Blog

Το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων Αλεξανδρείας με την στήριξη της ΕΚΑ, πραγματοποίησε την καθιερωμένη εκδρομή του την 29^η  Ιουνίου μέχρι και την  2^α  Ιουλίου, στην παραθαλάσσια Μάρσα Ματρούχ και διέμεινε στον φιλόξενο χώρο «Σάντα Μόνικα».

Ο επιβλέπων Έφορος Διοίκησης Άρης Μαρκοζάνης, μαζί με τον Αρχηγό κατασκήνωσης Γιώργο Μανδραγό, την υπαρχηγό κατασκήνωσης Γαβριήλ Χριστίνα και τους προσκόπους και ανιχνευτές πέρασαν ένα ωραίο εκπαιδευτικό και συνάμα ψυχαγωγικό τετραήμερο.

Οι Πρόσκοποι και Οδηγοί είναι εκείνα τα παιδιά που μέσα από τον εθελοντισμό τους στηρίζουν όλες τις εκδηλώσεις της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, ενώ παράλληλα δίνουν το «παρών» σε κάθε εθνική ή θρησκευτική εορτή της Αιγυπτιώτικης Παροικίας.

Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας εύχεται σε όλους τους Προσκόπους και Οδηγούς καλό καλοκαίρι και τους συγχαίρει για  μια ακόμη φορά για την εθελοντική δράση τους!

Ο Υπουργός Εξωτερικών Κωνσταντίνος Κόμπος συνεχάρη τον Δρ Badr Abdelatty για τον διορισμό του ως νέου Υπουργού Εξωτερικών της Αιγύπτου, λέγοντας ότι προσβλέπει στη συνέχιση της στενής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών.

“Οι χώρες μας μοιράζονται ισχυρούς δεσμούς. Ανυπομονώ να συνεργαστούμε στενά, να ενισχύσουμε τη στρατηγική μας συνεργασία και να συνεχίσουμε τη στενή συνεργασία μεταξύ Κύπρου και Αιγύπτου”, έγραψε ο κ. Κόμπος στην πλατφόρμα ‘Χ’.

Ο Υπουργός εκφράζει επίσης τις ευχαριστίες του στον απερχόμενο Υπουργό Εξωτερικών της Αιγύπτου Sameh Shoukry για τη στενή συνεργασία και φιλία.

“Στο τέλος μιας μακράς και επιτυχημένης θητείας ως Υπουργός Εξωτερικών της Αιγύπτου, θα ήθελα να εκφράσω τη βαθιά μου ευγνωμοσύνη στον συνάδελφο και φίλο μου, Sameh Shoukry. Κατά τη διάρκεια της θητείας σας, η Κύπρος και η Αίγυπτος είδαν τις σχέσεις τους να γίνονται πιο στενές από ποτέ. Ευχαριστώ για τη στενή συνεργασία και τη φιλία και σας εύχομαι τα καλύτερα στο μέλλον», ανέφερε ο κ. Κόμπος.

Ο Ομάρ Σαρίφ/Φωτογραφία: ΑP images

Η Αίγυπτος έχει γεννήσει σπουδαίους καλλιτέχνες που έγραψαν δικαιωματικά το όνομά τους στις σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας! ΄Ένας εξ αυτών, ο Αλεξανδρινός Ομάρ Σαρίφ, μια προσωπικότητα που έζησε έντονη ζωή με τις ταινίες του να κατατάσσονται στις πλέον ποιοτικές του διεθνούς κινηματογράφου!

Ο Ομάρ Σαρίφ ήταν Αιγύπτιος ηθοποιός, με σπουδαία διεθνή καριέρα και δεινός μπρίτζερ. Στην πλούσια καριέρα του υποδύθηκε αξιομνημόνευτους ρόλους στη μεγάλη οθόνη, όπως του Σαρίφ Αλί στον «Λόρενς της Αραβίας» (1962), του γοητευτικού δόκτορος Ζιβάγκο στην ομώνυμη ταινία (1965) και του τζογαδόρου Νίκι Αρνστάιν στο «Ένα αστείο κορίτσι» (1968).

Ο Ομάρ Σαρίφ γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια και το πραγματικό του όνομα ήταν Μισέλ Γιουσέφ Ντιμίτρι Χαλούμπ. Η άνετη οικονομικά οικογένειά του – ο πατέρας του ήταν έμπορος ξυλείας- ανήκε σε μια μικρή μειονότητα καθολικών.

Η πανέμορφη μητέρα του Κλερ Σααντά, με καταγωγή από το Λίβανο, εργάστηκε ως αεροσυνοδός όταν η οικογένειά του μετακόμισε στο Κάιρο, ενώ είχε γίνει γνωστό ότι ο βασιλιάς της Αιγύπτου Φαρούκ ήταν συχνός επισκέπτης τής οικογένειας. Ο Ομάρ Σαρίφ αποφοίτησε από το Κολέγιο Βικτόρια της Αλεξάνδρειας, σπουδάζοντας φυσική και μαθηματικά, ενώ ταυτόχρονα ανέπτυξε την κλίση του στην εκμάθηση γλωσσών μαθαίνοντας, εκτός από αραβικά, αγγλικά, γαλλικά και… ελληνικά.

Σπούδασε μαθηματικά και φυσική στο Πανεπιστήμιο του Καΐρου και στη συνέχεια φοίτησε σε δραματική σχολή του Λονδίνου και στράφηκε στον κινηματογράφο το 1953, με πρώτη εμφάνιση στην αιγυπτιακή ταινία «Μάχη στην Κοιλάδα» για ν’ ακολουθήσουν ρόλοι κυρίως σε ρομαντικές ταινίες. Στη φιλμογραφία του συμπεριλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, οι ταινίες «Οι Καλύτερες μας Μέρες» (1955), «Δεν Κοιμάμαι» (1958), «Η Κυρία του Κάστρου» (1959) και η διασκευή της «Άννα Καρένινα» του Τολστόι με τίτλο «Ο Ποταμός της Αγάπης» (1961).

Το 1955 ασπάστηκε τη μουσουλμανική θρησκεία και παντρεύτηκε τη συνάδελφό του Φατέν Χαμαμά, με την οποία μοιράστηκε ρόλους σε πολλές ταινίες της αιγυπτιακής του περιόδου. Το ζευγάρι απέκτησε ένα γιο και χώρισε το 1974.

Το 1962 το υποκριτικό ταλέντο του Ομάρ Σαρίφ αναγνωρίστηκε διεθνώς, όταν υποδύθηκε τον Σαρίφ Αλί στην επική ταινία του Ντέιβιντ Λιν «Λόρενς της Αραβίας». Ήταν η πρώτη αγγλόφωνη ταινία στην οποία συμμετείχε και η ερμηνεία του κέρδισε υποψηφιότητα για ΌΣΚΑΡ Β’ ανδρικού ρόλου, ενώ βραβεύτηκε με Χρυσή Σφαίρα Β’ Ανδρικού Ρόλου.

Το 1965 γνώρισε μία ακόμη επιτυχία με τον Ντέιβιντ Λιν, όταν υποδύθηκε τον Δόκτορα Ζιβάγκο, στην ομώνυμη ταινία, που ήταν μεταφορά του ομότιτλου μυθιστορήματος του τιμημένου με Νόμπελ Λογοτεχνίας, σοβιετικού συγγραφέα Μπόρις Πάστερνακ.

Ο τρίτος πιο γνωστός του ρόλος ήταν του τζογαδόρου Νίκι Αρνστάιν στο μιούζικαλ του Γουίλιαμ Γουάιλερ «Ένα αστείο κορίτσι» («Funny Girl», 1968), όπου πρωταγωνιστούσε δίπλα στην Μπάρμπαρα Στρέιζαντ.

Ύστερα από μία περίοδο, κατά τη διάρκεια της οποίας έμπαινε στους τίτλους των εφημερίδων για τις επιδόσεις του στο επαγγελματικό μπριτζ, έκανε την επάνοδό του το 2003 στη διασκευή του μυθιστορήματος «Ο Κύριος Ιμπραήμ και τα Λουλούδια του Κορανίου» του Φρανσουά Ντιπερόν. Για την ερμηνεία του βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας (2003) και με το γαλλικό Βραβείο Σεζάρ (2004). Το Νοέμβριο του 2005 τιμήθηκε από την UNESCO για τη συνεισφορά του στον παγκόσμιο πολιτισμό.

Ο Ομάρ Σαρίφ αποχώρησε από το χώρο της υποκριτικής το 2006, δηλώνοντας σε συνέντευξή του: «Αποφάσισα πως δεν ήθελα να είμαι σκλάβος πια κανενός πάθους, εκτός από τη δουλειά μου. Είχα πολλά πάθη – μπριτζ, άλογα, τζόγο. Επιθυμώ να ζήσω ένα άλλο είδος ζωής, να είμαι περισσότερο με την οικογένειά μου, γιατί δεν της αφιέρωσα αρκετό χρόνο». Τα επόμενα χρόνια αναίρεσε την απόφασή του αυτή σε μια – δυο περιπτώσεις.

Τον Μάιο του 2015 ο γιος του, Τάρεκ, αποκάλυψε ότι ο πατέρας του σταμάτησε την υποκριτική εξαιτίας της νόσου Αλτσχάιμερ από την οποία προσβλήθηκε, προσθέτοντας ότι ο Σαρίφ δεν θυμόταν ούτε τις πιο μεγάλες του επιτυχίες, όπως ο «Λόρενς της Αραβίας», την ταινία που του άνοιξε το δρόμο για την απόλυτη επιτυχία.

Δύο μήνες αργότερα, στις 10 Ιουλίου 2015, ο σπουδαίος αιγύπτιος ηθοποιός εγκατέλειπε τα εγκόσμια, σε ηλικία 83 ετών.

Πηγή: © SanSimera.gr

Όποιος επισκέπτης εισέρχεται στο Ελληνικό Τετράγωνο, θα διασταυρωθεί με μια σειρά ιστορικών χώρων που κάποτε αποτελούσαν σημεία ένδοξων αναφορών. Σχολικά κτήρια, αθλητικό στάδιο, κερκίδες, γυμναστήριο και άλλα πολλά εντάσσονται στα περιουσιακά στοιχεία της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας.
Αν κάποιος είναι παρατηρητικός η ματιά του θα αιχμαλωτίσει και μια αίθουσα απέναντι από το Εντευκτήριο της ΕΚΑ, τη γνωστή Ένωση. Είναι η έδρα της επιτραπέζιας αντισφαίρισης το επονομαζόμενο πινγκ πονγκ.
Η Αθλητική Ένωση Ελλήνων Αλεξανδρείας έχει γράψει ξεχωριστή ιστορία στον αθλητισμό της Αιγύπτου και της Ελλάδος. Ένα από τα αθλήματα που σφράγισαν την εποχή της μεγάλης ακμής της, ήταν η επιτραπέζια αντισφαίριση.
Ακόμα και στη σύγχρονη εποχή υπήρξαν σπουδαίοι αθλητές των Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων που έπαιζαν εκπληκτικό πινγκ πονγκ, όπως ο σημερινός Αντιπρόεδρος της ΕΚΑ Ιωάννης Παπαδόπουλος, η Γενική Γραμματέας της Κυπριακής Αδελφότητας Μαρία Παυλίδου, ο Δ/ντης του αθλητικού τμήματος της Ένωσης ,Άρης Μαρκοζάνης και άλλοι.

Αξίζει όμως να αναφερθούμε σε ένα σύμβολο του Αλεξανδρινού Αθλητισμού, έναν πρωταθλητή Αιγύπτου ο οποίος ανήκε στην Αθλητική Ένωση Ελλήνων Αλεξανδρείας και συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Καΐρου το 1939.

Το όνομά του Αλέκος Κασσαβέτης!
Ο Αλέκος Κασσαβέτης ήταν Ελληνικής καταγωγής, Αιγυπτιώτης πρωταθλητής της αντισφαίρισης, με νίκες στα πρωταθλήματα Ελλάδας, Αιγύπτου και Αυστραλίας. Ήταν αθλητής της Αθλητικής Ένωσης Ελλήνων Αλεξανδρείας.
Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης ήταν φιναλίστ το 1950 όταν κι έχασε από τον Γρηγόρη Λεβέντη με (3-0) 21-14, 21-9, 21-9.
Υπήρξε πρωταθλητής Αλεξάνδρειας το 1948 και μετέπειτα πολλές φορές της Νέας Νότιας Ουαλίας όταν και εγκαταστάθηκε αργότερα μόνιμα στο Σίδνεϊ.
Το 1939 όπως προαναφέραμε, συμμετείχε με την εθνική ομάδα της Ελλάδας στο Παγκόσμιο κύπελλο του Καΐρου, με δυνατή παρουσία.
Στην Αλεξάνδρεια διοργανώνονταν αγώνες προς τιμήν του, για το κύπελλο «Κασσαβέτη».
Ο Αλέκος Κασσαβέτης υπήρξε ο σπουδαιότερος Αιγυπτιώτης αθλητής της επιτραπέζιας αντισφαίρισης.

Πηγή: Μουσείο της ITTF

Στέλλα Νικολουδάκη

Ευχαριστήριο Γράμμα του Πατριάρχη Αλεξανδρείας προς τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Πολυανής και Κιλκισίου

Η  ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. ,Θεοδωρος Β’ εξέδωσε την 8^η Ιουλίου ε.ε. ευχαριστήριο Πατριαρχικό Γράμμα προς τον επισκεπτόμενο την Ουγκάντα Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πολυανής και Κιλκισίου κ.Βαρθολομαίο, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη της των Αλεξανδρέων Δευτεροθρόνου Εκκλησίας για τις ευεργεσίες της κατ’ αυτόν Ιεράς Μητροπόλεως προς το ιεραποστολικό γεώργιο της προειρημένης Αφρικανικής χώρας και υπογραμμίζοντας ιδιαιτέρως, προσευχητικώς, και εμπόνως την εγκάρδιο Πατριαρχική ευχή «…ὅπως τό εὐλογημένον παράδειγμα τῆς ἀγαπώσης καρδίας ὑμῶν ἀκολουθήσωσι περισσότεραι Ἐκκλησιαστικαί ἐπαρχίαι τῆς ἑλληνοφώνου Ὀρθοδοξίας πρός δόξαν Θεοῦ, πρός φωτισμόν καί κουφισμόν τῶν «ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου» εὑρισκομένων ἐν Ἀφρικῇ ἀδελφῶν ἡμῶν, ὅλως ἱδιαιτέρως κατά τήν τρέχουσαν δίσεκτον χρονικήν περίοδον…».

Ακολούθως, παρατίθεται ολόκληρο το υπ’ αριθμ. 082/09.07.2024 Πατριαρχικό Γράμμα της ΑΘΜ του Πάπα Αλεξανδρείας κ.κ. Θεοδώρου Β’ προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πολυανής και Κιλκισίου κ.Βαρθολομαίο :

«Ἀριθμ.Πρωτ.082/2024

Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Πολυανῆς καί Κιλκισίου, ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ ἀγαπητέ ἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς ἡμῶν Μετριότητος, κύριε Βαρθολομαῖε, χάρις καί ἔλεος τῇ ὑμετέρᾳ Σεβασμιότητι καί εἰρήνη παρά τοῦ Κυρίου καί Λυτρωτοῦ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

          Διά τοῦ ἀνά χεῖρας Πατριαρχικοῦ ἡμῶν Γράμματος ἐκφράζομεν ὑμῖν τάς ἐγκαρδίους καί ὀλοθύμους εὐχαριστίας ἡμῶν δι’ ὅσα καλά καί ἄξια πράττετε κατά τήν παρούσαν ἐπίσκεψιν ὑμῶν εἰς Οὐγκάντα.

          Ἰδιατέρως, ἡ ἀνέγερσις συγχρόνου ἐκπαιδευτηρίου πρός πνευματικήν προαγωγήν τῶν ἐμπεριστάτων λίαν ἡμῖν ἀγαπητῶν γηγενῶν τέκνων, δαπάναις τῆς καθ’  ὑμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καί ὁ ἐγκαινιασμός αὐτοῦ ὑπό τῆς ὑμετέρας Σεβασμιότητος, ὡς καί ἡ θεμελίωσις μονίμου Ἱεροῦ Ναοῦ εἰς τιμήν καί μνήμην τοῦ ἐν Ἀγίοις Πατρός ἡμῶν Νεκταρίου, Ἐπισκόπου Πενταπόλεως τοῦ Θαυματουργοῦ, ἀποτελοῦσι λαμπρά παραδείγματα ἀγάπης ἀδιακρίτου, φιλαδελφίας ἐμπράκτου καί συναρωγῆς πολυτίμου πρός τό κοπιῶδες καί ἐπίπονον Ἀποστολικόν ἔργον, το ὁποῖον σιωπηρῶς ἐπιτελεῖ τό καθ’ ἡμᾶς παλαίφατον Πατριαρχεῖον Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς διά τῆς θυσιαστικῆς διακονίας ταπεινῶν Ἑλλήνων καί ἐντοπίων Ἱεραρχῶν καί κληρικῶν τοῦ Θρόνου ἀπ’ ἄκρου εἰς ἄκρον τῆς Ἀφρικανικῆς γῆς.

Προσευχόμεθα διαπρυσίως, ὅπως τό εὐλογημένον παράδειγμα τῆς ἀγαπώσης καρδίας ὑμῶν ἀκολουθήσωσι περισσότεραι Ἐκκλησιαστικαί ἐπαρχίαι τῆς ἑλληνοφώνου Ὀρθοδοξίας πρός δόξαν Θεοῦ, πρός φωτισμόν καί κουφισμόν τῶν «ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου» εὑρισκομένων ἐν Ἀφρικῇ ἀδελφῶν ἡμῶν, ὅλως ἱδιαιτέρως κατά τήν τρέχουσαν δίσεκτον χρονικήν περίοδον, καθ’ ἥν τό Δευτερόθρονον τῆς ὑπ’ οὐρανόν Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας Πατριαρχεῖον τῶν Θεοφόρων Πατέρων καί Διδασκάλων τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως, τῆς ἕως θανάτου κενωτικῆς προσφορᾶς καί τῆς ἀδιακόπου δισχιλιετοῦς ἱστορικῆς διαδρομῆς καί ἀνοθεύτου Ἀποστολικῆς Παρακαταθήκης καί μαρτυρίας βάλλεται ἀσεβῶς, ἀναδέλφως καί ληστρικῶς ὑπό νεωτέρας χρονικῶς Ἐκκλησίας, ἥτις, σημειωθήτω, ἔλαβεν τήν Αὐτοκεφαλίαν αὐτῆς ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, διά τῆς καθοριστικῶς εὐεργετικῆς παρεμβάσεως Ἁγίων Προκατόχων ἡμῶν.

          Ὅθεν, εὐχαριστοῦντες καί αὖθις ἐκ μέσης καρδίας διά τήν ἐν γένει στήριξιν τῆς καθ’ ὑμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πολυανῆς καί Κιλκισίου προς τήν κατ’ Οὐγκάντα τοπικήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καί εὐχόμενοι διαπύρως ὃπως ὁ φιλάνθρωπος καί πολυεύσπλαχνος Δεσπότης ἡμῶν Λυτρωτής καί Κύριος ἀντιδωρῆται ὑμῖν πλουσίαν τήν Χάριν καί ἂπειρον τό ἔλεος Αὐτοῦ πρός ἀφειδώλευτον ἐπιστηριγμόν τῶν θεοσκεπῶν ἒργων καί τῶν θεοφιλῶν λόγων ὑμῶν, διατελοῦμεν μετά πολλῶν πατρικῶν καί Πατριαρχικῶν εὐχῶν, εὐγνωμοσύνης καί ἀγάπης.

Ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός

† Ὁ Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς Θεόδωρος Β’

Ἐν τῇ Μεγάλῃ Πόλει

τῆς Ἀλεξανδρείας

τῇ 9ῃ Ἰουλίου 2024»

Η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Ἀφρικῆς κ.κ. Θεοδωρος Β’, εξ αφορμής της εκλογής του Μακαριωτάτου κ. Δανιήλ από Μητροπολίτου Βιδινίου εις Μητροπολίτην Σόφιας και Πατριάρχη πάσης Βουλγαρίας, απέστειλε προς Αυτόν το ακόλουθο συγχαρητήριον Πατριαρχικό Γράμμα:

« Ἀριθμ.Πρωτ.082/2024

Μακαριώτατε Μητροπολῖτα Σόφιας καί Πατριάρχα πάσης Βουλγαρίας, ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ λίαν ἀγαπητέ καί περιπόθητε ἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς ἡμῶν Μετριότητος, κύριε Δανιήλ, τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα ἐν Κυρίῳ κατασπαζόμενοι, ὑπερήδιστα προσαγορεύομεν.

Ἡ εἴδησις τῆς ἐκλογῆς Ὑμῶν εἰς τόν Πατριαρχικόν Θρόνον τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας ἔφθασεν ὡς αὔρα Ἀερμών εἰς τήν χώραν τοῦ Νείλου καί εἰς τήν ἀκοήν ἡμῶν, ἥτις ἐχαροποίησεν ἡμᾶς προσωπικῶς, ὡς καί τήν Ἱεραρχίαν καί τόν κλῆρον τῆς καθ’ ἡμᾶς Πρεσβυγενοῦς Ἐκκλησίας τοῦ Ἁγίου Μάρκου, ἀναφωνήσαντες ἄξιος!

Ἡ οὑτωσί θεήλατος ἐκλογή Ὑμῶν σηματοδοτεῖ εὐοίωνα συναισθήματα, καθ’ ὅτι διεδέχθητε τόν οὐ μακρόν κοιμηθέντα πεφιλημένον Ὑμέτερον Προκάτοχον, Πατριάρχην κυρόν Νεόφυτον, τοῦ ὁποίου ἐκ μέσης καρδίας εὐχόμεθα ὅπως αἱ εὐχαί στηρίζωσιν Ὑμᾶς εἰς τό ὑψηλόν καί βαρύτατον ἔργον τῆς πηδαλιουχίας τῆς κατά Βουλγαρίαν Ἐκκλησίας, ὁμοῦ μετά τῶν εὐχῶν τοῦ πνευματικοῦ πατρός Ὑμῶν, Μητροπολίτου κυροῦ Ναθαναήλ, μεθ’ οὗ εἴχομεν ἱδιαιτέρους πνευματικούς δεσμούς.

Ἐπί δέ τούτοις, εὐχόμενοι ὁλοθύμως ὅπως ἡ Πρωθιεραχία Ὑμῶν εἴη μακρά, ἄλυπος, ἑνοποιός καί πολύκαρπος, ἐν ὑγιείᾳ κατ’ ἄμφω πρός δόξαν Θεοῦ καί ἐγκαύχησιν τοῦ εὐλαβοῦς Βουλγαρικοῦ λαοῦ, κατασπαζόμεθα καί αὖθις Ὑμᾶς ἐν φιλήματι ἁγίῳ καί διατελοῦμεν,

Τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος

ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός

† Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ   Β΄

Πάπας καί Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Αφρικῆς

Ἐν τῇ Μεγάλῃ Πόλει

τῆς Ἀλεξανδρείας

τῇ 5ῃ Ἰουλίου 2024   »

Σαν σήμερα 6^η Ιουλίου του 1808 γεννιέται ο άνθρωπος που έγραψε τη σπουδαιότερη βιογραφία του Μεγάλου Αλεξάνδρου και θέσπισε τον όρο «Ελληνιστικός».

Ο  Γιόχαν Γκούσταβ Ντρόιζεν, Γερμανός ιστορικός, κατέθεσε στην ιστορική βιβλιογραφία το επίθετο «Ελληνιστικός» που προέρχεται από τον γερμανικό όρο Hellenismus.

Τον όρο αυτό που εισηγήθηκε ο ανωτέρω επιστήμονας  αφορούσε τόσο στην ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου όσο και των διαδόχων του. Κατά τον Ντρόιζεν, ο Ελληνισμός (Hellenismus) δηλαδή τα 300 χρόνια που ακολούθησαν τον θάνατο του Αλεξάνδρου, συμβολίζει την μίξη του Ελληνικού και του Ανατολικού πολιτισμού, μια πολιτισμική ανάμειξη που προετοίμασε το έδαφος για την επικράτηση του Χριστιανισμού.

Σε αντίθεση με πολλούς μελετητές πριν αλλά και μετά από αυτόν, οι οποίοι αντιμετώπισαν την Ελληνιστική εποχή ως περίοδο παρακμής σε σύγκριση προς την χρυσή εποχή του κλασικού 5ου και 4ου π.Χ. αιώνα, ή έστω ως μια αναγκαστική μετάβαση ανάμεσα στην κλασική Αθήνα και στην ηγεμονία της Ρώμης, ο Ντρόιζεν υπήρξε θερμός υποστηρικτής της πολιτικής του Αλεξάνδρου που πρώτα «κατέκτησε» και στη συνέχεια «εξελλήνισε» τον κόσμο. Ήταν αυτός που ανέδειξε τη σημασία της ηγετικής προσωπικότητας του Αλεξάνδρου και της πεφωτισμένης μοναρχίας που επέβαλε, εγκαινιάζοντας έτσι μια ολότελα καινούρια εποχή για την ανθρωπότητα. Επικράτησε λοιπόν να ονομάζεται «Ελληνιστική» η ιστορική περίοδος που ορίζεται από τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου το 323 π.Χ. μέχρι τη ναυμαχία στο Άκτιο το 31 π.Χ.

Η ιστορία οφείλει πολλά στον Γιόχαν Γκούσταβ Ντρόιζεν, καθότι  ως ιστορικός και βιογράφος έθεσε στη σωστή βάση την εποχή της διαδοχής του Μεγάλου Αλεξάνδρου, προσδίδοντας με το ανάλογο επιστημονικό περιεχόμενο του έργου του, την αρμόζουσα αίγλη για την χρονική περίοδο του Μακεδόνα στρατηλάτη, αλλά και των διαδόχων του, που ατυχώς ορισμένοι την είχαν ταυτίσει  με την παρακμή.

Ο Γερμανός ιστορικός Γιόχαν Γκούσταφ Ντρόυζεν (Johann Gustav Droysen, 6 Ιουλίου 1808 – 19 Ιουνίου 1884), με αφορμή την σπουδαία βιογραφία του για τον Μ. Αλέξανδρο, παρουσίασε μια νέα σχολή σκέψης των Γερμανών ιστορικών, η οποία εξιδανίκευσε την μορφή εξουσίας και ισχύος των λεγομένων μεγάλων ανδρών.

Πηγή: Κομνηνός Διονύσης

Του Νικόλαου Νικηταρίδη

Στις 26/6/2024 η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου τίμησε το σπουδαίο Αιγυπτιώτη παραγωγό ταινιών και πρώην πρόεδρο του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου Γιώργο Παπαλιό, για το σύνολο της καριέρας του.

          Ο Γιώργος Παπαλιός γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1946 και το 1957 ήρθε με την οικογένεια του στην Αθήνα, όπου τελείωσε το Γυμνάσιο και κατόπιν πήγε στην Αγγλία για πανεπιστημιακή ειδίκευση στα οικονομικά.

Με τον κινηματογράφο ασχολείται από το 1972 σαν παραγωγός, με την εταιρία ¨Positive¨, στηρίζοντας στα πρώτα τους βήματα σκηνοθέτες όπως τον Θόδωρο Αγγελόπουλο ή τον Νίκο Παναγιωτόπουλο, βοηθώντας έτσι στη δεκαετία του ΄70 τη δημιουργία του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου. Έχει υπογράψει 14 ταινίες, μεγάλου και μικρού μήκους, μεταξύ των οποίων ¨Μέρες του ΄36¨ και ¨Ο Θίασος¨ του Θόδωρου Αγγελόπουλου, ¨Τα Χρώματα της Ίριδος¨ του Νίκου Παναγιωτόπουλου, ¨Δι΄ Ασήμαντον Αφορμήν¨ του Τάσου Ψαρρά, ¨Μοντέλο και Γράμμα στον Ναζίμ Χικμέτ¨ του Κώστα Σφήκα, ¨Κιέριον¨ του Δήμου Θέου, ¨Το Κελί 0¨ του Γιάννη Σμαραγδή κ.ά., οι οποίες απέσπασαν δεκάδες βραβεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Ήταν επίσης παραγωγός στις τηλεοπτικές σειρές ¨Η Δασκάλα με τα Χρυσά Μάτια¨ του Κώστα Αριστόπουλου, ¨Πορεία 090¨ του Τάσου Ψαρρά, αλλά και στο ντοκιμαντέρ ¨Ο Αγώνας των Τυφλών¨ της Μαίρης Παπαλιού.

Από το 1976 η εταιρία ¨Positive¨ επικεντρώνεται κυρίως στην παραγωγή πολιτιστικών ντοκιμαντέρ μεταξύ των οποίων ¨Γυναικεία Πορτρέτα¨, ¨Λυκία¨, ¨Μακεδονία¨, ¨Ήπειρος¨, ¨Έτος Σωκράτη¨, κ.ά.

Την περίοδο 1981-1984 ήταν μέλος του Δ.Σ. του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και από το 2006 ως το 2011 κατείχε τη θέση του Προέδρου του. Ασχολείται τέλος, με τα ναυτιλιακά και τα χρηματιστηριακά.