Blog

https://www.youtube.com/watch?v=f_NCtEl87hU

Τα στιγμιότυπα από 3:06:45 έως 3:12:07

Στην κάμερα Γιώργος Άστωρ

Επεξεργασία βίντεο: Γιώργος Μανδραγός

Ή Τακτική Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Ελλήνων Επιστημόνων “Πτολεμαίος Α΄” , θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 2 Νοεμβρίου 2023 στην Έπαυλη της αείμνηστης Αγγελικής Παναγιωτάτου, όπου εδρεύει.

Καλούνται τα Μέλη του Συλλόγου να προσέλθουν για την έγκριση των Πεπραγμένων του υπόλογου έτους.

Για άλλη μια φορά τα Σχολεία της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, απέδειξαν ότι  μπορούν επαξίως να υπερηφανεύονται, πως γνωρίζουν να τιμούν τις Εθνικές και Θρησκευτικές Εορτές του Ελληνισμού. Την Παραμονή του «ΌΧΙ» το Ελληνικό Τετράγωνο έλαμψε από το φως που εξέπεμπαν οι μαθητές του Τοσιτσαίου – Πρατσίκειου Δημοτικού και του Αβερωφείου Γυμνασίου Λυκείου.

Στην γιορτή που πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα «Ιουλίας Σαλβάγου», τα καθίσματα γέμισαν από γονείς, εκπαιδευτικούς και παιδιά που ανέμεναν να δοθεί το προανάκρουσμα της εθνικής εκδήλωσης, από τον Διευθυντή του Δημοτικού κ. Κωνσταντίνο Ρήγα.

Κι όταν ο προαναφερθείς εκπαιδευτικός πήρε το μικρόφωνο και χαιρέτησε τους παρευρισκόμενους, όλοι γνώριζαν ότι κάτι όμορφο και επιτυχημένο θα απολαύσουν από τους μικρούς ταλαντούχους μαθητές, των οποίων τα χαμόγελα σχηματίζονταν στα πρόσωπά τους πριν καν ανέβουν στη σκηνή.

Το «ΟΧΙ» των μαθητών τίμησαν ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ταμιάθεως κ. Γερμανός, Προϊστάμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου,  ο νέος Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια κ. Ιωάννης Πυργάκης μετά της συζύγου του, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Ανδρέας Βαφειάδης, ο Πλοίαρχος και Σύνδεσμος του Πολεμικού Ναυτικού κ. Κώστας Βαρουξής μετά της συζύγου του Αγγελικής, επίσης Πλοιάρχου, η Αν. Συντονίστρια Εκπαίδευσης Βορείου Αφρικής και Μέσης Ανατολής κα. Σωτηρία Μπέτα, η Πρόεδρος του ΕΝΟΑ και του Πτολεμαίου κα. Λιλίκα Θλιβίτου, η Πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων Αλεξανδρείας κα. Αλίκη Αντωνίου, ο Διευθυντής της ΕΚΑ κ. Γεώργιος Μπούλος και το σύνολο των εκπαιδευτικών των σχολείων της Κοινότητας.

Χαιρετισμό απηύθυναν κατά σειρά ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ταμιάθεως κ. Γερμανός, ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια κ. Ιωάννης Πυργάκης, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Ανδρέας Βαφειάδης και η Αν. Συντονίστρια Εκπαίδευσης Βορείου Αφρικής και Μέσης Ανατολής κα. Σωτηρία Μπέτα.

Άπαντες αναφέρθηκαν στη σημασία της Εθνικής Επετείου, στην ανάγκη να σεβόμαστε στην ιστορική μας μνήμη και στον αγώνα που έδωσαν οι Έλληνες, για να μπορούν οι νεότερες γενιές που ακολούθησαν, να έχουν ελευθερία, πρόοδο και ευημερία.

Ο Πρόεδρος της ΕΚΑ κ. Ανδρέας Βαφειάδης, έχοντας ιδιαίτερη γνώση περί των εκπαιδευτικών θεμάτων, καθότι εκτός από Πρόεδρος υπήρξε επί πολλά χρόνια Έφορος Σχολείων της Κοινότητας, ανεφέρθη στην σπουδαία τιμή που αποτελεί για τους μαθητές η συμμετοχή τους στον εορτασμό της ιστορικής μνήμης, διότι έτσι θα μάθουν τις πτυχές της ιστορίας, που θα τους βοηθήσει να κατανοήσουν το «ΟΧΙ» και τον αγώνα των Ελλήνων της 28^ης Οκτωβρίου 1940.

Στη συνέχεια άρχισε η εκδήλωση με πανηγυρικό λόγο που έβγαλε ο εκπαιδευτικός κ. Πάνος Γαζής, ο οποίος εκτός όλων των άλλων, είναι και Ιερέας του Πατριαρχείου με ιδιαίτερη και μεγάλη προσφορά στην Παροικία, στα Σχολεία και τον Ελληνισμό γενικότερα.

Μίλησε για την αντίσταση των Ελλήνων εναντίον των εισβολέων της πατρίδας μας, για τις στερήσεις που έφερε ο πόλεμος και έδωσε το στίγμα με ρωμαλέα φωνή και κατατοπιστικό λόγο γιατί πρέπει να τιμάμε τους ήρωές μας και να μην ξεχνάμε εκείνους που αγωνίστηκαν για να είμαστε όλοι εμείς σήμερα ελεύθεροι.

Ο κ. Πάνος Γαζής, με τα πέντε αγόρια του,  τα οποία έχουν αποκτήσει από μικρή ηλικία διακρίσεις και βραβεύσεις σε πανελλήνιους διαγωνισμούς, ήταν ο άνθρωπος που οργάνωσε την όμορφη εορτή του Δημοτικού με απόλυτη επιτυχία.

Στη συνέχεια απολαύσαμε σκετς και τραγούδια των μικρών μαθητών και ακολούθησαν οι μαθητές του Γυμνασίου Λυκείου με τραγούδια που συγκίνησαν όλους μας. Όμορφη έκπληξη η παρουσία στη σκηνή δύο μαθητών του Αβερώφειου. Ο Ρωμανός Στογιάννης με τη λύρα του και ο Γιώργος Αθανασόπουλος με την κιθάρα του, συνόδευσαν τη χορωδία των συμμαθητών τους με τραγούδια του Αλεξανδρινού Μάνου Λοΐζου και άλλων.  Στη μουσική επιμέλεια ήταν ο Νικόλαος Χατζησκάκης και ο Νικόλας Χαραλαμπάκης.

Ακολούθως η Αν. Διευθύντρια του Αβερωφείου κα. Αφροδίτη Πεβερέτου χαιρέτησε τους παρευρισκόμενους  η δε εκπαιδευτικός κα. Γερασιμούλα Σταμούλη διάβασε τα ονόματα των αριστούχων μαθητών καθώς  απεδόθη βραβείο αριστείας στους πρωτεύσαντες.

Η γιορτή ολοκληρώθηκε με την παρέλαση των μαθητών όλων των βαθμίδων, αρχής γενομένης με τα παιδιά του νηπιαγωγείου τα οποία συνόδευε η διευθύντριά τους κα. Λένα Βοστάνη που με τις σημαιούλες στα χέρια τους   δημιούργησαν ευφορία και μεγάλη ικανοποίηση στους παρευρισκόμενους.  Ακολούθησαν οι μαθητές του Δημοτικού –  Γυμνασίου –  Λυκείου και όλοι μαζί παρατάχθηκαν στο τέλος για να ακουστούν οι δύο εθνικοί ύμνοι της Ελλάδος και της Αιγύπτου. Δυο μαθητές τέλεσαν  την έπαρση των σημαιών και άπαντες μικροί και μεγάλοι σε στάση προσοχής. Τίμησαν το ΟΧΙ αλλά και τις  δυο πατρίδες τους.

Η φετινή Εθνική Εορτή των Σχολείων της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, εμπεριείχε όλα τα όμορφα συναισθήματα που απορρέουν απ΄ την ιστορική μνήμη, την ικανοποίηση της συμμετοχής, την χαρά της αλληλεγγύης αλλά και την επιβεβαίωση ότι ως λαός έχουμε ζωντανά τα πρότυπά μας, τους αγώνες μας και τους θρύλους μας.

Στο τέλος της εκδήλωσης ο Πρόεδρος Ανδρέας Βαφειάδης δήλωσε: “Ευχόμαστε χρόνια πολλά σε όλους, εκπαιδευτικούς, μαθητές, γονείς, αλλά και σε όλη την Παροικία και να ξαναβρεθούμε του χρόνου εδώ στην ιστορική μας Κοινότητα, για να ξαναγιορτάσουμε την ιστορική Μνήμη των Ελλήνων. Συγχαρητήρια σε εκπαιδευτικούς και μαθητές για την σπουδαία εκδήλωση που παρουσίασαν”

Φωτογραφίες Γ, Χαλιακόπουλος, Γ. Μανδραγός

Την πρώτη του γνωριμία με την Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας, πραγματοποίησε  ο νέος Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια κ. Ιωάννης Πυργάκης, συνοδευόμενος από την υπάλληλο του Προξενείου κα. Μαρία Παυλίδου.  Στα Γραφεία της Κοινότητας τον υποδέχθηκε ο Πρόεδρος της ΕΚΑ κ. Ανδρέας Βαφειάδης, ο Α΄ Αντιπρόεδρος κ. Ιωάννης Παπαδόπουλος, ο Β΄ Αντιπρόεδρος κ. Νικόλαος Κόπελος, ο Οικονομικός Επόπτης κ. Εμμανουήλ Τατάκης και ο Κοινοτικός Επίτροπος κ. Βασίλειος Ζουές.

Η πρώτη αυτή επαφή πέρα του εθιμοτυπικού χαρακτήρα της, ήταν και ιδιαίτερα ουσιαστική καθώς οι δύο πλευρές αντάλλαξαν   απόψεις για μια σειρά ζητήματα που αφορούν στην Παροικία.

Από την πλευρά της Ελληνικής Κοινότητας, ο Πρόεδρος κ. Ανδρέας Βαφειάδης ενημέρωσε τον κ. Γενικό Πρόξενο για τις άμεσες προτεραιότητες που φροντίζει η Κοινοτική Επιτροπή να προωθήσει, ενώ παράλληλα συζητήθηκαν σε κλίμα φιλικό οι διάφοροι στόχοι που έχει θέσει η ΕΚΑ καθώς και θέματα που την αφορούν.

Ο κ. Γενικός Πρόξενος ανέφερε κάποια στιγμή μεταξύ άλλων, πως θα χρειαστεί προσπάθεια απ΄ όλους για να αντιμετωπιστούν τα όποια ζητήματα θα προκύπτουν και ζήτησε τη βοήθεια όλων για να υπάρχει συνεννόηση και αγαστή συνεργασία.

Η Ελληνική Κοινότητα δια του κ. Βαφειάδη, ευχήθηκε στον Γενικό Πρόξενο κ. Ιωάννη Πυργάκη, καλή επιτυχία στο έργο του, η θητεία του να αποφέρει καρπούς και για τις δύο πλευρές και τόσο η Κοινότητα όσο και η Παροικία θα βρίσκονται πάντα στο πλευρό του.

Η Αλεξάνδρεια εκτός από πόλη φιλοσόφων, συγγραφέων, ευεργετών και επιχειρηματιών, έχει γεννήσει και σπουδαίους καλλιτέχνες. Αν όμως ρωτήσεις του περισσότερους Αιγυπτιώτες, ποιος ήταν ο Αλεξανδρινός Γιάννης Ντεσσές, ελάχιστοι θα γνωρίζουν ότι υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους  σχεδιαστές του κόσμου.

Ας δούμε λοιπόν μερικά στοιχεία της διάσημης προσωπικότητας, που έλαμψε στα μεγαλύτερα σαλόνια της οικουμένης.

Στις 6 Αυγούστου του 1904 θα ερχόταν στη ζωή, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, ο Γιάννης Ντεσσές (Jean Dimitre Verginie Dessès) από Έλληνες γονείς. 

Παιδί δημιουργικό, δραστήριο, καταπιανόταν με δεκάδες πράγματα. Μεταξύ άλλων, του άρεσε και να σχεδιάζει.

Μια μέρα ένα φόρεμα που πρόβαρε η μητέρα του, Βιργινία Ντεσσέ, παρουσίαζε πολλές ατέλειες στο ράψιμο. Η Μαρία δεν μπορούσε να πετύχει αυτό που ήθελε η κυρία της. Ο Γιάννης παρακολουθούσε με μεγάλη προσοχή. Το βλέμμα του δεν σταματούσε στις πτυχές του φορέματος που έβλεπε μπροστά του, αλλά προχωρούσε πολύ μακρύτερα, δημιουργώντας με την φαντασία του τις ιδανικές πτυχές και το ιδανικό σύνολο.

Έξαφνα είπε στην κυρία Ντεσσέ: «Μαμά εγώ θα σου δείξω πώς θα γίνει το φόρεμα». «Άφησέ μας να τελειώσουμε Γιαννάκη» του απάντησε η μητέρα του. «Μαμά έτσι που το φτιάχνετε το φόρεμα δεν θα τελειώσετε ποτέ. Αυτή η πιέτα δεν είναι στην θέση της και τα χαλάει όλα. Έπρεπε να είναι πιο ψηλά».

Τότε ο Γιάννης, μόλις 11 ετών, έσυρε την καρέκλα του κοντά στην μητέρα του και ανέβηκε πάνω όρθιος για να μπορέσει να επεξεργαστεί με άνεση το φόρεμα. Τα μικροσκοπικά δάχτυλά του άρχισαν να παίζουν με τις καρφίτσες και τις κλωστές με τόση δεξιοτεχνία που οι δύο γυναίκες ξαφνιάστηκαν. Μετά από λίγο κατάπληκτες κοίταζαν το φόρεμα που άρχιζε να παίρνει καινούργια όψη και να «πέφτει» υπέροχα στο σώμα της μητέρας του.

– Έτοιμο μαμά! αναφώνησε χαρούμενος ο μικρός.

– Δεν μου λες εσύ μικρέ μου κύριε πού έμαθες να φτιάχνεις φορέματα;

– Ξέρεις μαμά καμιά φορά … τα ζωγραφίζω στα τετράδια μου.

Εξαιρετικός μαθητής, ξεκίνησε να σπουδάζει νομικά, προκειμένου να ακολουθήσει καριέρα στο διπλωματικό σώμα, αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του, μιας και το πάθος του για τη μόδα τον κέρδισε ολοκληρωτικά. Εγκαταστάθηκε στο Παρίσι το 1924 και από το 1925 άρχισε να σχεδιάζει για τον οίκο ραπτικής Maison Jane. Το 1937 δημιούργησε το δικό του οίκο ραπτικής. Jean Dessès. Αγαπούσε την Ελλάδα και την Αίγυπτο. Μετά το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου ταξίδεψε και στις δύο χώρες με αποτέλεσμα οι δημιουργίες να έχουν επιρροές από αυτά τα ταξίδια του. Δημιουργούσε κατά κύριο λόγο πτυχωτές βραδινές τουαλέτες από μουσελίνα και σιφόν (έχοντας έμπνευση από τα αρχαία ελληνικά και αιγυπτιακά ενδύματα), ολοκέντητα φορέματα, σύνολα από φορέματα με εφαρμοστά σακάκια και αέρινες φούστες.

Ευρωπαίες γαλαζοαίματες, ηθοποιοί του κινηματογράφου, σοσιαλιτέ της εποχής επέλεγαν τις δημιουργίες του Γιάννη Ντεσσέ. Ανάμεσα στις πελάτισσές του ήταν η ελληνική βασιλική οικογένεια (βασίλισσα Φρειδερίκη, πριγκίπισσες Ειρήνη και Σοφία), η Δούκισσα του Γουίντσορ, η γνωστή δημοσιογράφος Έλσα Μάξγουελ, η Τίνα Ωνάση, η Ρίτα Χέιγουορθ, η Μάρλεν Ντίτριχ, η Μαρία Κάλλας κ.ά.

Το 1962 σχεδίασε το νυφικό φόρεμα της πριγκίπισσας Σοφίας των Ελλήνων για τον γάμο της με τον πρίγκιπα των Βουρβώνων Χουάν Κάρλος, μετέπειτα βασιλιά της Ισπανίας.

Ο ταλαντούχος και δημοφιλής σχεδιαστής βλέποντας την τεράστια απήχηση που είχαν οι δημιουργίες του, αποφάσισε να επεκτείνει τον οίκο του, δημιουργώντας και μία εταιρία αρωμάτων που έφερε το όνομά του. Το 1946 δημιούργησε τα αρώματα Celui de Jean Dessès, Gymkana και Kalispera. Τρία χρόνια μετά, παρακολουθώντας τις ανάγκες της αγοράς, αποφάσισε την παραγωγή έτοιμων ενδυμάτων (prêt-à-porter) για την αγορά της Αμερικής. Το 1949 μάλιστα, προσέλαβε στην εταιρεία του ένα πολλά υποσχόμενο σχεδιαστή, τον Guy Laroche. Αλλά και ο Valentino, ξεκίνησε την καριέρα του δουλεύοντας με τον Ντεσσέ τη δεκαετία του 1950 και όπως αναφέρει ο ίδιος, αυτή η συνεργασία ήταν σταθμός για την εξέλιξή του.

Το 1956 στην Αθήνα άνοιξε σε συνεργασία με τον οίκο γουναρικών Σιστοβάρη τον Οίκο Σιστοβάρη-Dessès και τον επόμενο χρόνο σχεδίασε τις πρώτες στολές της νεοσύστατης Ολυμπιακής Αεροπορίας. Μέχρι το 1958, τα ρούχα του είχαν ονομαστεί κλασικά. 

Υπήρξε εποχή – στην ακμή των εταιρειών του – που ο Γιάννης Ντεσσές απασχολούσε 200 εργαζόμενους και οι επιχειρήσεις τους έκαναν τζίρο 275 εκατομμυρίων γαλλικών φράγκων. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 άρχισε σταδιακά να απομακρύνεται από την υψηλή ραπτική και να επικεντρώνεται στο prêt-à-porter, επειδή πίστευε ότι «η υψηλή ραπτική είναι ξεπερασμένη και το πρετ-α-πορτέ είναι το μέλλον».

Το 1963, στα 60 του, λόγω της κακής κατάστασης της υγείας του μετακόμισε οριστικά στην Αθήνα και ασχολήθηκε με τον οίκο ραπτικής που είχε ανοίξει πριν από επτά χρόνια. Πέθανε στην Αθήνα στις 2 Αυγούστου 1970, σε ηλικία 66 ετών.

Ο Γιάννης Ντεσσές ανήκει στη μικρή ομάδα των couturier, όπως η Vionnet, ο Balenciaga και η Grés, τα ρούχα των οποίων συνδυάζουν τεχνικές δεξιότητες με την αισθητική γλυπτών. Τα χαρακτηριστικά της μεταπολεμικής φήμης του είναι εμφανή στο προπολεμικό έργο του. Ντραπαρίσματα, κορσέδες, μανίκια του κιμονό, αίσθηση ασυμμετρίας. 

Το 2006, η Τζένιφερ Λόπεζ φόρεσε τουαλέτα του στην απονομή των Βραβείων Όσκαρ.

Αυτός ήταν συντομογραφικά ο Αλεξανδρινός Γιάννης Ντεσσές, ένας Αιγυπτιώτης που κατέκτησε την κορυφή της παγκόσμιας σχεδιαστικής τέχνης.

Πηγή: Bovary – Lifo

Ο Ηλίας Πίτσικας απαίτησε από τον «Αλεξανδρινό Ταχυδρόμο» να μην αναφερθεί το δικό του όνομα αλλά μόνο η Ομάδα «Πάροδος» και τα νέα παιδιά, οι συνεργάτες του. Δυστυχώς αν και εδόθη η υπόσχεση δεν ήταν εφικτό να κρατηθεί για έναν και μόνο λόγο: Η σεμνότητα, η ταπεινότητα, η αλληλεγγύη και η ενσυναίσθηση αυτού του Αιγυπτιώτη, δεν μας επιτρέπει να τηρήσουμε τα συμπεφωνημένα!

Αποτελεί υποχρέωσή μας, όσο κι αν ο ίδιος δεν το επιθυμεί, να αναφερθούμε στον μοναδικό τρόπο με τον οποίο αποδεικνύει το μέγεθος της Αγάπης που τρέφει για τον Άνθρωπο, κυρίως για τα παιδιά και τους ηλικιωμένους, αλλά και γενικότερα για τον Αιγυπτιώτη Ελληνισμό!

Η Αλεξάνδρεια και το Κάϊρο τον γνωρίζουν όχι μόνο λόγω εντοπιότητας, αλλά περισσότερο για την αφοσίωσή του να προσφέρει έργο, γνώση, ψυχαγωγία και αυτοβελτίωση ιδιαίτερα στους έφηβους μέσα από το παιχνίδι.

Το τετραήμερο της Ομάδας «Πάροδος» είχε απ΄ όλα. Τετραήμερη δράση  επικεντρωμένη στην ψυχαγωγία και τη δημιουργική έκφραση των μαθητών όλων των βαθμίδων των ελληνικών εκπαιδευτηρίων της Αλεξάνδρειας. Στη συνέχεια η ομάδα τέχνης «Πάροδος», το Σάββατο το βράδυ από τις 18.30 έως τις 20.30 στον προαύλιο χώρο του σχολείου και στην αίθουσα “Ιουλίας Σαλβάγου” οργάνωσε την αποχαιρετιστήρια συνάντηση στην οποία συμμετείχαν οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί και αρκετοί γονείς. Κυριάρχησαν τα τραγούδια, τα ρυθμικά παιχνίδια και η ανάδειξη μιας εικαστικής σύνθεσης πάνω σε χάρτινες κούτες με θέμα την αγάπη. Στην κατάληξη της εκδήλωσης προβλήθηκαν δύο οπτικοακουστικές δημιουργίες με τίτλο “Μέρες χαράς και δημιουργίας στην Αλεξάνδρεια” και “Το πάρτυ”. Ακολούθησε η μουσική βραδιά στην «Ένωση» αλλά αξίζει να αναφερθεί η συγκινητική επίσκεψη της Ομάδας «Πάροδος» στον Οίκο Ευγηρίας «ΜΑΝΝΑ», όπου με μουσική και τραγούδια προσέφεραν ανείπωτη χαρά στους ηλικιωμένους που διαβιούν εκεί.

Την εμψύχωση των εκδηλώσεων είχαν οι: Ηλίας Πίτσικας, Άλκης Μπακογιάννη, Ελένη Καλογιάννη, Λεωνίδας Τσαγανός, Γιώργος Μενεγάκης, Κωνσταντίνος Καρανάσιος, Οδυσσέας Καζαντζόγλου και η  Βάσια Κουτσοβασίλη.

Αφήσαμε όμως χώρο και λόγο, στους συντελεστές για να ακούσουμε τη δική τους φωνή. Έτσι ή αλλιώς η συμμετοχή μαθητών, γονέων, εκπαιδευτικών και των τροφίμων του «ΜΑΝΝΑ» ήταν υπέρ το δέον ενθαρρυντική και ουσιαστική!

Ας διαβάσουμε λοιπόν τα όσα μας είπαν στην «στρογγυλή τράπεζα», έξω απ τους κοινοτικούς ξενώνες ο Ηλίας και οι συνεργάτες του.

Αρχίζουμε με την Ελένη:

«Έρχομαι στην Αίγυπτο 5^η φορά και στην Αλεξάνδρεια μάλλον 3^η ή 4^η.. Είχα έρθει με την “Πάροδο”, όταν  ήμουν μαθήτρια της Α΄ Λυκείου, περίπου το 2008, 15 χρόνια πριν. Δεν είμαι Αλεξανδρινή αλλά συμμετείχα σε δράσεις της ομάδας ως έφηβη τότε, οπότε υπήρχε η δυνατότητα να συμμετέχω σ΄αυτήν την κάθοδο και είχε γίνει τότε η πρόταση στην μητέρα μου, η οποία με αγωνία είχε πει: “ε να πας”. Μεγάλωσα στο Χαϊδάρι και για την “Πάροδο”, σαν ομάδα, τώρα δεν ξέρω από που ν΄αρχίσω! Όλα τα ερεθίσματα που έλαβα και σαν παιδί και σαν ενήλικη, με διαμόρφωσαν πάρα πολύ σ΄αυτό που είμαι τώρα. Και επειδή είμαι εκπαιδευτικός, η δική μου η ανάγκη  να ασχοληθώ με τα παιδιά πάνω στο αντικείμενο μου, –  έχω σπουδάσει χημεία οπότε προσπαθούσα να βρω μια διέξοδο σε σχέση με το πως θα εμπλέξω τα παιδιά με αυτό που θα κάνω – νομίζω ότι η “Πάροδος”, έχει βάλει πολύ το χέρι της και στις δικές μου αναζητήσεις και ανησυχίες καλλιτεχνικές.

Η όλη η εμπειρία είναι μοναδική, δεν ξέρω αν μπορώ να βάλω καλές λέξεις για να την περιγράψω, όμως αυτό που μου έρχεται στο μυαλό είναι η συνύπαρξη σ΄αυτόν τον χώρο. Είναι “τρομερό” το πως συνυπάρχουν οι μαθητές οι οποίοι μπορεί να έχουν διαφορετικές καταβολές, αλλά βρίσκονται μέσα σ΄αυτόν τον χώρο ο οποίος για μένα είναι μια όαση που περιβάλλεται από τον αραβικό κόσμο και όλη η εικόνα έχει μια εξαιρετική αντίθεση. Αυτό που θα πάρω από εδώ, είναι αυτήν την πυκνή δράση χαράς και επικοινωνίας που αναπτύξαμε με τα παιδιά και το πολύ όμορφο κλίμα αυτού του 4ήμερου. Επίσης  θα πάρω μαζί μου, την ενέργεια και ότι ακριβώς εξελίχθηκε σ΄ αυτόν τον πολύ ιδιαίτερο χώρο, γιατί έχει μια σημασία, μια βαρύτητα και το που βρισκόμαστε.

Γιώργος

Έχω έρθει και στο παρελθόν πολλές φορές. Η αλήθεια είναι ότι υπήρχε μια ανησυχία όταν είχαμε κανονίσει το ταξίδι με την παρούσα κατάσταση, αλλά μέσα στο Ελληνικό Τετράγωνο δεν υπάρχει καθόλου αίσθηση κινδύνου. Είναι όπως τις άλλες φορές, απλώς υπάρχει ένα βάρος γενικό.

Θυμήθηκα τα παιδιά από την προηγούμενη φορά, είχαμε να έρθουμε κάμποσα χρόνια και τον Απρίλιο που ήρθαμε, κάναμε ένα πρώτο ζέσταμα με τα παιδιά και ξαναγνωριστήκαμε, γιατί τα περισσότερα από αυτά δεν τα είχαμε ξαναδεί. Τώρα μας ξέρανε, ήταν πιο εύκολο να μπούμε κατευθείαν σε δράσεις, να παίξουμε, ήταν πιο γνώριμο. Πήγαμε και στο νηπιαγωγείο.

Κατάλαβα ότι συνυπάρχουν, ότι όλοι είναι άνετοι μεταξύ τους, υπάρχει μια χαρά, μια άνεση στην έκφραση, δεν υπάρχει κάποιο κόμπλεξ έτσι το κατάλαβα. Υπήρχε ενθουσιασμός και από τα ελληνάκια και από τα αιγυπτιάκια. Όταν τους μίλαγες ήταν αμέσως έτοιμα να σου απαντήσουν, ετοιμόλογα, χαρούμενα, με ατάκες, δεν ήταν μαζεμένα.

Καθώς παίζουμε στα παιχνίδια πάντα διακρίνονται κάποιες τάσεις που έχουν, κάποιες κλίσεις, πχ. υπήρχε ένα παιδί το οποίο αυτοσχεδίαζε και έβγαζε στίχους. Είχε μεγάλη φαντασία, εκεί που μιλάγαμε λειτουργούσε αυθόρμητα (ο Αιμίλιος ήταν). Υπάρχουν παιδιά που ασχολούνται με τον Οδυσσέα [συνεργάτης του] και είναι στη ζωγραφική, υπάρχουν όμως και οι αθλητές που φέρνουν μετάλλια.

Πάντα είναι μεγάλη χαρά όταν ερχόμαστε στο Ελληνικό Τετράγωνο. Η αλήθεια είναι ότι εμείς που μένουμε στην Ελλάδα, δεν έχουμε τόσο δυνατή αίσθηση του Ελληνισμού, αυτήν την αίσθηση ότι είμαστε Έλληνες. Εδώ είναι πιο έντονο και πιο γερό το στοιχείο και αυτό είναι ιδιαίτερα συγκινητικό και ωραίο!

Κωνσταντίνος

Έρχομαι για 3^η φορά. Κάθε φορά είναι εμπειρία ζωής, που νοηματοδοτεί και την καθημερινότητα με κάποιο τρόπο. Αυτό που αφήνει μέσα μου, τόσο η εμπειρία με τα παιδιά του Ελληνικού Σχολείου της Ελληνικής Κοινότητας, όσο και η εμπειρία  της Αλεξάνδρειας σαν περιοχή, με δεδομένο τον Ελληνισμό και πως εμείς αλληλοεπιδρούμε με αυτόν, είναι μια εμπειρία που είναι πολύ δυνατή θα έλεγα. Είναι πάρα πολύ δυνατή και λόγω της  απλότητάς της, δηλαδή με κάποιο τρόπο ερχόμαστε και αλληλοεπιδρούμε με τα παιδιά, απλώς παίζοντας. Παίζουμε μουσική χωρίς φανφάρες, χωρίς να παρέχουμε αυτά που ενδεχομένως θα αρέσανε στα παιδιά τη σημερινή εποχή. Τους βάζουμε σε άλλα κανάλια και το αφουγκράζονται αυτό τα παιδιά με μεγάλη χαρά και αυτό δίνει και σ΄ εμάς ικανοποίηση.

Η ομάδα μου έχει προσφέρει δυνατές στιγμές, δυνατές εικόνες και την ικανότητα τού να εκτιμάς τις απλές εικόνες.

Σίγουρα φορτίζομαι με την έννοια ότι παρά το γεγονός ότι είναι λίγοι πληθυσμιακά οι μαθητές και η Ελληνική Κοινότητα, φαίνονται μεταξύ τους να είναι πάρα πολύ δεμένοι. Το βλέπουμε και στις δράσεις που κάνουμε όπου υπάρχει έντονο το στοιχείο της κοινοτικής επίδρασης. Και αυτό χωροταξικά μέσα στην Ελληνική Κοινότητα που είναι με τους ψηλούς της τοίχους, ένα τετράγωνο, μια όαση, αυτή η εικόνα λαμβάνεται ως πολύ ελπιδοφόρα και εμένα μου δίνει μεγάλη χαρά.

Οδυσσέας

Πρώτη φορά βρίσκομαι εδώ. Στην “Πάροδο”,  είμαι από πέρσι που μπήκα στην Καλών Τεχνών και ξεκίνησα δυναμικά δράσεις.

Σίγουρα είναι κάποιου άλλου επιπέδου ότι έχω κάνει με την “Πάροδο”, μέχρι στιγμής, δηλαδή να πάμε σε άλλη χώρα και να έρθουμε σε επαφή με μαθητές, αλλά είναι μια άλλη διαφορετική σύνδεση. Να πω την αλήθεια δεν ήξερα τι να περιμένω. Έχω τεράστια εμπιστοσύνη στην ομάδα και ότι κι αν γινότανε, ήξερα ότι θα γινόταν κάτι ευχάριστο, δηλαδή το ένα θα οδηγούσε στο άλλο και το αποτέλεσμα θα οδηγούσε σε μια καινούργια κατάσταση!

Έχω πάει στην Εράσμιο όπου δουλεύαμε με το νηπιαγωγείο, όμως εδώ ερχόμαστε σε επαφή με τα παιδιά όλων των ηλικιών από 5-6 χρονών μέχρι 18 που είναι το Λύκειο. Φαίνεται η διαφορετική επαφή που μπορεί να έχουμε με τα παιδιά, δηλαδή με ποιο τρόπο μπορεί να εκφράζεται ένα μικρότερο παιδί, η άνετη και πλούσια συζήτηση που μπορούμε να κάνουνε με μεγαλύτερους  και αυτό που με γέμισε πάρα πολύ είναι ότι υπήρχε “τρελή” σύνδεση από την αρχή. Την πρώτη μέρα παίξαμε, δημιουργήθηκε μια βάση και μετά ήταν ποτάμι,  κύλησε πάρα πολύ όμορφα.

Αρχικώς έβλεπαν εμάς να κάνουμε κάποιες πλάκες,  κάποιον να παρουσιάζει και να εκθέτει τον εαυτό του μπροστά σε άλλους κι έτσι γελούσανε και στο πέρασμα των ημερών υπήρχε η ενθάρρυνση ενώ με τα τραγούδια, όλοι ήταν ενωμένοι και τα μικρά και τα μεγάλα παιδιά.

Βάσια

Πρώτη φορά βρίσκομαι εδώ, γνωριστήκαμε σε διάφορες άλλες δράσεις σε σχολεία, θεατρικές παραστάσεις.

Είμαι τρεις μέρες και καθετί που βλέπω, είναι διαφορετικό και πρωτόγνωρο. Σίγουρα οι εικόνες με τα παιδιά, το σχολείο, τις τάξεις που είναι λίγα παιδιά αλλά τόσο ενωμένα, οι σχέσεις τους με τους δασκάλους και με  την ομάδα, με το που ήρθαμε μου έκανε εντύπωση, πολύ ένθερμα τους χαιρέτησαν σαν να τους περιμένανε. Είμαι δασκάλα χορού.

Θα ήθελα να ξανάρθω, νιώθω ότι ήταν για μένα μια γνωριμία και δεν πρόλαβα να  βάλω το δικό μου στίγμα σε όλο αυτό, επειδή όλα συμβαίνουν γρήγορα. Είμαστε εδώ τρεις μέρες και νιώθω σαν να τα ξέρουμε πάρα πολύ καιρό.

Η δε σχέση που έχει δημιουργηθεί με τα παιδιά και σήμερα που τα είδαμε, είναι λες και δουλεύω μαζί τους όλο το χρόνο. Βέβαια  μέσα από το παιχνίδι δημιουργήθηκε όλο αυτό.

Η ερώτηση αφορά πως βλέπουν τον Ηλία Πίτσικα και απαντά για λογαριασμό όλων ο Οδυσσέας:

«Τον Ηλία τον ξέρω από πολύ μικρός, επτά χρονών, από την κατασκήνωση και όσο μεγάλωνα και ήμουν στις δράσεις,  δημιουργείτο μια προσωπική σχέση και μπορούσαμε να επικοινωνούμε όσο περνούσε ο καιρός όλο και πιο ανοιχτά. Τώρα που είμαι στο 2^ο χρόνο στην “Πάροδο”, είναι συγκινητικό που υπήρχε αυτή η εξέλιξη  όλα αυτά τα χρόνια και έχω φτάσει σε μια τέτοια επικοινωνία. Δημιουργείται ένα κλίμα εμπιστοσύνης πολύ ευχάριστο και ξέρω ότι είμαστε μεταξύ μας “δικοί μας άνθρωποι”. Αν γίνει κάτι στραβό ένα απρόοπτο θα βρεθεί λύση στο πιτς φυτίλι, δεν θα βρεθεί κάποιος μειωμένος θα υπάρχει μεταξύ μας κατανόηση και επικοινωνία.  Σίγουρα η δοτικότητα του Ηλία είναι πολύ συν, καθώς είναι πολλές οι στιγμές που λέει “το καλύπτω εγώ” κι όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά με ένα κλίμα οικειότητας σαν μια ομπρέλα προστασίας!

Συζήτηση με Ηλία Πίτσικα

«Από τις 18 -20 Οκτωβρίου ο   στόχος μας ήταν να επικοινωνήσουμε με παιδιά των τριών βαθμίδων των εκπαιδευτηρίων στην Αλεξάνδρεια, με το νηπιαγωγείο, τα παιδιά του δημοτικού και τα παιδιά του γυμνασίου και του λυκείου. Βασικός μας στόχος ήταν η ψυχαγωγία των παιδιών, αλλά βέβαια μέσα από την δημιουργική έκφραση με παροτρύνσεις όπως είναι η κίνηση, ο χορός, η θεατρική έκφραση, η αφήγηση, ήταν οι κύριοι άξονες που κινηθήκαμε. Περιμένοντας βέβαια να δούμε και την αποδοχή των παιδιών.

Βεβαίως στις μικρές ηλικίες όπως είναι το νηπιαγωγείο και των τάξεων του δημοτικού, η αποδοχή μέσα από το παιχνίδι, το τραγούδι, το θέατρο, ήταν πάρα πολύ μεγάλη. Πάντα όμως ιδιαίτερα οι ηλικίες των παιδιών του γυμνασίου ή η εφηβεία όπως είναι το λύκειο, εκεί είμαστε πάρα πολύ συγκεντρωμένοι στους λίγους χρόνους που είχαμε να δούμε ποια είναι η αποδοχή. Θέλω να πω ότι έχοντας σαν βάση τη νεότερη γενιά των συνεργατών, καταφέραμε και κερδίσαμε την αποδοχή και το ενδιαφέρον και έτσι στους λίγους χρόνους που είχαμε δηλαδή Τετάρτη, Πέμπτη και Παρασκευή, ουσιαστικά η αποδοχή ήταν τόσο μεγάλη που τα παιδιά αβίαστα τραγούδησαν και αβίαστα θέλησαν να μπούνε σε μια διαδικασία οπτικοακουστικής δημιουργίας. Αυτό που σας λέω δεν είναι τόσο εύκολο. Αλλά χάρη στην εμπειρία που έχουμε κι εγώ προσωπικά αλλά και οι συνεργάτες της νεότερης γενιάς, καταφέραμε στο μεγαλύτερο μέρος των παιδιών ιδιαίτερα του λυκείου αλλά και του γυμνασίου να έρθουν το απόγευμα στο Αβερώφειο και να μπούμε σε μια διαδικασία οπτικοακουστικής δημιουργίας. Είναι αλήθεια ότι το Αβερώφειο το βράδυ σκοτεινό ή με λίγο φως, μάλλον τους προκάλεσε το ενδιαφέρον η ταινία που θα δημιουργήσουν να είναι μια ταινία θρίλερ. Έτσι λοιπόν φτάσαμε σε ένα αποτέλεσμα και σήμερα Σάββατο απόγευμα έχουμε προσκαλέσει όλα τα παιδιά και τους γονείς να έρθουν στην αυλή, όπου θα παίξουμε και μετά στην αίθουσα «Ιουλία Σαλβάγου» θα τραγουδήσομε και θα δούμε ένα μικρό φωτογραφικό οδοιπορικό από την στιγμές δημιουργίες, ενώ θα δούμε και την ταινία των 4 λεπτών που δημιουργήθηκε.

Επίσης θα ήθελα να πω ότι, Τετάρτη, Πέμπτη και Παρασκευή πρωί, είχαμε σε πρώτο χρόνο την δυναμική επικοινωνία μέσα από δράσεις θεατρικής έκφρασης παιχνιδιού, μουσική με τα παιδιά του δημοτικού, αλλά και με τα παιδιά του γυμνασίου και του λυκείου.

Να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τους εκπαιδευτικούς και τους διευθυντές, γιατί δώσανε χρόνο και διευκόλυναν τις δράσεις μας.

Είχα τη συγκεντρωμένη ενέργεια των συνεργατών που έχουν εμπειρία παρότρυνσης από την κοινή δουλειά που έχουμε κάνει και από την ξεχωριστή προσωπικότητα του καθένα και υπάρχει βεβαίως η δυνατότητα της προσαρμοστικότητας σύμφωνα με τη διάθεση των μαθητών. Γιατί εμείς δεν ήρθαμε με ένα έτοιμο σχέδιο, προσπαθήσαμε να ανοιχτούμε αλλά πάνω απ΄ όλα, παρατηρήσαμε ποιες είναι οι διαθέσεις των παιδιών. Θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα την Ελένη Καλογιάννη που είναι εκπαιδευτικός και έχει εμπειρία σε διαδράσεις παιχνιδιού θεάτρου, μουσικής τον Κωνσταντίνο Καρανάσιο που επίσης είναι μουσικός δικηγόρος αλλά με μεγάλη παιδαγωγική εμπειρία, τον Γιώργο Μενεγάκη που κι εκείνος μουσικός και βεβαίως την Βάσια Κουτσοβασίλη τον Λεωνίδα Τσαγανό και τον ΄Αλκη Μπακογιάννη που είναι ηθοποιός που σκηνοθέτησαν και ενθάρρυναν τα παιδιά να εκφραστούν και να καταγραφεί η οπτικοακουστική δημιουργία. Μέχρι αυτή τη στιγμή που σας μιλώ, δουλεύουν για το μοντάζ της ταινίας που είναι χρονοβόρο και θεωρώ ότι ήταν ένα πολύ όμορφο  4ήμερο, όπως ευχαριστώ  και τον Οδυσσέα Καζαντζόγλου ο οποίος είναι ζωγράφος 2ετής  και ο οποίος συνέθεσε πάνω σε χάρτινες κούτες μια σύνθεση που έχει να κάνει με την αγάπη».

Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας ευχαριστεί θερμά την Ομάδα “Πάροδος” και τον Ηλία Πίτσικα για όσα προσέφεραν στα σχολεία της και τους ενήλικες και τους εύχεται καλή συνέχεια και γρήγορο αντάμωμα!