Blog

Το Σάββατο 25 Οκτωβρίου Ελλάδα, Αίγυπτος και πολλές χώρες τίμησαν τους Έλληνες ήρωες της Μάχης του Ελ Αλαμέιν, στην τελετή για την 72^η Επέτειο των Μαχών, που έλαβε χώρα στο Ελληνικό Μνημείο.

Ήταν το 1942, όταν η 1^η Ελληνική Ταξιαρχία αγωνίστηκε επί 5,5 μήνες, με το βαρύ απολογισμό των 91 νεκρών αξιωματικών και οπλιτών, και 254 τραυματιών. Τιμώντας όλους αυτούς τους ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους στο Ελ Αλαμέιν «που έπεσαν υπερασπιζόμενοι τα υπέρτατα και πανανθρώπινα ιδανικά της φυλής μας, την ελευθερία, τη δημοκρατία, την ειρήνη και την αξιοπρέπεια», ο Δ/ντής της Δ/νσης Εφέδρων Πολεμιστών Αγωνιστών Θυμάτων και Αναπήρων (ΔΕΠΑΘΑ) Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) κ. Απόστολος Δεληγιάννης τόνισε κατά το χαιρετισμό του και αφού προηγήθηκε το προσκλητήριο των νεκρών, ότι «η θυσία τους αυτή λάμπρυνε την πολεμική αρετή των Ελλήνων για μία ακόμη φορά στη μακραίωνη ιστορία του Έθνους μας».

Η ανάκρουση του εθνικού ύμνου της Ελλάδας σε συνδυασμό με το συγκινητικό και γεμάτο, παράλληλα, πατριωτισμό, πανηγυρικό της ημέρας που εκφώνησε ο Πρέσβης της Ελλάδας στο Κάιρο κ. Χριστόδουλος Λάζαρης, με τίτλο «Αποχαιρετισμός στα όπλα» γέμισαν τις καρδιές των παρευρισκομένων με υπερηφάνια. Είπε χαρακτηριστικά ο εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Αίγυπτο:

«Τί με νοιάζουν κόκκαλα παληά;» ρωτά ένας υπερόπτης και άπληστος χαρακτήρας του Kipling, έτοιμος να πατήσει μια συμφωνία κυρωμένη με κοινή θυσία. Τί μάς νοιάζουν, αλήθεια, γεγονότα 72 χρόνια παληά; Οι περισσότεροι από όσους εδώ πολέμησαν, είτε έπεσαν παρ’ Άρεως δμηθέντες, τότε, στα χρόνια της νιότης τους, είτε  έσβησαν ένας – ένας, στην αχλύ του χρόνου. Οι παππούδες μας έχουν φύγει, οι πιο πολλοί, αρκετοί από τους πατέρες μας επίσης και κάποιοι της γενιάς μας ήδη έχουν περάσει απέναντι. Τί σημασία λοιπόν έχει, τι έγινε στο Αλαμέιν, 72 χρόνια αργότερα; Αλήθεια;  Κι όμως, ο καρπός του δέντρου που ποτίστηκε τότε εδώ, με ποταμούς αίματος, είναι ακόμη μαζί μας. Και ίσως τώρα, όπως και τότε, να κινδυνεύει να χαθεί, καθώς, όπως φαίνεται, η Ανθρωπότητα δεν έχει ακόμη κερδίσει τον πόλεμο κατά του σκοτεινού εαυτού της. 72 χρόνια πριν, στο έρημο αυτό πεδίο, άνδρες από πολλές χώρες πολέμησαν και πέθαναν, με την πεποίθηση ότι έδιναν τον καλόν αγώνα και ότι η δική τους Πατρίδα, όποια ήταν, προασπιζόταν ένα ιερό σκοπό. Πολλοί απατήθηκαν, άλλους δικαίωσε η Ιστορία, όμως το γεγονός ήταν ένα: Ήταν άνθρωποι με τιμή που έδωσαν τον αγώνα τους χωρίς μίσος. Δεν είχε συμβεί αυτό σε άλλα μέτωπα, όπου ο Άνθρωπος συχνά έδειξε τα όρια της αγριότητάς του. Και επειδή αυτό συνέβη, έστω μόνον εδώ, μπορέσαμε, στην Ευρώπη τουλάχιστον, να τολμήσουμε να ονειρευτούμε, ότι ναι, έχουμε όλοι ένα μέλλον μαζί. Οι βετεράνοι της Αφρικανικής εκστρατείας υπήρξαν μεταξύ των πρώτων που πίστεψαν στην ιδέα, την στήριξαν με την ψήφο τους και εργάστηκαν για αυτήν. Πότισαν τα παιδιά τους, την πρώτη γενεά των Ευρωπαίων, με την απέχθεια για την φρίκη του πολέμου και με τον σεβασμό, που οι ίδιοι είχαν τότε δείξει στον αντίπαλο. Ακόμη περισσότερο, με το αίσθημα αλληλεγγύης, με το οποίο είχαν όλοι αντιμετωπίσει τον θάνατο, αλλά και την τρομερή αυτή Έρημο, που αδέρφωνε όλους τους, χωρίς διάκριση, μέσα στην θανατηφόρα απεραντοσύνη της. Έχτισαν, οι άνθρωποι αυτοί, την Ευρώπη της αλληλεγγύης, την Ευρώπη της ισότητας, την Ευρώπη της ελευθερίας και της χάρισαν 62 χρόνια ειρήνης. Και όλοι πιστέψαμε, ότι η Ευρώπη μας είχε γίνει η Πόλις η επί Όρους Κειμένη, το παράδειγμα για τον κόσμο και τις μελλοντικές γενιές. Όμως, καθώς οι παληοί στρατιώτες έσβηναν σιγά- σιγά στον χρόνο, κάποιοι άλλοι ένοιωσαν πια ασφαλείς να θέσουν το μοιραίο ερώτημα: «Και τί μάς ενδιαφέρουν κόκκαλα παληά;». Και αμέσως, η μήτρα που γέννησε τον τότε πόλεμο, άρχισε πάλι να γεννοβολά: απληστία, αδιαφορία για τον συνάνθρωπο, υπεροψία, ψεύδος, απάτη. Και η Ευρώπη που χτίσαμε, που χτίστηκε πάνω σε αυτές τις μνήμες που σήμερα τιμούμε, άρχισε να τρίζει και να δείχνει ξαφνικά τόσο τρωτή… Ποτέ μην λησμονήσουμε τί έγινε εδώ, γιατί έγινε και τί καλούμαστε σήμερα να υπερασπιστούμε. Θα είμαστε ανάξιοι, απέναντι στις ιερές σκιές που στοιχειώνουν αυτόν τον τόπο, αν το δώρο της ελευθερίας, που εκείνοι μάς χάρισαν, επιτρέψουμε να θυσιασθεί στον βωμό της απληστίας λίγων. Θα είμαστε ανάξιοι, αν σταθούμε λιγότερο έντιμοι από αυτούς και συγκαλύψουμε την λιποψυχία μας, με έωλες δικαιολογίες. Αλλά γνωρίζω ότι δεν θα το πράξουμε – όχι εμείς οι Έλληνες τουλάχιστον, καθώς ήδη βγαίνουμε νικητές από μια τρομερή δοκιμασία, που ίσως μάς επιφύλαξε το Θείο, για να τιμωρήσει την Ύβρη κάποιων από εμάς. Η αρχαία τραγωδία δεν παύει άλλωστε να μάς διδάσκει. Αυτή θα είναι η τελευταία φορά που προΐσταμαι αυτής της τελετής, που πάντοτε ένοιωθα ότι αποτελούσε το επίκεντρο των μνημών κάθε έτους. Κοιτώ τα ονόματα στις πλάκες που μάς περιβάλλουν και διακρίνω τα ονόματα ανθρώπων που υπήρξαν φίλοι της οικογένειάς μου, συμπολεμιστές του πατέρα μου – μαχητή του Αφρικανικού Μετώπου, που και η δική του σκιά είμαι βέβαιος ότι είναι σήμερα εδώ. Και αφού κλάψουμε στην καρδιά μας ο καθένας τον δικό μας άνθρωπο, ας γυρίσουμε στο καθήκον, όπως εκείνοι θα ήθελαν…»

Η εκδήλωση μνήμης ξεκίνησε με το τρισάγιο που τέλεσε ο εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, Μητροπολίτης Μέμφιδος κ. Νικόδημος. Ακολούθησε η κατάθεση στεφάνων από τον ίδιο τον Έλληνα Πρέσβη και ακολούθησαν ο Κυβερνήτης της Περιφέρειας Μάρσα Ματρούχ Μπαντρ Ταντάουι Ελ Γαντούρ, ο Ταξίαρχος Άχμεντ Άτεφ εκ μέρους των Αιγυπτιακών Ενόπλων Δυνάμεων, ο Κύπριος Πρέσβης στην Αίγυπτο κ. Σώτος Λιασσίδης, ο Ακόλουθος Άμυνας της Ελληνικής Πρεσβείας στην Αίγυπτο Πλοίαρχος (ΠΝ) Ιωάννης Διαμαντάκης εκ μέρους των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, ο Πρέσβης της Αυστραλίας Δρ Ραλφ Κινγκ, ο Πρέσβης της Ευρωπαϊκής Ένωσης κ. Τζέιμς Μόραν, ο εκπρόσωπος της Ινδίας Στρατηγός Σάντζαν, ο Ακόλουθος Άμυνας του Καναδά, ο Πρέσβης του Ηνωμένου Βασιλείου Τζον Κάσσον, ο Ιταλός Πρόξενος, ο Ακόλουθος Άμυνας της Πολωνίας και ο Γενικός Πρόξενος των ΗΠΑ, καθώς επίσης ο βετεράνος αγωνιστής Μιχαήλ Ματζάκος ως εκπρόσωπος του Πανελληνίου Συνδέσμου Εκστρατευτικών Σωμάτων Μέσης Ανατολής, Ριμινιτών και Ιερολοχιτών, ο εκπρόσωπος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας Προϊστάμενος της Εφορείας Σχολείων κ. Πάρις Μακρής, ο Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου κ. Νικόλας Πολίτης, ο Βοηθός Περιφερειακός Έφορος Αποδήμων Προσκόπων κ. Αλέξανδρος Καζαμίας, ο Έφορος Διοίκησης Αποδήμων Προσκόπων Άρης Μαρκοζάνης ως εκπρόσωπος των Προσκόπων Αλεξανδρείας, οι εκπρόσωποι των Σχολείων Καΐρου και Αλεξανδρείας κ.κ. Δέσποινα Κολοκοτρώνη (Αβερώφειο), Καλλιόπη Καρρά (Αμπέτειος), Χαράλαμπος Κουγεμήτρος (Αχιλλοπούλειο) και Παρασκευή Δαμιανίδου (Τοσιτσαία).

(Οι φωτογραφίες είναι από την ιστοσελίδα www.pyramisnews.gr)

Αν και οι δραστηριότητες για τους Προσκόπους και του Οδηγούς της Αλεξάνδρειας ξεκίνησαν από τις αρχές του Οκτώβρη, εντούτοις η επίσημη έναρξη της νέας Προσκοπικής και Οδηγικής χρονιάς πραγματοποιήθηκε στις 8 Νοεμβρίου με τον Αγιασμό και μια άρτια οργανωμένη «Πυρά Έναρξης», όπως οι Πρόσκοποι και οι Οδηγοί ξέρουν καλά να διοργανώνουν. Τον Αγιασμό τέλεσε ο πατέρας Σπυρίδων Κλαδάκης, εκπροσωπώντας και την ΑΘΜ τον Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής, μεταφέροντας και τον χαιρετισμό του για “Καλή Προσκοπική και Οδηγική χρονιά”.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο Κοινοτικός Επίτροπος κ. Νικόλαος Κατσιμπρής, ως εκπρόσωπος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, ο Διευθυντής της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Κυρίτσης, η Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Επιστημόνων Αλεξανδρείας «Πτολεμαίος Α’» Δρ Λιλίκα Θλιβίτη, εκπρόσωποι των Αιγυπτίων Ναυτοπροσκόπων Αλεξανδρείας και των Αρμενίων Προσκόπων Αλεξανδρείας, γονείς και φίλοι του Προσκοπισμού και του Οδηγισμού.

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, πέρα από το άναμμα της πυράς με εντυπωσιακό τρόπο, έγινε και προβολή των δράσεων που πραγματοποιήθηκαν την περασμένη χρονιά, αλλά και αυτών που θα πραγματοποιηθούν.

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης οι Πρόσκοποι και οι Οδηγοί τίμησαν για την προσφορά τους και τη στήριξη τους την Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας, την κα Μάχη Γαβαλά  και τον επικεφαλή της αντιπροσωπείας των Αιγυπτίων Ναυτοπροσκόπων, ο οποίος παρέδωσε στον Έφορο Διοίκησης Αποδήμων Προσκόπων αναμνηστικό και στο χαιρετισμό του ανέφερε πως οι σχέσεις που αναπτύχθηκαν ανάμεσα στους Έλληνες Προσκόπους της Αλεξάνδρειας και τους Αιγύπτιους Ναυτοπροσκόπους της πόλης στο Βόλο, αποτελούν τη βάση για μια στενότερη συνεργασία που θα ωφελήσει προσκοπικά και τις δύο πλευρές.

Παράλληλα το μήνα που πέρασε, οι Πρόσκοποι και οι Οδηγοί Αλεξανδρείας, είχαν τη δυνατότητα να πραγματώσουν και το κομμάτι της υπόσχεσης τους, και πιστοί πάντα προς το θεό και την πατρίδα, έδωσαν το παρών στην τελετή της επετείου των Μαχών του Ελ Αλαμέιν, καθώς και στη δοξολογία που τελέστηκε στον Ι.Ν. Ευαγγελισμού για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.

Την 9 Νοεμβρίου ε.έ., ανήμερα της εορτής του Αγίου Νεκταρίου, Επισκόπου Πενταπόλεως, Διευθυντού της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής και προστάτου της Εκκλησιαστικής εκπαιδεύσεως, η Α.Θ.Μ., ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β’, προεξήρχε της Θείας Λειτουργίας στη Ριζάρειο Σχολή, της οποίας και ο ίδιος υπήρξε πνευματικός συνδαιτημών. Συλλειτούργησαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Βελεστίνου Δαμασκηνός, Σάμου Ευσέβιος, Ζιμπάμπουε Σεραφείμ, Καρθαγένης Αλέξιος, Γουινέας Γεώργιος, Χαλκίδος Χρυσόστομος, Καβάσων Εμμανουήλ, Μέμφιδος Νικόδημος και Ηλιουπόλεως Θεόδωρος. Παρέστησαν Καθηγητές της Σχολής, Άρχοντες του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πλήθος κόσμου. Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, ο Μακαριώτατος πραγματοποίησε την τελετή της ρασοφορίας των Ριζαρειτών μαθητών. Αντιφωνών στην προσφώνηση του Προέδρου του Ιδρύματος κ.Χρήστου Μασσαλά, ο Μακαριώτατος ανέφερε:

Η εμπειρία σαράντα χρόνων ιερωσύνης μου δείχνει πως βοηθός πολύτιμος σε αυτό το ταξίδι διακονίας του Θεού και του ανθρώπου δεν υπήρξαν οι αφηρημένοι στοχασμοί που φωλιάζουν στα βιβλία, αλλά η πίστη και η προσήλωση στο ήθος ανθρώπων ζωντανών και περασμένων: στο έργο τους, στο λόγο τους, στην άσβεστη φλόγα της καρδιάς τους, στη σεμνή καρτερία της ψυχής τους.

Αυτό το ήθος μου έδωσε τη σιγουριά πως δεν είμαι μόνος, ακόμα και όταν βρέθηκα σε δρόμους ανεξερεύνητους. Μου έδωσε τη δύναμη να κρατηθώ στις ρίζες μου, ακόμα και όταν οι άνεμοι της ζωής φυσούσαν αντίθετοι. Σαν μια πυξίδα κρυμμένη, μου έδωσε προσανατολισμό, ακόμα και όταν το επόμενο βήμα φάνταζε απροσδιόριστο. Αυτό το ήθος, αυτή η φυσική ουσία που μας έδωσε ο Θεός, ξεκούρασε τον κόπο, γονιμοποίησε τη σκέψη και έκανε την έρημο να ανθίσει.

Στο ήθος αυτών των ανθρώπων οφειλετικά ευγνώμων, σήμερα, σαράντα χρόνια μετά, έρχομαι προσκυνητής για να αποτίσω φόρο τιμής και μνήμης. Επιστρέφω στην αφετηρία της ιερατικής μου πορείας, στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή, για να τιμήσω τη μεγαλοψυχία, τη γενναιοδωρία και τον ανθρωπισμό των Μεγάλων Ευεργετών Μάνθου και Γεωργίου Ριζάρη. Τα αδέλφια από την Ήπειρο ξενιτεύτηκαν, ξεκίνησαν από μηδενική βάση, αλλά πέτυχαν να ακολουθήσουν επιτυχημένες οικονομικές και κοινωνικές διαδρομές.

Ωστόσο δεν λησμόνησαν την πατρίδα. Στήριξαν ενεργώς την Φιλική Εταιρεία και τον αγώνα της Ελληνικής Επαναστάσεως. Δαπάνησαν το περίσσευμα των κόπων τους για να δημιουργήσουν στο νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος εστία καταρτίσεως στα ιερά γράμματα, εκπαιδευτήριο εκκλησιαστικό, το σημαντικότερο μετά τη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Ανέδειξαν τον ευεργετισμό σε φορέα ιδεολογικού, θεσμικού και κοινωνικού μετασχηματισμού, αναλαμβάνοντας έργο ευποιίας που έμπρακτα εκδηλώνει τη φιλαλληλία προς τον συμπατριώτη.

Επιστρέφω στη Ριζάρειο, σαράντα χρόνια μετά, για να τιμήσω τον Άγιο που, ως Διευθυντής, ενέπνευσε τους μαθητές με την ταπείνωσή του και τους οδήγησε στη χάρη του Θεού, τον Άγιο Νεκτάριο. Δίδαξε με το παράδειγμα της ζωής του πως οφείλεις να αγαπάς, να υπηρετείς και να νοιάζεσαι πραγματικά για τον άνθρωπο που διοικείς. Ο ταπεινός αρχιερέας έγινε το παράδειγμα των ευλαβών ιερέων, αλλά και τόσων άλλων ανθρώπων τα χρόνια που ήρθαν.

Με αγάπη Χριστού, με πατρική στοργή, με πολλή φρόνηση, με ενδιαφέρον ανύστακτο και με προσευχή διαρκή εξύψωσε το κύρος της Ριζαρείου και την έκανε ακτινοβόλο πνευματικό ίδρυμα. Πάντα τηρώ στο φυλακτήριο της καρδιάς μου τα λόγια του: «Ἔγνωτε ὅτι οἱ ἱερεῖς εἰσὶν οἱ τοῦ Χριστοῦ στρατιώται, οἱ τὸ ἔργον τῆς σωτηρίας ἀπεργαζόμενοι … μὴ ἀπηυδήσητε ἐν τῷ ἔργῳ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς θλίψεως, ἵνα μὴ στερηθῆτε τῆς τιμῆς τῆς κληρωθείσης ὑμῖν.»

Επιστρέφω στη Ριζάρειο, σαράντα χρόνια μετά, για να τιμήσω τους δασκάλους μου που με βοήθησαν να πλάσω προσωπικότητα αυθύπαρκτη, ανεξάρτητη και ολοκληρωμένη, ικανή να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της εν Χριστώ ζωής. Αφύπνισαν και αξιοποίησαν τις πνευματικές μου δυνάμεις. Μόρφωσαν στάσεις και αξίες και ύψωσαν προσωπικά βάθρα στήριξης, θεμελιωμένα στην ευθύνη και στην ευσυνειδησία.

Επιστρέφω τέλος στη Ριζάρειο, σαράντα χρόνια μετά, για να τιμήσω τους συμμαθητές μου· τους αδελφούς μου στη γνωριμία με την αειθαλή παράδοση της Ορθοδοξίας· τους συνοδοιπόρους μου στη βιωματική εγκόλπωση των αληθών χαρίτων της πίστεως· τους συμμαχητές μου στον αγώνα για την εν Πνεύματι Αγίω οντολογική μας πλήρωση.

Όταν αποφοίτησα από τη Ριζάρειο, πήρα μαζί μου δύο νοερές αποσκευές. Η πρώτη ήταν η ευχή που διατυπώνει ο Απόστολος των Εθνών στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα: «Εμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. 6,14). Η δεύτερη ήταν η παρότρυνση του Κυρίου μας, όπως αυτή αποθησαυρίστηκε στη σημερινή ευαγγελική περικοπή: «μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε» (Λουκ. 8,50).

Σήμερα, σαράντα χρόνια μετά, το μόνο αντίδωρο ευγνωμοσύνης που έχω να προσφέρω είναι σαράντα χρόνια διακονίας του Θεού και του ανθρώπου και από αυτά τριάντα χρόνια προσφοράς στον αφρικανό αδελφό. Χρόνια που αντανακλούν αυτό που διδάχθηκα στη Ριζάρειο: την αλήθεια ότι ο τόπος συναντήσεώς μας με τον Χριστό δεν είναι άλλος από το πρόσωπο του αδελφού, του αδικημένου και του ξένου, που μας χρειάζεται.

Κινητήριος μοχλός κάθε προσπάθειάς μου η ανθρωπιά. Η ανθρωπιά που δεν γνωρίζει στενόψυχους υπολογισμούς, αψηφά τα πάντα, είναι εφευρετική, πολυμήχανη, ριψοκίνδυνη, αποφασιστική. Η ανθρωπιά που ενέχει την ανιδιοτέλεια, τη θυσία, τη διαρκή ταύτιση με τον άλλο, ως κατ΄ εἰκόνα Θεού ύπαρξη. Η ανθρωπιά που βαδίζει υπομονετικά τον ανηφορικό δρόμο της δυναμικής μεταχάλκευσης του κατ΄ εἰκόνα σε καθ΄ ὁμοίωσιν Θεού.

Αυτή την διακονία ανθρωπιάς έχω μόνο να καταθέσω ενώπιόν σας και μια μόνο ταπεινή ελπίδα εκ Θεού αναγνωρίσεως να εκφράσω: «Ἐτήρησάς μου τὸν λόγον καὶ οὐκ ἠρνήσω τὸ ὄνομά μου» (Αποκ. 3,8). Αμήν!

Τη Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014 ο εξαίρετος Αμπετειανός μουσικολόγος και συνθέτης Γιώργος Δέλφης, σε μία ώρα σύμφωνα με την εισαγωγική του υπόσχεση, κατόρθωσε να συμπυκνώσει μία ομολογουμένως άξια διάλεξη με θέμα τον Πυθαγόρακαι την αρμονία των σφαιρών.

Ως ταλαντούχος μουσικός που είναι, συμπλήρωσε την ομιλία του παίζοντας στο πιάνο συνθέσεις του, σχετικές με τις αναμφισβήτητες επιστημονικές του γνώσεις. Τον συμπαραστάθηκαν στη μουσική παρουσία δύο νέοι καλλιτέχνες, οι Eva Moszynska στο βιολί και ο Αλκιβιάδης Μαυρίδηε στη βιόλα, αποσπώντα το θερμό χειροκρότημα του κοινού.

Η Πρόεδρος κυρία Κρυστάλλω Τρίμη στο τέλος της εκδήλωσης απένειμε ευχαριστήριο τιμητικό δίπλωμα στον ομιλητή, γνωστός και ως Λάκης Κουσανέλλος στους συμμαθητές του και τα πολυάριθμα Μέλη του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών, που προσήλθαν στο Ενετευκτήριο του Συνδέσμου, για να τον τιμήσουν.

Το Σαββάτο 1 Νοεμβρίου 2014 διεξήχθει η πρώτη φάση, που έχει το χαρακτηριστικό όνομα «ΘΑΛΗΣ», του 75^ου Πανελλήνιου Μαθητικού Διαγωνισμού στα Μαθηματικά. 10 μαθητές του Αβερωφείου Γυμνασίου-Λυκείου έλαβαν μέρος στο διαγωνισμό, και όπως οι ίδιοι μας δήλωσαν, μετά το πέρας της εξέτασης, διασκέδασαν «παίζοντας» με τα μαθηματικά.

Συγκεκριμένα οι μαθητές και οι μαθήτριες που έλαβαν μέρος ήταν:

Χέντρ Φάτμα (Γ’ Λυκείου)

Μανδραγός Γεώργιος (Γ’ Λυκείου)

Κόντης Χρήστος (Β’ Λυκείου)

Φαΐζ Μπαχάα (Β’ Λυκείου)

Πεφάνης-Μακρής Σπυρίδων (Α’ Λυκείου)

Κυρίτση Μυρτώ (Γ’ Γυμνασίου)

Κυρίτσης Γεώργιος (Γ’ Γυμνασίου)

Γκόργκι Μάρκος (Γ’ Γυμνασίου)

Μωχάμεντ Ραμπίε (Γ’ Γυμνασίου)

Πεφάνη-Μακρή Λίνα (Β’ Γυμνασίου)

Στόχος των μαθητών ήταν αρχικά να διασκεδάσουν και εν συνεχεία να καταφέρουν να προκριθούν στη δεύτερη φάση του διαγωνισμού με το όνομα «ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ» που θα διεξαχθεί στις 17 Ιανουαρίου 2015. Στη συνέχεια, οι διακριθέντες στον «ΕΥΚΛΕΙΔΗ» θα λάβουν μέρος στο διαγωνισμό «ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ» στις 28 Φεβρουαρίου 2015, προκειμένου να επιλεγεί η Εθνική ομάδα που θα λάβει μέρος στην 32^η Βαλκανική Μαθηματική Ολυμπιάδα (Ελλάδα, Μάιος 2015), στη 19^η Βαλκανική Μαθηματική Ολυμπιάδα Νέων (Ιούνιος 2015) και στην 56^η Διεθνή Μαθηματική Ολυμπιάδα (Ταϊλάνδη, Ιούλιος 2015).

Υπενθυμίζουμε ότι στον περσινό αντίστοιχο διαγωνισμό δύο μαθητές του Αβερωφείου, ο Χρήστος Κόντης και ο Μπαχάα Φαΐζ, κατάφεραν να προκριθούν στην Β’ φάση.

Πολλά συγχαρητήρια στους μαθητές για τη συμμετοχή τους και στις δύο καθηγήτριες τους, την κα Βασίλα Αθανασία και την κα Χατζή Διονυσία, για την προετοιμασία των μαθητών και τους ευχόμαστε να συνεχίσουν μέχρι και την τελική φάση του διαγωνισμού.

Αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες θα θέλαμε νας σας ενημερώσουμε ότι από το επόμενο τεύχος εγκαινιάζουμε μία νέα στήλη στον «ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ», στην οποία προσδοκούμε να φιλοξενήσουμε ιστορίες που θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας, αλλά και με τους υπόλοιπους αναγνώστες και αφορούν τη ζωή στην Αλεξάνδρεια κατά τον περασμένο αιώνα, έτσι όπως την είχατε ζήσει εσείς ή σας έχει διηγηθεί κάποιος, αλλά και την εμπειρία που είχε κάποιος ως επισκέπτης στην πόλη. Επίσης εάν κάποιος έχει φωτογραφίες από την ζωή της Ελληνικής Παροικίας κατά τον περασμένο αιώνα  και θέλει, μπορεί να τις μοιραστεί μαζί μας.

Περιμένουμε λοιπόν τις ιστορίες σας και τις φωτογραφίες σας στο e-mail της εφημερίδας μας [email protected]

Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας όσον αφορά τη δημοσίευση και θα αναφέρεται πάντοτε ως πηγή ο αποστολέας της ιστορίας και των φωτογραφιών.

Πολύωρη συνάντηση με τον πρώην Υπουργό Παιδείας και καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γιώργο Μπαμπινιώτη, είχαν στην Αλεξάνδρεια, το Σάββατο 15 Νοεμβρίου, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, Ιωάννης Σιόκας και ο Έφορος Σχολείων της ΕΚΑ, Πάρης Μακρής, κατά την οποία αντήλλαξαν απόψεις για το μέλλον των Κοινοτικών Εκπαιδευτηρίων στην Αλεξάνδρεια.

Ο κ. Μπαμπινιώτης ανέπτυξε στα στελέχη της ΕΚΑ την εμπειρία της Αρσακείου Σχολής Τιράνων, που εδώ και 14 χρόνια λειτουργεί με μεγάλη επιτυχία στην Αλβανία, προσφέροντας ένα ανεκτίμητης αξίας εκπαιδευτικό και πολιτιστικό έργο, πάντοτε με σεβασμό στις παραδόσεις των δύο λαών.

Παράλληλα, ο διαπρεπής πανεπιστημιακός επεσήμανε στους δύο άνδρες πως επιφανή μέλη της αλβανικής κοινωνίας στηρίζουν το σχολείο των Τιράνων δείχνοντας απέραντη εμπιστοσύνη και λαχτάρα ν’ αποκτήσουν τα παιδιά τους, εκτός από την αλβανική, και την ευρωπαϊκή Παιδεία, γεγονός που κάλλιστα θα μπορούσε να συμβεί και στην Αίγυπτο δεδομένου της μεγάλης εκτίμησης που τρέφουν οι Αιγύπτιοι – και δη όσοι κατοικούν στην Αλεξάνδρεια – στα ελληνικά ιδεώδη και στον ελληνικό πολιτισμό.

Αξίζει να επισημάνουμε ότι το Αρσάκειο Τιράνων διέπεται από τις ίδιες αρχές λειτουργίας με τα Αρσάκεια σχολεία που λειτουργούν στην Ελλάδα. Η υψηλής ποιότητας παιδεία εξασφαλίζεται  μέσα από τη στενή συνεργασία όλων των καθηγητών των Αρσακείων, και αποδεικνύεται κάθε χρόνο από το ποσοστό των αποφοίτων που εισάγονται σε αλβανικά και ξένα πανεπιστήμια.

Ο κ. Μπαμπινιώτης προσκάλεσε τα στελέχη της ΕΚΑ να επισκεφθούν στο άμεσο μέλλον τα Αρσάκεια Σχολεία της Αθήνας για ν’ αντιληφθούν από κοντά τη λειτουργία των Αρσακείων Σχολών και για περαιτέρω συζητήσεις σχετικά με το μέλλον των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της ΕΚΑ.