Blog

Σαν σήμερα 8 Ιουνίου 1987 πέθανε ο Αλεξανδρινός  συλλέκτης Αλέξανδρος Ιόλας. Ήταν ο άνθρωπος που «ένωσε» την Ελλάδα με την παγκόσμια τέχνη του 20ου αιώνα.  Ο Ιόλας γεννήθηκε στις 26 Μαρτίου 1908 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου ως Κωνσταντίνος Κουτσούδης και ήταν γόνος ευκατάστατης οικογένειας βαμβακεμπόρων.

Ας τον τιμήσουμε μέσω της παράθεσης ενός άρθρου από το Capital.gr  που έγραψε ο Αντώνης Κυριαζάνος και έχει να κάνει με το βιβλίο “Ο θείος μου Αλέξανδρος Ιόλας – Ο Άνθρωπος πίσω από τον Μύθο” (εκδ. Μίνωας) που εξέδωσε η ανιψιά του, Ελένη Κουτσούδη – Ιόλα.

Γράφει λοιπόν ο κ. Κυριαζάνος:

«Υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς γκαλερίστες του 20ού αιώνα. Η σωστή λέξη είναι “εμψυχωτής”, αφού, με τη δυναμική του προσωπικότητα, ενέπνεε και ενθάρρυνε τους καλλιτέχνες της μοντέρνας και της σύγχρονης τέχνης να ανοίξουν τους νέους δρόμους της εικαστικής επανάστασης που συντελέστηκε στο πρώτο μισό αυτού του αιώνα.

Ο Έλληνας εξ Αλεξανδρείας, Αλέξανδρος Ιόλας, σε αυτή την επανάσταση, ήταν μπροστά. Με ένστικτο και πάθος, με “μάτι” στο σημαντικό που ακόμη δεν έχει αποκαλυφθεί, τολμηρός αλλά και  υπερβολικός σε όλα, ξεκίνησε ως χορευτής για να στραφεί μετά στην τέχνη. Φίλος και μέντορας των περισσότερων μεγάλων ονομάτων της εποχής του, με γκαλερί σε όλες τις μεγάλες πρωτεύουσες του κόσμου, διέγραψε μια λαμπρή πορεία, που όμως έμελλε να σβήσει άτσαλα.

Το 1976 επέστρεψε στην Ελλάδα χωρίς να χωράει σ’ αυτήν, δεν κατάφερε να προσφέρει τη συλλογή του στο ελληνικό κράτος όπως ήθελε και, μέσα από διάφορες αρνητικές συγκυρίες, το άστρο του έσβησε – άδοξα. Στην Ελλάδα, γιατί στην Ευρώπη και στον χώρο της τέχνης παραμένει ο μεγάλος Ιόλας.

Και τώρα ένα βιβλίο, γραμμένο από την ανιψιά του, Ελένη Κουτσούδη-Ιόλα, που τον έζησε πολλά χρόνια από κοντά, μας τον αποκαλύπτει: “Ο θείος μου Αλέξανδρος Ιόλας – Ο Άνθρωπος πίσω από τον Μύθο” (εκδ. Μίνωας). Πιο σωστά, ένας μύθος που ήταν όμως πραγματικότητα.

Η συγγραφέας

-Με ποιο σκεπτικό και γιατί γράψατε τη βιογραφία του θείου σας, Αλέξανδρου Ιόλα;

Έγραψα το βιβλίο αυτό πρωτίστως για τον θείο μου. Του το είχα υποσχεθεί, αλλά δυστυχώς ήρθαν έτσι τα πράγματα ώστε να μην μπορέσω να το γράψω ενώ ήταν εν ζωή. Βέβαια, όπως όλα τα πράγματα στη ζωή, το γεγονός αυτό είχε δύο όψεις. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η καθυστέρηση με βοήθησε να πάρω την απόσταση που χρειαζόταν για να γίνω περισσότερο αντικειμενική, κάνοντας την απαραίτητη έρευνα. Ο στόχος μου ήταν να γράψω ένα τεκμηριωμένο βιβλίο. Μέχρι τότε διάβαζα επαναλαμβανόμενες ανακρίβειες σε ΜΜΕ και βιβλία. Ο δεύτερος λόγος της συγγραφής είχε να κάνει με τα παιδιά μου, τα οποία, δυστυχώς, δεν είχαν την τύχη να γνωρίσουνε μέλη της οικογένειάς μου. Το θεώρησα, λοιπόν, πολύ σημαντικό να έχουν πληροφορίες για την καταγωγή και τη ζωή της μητέρα τους.

-Ο θείος σας, λοιπόν, ξεκίνησε τη ζωή του ως επιτυχημένος χορευτής και μετά έγινε αυτοδίδακτος γκαλερίστας και έμπορος τέχνης, προβάλλοντας νέους καλλιτέχνες που μετά έγιναν διάσημοι. Πώς απέκτησε αυτό το “μάτι” πάνω στη σύγχρονη τέχνη;

“Το μάτι” δεν ήταν τίποτα άλλο από το ένστικτό του. Στον τομέα της τέχνης δούλευε εξαιρετικά. Αντιθέτως, δεν το είχε καθόλου με τους ανθρώπους που τον περιτριγύριζαν.

Ο Ιόλας στο Παρίσι με την ανιψιά του

-Ο Ιόλας συναναστράφηκε και συνεργάστηκε με όλα τα μεγάλα καλλιτεχνικά ονόματα του 20ού αιώνα. Ποιο ήταν εκείνο το χάρισμα που τον έκανε τόσο συνεργάσιμο με όλους αυτούς τους μάλλον δύσκολους ανθρώπους;

Θα ήθελα να διευκρινίσω ότι οι καλλιτέχνες στους οποίους αναφέρεστε ήταν άνθρωποι της γενιάς του, δηλαδή ξεκινούσαν μαζί την καριέρα τους. Οι περισσότεροι συνέδεσαν το όνομά τους με το κίνημα του σουρεαλισμού, που τότε δεν ήταν και πολύ γνωστό. Δύο μόνο ήταν μεγαλύτερης ηλικίας: ο Πικάσο και ο Ντε Κίρικο, που είχαν ήδη εδραιωθεί. Είχα την τύχη να γνωρίσω όλους αυτούς τους ανθρώπους και μπορώ να πω ότι πραγματικά θαύμασα την απλότητά τους και την ευγένειά τους. Από την πλευρά του, ο Ιόλας είχε ένα ταλέντο να πλησιάζει τους ανθρώπους, να μιλάει τη γλώσσα τους, να γίνεται υποστηρικτικός, και αυτό το αναγνώρισαν όλοι ανεξαιρέτως οι ξένοι καλλιτέχνες.

Ο Αλέξανδρος Ιόλας την εποχή που ήταν χορευτής

-Πώς ερμηνεύετε το γεγονός ότι ένας από τους μεγαλύτερους γκαλερίστες της Ευρώπης δεν δεχόταν ότι αυτό είναι το επάγγελμά του, ότι αρνιόταν αυτόν τον τίτλο;

Το σκεπτικό του ήταν ότι δεν έβλεπε τον εαυτό του ως έμπορο. Δεν ήθελε, λοιπόν, απλώς να πουλήσει έργα. Ο σκοπός του ήταν να κάνει τους συλλέκτες του να αγαπήσουν τους καλλιτέχνες και τα έργα τους. Υπό αυτή την έννοια, διαφοροποιούσε τον εαυτό του από τους κλασικούς εμπόρους τέχνης, και ειδικά της σημερινής εποχής.

-Χορευτής, γκαλερίστας, sui generis και αυτό που λέμε διαδραστική προσωπικότητα, είχε επιβληθεί σε όλους και σε όλα. Από πού αντλούσε τόση ενέργεια;

Πιστεύω ότι ήταν το πάθος του για την τέχνη που τον καθοδηγούσε.

- Ο θείος σας, από το ξεκίνημά του στην Αλεξάνδρεια, έζησε μια ζωή σαν παραμύθι. Δίπλα του ζήσατε κι εσείς πολλά, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο Παρίσι. Τι σας έχει μείνει από εκείνη την εποχή, που μοιάζει παραμυθένια;

Κοιτάξτε, η Αλεξάνδρεια ήταν ένας σταθμός πολύ σημαντικός για τη ζωή του, με την έννοια ότι είχε την τύχη να συναναστραφεί με καλλιτέχνες, με ποιητές σαν τον Καβάφη. Από την άλλη, υπήρχε η απόρριψη από τον πατέρα του, ο οποίος δεν μπορούσε να αποδεχτεί προφανώς τη διαφορετικότητα του γιου του. Ένα αγόρι να ενδιαφέρεται μόνο για τα καλλιτεχνικά και καθόλου για το εμπόριο του βαμβακιού; Μιλάμε τώρα για την περίοδο 1925-1930. Δεν θα έλεγα ότι ήτανε παραμυθένιο το ξεκίνημα της ζωής του. Κάθε αρχή και δύσκολη όμως. Έπρεπε να πάρει τις αποφάσεις του μιλώντας με ανθρώπους όπως τον Μητρόπουλο, τον Σικελιανό. Πήρε την απόφαση ότι πρέπει να πάει στη Γερμανία να ξεκινήσει εκεί τον χορό, έχοντας ως ίνδαλμα την Πάβλοβα. Τα οικονομικά του ήταν πολύ σφιχτά, αλλά δεν παραιτήθηκε. Μου έχουν μείνει ως πολύτιμες αναμνήσεις τα ταξίδια που κάναμε μαζί ανά την Ευρώπη και η χρυσή ευκαιρία να γνωρίσω μοναδικούς καλλιτέχνες. Θα μπορούσα να τα ονομάσω εκπαιδευτικές εμπειρίες.

-Πώς θυμάστε τη βίλα του Ιόλα στην Αγία Παρασκευή, στις καλές της εποχές;

Πριν ακόμη χτιστεί ο δεύτερος όροφος, το σπίτι της Αγίας Παρασκευής ήταν πραγματικά πάρα πολύ ωραίο και πρωτότυπο. Όταν ο Ιόλας ερχόταν τα καλοκαίρια, το σπίτι μεταμορφωνόταν. Έφευγαν τα καλύμματα από τα έπιπλα στα σαλόνια και γέμιζε το σπίτι με καλεσμένους. Ζωντάνευε. Όταν έφευγε ο θείος μου, ήτανε σαν να έπεφτε το σπίτι σε χειμερία νάρκη. Αλλά παρέμενε για μένα ένας ζεστός χώρος.

-Γιατί εδώ στην Ελλάδα και στον επίλογο της ζωής του πήγαν όλα στραβά; Δεν τον άντεξε η Ελλάδα της δεκαετίας του ’80, επέλεξε λάθος στάση ζωής, αγνοούσαμε την αξία του, έγινε στόχος από φθόνο, τι από όλα;

Ήταν σίγουρο ότι στεναχωρήθηκε αφάνταστα που δεν αναγνώρισαν την καλή του πρόθεση στο να βοηθήσει την τέχνη στην Ελλάδα. Γίνονται σήμερα πράγματα που εκείνος τα είχε σκεφτεί δεκαετίες πίσω. Π.χ. πως θα έπρεπε η Ελλάδα να ανοίξει τα σύνορά της χωρίς φόβο. Το μεγάλο λάθος που έκανε ήτανε ότι δεν προσαρμόστηκε ποτέ στην ελληνική πραγματικότητα. Οπότε αυτή η στάση του και το χιούμορ του, που ήταν πάρα πολύ προσωπικό και που γινόταν πολλές φορές και πολύ καυστικό, δεν τον βοήθησαν στην τελική φάση της ζωής του. Πάντως η πρόθεση του ήτανε πάντα θετική στο να προωθήσει την ελληνική τέχνη στο εξωτερικό και στο εσωτερικό.

-Ο Adrian Dannantt στον πρόλογο του βιβλίου σας επισημαίνει μια αλήθεια: “Ο διασημότερος έμπορος τέχνης του 20ού αιώνα που κανείς δεν έχει ακουστά”. Πώς έγινε αυτό;

Μπορώ να πω ότι δεν συμφωνώ με τον Dannatt για το ότι ο Ιόλας “χάθηκε”. Ερχόμενη τα τελευταία χρόνια σε επαφή με νέους γκαλερίστες στο Μιλάνο, αν και νέοι σε ηλικία, μιλάνε με θαυμασμό για τον Ιόλα και το έργο του και προωθούν τους καλλιτέχνες του. Το ίδιο ισχύει και στην Αμερική και στο Παρίσι.

-Πώς έχετε κρατήσει τον Ιόλα στη σκέψη σας; Τι θα άξιζε να μείνει από αυτόν στη σκέψη του κόσμου;

Νομίζω ότι θα άξιζε να μείνει στη σκέψη των ανθρώπων ως ένας δημιουργικός άνθρωπος, πρωτοπόρος και γενναιόδωρος υλικά και πνευματικά. Προσωπικά, για να προωθήσω την κληρονομιά και το έργο που άφησε πίσω του για τις επόμενες γενιές, πρόσφατα δημιούργησα την πλατφόρμα www.iolasofficial.com. Στόχο έχει να γνωρίσουν τη σπουδαία αυτή προσωπικότητά οι νέοι άνθρωποι, να μπορούν να αναζητούν πληροφορίες φοιτητές και μελετητές της τέχνης και, βεβαίως, για να κρατήσω ζωντανή τη μνήμη του.

Το Ελληνικό Τετράγωνο έχει μια ξεχωριστή ιστορία στο διάβα του χρόνου. Εκεί μέσα εδρεύουν το Αβερώφειο Γυμνάσιο Λύκειο, το Τοσιτσαίο Πρατσίκειο Δημοτικό, το Νηπιαγωγείο, ο  Οίκος ευγηρίας Μάννα, το Σαλβάγειο θέατρο, οι Κοινοτικοί Ξενώνες, η Αθλητική ΄Ενωση Ελλήνων Αλεξανδρείας και το Εντευκτήριο της Κοινότητας.

Το τελευταίο αποτελεί έναν ιδιαίτερο χώρο συνάντησης των παροίκων όπου εκεί συνδιαλέγονται, συζητούν, διασκεδάζουν και ανταλλάσσουν απόψεις για θέματα που τους απασχολούν, ενώ παράλληλα αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για ψυχαγωγία και διασκέδαση.

Είναι ίσως ο πλέον δραστήριος κοινοτικός χώρος συνάντησης των Αιγυπτιωτών, το δε παρελθόν με το παρόν συνδέονται άρρηκτα μέσα από όμορφα συμβάντα και γεγονότα που διαδραματίζονται στο συγκεκριμένο Eντευκτήριο.

Τίποτα όμως δεν μπορεί να λειτουργήσει επιτυχώς, αν οι άνθρωποι που λειτουργούν έναν χώρο δεν τον αγαπούν και δεν φροντίζουν να ικανοποιούν τους θαμώνες του.

Πρόσφατα το Εντευκτήριο της Ελληνικής Κοινότητας γνώρισε μεγάλες πιένες. Πραγματοποιήθηκαν γεύματα και δείπνα με υψηλά ιστάμενα πρόσωπα και επισήμους τόσο από την Ελλάδα όσο και από την Αίγυπτο. Η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας παρευρέθη στο δείπνο που παρέθεσε ο Πρέσβυς της Ελλάδας στο Κάιρο κ. Νικόλαος Παπαγεωργίου και εξεφράσθη με τα καλύτερα λόγια  για την εξυπηρέτηση και την ποιότητα των εδεσμάτων που απόλαυσε.

Την επομένη το Ίδρυμα Ωνάση με τους εκπροσώπους και συνεργάτες του, παρέθεσε γεύμα με τα ίδια επιτυχή αποτελέσματα ενώ άπαντες αναφέρθηκαν με κολακευτικά λόγια για την εξυπηρέτηση και τις γευστικότατες συνταγές του Εντευκτηρίου.

Βρίθει η ιστορία του Εντευκτηρίου από πανομοιότυπες περιπτώσεις, όπου επίσημοι προσκεκλημένοι απόλαυσαν το θεσπέσιο φαγητό όπως ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, υπουργοί, και θεσμικοί παράγοντες της Ελλάδας και της Αιγύπτου, αλλά και εκπρόσωποι της Ε.Ε.  που παρευρέθησαν μετά την εκδήλωση της «Ημέρας της Ευρώπης» που πραγματοποιήθηκε στον αύλιο χώρο του Τοσιτσαίου – Πρατσίκειου  Δημοτικού.

Όλα αυτά όμως δεν γίνονται τυχαία. Αποκλειστικός υπεύθυνος για την ευωχία που δημιουργείται στα τραπέζια επισήμων και μη, είναι η κα Αντιγόνη Κατσιμπρή η οποία με την μαγειρική της φαντασία, τις καινοτομίες στο μενού της, το διάβασμα και τη γνώση σχετικά με την γεύση, προσφέρει στους ουρανίσκους των συνδαιτημόνων την απαιτούμενη εύφρανση.

Τίποτε δεν πραγματώνεται δίχως την καθοδήγησή της και την τελική έγκρισή της. Οι έπαινοι που εισπράττει απ΄ όσους έχουν απολαύσει τα πιάτα της, αποτελούν για την Ελληνική Κοινότητα στην οποία ανήκει το Εντευκτήριο, ιδιαίτερη τιμή καθότι δικαιώνεται για την μέχρι τώρα επιλογή της.

Συνομιλήσαμε μαζί της και όπως κατά καιρούς έχουμε προβάλει πρόσωπα της Παροικίας αλλά και χώρους που υπάγονται στην Ελληνική Κοινότητα, έτσι και τώρα προσπαθήσαμε να αναδείξουμε ορισμένα στοιχεία από την προσωπικότητα της κας Αντιγόνης Κατσιμπρή. Να τονισθεί ότι παλαιότερα ο χώρος ονομαζόταν η Ένωση των Ελλήνων, αργότερα όμως μετονομάσθηκε, «Εντευκτήριο της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας».

Ιδού λοιπόν τι μας λέει η γυναίκα που δημιουργεί στην κουζίνα πάσης φύσεως συνταγές από ορεκτικά, κυρίως πιάτα, μέχρι γλυκά, με τη σφραγίδα της μεσογειακής κουλτούρας και όχι μόνο.

«Από μικρή δεν με ενδιέφερε καθόλου η κουζίνα. Μάλιστα δεν γνώριζα να βράζω ούτε αυγό. Όταν όμως αποφάσισα να ασχοληθώ ήξερα πλέον ότι δεν θα μείνω αδρανής. Άνοιξα βιβλία, διάβασα, ρώτησα, παίδευσα το μυαλό μου και άφησα την έμπνευσή μου να δημιουργήσει. Ποτέ  όμως δεν δημιούργησα κάτι χωρίς να στηριχτώ στους συνεργάτες μου».

Κι όταν τη ρωτάμε για τα χρόνια δραστηριότητάς της μας λέει: «Είμαι εδώ από το 1985. Βέβαια ο χώρος δεν ήταν έτσι. Έχουν διαμορφωθεί από τότε πολλά. Όταν ήρθα και ακουγόταν για το φαγητό ότι είναι ωραίο, την Κυριακή το μεσημέρι δεν υπήρχε τραπέζι αλλά ούτε καρέκλα να καθίσεις. Εδώ που είμαστε τώρα ήταν χώματα. Με τα χρόνια διαμορφώθηκε έτσι όπως τον βλέπετε.  Τότε υπήρχε πολύς κόσμος και η Παροικία ήταν μεγάλη. Βέβαια ο Αλέκος ήταν η ψυχή του Εντευκτηρίου και όλοι οι άλλοι ακολουθούσαμε.»

Όση ώρα συζητούμε μας εξηγεί και δείχνει συγχρόνως  τις αλλαγές που έχουν γίνει στο πέρασμα του χρόνου. Αλλού ήταν το πινγκ-πονγκ, το εστιατόριο, η κουζίνα, τα τραπέζια, κι έτσι μας γυρνά σε ένα παρελθόν όχι και τόσο μακρινό.

«Πολλοί ισχυρίζονται ότι οι μάγειροι δεν διαβάζουν παρά ακολουθούν όσα έχουν μάθει. Μεγάλο λάθος αυτό για όσους το πιστεύουν. Διαβάζουν και μάλιστα πολύ. Σκεφθείτε ότι για κάθε δημιουργία επί παραδείγματι για να φτιάξεις κουραμπιέδες, πρέπει να χρησιμοποιήσεις συγκεκριμένο αλεύρι και όχι οτιδήποτε. Αλλιώς θα βγει το αποτέλεσμα με το κατάλληλο προϊόν κι αλλιώς αν βάλεις κάτι που δεν ταιριάζει. Όλα αυτά αν δεν τα διαβάσεις πως θα φέρεις αποτέλεσμα;» μας λέει και την ίδια στιγμή παρακολουθεί τα πάντα μέσα στην κουζίνα. Της το επισημαίνω αυτό και μου απαντά ως εξής:

«Οι συνεργάτες μου χαίρουν της απόλυτης εμπιστοσύνης μου. Είναι οι άνθρωποι πάνω στους οποίους στηρίζομαι για να υπάρχει το αποτέλεσμα που θέλω. Γι αυτό και όταν δημιουργώ κάτι καινούργιο, μαζί με εμένα το δοκιμάζουν οι μάγειροι. Αν το δοκιμάσω τριάντα φορές,  τόσες θα το δοκιμάσουν και αυτοί, αλλά και οι εργαζόμενοι μέσα στην κουζίνα, οι λαντζέρηδες.  Στο φαγητό επειδή δεν το τρως μόνο εσύ, αλλά το προσφέρεις στον κόσμο, οφείλεις να μοιράζεσαι κάποια πράγματα. Εγωισμοί δεν χωράνε, χρειάζεται συνεργασία. Βέβαια όταν δημιουργώ αφήνω την έμπνευσή μου να ταξιδέψει.  Μου αρέσει να απολαμβάνουν οι άνθρωποι που μας τιμούν πάντα κάτι νέο, έτσι ώστε το μενού να καλύπτει όλες τις διατροφικές ανάγκες και επιθυμίες.»

Κατά κάποιο τρόπο κα Κατσιμπρή είσθε ευτυχισμένη στο μαγειρικό «βασίλειό σας»; την ρωτώ και η απάντησή της είναι βαθιά φιλοσοφημένη:

«Η ευτυχία δεν μπορεί να είναι συνεχόμενη. Γιατί αν συνέβαινε αυτό δεν θα μπορούσες να την καταλάβεις καθώς δεν θα υπήρχε μέτρο σύγκρισης.

Υπάρχουν στιγμές που αισθανόμαστε ευτυχισμένοι και αυτές είναι μοναδικές. Για παράδειγμα αν είσαι σε δύσκολη κατάσταση και κάποια μέρα αυτό που σε απασχολεί λυθεί τότε γίνεσαι ευτυχισμένος.  Αν οι δικοί σου άνθρωποι είναι γύρω σου καλά και έχουν την υγεία τους, πρώτα και πάνω απ΄  όλα, τότε  ναι… ότι δημιουργείς και έχει αποτέλεσμα σου φέρνει ευτυχία… όχι παντοτινή αλλά για εκείνη τη στιγμή.».

Της τονίζω ότι η Παροικία είναι αρκετά μικρή πλέον αλλά η ιστορία της μεγάλη. Συμφωνεί και μου εξηγεί ότι “απ΄ τον συγκεκριμένο χώρο έχουν περάσει χιλιάδες άνθρωποι και οι εμπειρίες είναι μεγάλες, ενώ τώρα ο πληθυσμός είναι μικρός και το χωριό μίκρυνε αρκετά”.

Θέλετε να κλείσετε εσείς αυτή τη συζήτηση της προτείνω… και το αποδέχεται!

«Εκείνο που έχω να πω είναι το εξής: όσο πιο μικρή έγινε η παροικία μας τόσο πιο κακοί γίναμε. Δυστυχώς επαληθεύεται η φράση… μικρό χωριό κακό χωριό»

Πηγή: Καθημερινή

Η πλατφόρμα για την υποβολή αιτημάτων από τους εργοδότες, θα είναι διαθέσιμη την προσεχή Δευτέρα. Η διαδικασία για το 2024 αφορά στην μετάκληση 5.000 εποχικά εργαζόμενων πολιτών της Αιγύπτου

Σε εφαρμογή τίθεται η διμερής συμφωνία μεταξύ των κυβερνήσεων Ελλάδας και Αιγύπτου, για την απασχόληση εποχικών εργαζομένων στον αγροτικό τομέα.

Η συμφωνία προβλέπει ειδική διαδικασία μετάκλησης πολιτών τρίτων χωρών για την εποχική εργασία στον αγροτικό τομέα. Η διαδικασία για το 2024 αφορά στην μετάκληση 5.000 εποχικά εργαζόμενων πολιτών της Αιγύπτου.

Οι διαφορές της διαδικασίας της διμερούς συμφωνίας σε σχέση με την πάγια διαδικασία μετάκλησης είναι οι εξής: α) οι θέσεις των πέντε χιλιάδων (5.000) εργαζομένων διατίθενται για το σύνολο της ελληνικής επικράτειας από μια κοινή «δεξαμενή» και δεσμεύονται από τις υπηρεσίες μίας στάσης κατά την επεξεργασία του αιτήματος και β) η κοινή δεξαμενή των υποψηφίων εργαζομένων, από την οποία ο εργοδότης έχει τη δυνατότητα να μετακαλέσει εργαζομένους, έχει διαμορφωθεί και προταθεί από την αιγυπτιακή πλευρά, σε συνέχεια των κριτηρίων που έχουν θέσει οι ελληνικές Αρχές (υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων).

Συμφωνία για 40.000 εργάτες από έξι χώρες

Το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, στο πλαίσιο υλοποίησης της συμφωνίας, έχει αναπτύξει ηλεκτρονική πλατφόρμα για την υποβολή των αιτήσεων των εργοδοτών. Η ηλεκτρονική πλατφόρμα θα είναι διαθέσιμη στην ιστοσελίδα του υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου την προσεχή Δευτέρα 10 Ιουνίου για την υποβολή από τους εργοδότες των αιτημάτων τους.

Πρωί πρωί της Πέμπτης, μοιράστηκε στα Γραφεία της Κοινότητάς μας, η «ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΥΛΑ ΜΑΣ» .  

Η σχολική εφημερίδα του Τοσιτσαίου – Πρατσίκειου Δημοτικού και του Νηπιαγωγείου της Ε.Κ.Α.

Οποία  συγκίνηση να βλέπεις ένα έντυπο που εκδίδεται με τη συμμετοχή όλων των παιδιών, υπεύθυνο δάσκαλο για την έκδοση τον π. Πάνο Γαζή και συμμετέχοντες εκπαιδευτικούς τις κες Ελένη Παναρέτου – Γαζή και Ελένη Βοστάνη.

Άνευ κολακευτικών σχολίων για την προσπάθεια εκπαιδευτικών και μαθητών, παρά μόνο με ειλικρινή πρόθεση, θεωρούμε ότι η «ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΥΛΑ ΜΑΣ».  πρόκειται για ένα αριστούργημα.

Υπό την εποπτεία του Συντονιστικού Γραφείου Καΐρου και για 3^ο συνεχές έτος, οι συντάκτες της μας πληροφορούν για όλα τα σημαντικά συμβάντα και γεγονότα, στα οποία έλαβαν μέρος οι μαθητές. Διανθισμένες οι σελίδες της,  με πλούσιο φωτογραφικό υλικό, συνεντεύξεις και επισκέψεις σε χώρους πολιτισμού, η συγκεκριμένη σχολική εφημερίδα, αφήνει τη δική της «δημοσιογραφική σφραγίδα» στην ιστορία του Τοσιτσαίου Πρατσίκειου Δημοτικού.

Συγχαρητήρια στους υπεύθυνους εκπαιδευτικούς και μαθητές για την επιτυχημένη προσπάθειά τους, το εξαιρετικό αποτέλεσμα του εγχειρήματός τους, αλλά και για την δυνατότητα που προσφέρουν σε όλους μας να διατηρούμε ακέραιες τις ελπίδες μας,  ότι όπου υπάρχουν τέτοιου είδους εκπαιδευτικές ενέργειες, το μέλλον της Ελληνικής Παροικίας στην Αλεξάνδρεια παρά τα σοβαρά προβλήματα της πληθυσμιακής μείωσης, προβλέπεται ευοίωνο.

Τη Δευτέρα 27 Μαΐου 2024 ο Σύνδεσμος Αιγυπτιωτών Ελλήνων, σε συνεργασία με την Ένωση Παλαιών Προσκόπων Περιφερειακών Εφορειών Αλεξανδρείας και Καΐρου, οργάνωσε στο εντευκτήριο του μια εξαιρετική λογοτεχνική βραδιά. Θέμα της δυο μεγάλοι των Ελληνικών Γραμμάτων, ο Νίκος Καζαντζάκης και ο Κωνσταντίνος Καβάφης. 

Με αφορμή τη συνάντηση γνωριμίας των δύο το 1927 στο σπίτι του Αλεξανδρινού στην οδό Λέψιους, ο κ. Γιάννης Οικονομίδης, ένας παλιός Αιγυπτιώτης με πληθωρική κοσμοπολίτικη δράση στον χώρο της επιστήμης αλλά και της τέχνης, βαθύς γνώστης του έργου των δύο λογοτεχνών, με την ενέργεια του λόγου του, έδωσε το περίγραμμα αυτής της σημαντικής στιγμής. Δίπλα του, άξια συμπαραστάτρια του, η κυρία Μαρία Καραχάλιου, αντιπρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων Βρυξελλών, ζωντάνεψε με την εκφραστικότητα της φωνής της αποσπάσματα από κείμενα του Καζαντζάκη και ποιήματα του Καβάφη.

Τη βραδιά, την οποία προλόγισε εκ μέρους του Συνδέσμου μας, η Έφορος Πολιτιστικών Ηλιάνα Θεμιστοκλέους και εκ μέρους της Ένωσης Παλαιών Προσκόπων Περιφερειακών Εφορειών Αλεξανδρείας και Καΐρου ο Αρχηγός Χρήστος Ευαγγέλου, παρακολούθησε μεγάλος αριθμός φιλότεχνων σ’ ένα κλίμα ψυχικής ανάτασης, απόλυτα αναγκαίας σε πεζούς καιρούς.

Τιμητικά διπλώματα παρέδωσαν στους ομιλητές ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Κώστας  Μιχαηλίδης και ο Γενικός Γραμματέας Παναγιώτης Χριστοφορίδης και εκ μέρους της Ένωσης Προσκόπων ο Χρήστος Ευαγγέλου και η Μεταξούλα Φιλιππάτου.

Την εκδήλωση κάλυψαν, τεχνική υποστήριξη Τάκης Σφακιανόπουλος, βιντεοσκόπηση Αρχιμήδης Κυριακίδης, φωτογραφίες Στέλιος Κυρίτσης. 

Τα έντυπα ή οι ιστοσελίδες που υπάγονται σε κοινότητες ή φορείς που σχετίζονται με τον πολιτισμό, εκτός της ενημερωτικής τους υποχρέωσης, έχουν και μια «ιερά» αποστολή!
Να θυμίζουν, να υπενθυμίζουν και να διδάσκουν τις παρούσες και μελλοντικές γενιές των ανθρώπων, που σχετίστηκαν ή πρόκειται να σχετιστούν με την ιστορική διαδρομή των κοινωνιών εντός των οποίων αναπτύχθηκαν και εξελίχθηκαν οι ίδιοι ή έλκουν την καταγωγή τους εξαιτίας των προγόνων τους.

Η Αλεξάνδρεια όσα χρόνια και αν περάσουν θα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του παροικιακού ελληνισμού και ίσως το κορυφαίο.
Στον αέναο χρόνο σκάλισαν οι δικοί της αιώνες, το χαρακτικό της Πόλης των Πόλεων!
Σαφώς και δεν είναι μόνο ο Μέγας Αλέξανδρος για τον οποίο δύνανται να επαίρονται οι Αιγυπτιώτες. Προυπήρξαν ή ακολούθησαν φιλόσοφοι, πατριάρχες, ποιητές, καλλιτέχνες συγγραφείς, επιστήμονες, ευεργέτες, εφευρέτες και πάσης φύσεως κατηγορίες εμπνευσμένων δημιουργών και ηγητόρων, μέσω των οποίων αναπτύχθηκε ο πολιτισμός και θεμελιώθηκε η πρόοδος, ως ποιοτική στάση ζωής.

Μια σημαντική σελίδα της αλεξανδρινής πολιτείας, κατέγραψαν οι καταξιωμένοι επιχειρηματίες της.
Γι αυτό και στον «Αλεξανδρινό Ταχυδρόμο» φροντίζουμε άνευ διακρίσεων να αναδεικνύουμε πρόσωπα του παρόντος, αλλά να μην λησμονούμε καταστάσεις και δόξες, μιας όχι και τόσο μακρινής εποχής.

Για σήμερα λοιπόν προβάλλουμε έναν χώρο που σφράγισε την κοινωνία των Αιγυπτιωτών και Αιγυπτίων, καθώς κατέγραψε το όνομά του μέσα από μια ισχυρή διαχρονικότητα αίγλης και επαίνων, τη δική του ιστορία στις σελίδες της Αλεξανδρινής Πόλης.
Αφορμή στάθηκε η συζήτηση του γράφοντος με την κα. Λουκία Πυρίλλη, της οποίας η οικογένεια δημιούργησε το «Τριανόν».

Ας διαβάσουμε όμως το αυθεντικό κείμενο του Μανώλη Δημελλά, των «Καρπαθιακών Νέων» όπου μεταξύ άλλων αναφέρει:
«Ας δώσω λίγο παραπάνω χρόνο στο Τριανόν, που χρησιμοποιήθηκε για τα γυρίσματα της βρετανικής αντιπολεμικής ταινίας Ice Cold in Alex (1959), των οποίων οι χαρακτήρες πάλεψαν με τον εφιάλτη της ερήμου και βρέθηκαν στο πανέμορφο καφέ να πίνουν μια μπύρα Stella!
Το Ice Cold in Alex είναι μια ταινία με θέμα τον Β ‘ Παγκόσμιο Πολέμο. Το σενάριο αφορά μια ομάδα βρετανών στρατιωτών, που προσπαθεί να ξεφύγει από το Afrika Korps, στην έρημο της Βόρειας Αφρικής, με ένα ασθενοφόρο, μετά την επίθεση του Rommel.
Θεωρήθηκε η πρώτη μεταπολεμική ταινία στην οποία οι Γερμανοί δεν απεικονίστηκαν απλά ως ένας απρόσωπος κι ανάξιος εχθρός.

Ίσως όλα αυτά να ακούγονται ξένα κι αδιάφορα, ειδικά σε κείνους που δεν τα έχουν επισκεφθεί, όμως είμαι σίγουρος ότι έστω και μια φορά τη ζωή σου να έχει βρεθεί περαστικός από αυτά τα μέρη, ακόμη κι αν έχεις κλειστά τα μάτια, μα είμαι απόλυτα σίγουρος, ότι οι μυρωδιές κι γεύσεις από τα γλυκά, οι φωνές των ανθρώπων, ακόμη και ο ήχος των κρυστάλλινων ποτηριών, όλα θα έχουν κάνει τη μνήμη να δαγκώσει γερά εκείνη τη στιγμή.
Με αφορμή τα παραπάνω καταστήματα ας σταθούμε σε μια Καρπαθιά, που βρέθηκε στην Αλεξάνδρεια έκανε μια μεγάλη φαμίλια και σήμερα η εγγονή της, η κυρία Λουκία Πυρίλλη όχι μόνο δε ξεχνά, μα μνημονεύει συχνότατα την ξεχωριστή καρπάθικη καταγωγή της!
Η ιστορία μας ξεκινά στο τέλος του 19ου. Τότε λοιπόν η Ευδοξία, από την Κάρπαθο, το γένος Λεονταρή, παντρεύτηκε με τον Σπύρο Αρώνη (το πιθανότερο από την Κύπρο).
Το ζευγάρι μάλλον γνωρίστηκε στη Σμύρνη, παντρεύτηκαν κι έζησαν τι ζωή τους στην Αίγυπτο. Μαζί έκαναν έξι κόρες. Τις Κλεοπάτρα, Κατίνα, Αναστασία, Βασιλική, Μαρίκα και τελευταία ήρθε η Εύχαρις.

Για το ζευγάρι δεν έχουμε πολλές πληροφορίες. Η πρωτοκόρη τους, Κλεοπάτρα Αρώνη, παντρεύτηκε τον Κύπριο Μιχάλη Κασκάνη.
Όμως δεν πρόλαβε να χαρεί τη ζωή, η νεαρή γυναίκα σκοτώθηκε μόλις 30 χρονών από αδιευκρίνιστες αιτίες. Ακούστηκε ότι άρπαξαν φωτιά τα μαλλιά της από μια γκαζιέρα κι έτσι κάηκε, ενώ κάποιοι άλλοι είχαν πει ότι αιτία ήταν το πέτρινο μπαλκόνι του σπιτιού. Όταν εκείνο ξεκόλλησε την παρέσυρε στο θάνατο. Η τραγωδία της οικογένειας δεν είχε τελειωμό, ο σύζυγος της, ο Μιχάλης, άφησε τα τρία του παιδιά και τα μεγάλωσε η αδελφή της γυναίκας του, η θεία Μαρίκα.
Τον Κώστα (πέθανε 1972), τον Σπύρο (πέθανε 2008) και την Ευδοξία (1922-1983).
Με τη σειρά του ο πρωτογιός της Κλεοπάτρας, ο Κώστας, άφησε πίσω 3 κόρες, την Κλεοπάτρα, τη Δέσποινα και την Αντωνία, πολέμησε το 1940, τραυματίστηκε σοβαρά όμως κατάφερε να τα βγάλει πέρα.
Ο αδελφός του Σπύρος, ήταν ναυτικός-μάγειρας και ζαχαροπλάστης, παντρεύτηκε και έκαμε δυο κόρες και ένα γιο, την Κλεοπάτρα, τη Γεωργία και τον Γεράσιμος.

Η τρίτη κόρη, η Ευδοξία Κασκάνη, τον Αύγουστο 1958 παντρεύτηκε τον Γιώργο Πυρίλη (1911-1965).
Η κόρη τους Λουκία Πυρίλλη, όπως ήδη αναφέραμε, γνωρίζει και νιώθει την καρπάθικη καταγωγή της, έχει βρεθεί αρκετές φορές στο νησί για να συναντήσει τους συγγενείς της.
Ο Γιώργος Πυρίλης υπήρξε μεγαλοεπιχειρηματίας, γνώρισε τη σύζυγο του Ευδοξία μάλλον κατά τη διάρκεια του πολέμου, όταν εκείνη ήταν εθελόντρια νοσοκόμα, είχαν σχέση περισσότερα από 10 χρόνια, από την εποχή που εκείνη ήταν στο Γαλλικό σχολείο στις καλόγριες.
Ο Γιώργος Πυρίλλης ήταν γιος του Δημήτρη Πυρίλη και της Λουκίας Αλισάφη. Είχε τις επιχειρήσεις εστίασης, κάποια από τα περίφημα καφεζαχαροπλαστεία της Αλεξάνδρειας.

Ο πατέρας του, ο Δημήτρης Πυρίλλης, πέθανε το 1957, ήταν περίπου 88 ετών, είχε καταγωγή από την Ανατολική Θράκη, μάλλον από την παλιά Ρουμελιά και το χωριό του λεγόταν Μπουνίρ Χισάρ.
Η ιστορία λέει ότι στην Αλεξάνδρεια έφτασε μέσα σε ένα βαρέλι!
Η γυναίκα του, η Λουκία Αλισάφη, είχε καταγωγή από τη Μύκονο.
Ο Δημήτρης λοιπόν ξεκίνησε να πουλάει με ένα καρότσι τυρόπιτες, γιαούρτια και διάφορα ζυμωτά, όμως δε στάθηκε εκεί, άνοιξε το πρώτο κατάστημα και συνεταιρίστηκε με κάποιον Κωνσταντινίδη.
Ο Δημήτρης είχε το μυαλό και δημιούργησε, ξεκίνησε εργοστάσιο.

Με τη Λουκία έκαμαν 4 παιδιά, την Πηνελόπη (παντρεύτηκε κάποιον Ιταλό), τον Γιώργο ( παντρεύτηκε την Ευδοξία Κασκάνη με ρίζες από Κάρπαθο), τη Μαρία (παντρεύτηκε τον βαμβακέμπορο Κων. Δούκα) και τον Σταύρο, που πέθανε 19 ετών από φυματίωση στην Ελβετία.
Ο Γιώργος Πυρίλλης, που αναφέραμε πιο πάνω, συνέχισε τη δουλειά του πατέρα του, μάλιστα γύρω στο 1930 ταξίδεψε και σπούδασε στο Παρίσι ζαχαροπλαστική.

Τα πρώτο του κατάστημα ήταν το Petit Trianon (υπάρχει ακόμη και σήμερα με το όνομα Baudrot).
Στη συνέχεια άνοιξε τα Grand Trianon, Unica (σήμερα δεν υπάρχει, έγινε τράπεζα), το Baudrot με την μεγαλύτερη ποικιλία ζαχαρωτών! Εκτός από τα παραπάνω είχε την κουζίνα στο σπόρτ κλαμπ, την κουζίνα σκοποβολής, επίσης είχε το κλάμπ Miami και πολλές κουζίνες στα ποταμόπλοια του Νείλου.
Επίσης είχαν εργοστάσιο παραγωγής των εδεσμάτων (στην πρώην οδό Λειψούς, που έγινεSarm el seich και σήμερα λέγεται Καβάφη, γιατί εκεί ήταν η κατοικία του ποιητή). Το εργοστάσιο του Πυρίλλη έφτιαχνε τα προϊόντα για όλα τα καταστήματα, τα περισσότερα από αυτά ήταν γλυκά και είχε 100 άτομα προσωπικό, ενώ τα καφεζαχαροπλαστεία δούλευαν σε διπλές βάρδιες, από 30 άτομα στην κάθε μία από αυτές!
Το 1947 το Grand Trianon κάηκε όμως στη συνέχεια ανακαινίστηκε και συνέχισε τη λειτουργία του.

Ο Γιώργος Πυρίλλης πέθανε το 1965, ωστόσο οι επιχειρήσεις συνέχισαν να λειτουργούν μέχρι το θάνατο της γυναίκας του Ευδοξίας (1978).
Το σημερινό Baudrot βρίσκεται στις εγκαταστάσεις του πρώην Petit Trianon και παραμένει κλειστό από το 2015. Η ιδιοκτήτρια Λουκία Πυρίλλη ανακαίνισε την επιχείρηση και σήμερα αναζητά τον θαρραλέο επενδυτή που θα νιώσει την ενεργή αύρα του κτηρίου, θα αισθανθεί την 80χρονη ιστορία του και θα θελήσει να ανάψει τα φώτα, να ανοίξει τις πόρτες και να το γεμίσει με γλυκιές κι αλμυρές γεύσεις, από εκείνες που αφήνουν τις πιο ισχυρές, τις αναλλοίωτες μνήμες.
Μπορεί στην σημερινή Αλεξάνδρεια να μη συναντήσεις τον Κωνσταντίνο Καβάφη, ούτε τον Laurence Durrell και τα διάφορα ενσταντανέ των δρόμων να μην προκαλούν νοσταλγική διάθεση.
Όμως αν βρεθείς περαστικός έξω από ένα ελληνικό καφεζαχαροπλαστείο, τότε πρέπει να αφήσεις τη διαίσθηση να σε οδηγήσει, να μην αντισταθείς στις κρυφές επιλογές των αισθήσεων. Μα κάπως έτσι, σχεδόν αθόρυβα, κερδίζονται οι πιο όμορφες εμπειρίες της ζωής μας».

Για την ιστορία, οι φωτογραφίες παραχωρήθηκαν ευγενώς από την κα. Λουκία Πυρίλλη, οι δε πρόσφατες εντός του σημερινού Τριανόν τραβήχτηκαν από τον γράφοντα.
Κλείνουμε με την απάντηση της κας Πυρίλλη στο ερώτημά μας: «πως γίνεται μετά από τόσα χρόνια οι εργαζόμενοι να σας αντιμετωπίζουν θαρρείς και είσθε η ιδιοκτήτρια του ιστορικού καφέ;»
«Μα αυτό είναι το στέκι μου. Οι πάντες εδώ με γνωρίζουν, ποτέ δεν άλλαξα χώρο. Άλλωστε μέσα στους διαδρόμους και τις αίθουσες του Τριανόν, από μικρή γέμισα με εικόνες τις μνήμες μου!»

Οι άριστες σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου, βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο και διαρκώς αναβαθμίζονται μέσω της συνεργασίας σε όλους τους τομείς.

Για την Παροικία των Αιγυπτιωτών, αυτή η διαρκής και σταθερή αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο πατρίδων τους, δημιουργεί αισθήματα ασφάλειας και βαθιάς ικανοποίησης.

‘Αλλωστε οι δύο λαοί μας, συνδέονται από αρχαιοτάτων χρόνων, μέσω των γραμμάτων, των τεχνών, της επιστήμης, της επιχειρηματικότητας, γενικότερα του πολιτισμού.

Γι αυτό και επέφερε ιδιαίτερη χαρά σε όλους, το Μνημόνιο Κατανόησης μεταξύ των λιμένων του Βόλου και της Αλεξάνδρειας, για τη δημιουργία τακτικής ακτοπλοϊκής επιβατικής και εμπορευματικής σύνδεσης που υπεγράφη την Τετάρτη 29 Μαΐου 2024  στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου,  από τον Διευθύνοντα Σύμβουλο του Οργανισμού Λιμένος Βόλου Σωκράτη Αναγνώστου και τον Πρόεδρο του ΔΣ του Οργανισμού Λιμένος Αλεξάνδρειας Nihad Shaheen, την πρώτη ημέρα των εργασιών της Κοινής Επιτροπής Θαλασσίων Υποθέσεων Ελλάδας – Αιγύπτου, στην Αλεξάνδρεια, με Συμπροέδρους τον Υποναύαρχο Reda Ismael – Πρόεδρο Τομέα Θαλασσίων Μεταφορών του Αιγυπτιακού Υπουργείου Μεταφορών και τον Δρ. Ευάγγελο Κυριαζόπουλο – Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής.

Στην πρώτη Κοινή Επιτροπή, εκ μέρους της Ελλάδας, συμμετείχαν ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια κ. Ιωάννης Πυργάκης, ο Γενικός Γραμματέας Τουριστικής Πολιτικής και Ανάπτυξης του Υπουργείου Τουρισμού κ. Μύρων Φλουρής, ο Υποναύαρχος Λ.Σ. Χρήστος Κοντορουχάς, ο Διευθυντής της Δημόσιας Αρχής Λιμένων κ. Ιωάννης Γιαννάκος, οι εκπρόσωποι διοίκησης των Οργανισμών Λιμένων Πειραιά, Θεσσαλονίκης και Βόλου κ.κ. Παναγιώτης Τσώνης, Αθανάσιος Λιάγκος και Σωκράτης Αναγνώστου, ο Ακόλουθος Θαλασσίων Μεταφορών στην ΜΑ ΕΕ κ. Αντώνης Αβρανάς, οι συνεργάτες του Γενικού Γραμματέα Laura Guelsen και Βασιλική Θεοδωρακοπούλου, τα στελέχη του Υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής – Αρχηγείου Λ.Σ./ΕΛ.-ΑΚΤ. Ευαγγελία Κασελίμη και Αντιπλοίαρχος Λ.Σ. Φωτεινή Βερναρδάκη, ο Γενικός Γραμματέας του Ε.Ε.ΣΥ.Μ Υποναύαρχος Λ.Σ. (ε.α.) Απόστολος Καμαρινάκης, η Γενική Εμπορική Διευθύντρια και Διευθύντρια Στρατηγικής Επικοινωνίας του ΟΛΘ Α.Ε. κα Θεοδώρα Ρήγα και ο Αναπληρωτής Διευθυντής Marketing του ΟΛΠ Α.Ε. κ. Θανάσης Καρλής.

Εκ μέρους της Αιγύπτου συμμετείχαν οι Πρόεδροι των λιμένων Αλεξάνδρειας, Νταμιέττα και Πορτ Σαΐντ, Υποναύαρχοι Nihad Shaheen, Ahmed Hawash, Mohamed Ahmed αντιστοίχως, η Διευθύντρια Διμερών Συμφωνιών και Διεθνούς Συνεργασίας του Τομέα Θαλασσίων Μεταφορών κα Marwa Zeidan, η Αρχή για θέματα Θαλάσσιας Ασφάλειας εκπροσωπούμενης από τον Υποναύαρχο Hussein–Al–Jaziri, καθώς και εκπρόσωπος της Αραβικής Ακαδημίας για την Επιστήμη, την Τεχνολογία και τις Θαλάσσιες Μεταφορές.

Μεταξύ άλλων συμφωνήθηκε η ενίσχυση της διμερούς συνεργασίας, στο πλαίσιο μνημονίων συνεργασίας που υπογράφηκαν στον λιμενικό τομέα, για τον καθορισμό οδικού χάρτη και για τη δημιουργία σύνδεσης με πλοία RO-RO και της εμπορικής συνδεσιμότητας μεταξύ ελληνικών και αιγυπτιακών λιμένων και η θεσμοθέτηση διαύλου επικοινωνίας, με στόχο την προσέγγιση των ενδιαφερόμενων λιμένων και των αρμόδιων Υπουργείων των δύο χωρών, για την συζήτηση πεδίων αμοιβαίου ενδιαφέροντος στον λιμενικό τομέα και τη διευκόλυνση του θαλασσίου εμπορίου, ενώ υιοθετήθηκε Αρχική Συμφωνία επί του Τελικού σχεδίου Τριμερούς Μνημονίου Κατανόησης μεταξύ των λιμένων Αιγύπτου (Αλεξάνδρεια, Πορτ Σαΐντ), Κύπρου (Λεμεσός) και Ελλάδας (Πειραιώς, Θεσσαλονίκης), που θα υπογραφεί σε Υπουργικό επίπεδο κατά την επόμενη Τριμερή Σύνοδο Κορυφής στο Κάιρο, το δεύτερο εξάμηνο του τρέχοντος έτους.

Επίσης, συμφωνήθηκε η εμβάθυνση της συνεργασίας στον τομέα του θαλάσσιου τουρισμού και της αναψυχής, με την καθιέρωση κοινού διαλόγου για την ενθάρρυνση των γραμμών κρουαζιέρας σε διμερές (Ελλάδα – Αίγυπτος) και σε τριμερές επίπεδο (Ελλάδα – Αίγυπτος – Κύπρος), θα διερευνηθούν οι δυνατότητες ενίσχυσης της συνεργασίας στον τομέα της εκπαίδευσης και κατάρτισης των ναυτικών, μεταξύ των ναυτιλιακών διοικήσεων και ακαδημιών εκπαίδευσης και κατάρτισης των δύο χωρών και επιβεβαιώθηκε η υφιστάμενη συνεργασία και η προσπάθεια συντονισμού θέσεων στα διεθνή ναυτιλιακά όργανα και ιδίως, στον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό (IMO).

Ο Διευθύνων Σύμβουλος του Οργανισμού Λιμένος Βόλου Σωκράτης Αναγνώστου, ανέφερε στον χαιρετισμό του μεταξύ άλλων ότι «Η υπογραφή αυτή δεν αποτελεί μόνο το επιστέγασμα της συνεργασίας των δύο λιμανιών, αλλά και επαληθεύει τη συνεργασία των δύο κρατών, Ελλάδας και Αιγύπτου, καθώς και την αιώνια φιλία μεταξύ του ελληνικού και του αιγυπτιακού λαού. Δύο έθνη με μακρά ιστορία αιώνων που χρονολογείται από τον πολιτισμό που αναπτύχθηκε για πρώτη φορά στην Αίγυπτο και ήρθε στην Ελλάδα μέσω της Κρήτης. …Συνεργαζόμενοι θα προσπαθήσουμε να πετύχουμε τον μεγάλο μας στόχο που είναι η δρομολόγηση του πλοίου για τακτική σύνδεση των δύο λιμανιών. Ένα πρώτο βήμα για την επιτυχία του παραπάνω στόχου θα είναι η διεκδίκηση χρηματοδότησης της μελέτης σκοπιμότητας-αειφορίας από την ΕΕ -σύμφωνα με τις υποσχέσεις που έχουμε λάβει- τα πορίσματα της οποίας θα αποτελέσουν τη στέρεη βάση για όλες τις περαιτέρω κοινές αναγκαίες ενέργειες που στοχεύουν στο πλοίο που εκτελεί δρομολόγια μεταξύ των δύο λιμανιών. Μια γραμμή που θα συνδέει τη Στερεά Ελλάδα με την Αίγυπτο και κατ’ επέκταση την Αφρική με τη Βαλκανική Χερσόνησο και την Κεντρική Ευρώπη. Η Ελλάδα και η Αίγυπτος θα συνεχίσουν να συνεργάζονται στενά, στο πλαίσιο των εξαιρετικών διμερών σχέσεων που έχουν δημιουργηθεί, με στόχο την προώθηση της ανάπτυξης και της οικονομικής ευημερίας για τους δύο λαούς αλλά και ολόκληρη την περιοχή».

Οι εργασίες ολοκληρώθηκαν με επίσκεψη στον λιμένα Αλεξάνδρειας και στην Αραβική Ακαδημία για την Επιστήμη, την Τεχνολογία και τις Θαλάσσιες Μεταφορές, ενώ αιγυπτιακή αντιπροσωπεία θα ανταποδώσει με επίσκεψη, στο πλαίσιο της διεθνούς ναυτιλιακής έκθεσης “Ποσειδώνια 2024”, την προσεχή Δευτέρα 3 Ιουνίου καθώς και στον λιμένα του Βόλου την Τρίτη 4 Ιουνίου.

Πηγή: TheNewspaper.gr – e-thessalia.gr

O Σύνδεσμος Αιγυπτιωτών Ελλήνων, σας προσκαλεί στο εντευκτήριο του, 3ης Σεπτεμβρίου 56, 1ος όροφος, τη Δευτέρα 3 Ιουνίου 2024 και ώρα 18.30, να παρακολουθήσετε εκδήλωση με θέμα:

“Αίγυπτος – Κύπρος: Μια ιστορικό-φιλολογική βραδιά”

Ομιλία του ιστορικού ερευνητή Νίκου Κ. Νικηταρίδη  με θέμα “Η Κυπριακή παρουσία στην Αίγυπτο και οι Κύπριοι Αιγυπτιώτες Λογοτέχνες”.

Ο Καθηγητής του ΕΚΠΑ Δημήτρης Ν. Χρυσοχόου θα απαγγείλει ποιήματά του για την Κύπρο.

Παρακαλούμε να μας τιμήσετε με την παρουσία σας.

Είσοδος Ελεύθερη

Σε πρόσφατη εκδήλωση στην Πρεσβευτική Κατοικία, που διοργάνωσε ο Πρέσβυς κ. Νικόλαος Παπαγεωργίου στο πλαίσιο της Ομάδος Cleopatra, η Διευθύντρια του Ελληνικού Ινστιτούτου Έρευνας Αλεξανδρινού Πολιτισμού, Αρχαιολόγος Καλλιόπη Λημναίου – Παπακώστα, παρουσίασε την πορεία της ανασκαφής της στους Κήπους Shallalat της Αλεξάνδρειας. Παρόντες, μεταξύ άλλων, ο πρώην Υπουργός Τουρισμού & Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου και επιφανής αρχαιολόγος – Αιγυπτιολόγος, Δρ Dr. Zahi Hawass, Πρέσβεις και εκπρόσωποι διπλωματικών Αρχών.

Είναι ιδιαίτερα τιμητικό το ανωτέρω γεγονός τόσο για την ίδια την αρχαιολόγο, όσο και για τη χώρα μας, απ΄ τη στιγμή που οι πολύχρονες έρευνες, προσπάθειες και ανασκαφικές επιτυχίες της κας Παπακώστα, προσελκύουν το ενδιαφέρον ξένων θεσμικών παραγόντων στην Αίγυπτο, την οποία η ανωτέρω Ελληνίδα θεωρεί και δηλώνει ω δεύτερη πατρίδα της.

Εν κατακλείδι αξίζει να αναφέρουμε ότι τρία από τα σπουδαιότερα διεθνή τηλεοπτικά κανάλια, όπως το National Geographic, το Netfilx και το Discovery channel, έχουν παρουσιάσει εκτενώς το έργο της κας Καλλιόπης Παπακώστα με αποκορύφωμα τη συμμετοχή της σε σειρά ντοκιμαντέρ του Netfilx, με τον τίτλο «Η γέννηση ενός Θεού», βασισμένο στον Μέγα Αλέξανδρο και εμπνευσμένο από το ανασκαφικό έργο της προβεβλημένης αρχαιολόγου στους Κήπους Σαλαλάτ της Αλεξάνδρειας.