Blog

Τη Δευτέρα 11 Μαρτίου 2024 πραγματοποιήθηκε στο εντευκτήριο του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων εκδήλωση αφιερωμένη στην Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Η εκδήλωση αυτή για τον Σύνδεσμο είναι πια θεσμός, αφού καθιερώθηκε εδώ και 32 χρόνια, οπότε την είχε προτείνει και πραγματοποιήσει επί σειρά ετών ο αείμνηστος καθηγητής – φιλόλογος Παναγιώτης Καρματζός.

Η φετινή βραδιά ήταν αφιερωμένη στην εξαίρετη ηθοποιό Πέμη Ζούνη και δομημένη άψογα, όπως πάντα, από το μέλος του Δ.Σ. του Συνδέσμου και συνέφορο Πολιτιστικών, ηθοποιό και σκηνοθέτη Πάνο Κατέρη.

Μετά τη μικρή εισαγωγή που έκανε το μέλος του Δ.Σ. και Έφορος Πολιτιστικών Ηλιάνα Θεμιστοκλέους, ο Πάνος Κατέρης παρουσίασε την προσωπικότητα της Πέμης Ζούνη, μέσα από τις αναφορές του σε διάφορες πτυχές της ζωής της. Παρουσιάστηκαν βιογραφικά της στοιχεία, καθώς και βιντεοσκοπημένα αποσπάσματα από ταινίες, θεατρικές παραστάσεις και σειρές, στις οποίες πρωταγωνίστησε η ταλαντούχα ηθοποιός. Ακόμη ο Πάνος φανέρωσε κάποιες σκέψεις της ηθοποιού. Η επίπονη έρευνα του Πάνου Κατέρη χαρακτηρίζεται για μία ακόμη φορά σημαντικότατη και προσεγμένη από κάθε άποψη.

Για την Πέμη Ζούνη και για τις πολλαπλές της δραστηριότητες μίλησαν επίσης η συνάδελφός της Μαρία Κωνσταντάκη, που τόνισε την άψογη συνεργασία μαζί της και την ευγένεια και πραότητα του χαρακτήρα της, ο Πρόεδρος του ΤΑΣΕΗ Σπύρος Μπιμπίλας, που αναφέρθηκε στην Άνθρωπο Πέμη, οι μαθητές της στην δραματική σχολή όπου δίδαξε Σπύρος Ασημένιος και Στέλιος Κουγετάκης, που τόνισαν την ιδιαίτερη διδακτική της ικανότητα, μέσα από την εποικοδομητική συνεργασία με τους μαθητές, ο συγγραφέας Μηνάς Βιντιάδης, που μίλησε για τη συνεργασία του μαζί της, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, τονίζοντας πως η Ελλάδα πρέπει να είναι περήφανη που η Πέμη είναι Ελληνίδα.

Τελευταία πήρε το λόγο η τιμώμενη ηθοποιός, η οποία με εμφανή συγκίνηση, ευχαρίστησε τον Σύνδεσμο και όσους παραβρέθηκαν για την τιμή, τα μέλη της οικογένειάς της και τους φίλους, συναδέλφους και συνεργάτες της. Μίλησε ακόμη για τις όμορφες εικόνες που κρατάει από την Αίγυπτο, για την πορεία της καριέρας της και πραγματικά μας κατέπληξε με την ευγένεια του λόγου της και την ειλικρίνεια να παραδεχθεί ότι συμπαραστάτης της υπήρξε και η τύχη, για την οποία είπε συγκεκριμένα “η τύχη με βρήκε”. Καυτηρίασε επίσης και τον εγωισμό από τον οποίο διακατέχονται οι ηθοποιοί, εγωισμό που τους κάνει, εν ονόματι της καριέρας να χάνουν κομμάτια της προσωπικής τους ζωής και αυτό, τόνισε, είναι πολύ λυπηρό.

Η βραδιά έκλεισε με λίγα ζεστά λόγια του Προέδρου του Συνδέσμου Κώστα Μιχαηλίδη για την ηθοποιό και την βράβευσή της από αυτόν.

Εκ μέρους του Δ.Σ του Συνδέσμου, πλην του Προέδρου, παραβρέθηκαν οι Καραβίας Κων/νος Α’ Αντιπρόεδρος, Χριστοφορίδης Παναγιώτης Γεν. Γραμματέας, Κανελλόπουλος Γεώργιος Ταμίας, Κοσσένα Έλενα Ειδ. Γραμματέας και τα μέλη Σουλτανάκη Μυρσίνη, Μαρκουλής Γιώργος, Σαρίνας Κων/νος και Δημητρίου Δημήτριος.

Η βραδιά καλύφθηκε τεχνικά από τους Τάκη Σφακιανόπουλο (Προβολές διαφανειών – videos), Μάκη Κυριακίδη (Βιντεοσκόπηση), Κώστα Παπανικολάου (ηχοληψία), Στέλιο Κυρίτση (Φωτογραφικό Υλικό).

Tην Κυριακή, 17 Μαρτίου η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν θα μεταβεί στο Κάιρο μαζί με τον Έλληνα πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, τον Βέλγο πρωθυπουργό Αλεξάντερ Ντε Κροο και την πρωθυπουργό της Ιταλίας, Τζόρτζια Μελόνι, όπως ανέφερε η εκπρόσωπος της Κομισιόν, Βέρλε Νατς κατά την καθιερωμένη ενημέρωση των ανταποκριτών στις Βρυξέλλες, μεταδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Σημείωσε ότι η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν θα συναντηθεί με τον πρόεδρο της Αιγύπτου, Φατάχ Αλ Σίσι, ενώ η αποστολή λαμβάνει χώρα στο πλαίσιο των συζητήσεων που έχουν γίνει αναφορικά με ενισχυμένη εταιρική σχέση μεταξύ της ΕΕ και της Αιγύπτου. Θα δοθεί βάρος στο μεταναστευτικό ενώ θα συζητηθούν οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή με τον πόλεμο στη Γάζα.
Επίσης θα συζητηθεί το πακέτο 7,4 δισ. ευρώ που ετοιμάζει η Ευρωπαϊκή Ένωση με σκοπό να στηρίξει την οικονομία της Αιγύπτου, λόγω των συγκρούσεων στη Γάζα και το Σουδάν που εκ των πραγμάτων μπορεί να εντείνουν τα οικονομικά προβλήματα, σύμφωνα με τους Financial Times.

Την Κυριακή 2 Μαρτίου 2024 πραγματοποιήθηκε η Τακτική Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων στο επί της οδού 3ης Σεπτεμβρίου 56 Εντευκτήριό του.

Παρουσιαστήκαν και εγκρίθηκαν τα πεπραγμένα της διοίκησης και τα οικονομικά αποτελέσματα του 2023 καθώς και ο προϋπολογισμός για το 2024.

Τη Συνέλευση τίμησαν με την παρουσία τους μεταξύ άλλων οι κ.κ. Φίλιππος Κοσσένας Επίτιμος Πρόεδρος Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων, Γιώργος Οικονομίδης Επίτιμος Πρόεδρος Οικοδομικού Συνεταιρισμού Άστεως Αιγυπτιωτών Κηφισιάς, Μάρκος Μάστρακας Πρόεδρος Οικοδομικού Συνεταιρισμού Άστεως Αιγυπτιωτών Κηφισιάς, Χρήστος Παπαδόπουλος, Πρόεδρος Συλλόγου Αμπετείου Σχολής, Χρήστος Ευαγγέλου, Αρχηγός της Ένωσης Παλαιών Προσκόπων Περιφερειακών Εφορειών Αλεξανδρείας & Καΐρου, Γιώργος Κατσίμπας, Πρόεδρος Συνδέσμου Αποφοίτων Αβερωφείου Σχολής Αλεξανδρείας, Παναγιώτα Χαρίτου – Πεκλάρη, Πρόεδρος Συλλόγου Αποφοίτων Γυμνασίου Μανσούρας Αιγύπτου, Νίκος Κοκκινίδης, Πρόεδρος Συλλόγου Αιγυπτιωτών Ελλήνων Σουέζ & Πορτ – Τεουφίκ και Γιάννης Διακομιχάλης και Έβαν Πεζάς, Γ.Γ. και μέλος Δ.Σ. του ΕΝΟΑ αντίστοιχα.

Ο Πρόεδρος και τα μέλη Δ.Σ του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων, ευχαριστούν όλα τα μέλη του Συνδέσμου που παραβρέθηκαν στη Συνέλευση για τις προτάσεις τους και τη διαρκή στήριξή τους.

Φωτογραφίες: Στέλιος Κυρίτσης.

Αγαπητοί αναγνώστες του «Αλεξανδρινού Ταχυδρόμου»,

Όπως γνωρίζετε στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, σε καθημερινή βάση αναρτάται ειδησεογραφία που άπτεται θεμάτων και συμβάντων της Παροικίας μας,  καθώς και γεγονότα κοινωνικά και πολιτισμικά που αφορούν στις φίλιες σχέσεις των τριών χωρών μας  Αιγύπτου, Ελλάδας και Κύπρου.

Όλα αυτά συμπεριλαμβάνονται και στον «Αλεξανδρινό Ταχυδρόμο», σε έντυπο τριμήνου στο οποίο ο κάθε μήνας έχει το δικό του ανεξάρτητο τεύχος.

Στο εξής ο κάθε μήνας εκτός της ανάρτησής του στην ιστοσελίδα της ΕΚΑ, θα εκδίδεται και σε έντυπο, αρχής γενομένης από σήμερα με τον μήνα Ιανουάριο, έτσι ώστε στο τέλος κάθε μήνα οι αναγνώστες να κρατούν στα χέρια τους την εφημερίδα μας.

Καλή ανάγνωση!

Εκ του Πατριαρχείου

Την Κυριακή, 10η Μαρτίου ε.ε. η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β’ ετέλεσε στην πολυαιώνιο Ιερά Πατριαρχική Μονή Οσίου Σάββα Ηγιασμένου Αλεξανδρείας την χειροτονία του Θεοφιλ. Επαρχιούχου Επισκόπου Μπούνιας, Κισανγκάνι και Ανατολικού Κογκό (Λ.Δ.Κ). Στην Ευχαριστιακή Σύναξη και την χειροτονία του Θεοφιλεστάτου συμμετείχαν οι Σεβ. Μητροπολίτες Γέρων Λεοντοπόλεως κ. Γαβριήλ, Γενικός Πατριαρχικός Επίτροπος, Πτολεμαΐδος κ. Παντελεήμων, Αρχιγραμματεύς της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, Πηλουσίου κ. Νάρκισσος, Πατριαρχικός Επίτροπος Αλεξανδρείας, Ταμιάθεως κ. Γερμανός, Προϊστάμενος της προειρημένης Ιεράς Μονής Οσίου Σάββα, οι Θεοφιλ. Επίσκοποι Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης κ. Πρόδρομος, Μπουζουμπούρας και Μπουρούντι κ. Ισαάκ, Κωνσταντιανής κ. Κοσμάς και Ιππώνος κ. Στέφανος.

            Παρέστησαν ο Εντιμ. Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Αλεξάνδρεια κ. Ιωάννης Πυργάκης, ο Εντιμ. Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητος Αλεξανδρείας κ. Ανδρέας Βαφειάδης, η Πρόεδρος του ΕΝΟΑ και Πτολεμαίου Α΄ κα. Λιλίκα Θλιβίτου, η Πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων κα. Αλίκη Αντωνίου, Πρόεδροι ελληνικών φορέων και συλλόγων της Μ. Πόλεως, οι διευθυντές και το διδακτικό προσωπικό των ελληνικών εκπαιδευτηρίων, οι σπουδαστές της Πατριαρχικής Σχολής Αλεξανδρείας «Άγιος Αθανάσιος», οι γονείς κ. Μαργαρίτης και κα. Ελένη Διαμαντοπούλου και οικογενείς του χειροτονηθέντος Επισκόπου και επισκέπτες από την Ελλάδα.

Εκφωνών τον χειροτονητήριο λόγο του ο Θεοφιλ. κ. Πολύκαρπος ανέφερε:  

Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα, Σεβασμιώτατοι ἅγιοι ἀρχιερείς, ἅγιοι πατέρες, Σεβαστοί μου γονείς, ἀγαπητοὶ συγγενείς καὶ φίλοι.

Εὑρισκόμενος ἐνώπιον τῆς ὡραίας Πύλης καὶ ἀτενίζων τὸ πρόσωπον τοῦ Ποιμένος μας, τοῦ σήμερον μεταδιδόντος μοι μὲ τὰ μαρτυρικὰ καὶ ἁγιασμένα χέρια Του τὸν τρίτο καὶ ὕψιστον βαθμὸν τῆς ἱερωσύνης, ἤτοι τὸ τῆς ἀρχιερωσύνης λειτούργημα, ἐνθυμοῦμαι τὰ λόγια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πρὸς τὸν ἀγαπημένο του μαθητὴ καὶ Ἐπίσκοπο:

«Τέκνον Τιμόθεε, … ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτὸν ἐδόξασεν γενηθῆναι ἀρχιερέα͵ ἀλλ΄ ὁ λαλήσας πρὸς αὐτόν͵ Υἱός μου εἶ σύ͵ ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε».

Ὄντως Μακαριώτατε δὲν εἶναι σήμερα ἡμέρα προσωπικῆς μου δόξας, εἰ καὶ ἡμέρα ἀδιαμφησβήτητης προσωπικῆς μου χαρᾶς. Δὲν εἶναι οὔτε ἡμέρα προσωπικῆς μου ἐπιτυχίας, εἰ καὶ ἡμέρα ὄντως σήμερα, τῆς προσωπικῆς μου «καταπαύσεως»  ἐκ τῶν ἔργων μιᾶς 15ετοῦς, ἐναγωνίου πορείας στὸν χῶρο τῆς Ἱεραποστολῆς στὴν Ἀφρική. Σήμερα ὅμως, εἶναι ἡμέρα ὄντως ἀναγεννήσεως ἑνὸς ἀκόμα τέκνου Σας, μέσα ἀπὸ τὶς δικές σας προσευχές, τὴ διδασκαλία σας, ἀλλὰ πάνω ἀπὸ ὅλα μέσα ἀπὸ τὸ δικό σας φωτεινὸ παράδειγμα ζωῆς. Μιᾶς ζωῆς ποὺ ἐκπέμπει τὸ φῶς τῆς ἀγάπης, τῆς ἀλληλοκατανόησης, τῆς ἀνεκτικότητας, τῆς μακροθυμίας, τῆς δύναμης τῆς πνευματικῆς ποὺ μὲ στήριξε τόσα χρόνια, ἀθόρυβα καὶ διακριτικὰ καὶ ὁδήγησε τὰ βήματα τῆς ἐλαχιστότητάς μου εἰς ὀδοὺς σωτηρίας. Γιατὶ τὰ μονοπάτια τῆς Ἀφρικῆς ὅλοι μας γνωρίζουμε ὅτι δὲν εἶναι πάντοτε φωτεινἀ, ἀλλὰ ὑποκρύπτουν πολλάκις κινδύνους, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶναι ὀρατοὶ ἂν λείψει τὸ Φῶς.

Τὸ Φῶς αὐτὸ μοῦ χαρίζεται κάθε ἡμέρα μέσῳ τῆς δική Σας ἀγάπης γιὰ τὴν ὁποία σήμερα ἔχω νὰ καυχηθῶ, νὰ Σᾶς εὐχαριστήσω, ἀλλὰ καὶ νὰ ὑποσχεθῶ ὅτι θὰ ἀγωνιστῶ μὲ τὶς μικρές μου δυνάμεις, γιὰ νὰ τὴν ἐπαυξήσω στὸ μέγιστο, ὡς ἐλάχιστος ἀποδέκτης καὶ φορέας της.

Μέσα ἀπὸ τὴ δική Σας λοιπὸν ἀγάπη Μακαριώτατε, σήμερα βλέπω καὶ τὸν δικό μου ταπεινὸ ἀγῶνα καὶ κατανοῶ τὸν ἐαυτὸ μου ὄχι ὡς «ἐν ἐσόπτρῳ» ἀλλὰ ὡς μέτοχο τῆς ἐλευθερίας ποὺ μοῦ χαρίστηκε ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια μέσα στὸν χῶρο τῆς Ἱεραποστολῆς, μέσα ἀπὸ τὶς δικές σας εὐχές. Ἀλλὰ αὐτὴ ἡ ἐλευθερία, ἀπαιτεῖ ὡς γνωστὸν θυσίες, ἔμπρακτες. Ἂν ἔχω λοιπόν γιὰ κάτι νὰ καυχηθῶ σήμερα, εἶναι γιὰ τὸ ὅτι μέσα ἀπὸ τὴ δική σας θυσιαστικὴ πολυετὴ πορεία στὸ σεπτό μας Πατριαρχεῖο, διδάχτηκα ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι, ὁ ἐν μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας ἱστάμενος, εἰς τύπον τοῦ ἄχρι θανάτου θυσιασθέντος μεγάλου Ἀρχηγοῦ καὶ Τελειωτοῦ τῆς Πίστεώς μας καὶ τοῦ κάθε ἀγῶνα μας. Ἔτσι προσπάθησα τόσα χρόνια νὰ σταθῶ κοντὰ στοὺς Ἀφρικανούς μας ἀδελφούς. Ὄχι ὡς διδάσκαλος ἀλλὰ ὡς ἀδελφός. Ὄχι ὡς ἅγιος ἀλλὰ ὡς ἀγωνιζόμενος. Ὄχι ὡς «ἀλώβητος» ἀλλὰ ὡς πληγωμένος κι ἐγὼ ἄνθρωπος, δικός τους, ποὺ ἀγωνίζεται νὰ ὁδηγήσει, καθοδηγούμενος μέσα ἀπὸ τὸν δικό τους πόνο, πρὸς τὴν Χαρά τοῦ Χριστοῦ. Ἰδοὺ λοιπὸν ποὺ σήμερα αὐτὴ ἡ ἀγάπη τὴν ὁποία διδάχτηκα καὶ προσπάθησα ταπεινὰ νὰ ζήσω καὶ νὰ μεταδώσω, πολλαπλῶς, μοῦ ἀντιχαρίζεται.

Πίσω ἀπὸ τὴν σημερινή Πεντηκοστή, κρύβεται ἀφανῶς ἐπίσης, ἕνας ἄλλος μεγάλος πατέρας, ὅπως ἄλλοστε κι ἐσεῖς πολλὲς φορὲς μοῦ ἐπισημάνατε Μακαριώτατε. Ἕνας δεύτερος γιὰ ἐμένα Ἠλίας, κάτω ἀπὸ τὴν μηλωτὴ τοῦ ὁποίου, ἀξιώθηκα νὰ ὑπηρετήσω τὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὶς δυνάμεις μου, γιὰ νὰ φτάσουμε μαζὶ νὰ ζήσουμε τὴ σημερινὴ χαρά.

Σεβαστέ μου Γέροντα, Γέροντα Ἰωάννη,

εἰ καὶ μακράν, εἰ καὶ πολιός καὶ ὑπέργηρος, εἶμαι σίγουρος ὅτι αὐτὴ τὴ στιγμὴ βρίσκεσαι ἐν πνεύματι ἐν μέσῳ ἡμῶν, μαζὶ μὲ τὴν ἀγαπητὴ Συνοδεία μας. Ἀσπάζομαι μὲ εὐλάβεια τὰ ἁγιασμένα χέρια σας, σᾶς εὐχαριστῶ γιὰ ὅλες τὶς ἀνεκτίμητες θυσίες ποὺ ἐκάνατε γιὰ μένα καὶ προσκυνῶ. Προσκυνῶ, ἰκετεύων Γέροντα, διὰ τὰς εὐχάς σου, ὥστε: «τῇ μηλωτῇ σκεπάσας, εἰς οὐρανούς ἀναγάγῃς με» (ἁγ. Ἐφραίμ, «παραίνεσις εἰς ἀσκητάς»), σὲ αὐτὴν τὴν στερνή καὶ καθοριστικὴ στροφὴ τῆς ζωῆς μου.

Σεβαστοί μου γονεῖς. Βρίσκεστε γιὰ μιὰ ακόμα φορά στὸ πλάι μου σήμερα, γιὰ νὰ σταθεῖτε εἰ καὶ γηραιοί ὄντες, ὡς στήριγμα, στὴν μεγάλη αὐτὴ στιγμή ποὺ ἡ χαρά τοῦ υἱοῦ σας, ἔρχεται νὰ ἀναμειχθεῖ μὲ τὴν ἀγωνία γιὰ τὴν μεγάλη ἀνάβαση ἡ ὁποία προβάλλει σήμερα μπροστά του. Μα καμία χαρά δὲν εἶναι αμέτοχη τῆς λύπης και κανένας ἀγῶνας δὲν ἔχει αἴσιο τέλος ἂν δὲν βαπτισθεῖ στὸν ἰδρῶτα τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς ἀγωνίας. Αὐτὸ μοῦ διδάξατε με τὴ ζωή σας. Σᾶς εὐχαριστῶ γιὰ ὅλα, μὰ πάνω ἀπὸ ὅλα γιὰ τὸ ὅτι μοῦ δείχνετε καθημερινὰ τὸν δρόμο τοῦ Χριστοῦ. Συγχωρέστε με γιὰ τὶς ἐλλείψεις τῆς νεότητος ἀλλὰ καὶ τὰ σφάλματα τῆς ὑπόλοιπής μου ζωῆς καὶ δώστε μου σήμερα τὴν εὐχή σας.

Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς ποὺ σήμερα τὸ φιλότιμο, ἡ ἀγάπη σας καὶ οἱ προσευχές σας γιὰ τὴν ἐλαχιστότητά μου μὲ ὀδηγοῦν γιὰ ἔσχατη φορὰ στὴν εὐλογημένη στιγμὴ τῆς χειροτονητήριάς μου γονυκλισίας, ἐνώπιον τοῦ ἁγίου θυσιαστηρίου. Εἶστε ὅλοι σας, ὁ καθένας σας ξεχωριστὰ ἕνα σμαράγδι ποὺ θὰ στολίζει τὴν νοητή μου πνευματικὴ στολή, ποὺ θα μὲ σκεπάζει ἄχρι τέλους της παρούσης ζωῆς. Σᾶς εὐχαριστῶ ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μου καὶ στὶς εὐχὲς σας ἐλπίζω καὶ στηρίζομαι.

Ὀφείλω νὰ εὐχαριστήσω αὐτὴν τὴν στιγμή, ἕναν Μητροπολίτη ὁ ὁποῖος ἵσταται ἀθορύβως μὲν ἀλλ’ ἐν δυνάμει καὶ μερίμνῃ πατρικῇ ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια κοντά μου. Ὁ Σεβασμιώτατος ἅγιος Νεαπόλεως καὶ Σταυρουπόλεως, κ. Βαρνάβας, εἶναι ἕνα πρόσωπο ποὺ θυμᾶμαι ἀπὸ μικρὸ παιδί. Δὲν μπορῶ νὰ ξεχάσω τὴν παραδειγματικὴ χαρά καὶ τὴν αὐτοθυσία του στὴν ὑπακοή στὸν Γέροντα ἐπίσκοπο τῆς τροφοῦ Μητροπόλεώς μας, τὸν μακαριστὸ κ. Διονύσιο, ποὺ αὐτὴ τὴ στιγμὴ εὔχεται ἀπὸ τὸν οὐρανό.

Σᾶς εὐχαριστῶ Σεβασμιώτατε ποὺ τόσα χρόνια εἶστε δίπλα μου καὶ ἡ Μητρόπολη ποὺ μὲ ἀνέθρεψε στὴν νεότητά μου, συνεχίζει νὰ με στηρίζει, ἀκόμα καὶ τώρα, σὲ αὐτὴν τὴν ὕστατη στιγμή, μέσῳ τῶν σεβαστῶν ἀντιπροσώπων σας, ἰδιαιτέρως τοῦ π. Βασιλείου Βύλριου, τοῦ ἐκ τῆς φοιτητικῆς μου ζωῆς πνευματικοῦ μου καθοδηγητῆ καὶ προσωπικοῦ μου στηρίγματος, στὶς δυσκολότερες στιγμές τῆς Ἱεραποστολικῆς μου πορείας. Ἰδιαίτερες εὐχαριστίες ὀφείλω ἐπίσης στὸν ἀγαπητό πατέρα Γεώργιο Μίλκα καὶ ὅλους γενικὰ τοὺς ἱερεῖς σας, οἱ ὁποῖοι μὲ ἀγάπη καὶ ἐνδιαφέρον στηρίζουν τὸ ἔργο μας.

Δὲν παραλείπω νὰ ξεχάσω σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο τὸν ἀείμνηστο πατέρα Πολύβιο τὸν πνευματικό μου πατέρα κατὰ τὴν δύσκολη ἐποχὴ τῆς ἐφηβίας μου. Τὴν εὐχή του νὰ ἔχω, αἰώνια ἂς εἶναι ἀναπαυμένος, καὶ ἂς δέεται δι’ ἐμὲ ἀπὸ τὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ ποὺ τόσα χρόνια μὲ ζῆλο ὑπηρέτησε.

Σεβασμιώτατε ἅγιε Πτολεμαΐδος κ. Παντελεήμων, ἀρχιγραμματέα τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου, ἕνα εὐχαριστῶ δὲν εἶναι σίγουρα ἀρκετὸ γιὰ ἕναν ἀρχιερέα τοῦ Θρόνου ποὺ μοῦ στάθηκε δίπλα μου σὲ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς διακονίας μου ὡς πατριαρχικοῦ ἐπιτρόπου, ὡς πατέρας, ἀδελφός, παγηγοριά καὶ στήριγμα στὶς θλίψεις καὶ τὶς δοκιμασίες μου. Ἐλπίζω ὅτι οἱ δεσμοί ποὺ μᾶς ἑνώνουν θὰ μείνουν ἕως τέλους ἀδιάρρηκτοι. Προσβλέπω στὶς εὐχές καὶ τὴν βοήθειά σας.

Σεβασμιώτατε ἅγιε Πηλουσίου κ. Νάρκισσε σᾶς εὐχαριστῶ γιὰ τὴν ἀγάπη σας ποὺ τόσο διακριτικὰ μοῦ δείχνετε. Σᾶς εἶμαι εἰς ἀεὶ εὐγνώμων. Ἡ ἁπλότητα καὶ ἡ συνέπειά σας μὲ βοηθοῦν ἀφάνταστα.

Ἀλλὰ σήμερα στέκεται ἀνάμεσά μας καὶ ἕνας ἀκόμα ἐπίσκοπος ποὺ ἀθόρυβα καὶ με διάκριση, μὲ τὸ χαμόγελο ἄσβεστο, τὴν ἐλπίδα στὰ χείλη, τὴν ἀνθρωπιὰ στὴν καρδιά του, τὴν καλή διαχείριση τῆς Ἐπισκοπῆς του στὸν νοῦ του καὶ τὴν ἀγάπη του πρὸς τὸ πρόσωπό μου ἀμετακίνητη ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ποὺ βρεθήκαμε μαζί, εἶναι αὐτὸς ποὺ διέλυσε τὰ νέφη ποὺ ἄδικα σκέπαζαν τὸν οὐρανό τῆς ὑπάρξεώς μου. Τὸν δέχθηκα μὲ χαρὰ ὡς ἐπίσκοπό μου στὴν Νότια Μαδαγασκάρη καὶ στάθηκα κοντά του ὅσο μποροῦσα περισσότερο. Ὡς ἀντίτιμο ἔλαβα στὴν ζωή μου ἕναν δεύτερο Πρόδομο, ἕνα δεύτερο ἄγγελο ποὺ ἔβαλε τέλος σὲ μιὰ μακρόχρονη δοκιμασία μου καὶ μὲ ἐνήγαγε ἐκ λάκου ταλαιπωρίας, στὴ γῆ τῆς προσωπικῆς μου ἐπαγγελίας. Θεοφιλέστατε ἅγιε Τολιάρας καὶ Νοτίου Μαδαγασκάρης κ. Πρόδρομε, εἶστε πατέρας μὰ πάνω ἀπὸ ὅλα ἀδελφός μου. Σᾶς εὐγνωμονῶ γιὰ τὴν ἀγάπη σας καὶ σᾶς ἐπαινῶ γιὰ τὸ ἔργο σας.

Σεβαστέ μου πατέρα Σέργιε, πατέρα καὶ φίλε τοῦ Πατριαρχείου μας. Σήμερα ἡ παρουσία σου ἐδῶ, ὡς προϊσταμένου τῆς ἐνορίας τῆς Ἁγίας Τριάδος Κηφισιᾶς, ἀποδεικνύει τὴν ἀληθινή ἀγάπη ὅλων σας στὴν ἐνορία. Αὐτὴν τὴν ἀγάπη ποὺ ἔλλειψε ἀπὸ τὸν κόσμο. Τὴν ἀγάπη ποὺ στέκεται δίπλα στὶς χαρές τῶν ἀδελφῶν καὶ ὄχι μόνο στὶς λύπες τους. Με συγκινεῖ ἰδιαίτερα τὸ ἐνδιαφέρον σας. Σᾶς εἶμαι εἰς ἀεὶ εὐγνώμων.

 Ἐλλογιμώτατε καθηγητά μου κ. Θωμά Ξένε, εἰ καὶ ἀπὼν γιὰ ἔκτακτους οἰκογενειακοὺς λόγους, δι’ ἐμὲ ἀντιπροσωπεύετε τὸν ἀκαδημαϊκό κόσμο μου. Στὴν Πολυτεχνικὴ Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου μας βρῆκα ἀνθρώπους σὰν ἐσᾶς, τοῦ πνεύματος ποὺ μὲ φιλότιμο καὶ ζῆλο, μοῦ δίδαξαν πάνω ἀπὸ ὅλα τὸν δρόμο τῆς διανόησης καὶ τῆς ὀρθῆς λογικῆς καὶ κρίσης. Ἕνα ἀπὸ τὰ πολυτιμότερα ἐφόδια ποὺ ἀπέκτησα στὴν φοιτητική μου ζωή, πέραν τῶν θεολογικῶν γραμμάτων. Σᾶς εὐχαριστῶ ὅλους καὶ σᾶς εἶμαι εἰς ἀεὶ εὐγνώμων,  γιὰ τὴν ἐν Χριστῷ διδασκαλία που μοῦ προσφέρατε.

Πατέρα καὶ ἀδελφέ μου κ. Νόστη Ψαρά. Ἰδοὺ ποὺ ὁ συγγενής σου, τὸ «δικό σας παιδί» ὅπως μὲ ἀποκαλοῦσες, ἀναβαίνει τὴν τελευταία βαθμίδα, στὴν διακονία τῶν ἀδελφῶν μας καῖ τοῦ συνανθρώπου. Σὲ εὐχαριστῶ ἐσένα καὶ στὸ πρόσωπό σου ὅλη τὴν ἀδελφότητα Ἐξωτερικῆς Ἱεραποστολῆς, ἀλλὰ καὶ ὅλους τοὺς συλλόγους ποὺ στάθηκαν καὶ στέκονται δίπλα μου στὸν ἀγῶνα μου.

Σεβαστοί μου πατέρες, ἀγαπητοί συγγενεῖς καὶ φίλοι. Κύριε ἀντιδήμαρχε Εὐόσμου καὶ συγγραφέα, ἀγαπητέ μου, κ. Σωτήρη Νικολαΐδη. Ἄνθρωποι ποὺ στέκεστε δίπλα μου μὲ τὴν προσευχή σας, τὴν στήριξη που μοῦ προσφέρετε, τὴν ἀγάπη καὶ τὴν καρδιά σας. Αὐτὴν τη στιγμὴ εἶστε ἡ ἔμπρακτη δι’ ἐμὲ ἐπιβεβαίωση τῆς κλήσεως τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ὁ Κύριος νὰ σᾶς ἀνταποδίδει ἑκατονταπλάσια τὴν ἀγάπη σας. Σᾶς εὐχαριστῶ, θὰ εἶμαι πάντα κοντά σας καὶ θὰ προσβλέπω στὴν ἀνεκτίμητης ἀξίας στήριξή σας.

Μακαριώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα, πολυσέβαστέ μας Πατριάρχα καὶ Πάπα Ἀλεξανδρείας καὶ πάσης Ἀφρικῆς, κ.κ. Θεόδωρε Β, ἐπανέρχομαι καὶ πάλι σὲ ἐσᾶς γιατὶ ἔτσι πρέπει καὶ ἁρμόζει συνειδησιακά νὰ πράξω κατ’ αὐτὴν τὴν πανίερη στιγμή.

Ἡ ἐκκλησία εἶναι μιὰ κοινωνία ἀγάπης ποὺ χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν συλλογικότητα καὶ τὴν ἑνότητα. Αὐτὸ δηλώνει ἐξ’ ἄλλου καὶ ὁ Παύλειος ὁρισμός της «Σῶμα Χριστοῦ» (Α΄ Κορ. 12). Αὐτὸ διδασκόμαστε καθημερινὰ καὶ ἀπὸ τὸ δικό Σας παράδειγμα ζωῆς. Γύρω ἀπὸ τὸ πρόσωπο τοῦ Ποιμένα συνοψίζεται ὅλη ἡ Ἐκκλησία. Αὐτὴ ἡ συνειδητοποίηση τοῦ ἑνωτικοῦ καὶ συλλογικοῦ χαρακτήρα τῆς ταυτότητας τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι τὸ μέγιστο δῶρο ποὺ ἀπεκόμισα τόσα χρόνια καὶ ἀπορρέει ἀπὸ τὸ πρόσωπο καὶ τὴ ἦθος Σας πρωτίστως Μακαριώτατε, ἀλλὰ καὶ τὸν φιλάνθρωπο χαρακτήρα τοῦ Πατριαρχείου μας.

Ὅταν κάποιος θελήσει νὰ ἐνσκύψει ἐπάνω στὸν ἀνθρώπινο πόνο, τότε κατανοεῖ καὶ τὴν ἔννοια τοῦ «ἁγίου» στὴν Ἐκκλησία. Οἱ πιστοί τότε καλοῦνται ἐνσυνειδήτως «ἅγιοι» ἐντός μας, ὡς συλλογικὴ ὀντότητα, «ἐν ἐνί στόματι καὶ μιᾷ καρδίᾳ». Εἶναι τὸ «βασίλειον ἱεράτευμα». Τὸ καύχημα καὶ ἡ χαρὰ τοῦ κάθε Ἐπισκόπου, τὸ ὁποῖο φέρει ἐντὸς του τὴν ἱερὴ καὶ πνευματικὴ ὑπόσταση, ἄνευ ἐξαιρέσεων, γιὰ νὰ ὁδεύει αἰωνίως, ὡς ἕνα σῶμα πρὸς τὴν ἑνότητα, ἡ ὁποία εἶναι καὶ ὁ ἀνώτερος σκοπὸς τῆς Θείας Οἰκονομίας.

Σὲ λίγο, ὅταν τὰ ἁγιασμένα Σας χέρια θὰ ἀκουμποῦν ἐπάνω μου Μακαριώτατε, τότε εὐχηθεῖτε παρακαλῶ, νὰ μείνει μέσα μου ἄσβεστη αὐτὴ ἡ προσευχή, αὐτὴ ποὺ μὲ κράτησε τόσα χρόνια στὴν Ἱεραποστολὴ καὶ στὴν ταπεινὴ μου διακονία στὸ Πατριαρχεῖο μας, παρὰ τὶς ἀναρίθμητες δοκιμασίες. Εὐχηθεῖτε, καὶ ἂν πέσουν τά πολυτίμητα δάκρυά Σας ἐπάνω μου, ἂς εἶναι μαζὶ μὲ τὶς εὐχές Σας, δι’ ἐμέ,  «τὸ μύρο τὸ καταβαίνων ἐπὶ τὴν ᾤαν» τῶν πρώτων αὐτῶν ἀρχιερατικῶν μου ἐνδυμάτων, γιὰ νὰ σταθοῦν ἐπ’ αὐτῶν, ὡς πολύτιμοι μαργαρίτες, λάμποντες ἀνὰ τοὺς αἰῶνας. Γιὰ νὰ μοῦ θυμίζουν, τὴν ἀδιαμφησβήτητη εὐαγγελικὴ ρήση, καὶ προσωπικὴ μου ταπεινὴ δέηση, ἰδιαίτερα γιὰ τὴν νεοσύστατη Ἐπισκοπὴ τῆς Μπούνια καὶ Κισανγκάνι τὴν ὁποίαν καλοῦμαι ἐκ τοῦ νῦν, θυσιαστικῶς νὰ ὑπηρετήσω:

«Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου  ᾧ δέδοκάς μοι, ἵνα ὧσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς…ἵνα ὧσι τετελειωμένοι εἰς ἒν». Ἀμήν. Τὴν εὐχή σας Μακαριώτατε.

Ο Μακαριώτατος, με συγκίνηση αντιφώνησε λέγων τα εξής:

«Θεοφιλέστατε ἅγιε ἐψηφισμένε Ἐπίσκοπε Μπούνιας καὶ Κισανγκάνι κ. Πολύκαρπε

Τὰ λόγια σου καὶ μόνον φτάνουν γιὰ νὰ ἀποδείξουν τὴν ἀγάπη σου πρὸς τὸ πρόσωπο τοῦ Πατριάρχη καὶ κατ’ ἐπέκτασιν πρὸς τὴν Ἐκκλησία. Καὶ φυσικὰ δὲν εἶναι γιὰ μένα κάτι τὸ πρωτόγνωρο. Ὅσα εἰπώθηκαν μὲ τὸση ἀγάπη ἀπὸ ἐσένα αὐτὴν  τὴν στιγμὴ πρὸ τῆς χειροτονίας σου, εἶναι αὐτὰ ποὺ βλέπουμε ἐδὼ καὶ 15 χρόνια νὰ συμβαίνουν ἀναφορικὰ μὲ τὸ πρόσωπό σου. Ὄντως, υἱέ μου καὶ ἐγὼ ὁ Πατριάρχης σου καὶ Πατέρας σου δικαιοῦμαι νὰ πῶ σήμερα, «τέκνον μου, Πολύκαρπε, … Υἱός μου εἶ σύ, ἐγώ σήμερον γεγένηκά σε».

Ξεκίνησες ὡς φοιτητής τοῦ Πολυτεχνείου νὰ ἀναζητεῖς τὴν ἀνώτερη πνευματικότητα στὴ ζωή σου. Δὲν ἀρκέστηκες στὰ γράμματα καὶ στὴν ὀρθολογιστική σκέψη ἂν καὶ σοῦ ἄρεζε πάντοτε ὁ ρεαλισμὸς καὶ ὄχι ὁ οὐτοπισμὸς ποῦ κυριαρχεῖ στὴν σκέψη τῆς σύγχρονης κοινωνίας. Στὸν τρίτο χρόνο τῆς φοιτητικῆς σου ζωῆς διέκοψες προσωρινὰ τὴν φοίτησή σου γιὰ νὰ ἀφιερώσεις τὸν ἑαυτό σου στὸν Θεὸ καὶ στὴν ὑπακοὴ τὴν ὁποία ἔθεσες πάνω ἀπὸ κάθε τι στὴν ἐκκλησιαστική σου πορεία. Μετὰ ἀπὸ 16 χρόνια κοινοβιακοῦ βίου, κοντὰ στὸν Γέροντα Ἰωάννη  στὴν Σκήτη τῆς Ἁγίας Ἄννας στὸ Ἅγιο Ὄρος, ἀποφάσισες νὰ ἀκολουθήσεις μὲ τὴν εὐλογία τῆς συνοδείας σου τὸν δρόμο τῆς ἔσχατης θυσίας ποὺ ἦταν γιὰ σένα ἡ Ἱεραποστολή.

Στὴ Μαδαγασκάρη ἀφιερώθηκες στὴν προσφορὰ στὸν συνάνθρωπο ἐνῶ συνέχισες ταυτόχρονα, ὁλοκλήρωσες καὶ διεύρυνες τὶς πανεπιστημιακές σου σπουδές στὸ Πολυτεχνεῖο καὶ στὴ Θεολογικὴ Σχολή.

Κανεῖς μας Πολύκαρπε δὲν ξεχνάει τὸ γεγονός, ὅτι ἀφοσιώθηκες τόσο πολὺ στὴν διακονία τῶν Ἀφρικανῶν ἀδελφῶν ποὺ σὲ σύντομο χρονικὸ διάστημα ἔμαθες τὰ Μαλαγκάσι στὴν Μαδαγασκάρη καὶ δέθηκες τόσο πολὺ μὲ τὸν κόσμο ἐκεῖ, ὥστε νὰ σὲ θεωροῦν φίλο καὶ πατέρα τους ἀκόμα καὶ οἱ τοπικοὶ ἄρχοντες καὶ ἀρχές. Ἡ ἄοκνη διακονία σου στον Νότο τῆς Μαδαγασκάρης μάλιστα, ἐπέφερε τοὺς μέγιστους πνευματικοὺς καρπούς, ὥστε νὰ ἀξιωθεῖς νὰ δεῖς τὸν τόπο στὸν ὁποῖο ὑπηρέτησες ἐπὶ 12 ετίας, νὰ ἀναδικνύεται σὲ Ἐπισκοπή, νὰ δέχεται τὸν πρῶτο του Ἐπίσκοπό του καὶ σύ νὰ ἀναλαμβάνεις πρωτοσύγκελος δίπλα στὸν ἀγαπητὸ Πατέρα καὶ ἀδελφό σου, στον Ἐπίσκοπο Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης κ. Πρόδρομο.

Ἀκόμα θυμᾶμαι τὰ γράμματά σου καὶ τὶς ἐπιστολές, στὶς ὁποῖες μοῦ ἀφηγούσουν μὲ υἱϊκή ἀγάπη τοὺς κινδύνους, τὶς χαρές σου καὶ τὶς λύπες, μαζὶ μὲ τοὺς πειρασμούς σου. Ἀλλὰ Πολύκαρπέ μου γνώριζε ὅτι ὁ Πατριάρχης σου βρισκόταν δίπλα σου κάθε στιγμή, προσευχόταν καὶ σὲ συμβούλευε μὲ ἀγάπη καὶ ἰδιαίτερη συμπάθεια, γιατὶ ἔβλεπε τὸν κόπο καὶ τὴν ἀγάπη μὲ τὴν ὁποία δούλευες γιὰ τὴν Ἱεραποστολή.

Μὲ κίνδυνο τῆς ζωῆς σου πήγαινες στὶς ἔρημες καὶ πιὸ ἀπομακρισμένες περιοχὲς τὶς ὁποῖες ὅπως ἔλεγες λάτρευες, γιατὶ ἐκεῖ συναντοῦσες τὸν ἀνθρώπινο πόνο, τὴν φτώχεια, τὴν ἀσθένεια, τὰ δάκρυα, ἀλλὰ καὶ τὴν χαρὰ ποὺ σοῦ ἔδινε ἡ προσφορά τοῦ ἐλάχιστου ἐκείνου φαγητοῦ, τῶν φαρμάκων, τῆς βοήθειας ποὺ ἔπαιρνες μαζί σου πάντοτε γιὰ νὰ δώσεις στὸν κόσμο μας. Μοῦ ἔλεγες ὅτι καθόσουν ὥρες ἀτελείωτες κάτω ἀπὸ τὸν ἔναστρο οὐρανὸ καὶ ἀπολάμβανες τοὺς μυστικοὺς ἤχους τῶν κυμμάτων τοῦ Ἰνδικοῦ Ὡκεανοῦ ποὺ γιὰ σὲνα ἦταν οἱ πιὸ ὄμορφες ψαλμωδίες, ἡ πιὸ μεγάλη παρηγοριά σου στὸν δύσκολο ἀγῶνα σου. Ποτὲ δὲν ἔμεινες ὅμως μόνος.

Τὸ ἔλεγες πολλὲς φορὲς. Ποτὲ ὁ ἄνθρωπος ποὺ δουλεύει γιὰ τὸν Χριστὸ δὲν μένει μόνος του σὲ αὐτὴ τὴν ζωή. Χαιρόσουν ὅταν τὰ μικρὰ παιδιὰ μαζευόντουσαν γύρω, ἄλλοτε γιὰ νὰ ἀκούσουν τὶς ταπεινὲς, ἁπλές σου κατηχήσεις, ἄλλοτε γιὰ νὰ παίξουν ἀκόμα μαζί σου, ἄλλοτε γιὰ νὰ σοῦ ποῦν τὸν πόνο τους.

Καὶ στὸ Κονγκό ὅμως ὅπου σὲ μετακίνησε ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας, ἔκανες ὑπακοὴ καὶ σὲ σύντομο χρονικὸ διάστημα, ἔμαθες πολὺ καλά τὰ Λινγκάλα, τὴν γαλλικὴ καὶ τώρα ἀσχολεῖσαι καὶ μὲ τὴν ἐκμάθηση τῆς Σουαχίλι.

Ἀλλὰ ἐδῶ Πολύκαρπέ μου ὁ ρόλος σου δὲν ἦταν ἁπλά κατηχητικός, οὔτε μόνο φιλανθρωπικός. Ἐδῶ δούλεψες γιὰ τὴν θεμελίωση καὶ ὀργάνωση μιᾶς νεοσύστατης Ἐπισκοπῆς ὑπὸ τὴν ἐποπτία καὶ καθοδήγηση τοῦ Πατριάρχου σου καὶ ἀνταποκρίθηκες στὰ μέγιστα. Προσπάθησες καὶ πάλι νὰ ἀφομοιωθεῖς μὲ τὸν κόσμο καὶ νὰ γίνεις γιὰ δεύτερη φορὰ θυσία γιὰ τὸν κόσμο τῆς Ἀφρικῆς καὶ δὴ τοῦ Κονγκό, ποὺ ἂν καὶ δύσκολος, δὲν δίστασες ποτὲ νὰ τὸν ἀγαπήσεις καὶ νὰ τὸν ὑπηρετήσεις. Καὶ ὁ κόσμος αὐτὸς σήμερα Πολύκαρπέ μου σὲ ἀμείβει.

Ὅντως, πολὺ σωστὰ ἀνέφερες ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι μιὰ κοινωνία ἀγάπης. Ἡ πρώτη για τὴν ἀκρίβεια κοινωνία ἀγάπης. Ὄντως ἡ ἑνότητα τῆς Πίστεως καὶ ἡ Κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ὁ ἀπώτερος σκοπὸς τῆς Θείας Οἰκονομίας. Ναὶ Πολύκαρπέ μου. Σὲ λίγο, τὰ χέρια αὐτὰ ποὺ ἔχουν ψηθεῖ κάτω ἀπὸ τὸν Ἀφρικάνικο ἥλιο, ποὺ ἔχουν ἀκουμπήσει τά ἀθῶα μέτωπα χιλιάδων παιδιῶν ποὺ βασανίζονται ἀπὸ τὴν πείνα καὶ τὴν φτώχεια, ποὺ δὲν διστάζουν νὰ πιάσουν τὴν ξύλινη ἱεραποστολικὴ ράβδο, γιὰ νὰ στηρίξουν τὰ κουρασμένα πόδια ἑνὸς γηραιοῦ ἀλλὰ ἀκμαίου Πατριάρχου, θὰ ἀκουμπήσουν ἐπάνω σου. Καὶ θὰ σοῦ παραδώσουν τὸ ὑπέρτατο Ἐπισκοπικό ἀξίωμα. Αὐτὸ τὸ ἀξίωμα δὲν σοῦ χαρίζεται σήμερα ὡς ἀντίδωρο τῶν κόπων σου μόνον. Δὲν σοῦ χαρίζεται σήμερα ὡς δίκαια ἀνταπόδοση τῆς ἀγάπης καὶ ἀφοσίωσης ἐν ταπεινώσει, ποὺ ἔδειξες τόσα χρόνια πρὸς τὸν συνάνθρωπό σου, πρὸς τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ Πατριαρχεῖο σου.

Σοῦ χαρίζεται ἅγιε ἐψηφισμένε, Ἐπίσκοπε Μπούνιας, Κισανγάνι, ὡς ἐφόδιο γιὰ τὴν μετέπειτα πορεία τοῦ ἔργου σου. Καλεῖσαι νὰ τελειώσεις αὐτὸ ποὺ τόσο ὄμορφα ξεκίνησες καὶ γιὰ τὸ ὁποῖο χαροποίησες τὸν Πατριάρχη σου ὅσο καὶ τὸν Γέροντά σου τὸν Ἰωάννη καὶ τὴ συνοδεία σου, ἀλλὰ καὶ τοὺς γονεῖς σου καὶ τὴν οἰκογένεια καὶ τὸν κόσμο σου.

Πολύκαρπέ μου, χτίσε τὴν Ἐκκλησία ποὺ σοῦ ἐνεμπιστεύεται ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος σήμερα. Χτίσε τὴν ἀγάπη στὸ ποίμνιο ποὺ σοῦ χαρίζεται, γιατὶ ἐσὺ πρῶτος τὸ ἀγκάλιασες καὶ στάθηκες δίπλα του ὡς πατέρας. Σήκωσε τὴν ράβδο σου ὄχι πρὸς ἐμπαθὴ ἀλλὰ πρὸς παιδαγωγική παίδευση τῶν ἀδελφῶν σου. Συνέχισε νὰ σκύβεις μὲ συμπάθεια, ὑπομονὴ καὶ καρτερία πάνω στὴν ἀνθρώπινη ἀδυναμία. Παίδευε ἀλλὰ καὶ συγχώρα. Ἀγάπα ὅμως ὅλον τὸν κόσμο ποὺ σὲ ἀγαπᾶ ἢ ὄχι. Χάρισε τὴν Χάρη ποὺ σήμερα σοῦ χαρίζεται χωρίς καμία διάκριση καὶ ναι, ὅπως εἶπες, συνέχισε νὰ βλέπεις τὴν ἁγιότητα ὡς ἀγῶνα πρὸς τὴν τελειότητα καὶ ὄχι ὡς ἀναμαρτησία ἤ ὡς ἐπίκτητη μαγικὴ χάρη ποὺ ξεχωρίζει τοὺς ἀνθρώπους σὲ ἁμαρτωλοὺς ἢ ἐναρέτους.

Προσεύχομαι για σένα παιδί μου καὶ εὔχομαι μὲ τὴν Χάρη τοῦ ἐν Τριάδι Κυρίου καὶ Θεοῦ μας, νὰ τηρήσεις αὐτοὺς ποὺ σήμερα σοῦ χαρίζονται καὶ σοῦ ἐνεμπιστεύονται, «τετελειωμένους εἰς ἓν», «ἵνα ὥσιν ἕν καθὼς ἡμεῖς», ἐν Χριστῷ, στὴν τελευταία σου αὐτὴ πορεία πρὸς τὴν αἰωνιότητα. Ἂς εἶσαι πάντα ἄξιος».  

     

Ακολούθως στο παρακείμενο Αρχονταρίκι της Μονής παρετέθη εόρτιος δεξίωση, όπου ο νεοχειροτονηθείς αρχιερεύς εδεέχθη τις ευχές όλων. Αργότερα στον Ελληνικό Ναυτικό Όμιλο Αλεξανδρείας,  παρέθεσε επίσημο γεύμα, επί τη ευσήμω ημέρα.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
ΘΕΟΦΙΛ. ΕΠΑΡΧΙΟΥΧΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
ΜΠΟΥΝΙΑΣ, ΚΙΣΑΓΚΑΝΙ ΚΑΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ ΚΟΝΓΚΟ κ. ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ

            Γεννήθηκε στὶς 2 Φεβρουαρίου τοῦ 1973 στὴν Ἡλιούπολη τῆς Θεσσαλονίκης, ὅπου καὶ ὁλοκλήρωσε τὶς μαθητικές του σπουδές. Εἰσήχθη στὸ Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στὸ Τμῆμα τῶν Ἡλεκτρολόγων Μηχανικῶν και Μηχανικῶν Ἡλεκτρονικῶν Υπολογιστῶν τῆς Πολυτεχνικῆς Σχολῆς, τοῦ ὁποίου κάτοχος BSC καὶ MASTER τυγχάνει. Στὴν Σκήτη τῆς Ἁγίας Ἄννης ἐκάρη μοναχὸς τὸ 1995, στὴν συνοδεία τοῦ γέροντος Ἰωάννου Ἱερομονάχου. Εἶναι κάτοχος Bachelor Ὀρθόδοξης Θεολογίας καὶ Ἀνθρωπιστικῶν Σπουδῶν στὸ πανεπιστήμιο Euraka University of Switzerland καὶ κάτοχος Master στὴν Ὀρθόδοξη Θεολογία στὸ Πανεπιστήμιο Νεάπολις τῆς Πάφου.

Ἐργάζεται στὸν χῶρο τῆς Ἱεραποστολῆς ἀπὸ τὸ 2010. Ὡς Πρωτοσύγκελος διακόνησε, στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Μαδαγασκάρης ἕως τὸ 2018, ἔκτοτε δε στὴν Ἱ. Ἐπισκοπὴ Τολιάρας καὶ Νοτίου Μαδαγασκάρης. Τὸ 2018 ἐργάσθηκε καὶ στὸ Ἱεραποστολικὸ κλιμάκιο τῆς Ἱ. Μ. Κινσάσας τοῦ Κονγκό, κοντά στον Μακαριστό Μητροπολίτη Κινσάσας κ. Νικηφόρο. Ἔχει ἐργασθεῖ στὴν Ἱερὰ Μονὴ καὶ Θεολογικὴ Σχολὴ τῆς Χάλκης, πλησίον τοῦ τότε ἡγουμένου της καὶ νῦν Γέροντος Δέρκων κ. Ἀποστόλου. Τὸ μοναχικὸ ἰδεῶδες καὶ ἡ Ἱεραποστολὴ εἶναι τὸ ἀντικείμενο τῆς διπλωματικῆς του διατριβῆς.

Στὶς 6 Μαρτίου 2022, διορίσθηκε ὡς Πατριαρχικὸς Ἐπίτροπος τῆς Ἱερᾶς Ἐπισκοπῆς Κισανγκάνι, ὑπὸ τὴν Α.Θ.Μ. καὶ Προκαθήμενο τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ Θρόνου, κ.κ. Θεοδώρου Β΄. Στὸ Ἀνατολικὸ Κονγκὸ ἐργάσθηκε φιλοτίμως, γιὰ τὴν θεμελίωση τῆς νεοσύστατης Ἐπισκοπῆς Κισανγκάνι. Ὁμιλεῖ, ἐκτὸς τῆς μητρικῆς του γλώσσας  τῆς Ἑλληνικῆς, τὰ Ἀγγλικά, Γαλλικά, Μαλαγκάσι καὶ Λιγκάλα.

Στὶς 15 Φεβρουαρίου 2024, ἐκλέχθηκε ἀπὸ τὴν Ἁγία καὶ Ἱερὰ Σύνοδο τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας, προτάσει της ΑΘΜ, Ἐπίσκοπος τῆς Ἱερᾶς Ἐπισκοπῆς Μπούνιας, Κισανγκάνι καὶ Ἀνατολικοῦ Κονγκό.

Την 8^η Μαρτίου πραγματοποιήθηκε στο Ελληνορωμαϊκό Μουσείο Αλεξανδρείας η προγραμματισθείσα εκδήλωση με διοργανωτές το Ροταριανό Ίδρυμα Αλεξανδρείας, από κοινού με άλλους φορείς. Μεταξύ αυτών και ο Σύλλογος Ελλήνων Επιστημόνων «Πτολεμαίος Α΄».

 Ομιλήτρια στο πάνελ μαζί με εκπροσώπους του πολιτισμού ήταν και η Πρόεδρος του Πτολεμαίου Α΄ και του ΕΝΟΑ κα. Λιλίκα Θλιβίτου.

Παρόντες διπλωμάτες, όπως Πρόξενοι κρατών αλλά  και πολλοί εκπρόσωποι και θεσμικοί παράγοντες της οικονομίας, των γραμμάτων και των τεχνών της πόλης μας. Παράλληλα λειτουργούσε και έκθεση εικαστική πριν την έναρξη της εκδήλωσης, η οποία στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία.

Την όλη εκδήλωση τίμησαν αρκετοί Έλληνες εκπαιδευτικοί των Ελληνικών Σχολείων της ΕΚΑ.

Οι ομιλητές απευθύνθηκαν προς το κοινό στην  αγγλική γλώσσα και προς τούτο παραθέτουμε κάτωθι, την παρουσίαση του Πτολεμαίου Α΄ από την πλευρά της Προέδρου του κας. Λιλίκας Θλιβίτου.

ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ 

As president of the oldest active Alexandrian nonprofit Hellenic association, I welcome all the distinguished members of our society and all our friends. Your presence honors today’s event of the Rotary Club in Alexandria, which we collaborate too.

Ι have am embarrassed whenever I have to say a few words about the Hellenic Scientific Association “Ptolemy 1st” which established since 1908.

 I am concerned about what I must choose from the one hundred and sixteen years of its dynamic presence in the society of the great city of Alexandria.

We started in times of a golden age for Alexandrian society. Since then, our Association has given a special color to the pre-war cosmopolitan life of the city. Our Presidents were personalities of human values and high cultural awareness, all prominent members of the Alexandrian Society.

Our Association supported with her own way the first decade of its life when major historical problems arose during the Balkan Wars and 1^st World War. Our members voluntarily participated actively in the medical care of the soldiers in the war zone of Greece.

During the same period here in Egypt we even medically assisted the ordinary Egyptian citizens. This medical supply was so extensive, that for fifty years two independent departments, the Medical and the Blue Cross were active within our Association.

During the second twenty-five years of that life (1933-1958), our Association made a distinguished contribution to letters and art. We supported literary editions up to theatrical performances.

The villa of Angeliki Panayiotatou –the first female medical professor in a Greek University, member, and President of our Association- was the place where the “Greek Women Writers’ Association” of the city met regularly.

In 1954, fifteen days before her death, Panayiotatou with her covenant granted us her “Garden Villa” as she called it, in which permanently we settled since 1957.

During the second fifty years of Ptolemy’s life (1958-2008), thanks to the selfless sacrifice of its Presidents, our Association survived, despite the mass exodus of most Greek Alexandrians from Egypt.

The contemporary cultural life of our Association moves in Alexandria works under the supervision of ministry of Social Affairs. In addition to the lectures, our activities include poetry, music, and even film documentaries, with the physical presence of their creators or actors. Besides the Greek language, we use English and French.

It is a big honor for us that in our activities is personally present His beatitude Theodoros II pope and patriarch of Alexandria and all Africa, and all members of the Patriarchal holy court. The same exists with the Governor of Alexandria Dr. Abdul Aziz Qansua, the General Consuls of Greece, the Presidents of the Greek Community of Alexandria, and the Greek Brotherhood of the Egyptian Cypriots in Alexandria·

Our events are also honored by all the existing Diplomatic Corps of Russia, China, the United Kingdom, Spain, Lebanon, Turkey, and the State of Palestine in Alexandria, as well as the Coptic representatives and the Presidents of all the Christian associations of Syrians and Armenians in Alexandria.

During the past ten years, the number of our members has started to increase. We now exceed the number of years of pre-war Alexandrian prosperity. This modern boom has now given us the power to expand our activities.

We have begun common activities with institutions inside and outside of Egypt. We are cooperating with the Bibliotheca Alexandrina, the Archaeological Society of Alexandria as well the Municipal Museum, the Historical Archive, and the Center Studies of Limassol in Cyprus, and in Greece with the University of Ioannina or the Greek-Egyptian Friendship Forum.

Now, in the 2nd centenary of our Association’s life, we are inspired by a dream:

We do not exist only as a historical institution of the internationally known cosmopolitan life in Alexandria. As Alexandrians of the Greek Diaspora, we are looking forward to the level of ecumenical cosmopolitanism.

Most of all, we feel proud and happy to work under the same vision with all our Egyptian brothers in our second-mother homeland of Egypt; together we have a deep common conscience because of millennia of tradition, friendship brotherhood, civilization, and peace.

Since the period of the age of bronze Greeks and Egyptians have been coexisting on that historic-geostrategic point where the most prominent part of human civilization has been produced.

 In the east part of the Mediterranean Sea, our mother lands bond the southern part of Europe and the northern of Africa. Both we exist at the only point of earth that historically and globally orientates as a naval what belongs to the East or West, to the South or North. So, it becomes evident why our historic brotherhood was beneficial not only for us but for all humans.

Our association acts under the human duty, to keep alive and fruitful the coexistence our motherlands, not only as a benefit for us at the present, but as a benefit for the future citizens of the Cosmopolis during the third millennium.

In closing, I would like to confess something to you. Throughout the duration of my speech, a feeling penetrated me. my presence here at the Greco-Roman  Museum reminded me of our fellow Greeks when they contributed financially during the period of its building. They had realized the need for this museum in our city, so today we can admire the cultural fruits of the prosperous coexistence of our Greco-Egyptian ancestors. 

Είναι όλοι εκείνοι που αγαπήσαμε και μας αγάπησαν. Εκείνοι που μας προστάτευσαν και μας μεγάλωσαν. Εκείνοι που μας πόνεσαν και πονέσαμε. Ενδεχομένως και κάποιοι που μας πρόδωσαν ή προδώσαμε. Φίλοι, συγγενείς, γείτονες, συμμαθητές, εχθροί και αντίπαλοι, κοινωνικοί, επαγγελματικοί, ιδεολογικοί. Είναι οι μάνες που μας έθρεψαν με το γάλα τους, οι πατεράδες που μας στήριξαν με τον ιδρώτα τους, οι καλοί ή οι κακοί που έλαχαν στο βίο μας. Πλούσιοι, φτωχοί, μεροκαματιάρηδες, επιτυχημένοι ή αδύναμοι να σταθούν στα ζόρια της ανθρώπινης κοινωνίας.

Αδικημένοι ή δικαιωμένοι στην τότε θνητή τους περιβολή, τώρα αόρατοι, ακριβοθώρητοι παρατηρούν τα πάντα μέσα από το τηλεσκόπιο του πνευματικού εμβαδού τους.

Με λίγα λόγια είναι οι Συνάνθρωποί μας και αυτό είναι αρκετό!

Όλοι τους, ασχέτως του πολυτελούς ή ταπεινού μνήματος εντός του οποίου έχουν ενταφιασθεί, δεν κατέχουν παρά δύο μέτρα γης. Στα Κοιμητήρια είναι ο ιερός χώρος όπου συνυπάρχουν η τεθνεώσα ματαιότητα με την ματαιοδοξία των εν ζωή επισκεπτών. Είναι η μοιραία συνάντηση Ζωής και Σιωπής. Γι αυτό τα Ψυχοσάββατα οι τάφοι «ανοίγουν» και οι ψυχές περιφέρονται να ανταμωθούν με τους οικείους τους. Μιλούν οι άυλες υπάρξεις με τις υλικές και το αόρατο σκηνικό αδυνατεί να το περιγράψει η λογική παρά μόνο η καρδιά.

Ψυχοσάββατο άλλωστε είναι η κοινή ονομασία του Σαββάτου πριν από την Κυριακή της Απόκρεω και του Σαββάτου πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής.

Αν και όλα τα Σάββατα του έτους είναι αφιερωμένα στις ψυχές των χριστιανών, που έχουν αποβιώσει ανά τους αιώνες, σύμφωνα με τις Γραφές, η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία τιμά και ειδικά τη μνήμη τους τα δύο προαναφερθέντα Σάββατα. Τα δύο Ψυχοσάββατα τιμώνται από τους πιστούς με μνημόσυνα στις εκκλησίες, τρισάγια στους τάφους των προσφιλών τους προσώπων, μοίρασμα κολλύβων και ελεημοσύνες στους φτωχούς.

Η αληθινή πίστη όμως δεν σχετίζεται με την ελεημοσύνη αλλά τη στάση ζωής. Εκείνη που στηρίζεται στην αξιοπρέπεια απέναντι στον εαυτό μας και την αλληλεγγύη, απέναντι στους άλλους.

Στην Αλεξάνδρεια το Ψυχοσάββατο ξεκίνησε από νωρίς στον Ιερό Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών στην Ιμβραημία, όπου εκεί ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Πάνος Γαζής τέλεσε τη Λειτουργία, μνημονεύοντας τους συγγενείς των πιστών, προσφέροντας έτσι την ανακούφιση σε όλους όσοι βίωσαν την απώλεια προσφιλών τους προσώπων.

Στη συνέχεια ο Πατέρας Πάνος, ακολούθησε έναν επίπονο και εξαντλητικό δρόμο να προλάβει να ικανοποιήσει και να λυτρώσει τους πάροικους που τον ανέμεναν στα δύο Κοιμητήρια της Ελληνικής Κοινότητας.

Το έχουμε επαναλάβει πλειστάκις και αυτό δεν κουραζόμαστε να το σημειώνουμε τακτικά στα κείμενά μας. Ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Πάνος Γαζής, αποτελεί ένα αυθεντικό παράδειγμα κληρικού, που έχει αφοσιωθεί ψυχή τε και σώματι στην διακονία του ιερατικού του έργου. Ακούραστος τρέχει συνεχώς στον Οίκο Ευγηρίας ΜΑΝΝΑ, στου ναούς του Πατριαρχείου, πότε ως ιερέας και πότε ως ιεροψάλτης, διδάσκει τους μαθητές καθότι εκπαιδευτικός και όλα αυτά αγόγγυστα και αφιλοκερδώς.

Το Ψυχοσάββατο λοιπόν έψαλλε πάνω από τα μνήματα όλων των αποδημησάντων παροίκων που του υπεδείκνυαν οι δικοί τους άνθρωποι. Στη συνέχεια μετακινήθηκε στο Α΄ Κοιμητήριο, πράττοντας και πάλι το ίδιο με την αυτή γενναιοδωρία ψυχής. Και σαν μην έφθανε η πεντάωρη απ΄ το πρωί ορθοστασία του, να μνημονεύει άπαντες τους κεκοιμημένους με όλο το τελετουργικό που αρμόζει στην ορθόδοξη πίστη, ακάματος τέλεσε και μνημόσυνο στον τάφο του Κωνσταντίνου Καβάφη παρουσία Ελλήνων επισκεπτών από την Αθήνα, καθώς και σε μνήματα ευεργετών, τιμώντας κατ΄ αυτό τον τρόπο τους σπουδαίους εκείνους ανθρώπους που βοήθησαν τον Αιγυπτιώτη Ελληνισμό να αναδειχθεί και να προκόψει.

Μπορεί η Παροικία των Αιγυπτιωτών να βιώνει καθοδική πορεία, όσον αφορά στην πληθυσμιακή της καταγραφή, όμως ιερείς σαν τον Πατέρα Πάνο Γαζή θα δίνουν δύναμη στους εν ζωή συμπάροικους και θα θέτουν γερά τα θεμέλια για την αριθμητική ανασύσταση στων Ελλήνων τις Κοινότητες.

Οι νεκροί δεν έχουν σώμα, δεν έχουν αισθήσεις, δεν έχουν λογική. Όμως αυτά τα στοιχεία είναι περιττά στον χώρο του Πνεύματος και του Αέναου Χρόνου.

Γιατί οι ψυχές δεν υφίστανται ως σαρκικές οντότητες, αλλά ως άυλες περιφερόμενες δυνάμεις των οποίων ο πυρήνας είναι η Αγάπη, η Μνήμη και η Συγχώρεση.

Και τα Ψυχοσάββατα η μνημόνευση των ονομάτων τους, επιφέρει γαλήνη τόσο στους ιδίους αποδημήσαντες που εδρεύουν στον μη ορατό κόσμο, όσο και στους οικείους τους που τους ενθυμούνται στα μνήματα, ως χώρους αναφοράς και όχι ως τόπους μεταφυσικής συγκατοίκησης.

Γιατί αν κάποιοι μπορούν να δουν παραπέρα απ τα γήινα, ενδεχομένως να μην είναι οι ζωντανοί τους νεκρούς, αλλά οι δεύτεροι τους πρώτους.

Ας κλείσουμε όμως με το ποίημα του σπουδαίου Λορέντζου Μαβίλη τη «Λήθη»

Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε
την πίκρια της ζωής. Όντας βυθίσει
ο ήλιος και το σούρουπο ακλουθήσει,
μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και νάναι!

Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε
στης Λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση·
μα βούρκος το νεράκι θα μαυρίσει,
α στάξει γι’ αυτές δάκρυ, όθε αγαπάνε.

Κι αν πιουν θολό νερό, ξαναθυμούνται,
διαβαίνοντας λιβάδι απ’ ασφοδίλι,
πόνους παλιούς, που μέσα τους κοιμούνται.

Α δεν μπορείς παρά να κλαις το δείλι,
τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν·
θέλουν – μα δε βολεί να λησμονήσουν.

Το μεσημέρι της Τσικνοπέμπτης, συνοδεύτηκε στο Ελληνικό Τετράγωνο από μια εξαίσια καρναβαλική γιορτή! Οι αποκριάτικες εκδηλώσεις που τελούνται σε όλο τον κόσμο, από όλες σχεδόν τις περιοχές της γης, δείχνουν ότι βασίζονται σε ένα μεμονωμένο, πανάρχαιο και πολύ συγκεκριμένο πρότυπο, το οποίο ανάγεται στην αρχαία Ελλάδα και ειδικά στα διονυσιακά μυστήρια και τις βακχικές τελετές.

Ο συγγραφέας Σταύρος Χριστοδουλάκης μας λέει στο Βιβλίο του «Καρναβάλι» πως αποτελεί μία ιδιότυπη κληρονομιά και ουσιαστικά, είναι η μετουσίωση των αρχαίων μυστηρίων του Διονύσου σε εκδηλώσεις χαράς και ευθυμίας στις μέρες μας. Κατά γενικό λόγο, κάθε καρναβαλικό πάρτι επουλώνει και καλύπτει εσωτερικά κενά της εξειδικευμένης ψυχικής έκφρασης που έχει ο άνθρωπος γι’ αυτό και διασκεδάζει ενδεδυμένος την προσωπικότητα που θα ήθελε να είναι. Στην Ελλάδα, το πιο γνωστό Καρναβάλι είναι της Πάτρας, αλλά υπάρχουν και καρναβάλια διάσημα ανά τον κόσμο, όπως αυτό του Ρίο στη Βραζιλία και άλλα πολλά.

Στην Αλεξάνδρεια είχαμε τη δική μας καρναβαλική εκδοχή, την οποία διοργάνωσε το Γαλλικό Lycée Français d’Alexandrie, με τη συμμετοχή του Τοσιτσαίου Πρατσίκειου Δημοτικού Σχολείου της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας.
Ο στίβος του Ελληνικού Τετραγώνου κατακλύσθηκε από μαθητές, εκπαιδευτικούς, γονείς και φίλους που παρακολούθησαν την αποκριάτικη παρέλαση με ντυμένες τις παρελαύνουσες ομάδες στα χρώματα και μοτίβα που είχαν επιλέξει οι δάσκαλοί τους.
Η ομορφιά σε όλο της το μεγαλείο! Τα νιάτα έσφυζαν από ζωή και οι ενήλικες καμάρωναν για τα τέκνα τους.

Μια γιορτή που άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και απέδειξε περίτρανα για μια ακόμη φορά, πως η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας διαθέτει έναν πανέμορφο χώρο που αποτελεί ισχυρό κληροδότημα μνήμης, ιστορικής καταβολής, παράδοσης και υψηλής ευεργεσίας των προγόνων μας στις νεότερες γενιές.
Όλοι οι εκπαιδευτικοί του Τοσιτσαίου – Πρστίκειου, προεξάρχοντος του Διευθυντή τους κ. Κωνσταντίνου Ρήγα που συνόδευε τον Γάλλο Διευθυντή, παρέστησαν και χειροκρότησαν τα δικά τους παιδιά αισθανόμενοι υπερήφανοι για την άψογη παρέλαση των μαθητών τους!

Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας συγχαίρει τους εκπαιδευτικούς και μαθητές των δύο Σχολείων του Ελληνικού και του Γαλλικού, για την επιτυχημένη αποκριάτικη καρναβαλική γιορτή τους!