχε όμως και κοινοτική δράση καθότι αγαπούσε την Ελληνική Κοινότητα Αλεξάνδρειας και τον ενδιέφερε πολύ η προώθηση των ζητημάτων που απασχολούσαν την Παροικία. Γι αυτό διετέλεσε κατά τα έτη 2011-2015 Β΄ Αντιπρόεδρος και Έφορος Εκπαιδευτήριων της Ελληνικής Κοινότητας.
Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας πληροφορηθείσα την απώλεια του αείμνηστου Γιάννη Μάλλη, εκφράζει προς τους οικείους του τα θερμά της συλλυπητήρια και εύχεται στην οικογένειά του, υπομονή, δύναμη και υγεία.
Ερευνητές που χρησιμοποιούν μια νέα χημική τεχνική ανακάλυψαν κρυμμένες λεπτομέρειες σε δύο αρχαίους αιγυπτιακούς πίνακες στη θηβαϊκή νεκρόπολη, κοντά στον ποταμό Νείλο, που χρονολογούνται περισσότερα από 3.000 χρόνια. Οι πίνακες βρίσκονται μέσα στους τάφους, σε παρεκκλήσια όπου οι άνθρωποι μπορούσαν να συγκεντρωθούν για να τιμήσουν τη μνήμη των νεκρών. Χρησιμοποιώντας φορητή τεχνολογία χημικής απεικόνισης, οι ερευνητές εντόπισαν αλλοιώσεις που έγιναν από τους καλλιτέχνες που είναι σπάνιες στους αιγυπτιακούς πίνακες, που συνήθως πιστεύεται ότι είναι προϊόν εξαιρετικά επισημοποιημένων ροών εργασίας. Η μελέτη προσπαθεί επίσης να ανατρέψει την παράδοση στην Αιγυπτιολογία, καθώς η ανάλυση έγινε στους τάφους με προηγμένες φορητές συσκευές, ενώ οι περισσότερες μελέτες πραγματοποιούνται παραδοσιακά σε μουσεία ή εργαστήρια. «Αυτό που είναι νέο είναι ο τρόπος που προσπαθούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα εργαλεία», δήλωσε ο Philippe Martinez, Αιγυπτιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στο Παρίσι και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό PLOS ONE. «Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπιζαν αυτά τα έργα τέχνης στο παρελθόν ήταν κυρίως, καθαρά αναλογικός, και θεωρούνταν κάπως δεδομένος – κανείς δεν τα κοίταξε πραγματικά από τη σκοπιά των καλλιτεχνών. Θέλουμε να καταλάβουμε πώς φτιάχτηκαν αυτοί οι πίνακες».
Η τεχνολογία χημικής απεικόνισης περιλαμβάνει φθορισμό ακτίνων Χ. Οι ακτίνες Χ, οι οποίες χρησιμοποιούνται πιο συχνά για τον έλεγχο καταγμάτων στα οστά, δημιουργούν έναν χάρτη της επιφάνειας του πίνακα μέχρι το μοριακό επίπεδο, συμπεριλαμβανομένων των χημικών του ιδιοτήτων. Μια άλλη διαδικασία, η υπερφασματική απεικόνιση, αναλύει τη ζωγραφική σε πολλαπλά μήκη κύματος, όπως το υπεριώδες ή το υπέρυθρο, αποκαλύπτοντας περισσότερα από όσα είναι ορατά στο ανθρώπινο μάτι. Η ψηφιακή τεχνολογία χρησιμοποιήθηκε σε δύο τάφους που χρονολογούνται και οι δύο από την περίοδο Ramesside (1292 π.Χ. έως 1075 π.Χ.) στην αρχαία Αίγυπτο. Ο πρώτος πίνακας στη μελέτη βρίσκεται στα παρεκκλήσια των τάφων του Menna, ενός αξιωματούχου που υπηρετούσε υπό τον φαραώ Amenhotep III. Το έργο θεωρείται «το απόγειο της αρχαίας αιγυπτιακής ζωγραφικής», σημείωσε η μελέτη, και η αλλοίωση που παρατηρήθηκε είναι επί του παρόντος ορατή με γυμνό μάτι – πιθανώς ως αποτέλεσμα χημικής αλλοίωσης στο πέρασμα του χρόνου – αλλά ήταν κρυμμένη από τότε που ο πίνακας ήταν νέος. «Ο Menna μοιάζει λίγο με τη Μόνα Λίζα της Αιγύπτου», είπε ο Martinez. «Είναι ένας από τους καλύτερους τάφους, γνωστός εδώ και 200 χρόνια, πολύ καλά διατηρημένος». Σε μια σκηνή, ο Menna και η γυναίκα του λατρεύουν τον Όσιρι, έναν από τους σημαντικότερους θεούς της αρχαίας Αιγύπτου, και ο Menna σηκώνει τα χέρια του μπροστά στο πρόσωπό του. Ένα τρίτο χέρι, ωστόσο, είναι κρυμμένο κάτω από το λευκό φόντο, καθιστώντας σαφές ότι η φιγούρα είχε ρετουσαριστεί. «Αυτή η αναπαράσταση του Ramesses II, είναι ενδιαφέρουσα, τον δείχνει με αραιά γένια», είπε ο Martinez. «Και αυτό είναι πολύ περίεργο γιατί δεν έχουμε σχεδόν καθόλου εικόνες φαραώ με γένια – συνήθως μοιάζουν σμιλεμένοι, σαν υπερήρωες, και παρουσιάζονται σε στάσεις που είναι κατά κάποιο τρόπο αιώνιες. Αλλά το να δείχνεις κάποιον με γένια σημαίνει να δείχνεις κάποιον σε μια στιγμή της ζωής του, και αυτό είναι πολύ σπάνιο». Αναδεικνύοντας αυτές τις κρυφές λεπτομέρειες μέσω μιας ανάλυσης που γίνεται επί τόπου, ο Martinez και οι συνεργάτες του θέλουν να αμφισβητήσουν τις παραδοσιακά καθιερωμένες υποθέσεις για την αιγυπτιακή τέχνη.
«Ως Αιγυπτιολόγος προσπαθώ να ξεχάσω αυτά που ξέρω, γιατί η συσσωρευμένη γνώση των τελευταίων 200 ετών μας εμποδίζει να δούμε τι είναι μπροστά μας», είπε. «Πρέπει να ξαναμάθουμε τους αιγυπτιακούς πίνακες και να τους δούμε με έναν νέο τρόπο, γιατί τα χρώματα είναι πλέον πολύ διαφορετικά από αυτά που ήταν – ελπίζουμε ότι η χημική ανάλυση θα μας βοηθήσει να τα επαναπροσδιορίσουμε. Η μελέτη ενός τάφου συνήθως διαρκεί περίπου 10 έως 15 χρόνια», είπε. Πηγή – Φωτογραφία:: CNN
Ο Κώστας Φέρρης, Αιγυπτιώτης με λαμπρή καριέρα στον κινηματογραφικό και τηλεοπτικό χώρο, αποτελεί έναν από τους σπουδαιότερους σύγχρονους σκηνοθέτες. Η παρουσία του στην τέχνη έχει σφραγίσει το καλλιτεχνικό του «διαβατήριο» με περγαμηνές, διακρίσεις και εξαιρετικές κριτικές.
Γι αυτό και το Υπουργείο Πολιτισμού της Αιγύπτου, το Φεστιβάλ Μεσογειακού Κινηματογράφου Αλεξανδρείας και η Ένωση Συγγραφέων και Κινηματογραφικών Κριτικών της Αιγύπτου, αποφάσισαν να τον τιμήσουν φέτος με το Βραβείο για το Σύνολο του Έργου του, Life-Time Achievement Award, κατά τη διάρκεια τελετής στη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας την 3η Οκτωβρίου 2023.
Ο Κώστας Φέρρης γεννήθηκε στις 18 Απριλίου 1935 στο Κάιρο της Αιγύπτου. Είναι Έλληνας και η οικογένεια του έχει κυπριακές και λιβανέζικες (από την οικογένεια Λαχούντ) καταβολές. Η παιδεία του ήταν προσανατολισμένη στο διεθνή ορίζοντα, αλλά βασισμένη στις ελληνικές ρίζες του. Σπούδασε στην Αμπέτειο Σχολή και στη Δραματική Σχολή του Τάκη Τσάκωνα, στο Κάιρο, στην Ανωτέρα Σχολή Κινηματογράφου, στην Αθήνα, και συνέχισε τις σπουδές του με stages στη Nanterre και στη Σορβόννη, στο Παρίσι. Απ’ το 1957 εγκαθίσταται στην Ελλάδα. Δουλεύει ως βοηθός σκηνοθέτη σε περισσότερες από 60 ταινίες μυθοπλασίας. Συνεργάζεται, ανάμεσα σε άλλους, με τους Μιχάλη Κακογιάννη, Νίκο Κούνδουρο, Τάκη Κανελλόπουλο, Γρηγόρη Γρηγορίου, Andrew Marton, James Neilson, Robert Aldrich, Edouard Molinaro, Richard Sarafian, Laszlo Benedeck, Richard Wilson, Pierre Kast, Jean-Daniel Pollet, κ.ά. Εντάσσεται στην ομάδα έρευνας για το ρεμπέτικο τραγούδι, και συγχρόνως δημιουργείται, με δική του κυρίως πρωτοβουλία, η Ομάδα για την ανανέωση του Ελληνικού Κινηματογράφου. Ίσαμε το 1967, σκηνοθετεί την πρώτη του ταινία μικρού μήκους, “Τα ματόκλαδά σου λάμπουν” (1961), ανώνυμα την ταινία “Ένας Ντελικανής” (1963), που υπογράφει ο συγγραφέας Μανώλης Σκουλούδης, και την πρώτη (με την υπογραφή του) ταινία μεγάλου μήκους, “Μερικές το προτιμούν χακί” (1965). Από πριν, αλλά και κατά τη διάρκεια της εξορίας του στο Παρίσι (1967-1973), συνεργάζεται στενά με το Γάλλο σκηνοθέτη (και φίλο του από το 1962) Jean-Daniel Pollet. Μαζί του συμμετέχει ενεργά στο κίνημα του Μάη του 1968. Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα γνωρίζεται επίσης με τους Volker Schloendorf, Werner Hertzog, Barbet Schroeder, Nicholas Ray, Samuel Fuller, Ruy Guerra, Anatole και Pascale Dauman και άλλους. Το σενάριο μιας ταινίας, μία όπερα και ένα ροκ-ορατόριο σφραγίζουν την Παρισινή του περίοδο. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, το 1973, σκηνοθετεί τις ταινίες: “Η Φόνισσα”, 1974, “Προμηθέας σε δεύτερο πρόσωπο”, 1975, “Δυο φεγγάρια τον Αύγουστο”, 1978, “Ρεμπέτικο”, 1983 (Αργυρή Άρκτος Φεστιβάλ Βερολίνου, 1984 και Μεγάλο Βραβείο Φεστιβάλ Αλεξάνδρειας, 1985), και “Oh Babylon”, 1988, καθώς και εννέα τηλεοπτικές σειρές, συνολικής διάρκειας περίπου 120 ωρών, για την Ελληνική τηλεόραση, αλλά και περισσότερες από 80 ώρες μουσικών προγραμμάτων, ντοκιμαντέρ, εκπαιδευτικών και ερευνητικών ταινιών. Χαρακτηριστικές είναι οι σκληρές πολεμικές σκηνοθετών -κριτικών, στις οποίες ο Φέρρης πρωτοστατεί από το 1974 ως το 1990. Σκηνοθέτης και σεναριογράφος, κινηματογράφου, θεάτρου, πολυμέσων και άλλων θεαμάτων, λιμπρετίστας, στιχουργός, θεωρητικός του οπτικοακουστικού, παραγωγός ταινιών και μουσικών έργων, μοντέρ και ενίοτε ηθοποιός ή… τραγουδιστής, κατά καιρούς δημοσιογράφος, εκδότης, τηλεοπτικός παρουσιαστής και δάσκαλος σκηνοθεσίας, με τρία διεθνή βραβεία και περισσότερα από 30 εθνικά, μέλος της Ακαδημίας Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, ο Κώστας Φέρρης υπήρξε ένας από τους πλέον πολυπράγμονες κινηματογραφικούς δημιουργούς στη χώρα μας.
Τηλεοπτικές σειρές
“Οι Έμποροι των Εθνών”, 52 επεισόδια, ΕΡΤ, 1973-1974
“Μενεξεδένια Πολιτεία”, 30 επεισόδια, ΕΡΤ, 1975
“Η Ωραία Ελένη των γαϊδάρων”, 26 επεισόδια, ΕΡΤ, 1976
“Έρωτας και επανάσταση”, 6 επεισόδια, ΕΡΤ, 1978
“Έγκλημα στο Ψυχικό”, 20 επεισόδια, ΕΡΤ, 1979
“Οικογένεια Ζαρντή”, 14 επεισόδια, ΕΡΤ, 1982
“Απόδραση”, 13 επεισόδια, ΕΡΤ, 1985
“Ρεμπέτικο” η μίνι σειρά, 4 επεισόδια, ΕΡΤ, 1985
“Καίτη Γκρέϋ: Η ζωή μου” (Σαν παραμύθι), 280 λεπτά, ανέκδοτο
Μουσικές και θεατρικές τηλεοπτικές σειρές
“Η Συνέλευση των ζώων”, μουσικό παραμύθι σε video art, 30 λεπτά, ΕΡΤ 1982
“Κοινής αποδοχής”, μουσική-θεατρική σειρά 13 επεισόδια, ΕΡΤ 1989
“Έλα στο φως”, σε συνεργασία με τον Μίνω Βολανάκη, μουσική-θεατρική σειρά, 13 επεισόδια, ΕΡΤ 1990
“Απόψε στου Θωμά”, μουσική σειρά, 13 επεισόδια, ΕΡΤ 1990
Ο Δάκης, το χαμογελαστό παιδί της Αλεξάνδρειας, που γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου 1943 και έφυγε από τη ζωή στις 29 Μαίου 2022 “ έγραψε” με τη ζωή και τα τραγούδια που ερμήνευσε μια από τις πιο σημαντικές ιστορίες στην ποπ μουσική της χώρας. Από τις πρώτες του εμφανίσεις φορώντας έγχρωμα πουκάμισα με ατέλειωτους γιακάδες, ως τις τελευταίες του σε σκηνές που εμφανιζόταν με τον Monsieur Minimal, έζησε μια ζωή γεμάτη πίστη στο ύφος της μουσικής που ερμήνευσε. Αστέρι του μοντέρνου ήχου από τα γεννοφάσκια του ο τραγουδιστής, που έφτασε στην Ελλάδα από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου (1963), κατάφερε να γνωρίσει επιτυχία σε ένα ηχητικό ύφος που ποτέ δεν θεωρήθηκε γνήσια ελληνικό. Έστω και έτσι η πορεία του στη μουσική κρατήθηκε ενεργή για περισσότερες από πέντε δεκαετίες.
Ο Δάκης ήταν ο αιώνιος έφηβος του ελληνικού τραγουδιού. Τραγούδησε τον έρωτα σε όλες του τις μορφές, σε όλες του τις εκδοχές. Από τις ελληνικές ταινίες της δεκαετίας του 1960 όπου μεγαλούργησε ως ανέμελο ομορφόπαιδο τραγουδώντας στις μεγάλες πίστες, σε ελληνικές ταινίες, κυρίως Μίμη Πλέσσα, μέχρι σήμερα που εμφανίζονταν για το κέφι του σε μικρά ψαγμένα μπαρ της Αθήνας, αυτός ο καλλιτέχνης εξέπεμπε διαχρονικά ένα είδος κοσμοπολιτισμού που ήταν συχνά δυσνόητο στην ελληνική πραγματικότητα.
Ο blogger και digger Βαλάντης Τερζόπουλος (aka Electric Looser) επιστρέφει στη χρυσή εποχή του Δάκη. Η ρετροσπεκτίβα του είναι γεμάτη δημοσιεύματα και εικόνες μιας εποχής που η ελληνική νεολαία έψαχνε το ρυθμό στα πάρτι της και ήθελε να συνδεθεί με τις μητροπόλεις της Ευρώπης τραγουδώντας τη χαρά της αγάπης όπως δεν της συνέβη στο παρελθόν. Πηγή: Fragile
Σαν σήμερα 25 Αυγούστου του 1960, ξανακούγεται ο «Ολυμπιακός Ύμνος» του συνθέτη Σπύρου Σαμάρα, σε ποίηση και στίχους του Κωστή Παλαμά, στην Τελετή έναρξης των 17ων Ολυμπιακών Αγώνων στη Ρώμη. Είχε αναγνωριστεί δυο χρόνια νωρίτερα, από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή, ως μόνιμος και επίσημος ύμνος των Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων.
Ιστορικό Ο Ύμνος σε στίχους του Κωστή Παλαμά και μουσική του Σπύρου Σαμάρα, ακούστηκε για πρώτη φορά, τον Ιανουάριο του 1896 στον Φιλολογικό Σύλλογο “Παρνασσός”. Στις 25 Μαρτίου 1896, ο Βασιλιάς Γεώργιος από το Παναθηναϊκό Στάδιο κήρυξε την τελετή έναρξης των Α’ Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων με τον Ολυμπιακό ύμνο των δύο Ελλήνων δημιουργών! Μέχρι το 1956, κάθε διοργανώτρια χώρα ήταν υποχρεωμένη να συνθέτει τον δικό της Ολυμπιακό Ύμνο, πράγμα που δεν αποδείχθηκε εύλογο. Έτσι, ήταν το 1936, όταν ο Ύμνος των Αγώνων του Βερολίνου, τον οποίο συνέθεσε ο επίσης ταλαντούχος Ρίτσαρντ Στράους, αποφασίστηκε να είναι ο μόνιμος Ύμνος των Ολυμπιακών Αγώνων. Απόφαση που λίγο αργότερα ανακλήθηκε και από το 1954 έως το 1956 επικράτησε ο Ύμνος του Πολωνού Μίχα Σπίσακ. Όλα αυτά μέχρι το 1958 στους Ολυμπιακούς του Τόκιο, όπου και αποφασίστηκε ο Ολυμπιακός Ύμνος του Παλαμά σε μελοποίηση Σαμάρα να καθιερωθεί, γεγονός που πραγματοποιήθηκε στην Ολυμπιάδα της Ρώμης το 1960. Έκτοτε παραμένει το μουσικό και ποιητικό αριστούργημα των δύο Ελλήνων δημιουργών το σύμβολο του Ολυμπισμού!
Οι στίχοι του παλαμικού ποιήματος
Αρχαίο Πνεύμα αθάνατον, αγνέ πατέρα του ωραίου, του μεγάλου και τ’ αληθινού, κατέβα, φανερώσου κι άστραψε εδώ πέρα στη δόξα της δικής σου γης και τ’ ουρανού. Στο δρόμο και στο πάλεμα και στο λιθάρι, στων ευγενών Αγώνων λάμψε την ορμή, και με το αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι και σιδερένιο πλάσε και άξιο το κορμί. Κάμποι, βουνά και θάλασσες φέγγουν μαζί σου σαν ένας λευκοπόρφυρος μέγας ναός. Και τρέχει στο ναό εδώ προσκυνητής σου, Αρχαίο Πνεύμ’ αθάνατο, κάθε λαός, κάθε λαός Αρχαίο Πνεύμ’ αθάνατο, κάθε λαός.
Η Αίγυπτος είναι μια χώρα με ιστορία αιώνων, ισχυρό παρόν, αλλά και δυνατή παρουσία στον ενεργειακό τομέα, γεγονός που της προσδίδει ιδιαίτερη δυναμική. Οι άριστες σχέσεις της με την Ελλάδα και τις από κοινού συνεργασίες τους, όσον αφορά στα προγράμματα σύνδεσης των αγωγών της με την Ευρωπαϊκή ήπειρο, χαράσσουν μια ενδιαφέρουσα προοπτική για το οικονομικό μέλλον και των δύο χωρών. Τούτο αποτυπώνεται από τις θερμές συναντήσεις, τόσο μεταξύ των ηγετών των δύο φίλιων κρατών μας, όσο και από τις τακτικές συνομιλίες μεταξύ των ομολόγων υπουργών αλλά και των επιχειρηματιών Ελλάδος και Αιγύπτου. Αποτελεί λοιπόν, σημαντική είδηση, η ανακάλυψη κάθε φορά ενός νέου κοιτάσματος στο υπέδαφος της Αιγύπτου, καθώς η χώρα παίζει σημαντικότατο ρόλο στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο και όχι μόνο. Το νέο κοίτασμα πετρελαίου που ανακαλύφθηκε, βρίσκεται στην περιοχή πετρελαϊκής έρευνας και εκμετάλλευσης Geisum and Tawila West Concession στον Κόλπο του Σουέζ, όπως ανακοίνωσε το υπουργείο Πετρελαίου της Αιγύπτου. Η νέα ανακάλυψη έγινε από την αιγυπτιακή εταιρεία πετρελαίου και φυσικού αερίου Cheiron. Η συνολική παραγωγή από ολόκληρο το κοίτασμα, το οποίο βρίσκεται στο Βόρειο Geisum, έχει φθάσει τα περίπου 23.000 βαρέλια την ημέρα, σύμφωνα με το υπουργείο.
Κάθε χρόνο στις 23 Αυγούστου, εορτάζεται η Απόδοσις της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και η Εκκλησία κλείνει με την ίδια πανηγυρική διάθεση την Κοίμηση και τη Μετάσταση της Παναγίας, που τιμάται την 15 Αυγούστου. Οι πιστοί διατηρώντας την ονομαστική λαϊκή παράδοση, την αποκαλούν τα «Εννιάμερα της Παναγίας». Και τούτο, επειδή ο λαός, λαμβάνει την θρησκευτική γιορτή ωσάν Μνημόσυνο προς τη Μητέρα του Θεού, όπως πράττει, άλλωστε και για τους δικούς του ανθρώπους. Στην Αλεξάνδρεια την πόλη της ιστορίας αλλά και της χριστιανικής συνέχειας αιώνων, η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας τίμησε με ιδιαίτερη λαμπρότητα την καθιερωμένη εορταστική τελετουργία στον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στα Κοιμητήρια της Κοινότητας.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ταμιάθεως κ. Γερμανός προεξήρχε της λειτουργίας, μαζί με τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη κ. Ισαάκ, Σχολάρχη της Πατριαρχικής Σχολής , αλλά και μαθητών της ανωτέρω σχολής. Το παρών έδωσε ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Ανδρέας Βαφειάδης, πλαισιωμένος από πιστούς συμπάροικους οι οποίοι παρευρέθησαν στην Απόδοση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Μια κατανυκτική Θεία Λειτουργία – η πραγματοποιηθείσα στα Κοιμητήρια της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας – μέσω της οποίας δοξάζεται, τιμάται και υπενθυμίζεται προς το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η Παναγία ως Μητέρα του Χριστού και στήριγμα ολάκερης της Χριστιανοσύνης.
