Blog

Μια από τις ειδικές μόνιμες επιτροπές της Βουλής που ενδιαφέρει τον ομογενειακό ελληνισμό είναι αυτή του ελληνισμού της Διασποράς και οι Έλληνες εκτός των συνόρων θέλουν πάντοτε να έχουν επαφή με τα μέλη της. Χτες πραγματοποιήθηκε η εκλογή των προεδρείων των Ειδικών Μόνιμων Επιτροπών.

Μετά τη συνεδρίαση της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ελληνισμού της Διασποράς, με θέμα ημερήσιας διάταξης την εκλογή Προεδρείου, νέος πρόεδρος της Επιτροπής, για την ΙΖ’ Περίοδο-Α’ Σύνοδο, εξελέγη ο Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Α’ Θεσσαλονίκης Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης. Χρέη Αντιπροέδρου και Γραμματέα της Επιτροπής αναλαμβάνει ο Βουλευτής της ΝΔ Σάββας Αναστασιάδης και ο Βουλευτής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος αντίστοιχα.

Αντικείμενο της επιτροπής είναι η διατήρηση και προαγωγή των σχέσεων του ελληνικού λαού και της Βουλής με τον απανταχού Ελληνισμό, ο συντονισμός της δράσης της Βουλής με το Συμβούλιο Αποδήμου Ελληνισμού, η μελέτη των προβλημάτων των απόδημων Ελλήνων, η προώθηση της επίλυσής τους, καθώς και η ενίσχυση των σχέσεων με τα ελληνικής καταγωγής μέλη άλλων κοινοβουλίων.

Στις πρώτες βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στην Αίγυπτο μετά την ανάληψη της ηγεσίας της χώρας από τον σημερινό Πρόεδρο Αμπντέλ Φατάχ ελ Σίσι, το ποσοστό αποχής υπήρξε πολύ μεγάλο, γεγονός που σχολιάστηκε από τοπικά και διεθνή μέσα ενημέρωσης.

Σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters στην πρώτη φάση της εκλογικής διαδικασίας που διεξήχθη 18-19 Οκτωβρίου συμμετείχε το 10% του πληθυσμού που έχει δικαίωμα συμμετοχής στις εκλογές.

Το μικρό αυτό ποσοστό έχει προβληματίσει τον Αιγύπτιο Πρόεδρο, ο οποίος προσανατολίζεται σε ενέργειες, οι οποίες θα αυξήσουν το ποσοστό συμμετοχής των Αιγυπτίων στο δεύτερο γύρο των εκλογών, στις 13 εναπομείνασες επαρχίες, στις οποίες δικαίωμα συμμετοχής θα έχουν πάνω από 28 εκατομμύρια πολίτες, και ο οποίος θα διεξαχθεί την 22α και την 23η Νοεμβρίου.

Αντικείμενο της συνάντησης ήταν η ενίσχυση της συνεργασίας Ελλάδας – Αιγύπτου, κυρίως σε σχέση με την αναβάθμιση της διώρυγας του Σουέζ.

Nέα ώθηση στις σχέσεις Ελλάδας Αιγύπτου, τόσο σε διμερές επίπεδο, όσο και στο πλαίσιο της τριμερούς συνεργασίας στην οποία συμμετέχει και η Κυπριακή Δημοκρατία, έδωσαν κατά την συνάντησή τους, τη Δευτέρα 19 Οκτωβρίου, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και ο υπουργός Εξωτερικών της Αιγύπτου κ. Σάμεχ Σούκρι.

Σύμφωνα με κυβερνητική ανακοίνωση, αντικείμενο της συνάντησης ήταν η ενίσχυση της συνεργασίας Ελλάδας – Αιγύπτου, κυρίως σε σχέση με την αναβάθμιση της διώρυγας του Σουέζ, καθώς και η συνεργασία σε ενεργειακά ζητήματα. Σημειώνεται ότι η πρόσφατη ανακάλυψη ενός μεγάλου κοιτάσματος φυσικού αερίου εντός της ΑΟΖ της Αιγύπτου, που συνορεύει με την κυπριακή ΑΟΖ, αλλάζει τα ενεργειακά δεδομένα στην ανατολική Μεσόγειο και αναδεικνύει την αναπτυξιακή σημασία που έχει η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στην περιοχή.

Υπενθυμίζεται ότι τόσο στο παρελθόν όσο και στην τριμερή συνάντηση σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας – Κυπριακής Δημοκρατίας και Αιγύπτου στη Νέα Υόρκη στο περιθώριο της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ, επιβεβαιώθηκε η βούληση των τριών χωρών για ανάπτυξη των μεταξύ τους σχέσεων , ενώ η Αθήνα και το Κάιρο, επιβεβαίωσαν τις θέσεις τους για την οριοθέτηση της ΑΟΖ Ελλάδας και Αιγύπτου.

Στη συνάντηση του πρωθυπουργού με τον Αιγύπτιο υπουργό Εξωτερικών, συζητήθηκαν επίσης οι περιφερειακές εξελίξεις και η προοπτική συνεργασίας ανάμεσα στις δύο χώρες στην ευρύτερη περιοχή. Επίσης, επιβεβαιώθηκε η επίσημη επίσκεψη του Προέδρου της Αιγύπτου Άμπντελ Φάταχ αλ Σίσι στην Αθήνα στα τέλη Δεκεμβρίου, καθώς και η σύγκληση τριμερούς διάσκεψης Ελλάδας -Κύπρου – Αιγύπτου, το ίδιο διάστημα.

Η Αίγυπτος θεωρείται χώρα κλειδί για την σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή και υπό αυτό το πρίσμα ο πολιτικός διάλογος υψηλού επιπέδου που έχει θεσμοθετηθεί τα τελευταία χρόνια μεταξύ Αθήνας -Λευκωσίας και Καΐρου, έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον πολλών χωρών της περιοχής και της διεθνούς κοινότητας γενικότερα.

(Πηγή: http://www.skai.gr)

Ο διάσημος Αιγύπτιος συγγραφέας Γκαμάλ αλ-Γιτάνι, μαθητής του βραβευθέντα με Νόμπελ Λογοτεχνίας Ναγκίμπ Μαχφούζ, πέθανε την Κυριακή σε ηλικία 70 ετών έπειτα από μακρά ασθένεια, ανακοίνωσε η σύζυγός του.
Ο Γιτάνι βρισκόταν σε κώμα εδώ και περισσότερους από τρεις μήνες μετά την εισαγωγή του σε στρατιωτικό νοσοκομείο του Καΐρου εξαιτίας αναπνευστικών προβλημάτων.
Γεννημένος το 1945 σε μία φτωχή οικογένεια σε χωριό της νότιας Αιγύπτου, ο Γιτάνι πέρασε την παιδική του ηλικία στην ιστορική συνοικία του παλιού ισλαμικού Καΐρου.
Σχεδιαστής ταπήτων σε ηλικία 17 ετών, ξεκίνησε τη λογοτεχνική του σταδιοδρομία με την ενθάρρυνση του δεξιοτέχνη του σύγχρονου αραβικού μυθιστορήματος Ναγκίμπ Μαχφούζ, ο οποίος τον πήρε υπό την προστασία του.
Παράλληλα ακολουθεί δημοσιογραφική σταδιοδρομία. Ως πολεμικός ανταποκριτής καλύπτει από το μέτωπο τον ισραηλινο-αραβικό πόλεμο του 1973. Το 1993 τίθεται επικεφαλής της νεότευκτης λογοτεχνικής επιθεώρησης Akhbar al-Adab που, υπό τη διεύθυνσή του μέχρι το 2011, θα γίνει ένα από τα πιο έγκριτα έντυπα της χώρας.
Το 2015 τιμήθηκε με το λογοτεχνικό βραβείο του Νείλου, την πιο σημαντική λογοτεχνική διάκριση που δίνεται από την αιγυπτιακή κυβέρνηση.
Βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, κυρίως στα γαλλικά, αγγλικά και γερμανικά.
Μετά τη φυλάκισή του για μερικούς μήνες υπό την προεδρία του Γκαμάλ Άμπντελ Νάσερ, θα γράψει το πιο γνωστό μυθιστόρημά του, Zayni Baraka (στα ελληνικά Μπαρακάτ, ο δίκαιος), μία φαρμακερή κριτική του απολυταρχισμού του νασερικού καθεστώτος.
Ένα άλλο έργο του, Le livre des illuminations, περιγράφεται ως μία «σπαραχτική αυτοβιογραφία», ένα «πολυφωνικό παραμύθι που εξερευνά τους μαιάνδρους της αιγυπτιακής ψυχής», από τον γαλλικό εκδοτικό οίκο Seuil.
Σφοδρός πολέμιος των ισλαμιστικών κινημάτων, ο Γιτάνι δεν έκρυψε ποτέ την υποστήριξή του προς τον στρατό που διαδραματίζει εδώ και δεκαετίες ρόλο-κλειδί στην πολιτική ζωή της χώρας.
Σε ανακοίνωσή του ο πρωθυπουργός Σερίφ Ισμαήλ χαιρέτισε «το μοναδικό λογοτεχνικό ύφος του», υπογραμμίζοντας πως ο συγγραφέας συνέβαλε στην «αναβίωση των ιστοριών της αραβικής κληρονομιάς».
Στα ελληνικά κυκλοφορούν επίσης τα μυθιστορήματά του Πυραμίδες και Εκεί που βασιλεύει ο ήλιος.

(Πηγή: http://news.in.gr)

Η τρίμηνη έκδοση Ιουλίου-Αυγούστου-Σεπτεμβρίου του περιοδικού «Η γλαύκα των αποφοίτων» του Συλλόγου Αποφοίτων Γυμνασίου Μανσούρας Αιγύπτου κυκλοφόρησε.

Πλούσιο για μία ακόμη φορά το υλικό και αυτού του τεύχους με ιστορικά ντοκουμέντα από την εκπαιδευτική ζωή του σχολείου της Μανσούρας, αλλά και την ανακοίνωση για την Τακτική Γενική Συνέλευση στις 10 Φεβρουαρίου 2016.

Η Αίγυπτος εξελέγη επίσημα ως μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, εκπροσωπώντας τη Βόρεια Αφρική, συγκεντρώνοντας 179 ψήφους από τα 193 κράτη-μέλη της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Η θητεία στη θέση του μη μόνιμου μέλους θα έχει διετή διάρκεια, αρχής γενομένης από την 1^η Ιανουαρίου του 2016.

Ο Υπουργός Εξωτερικών της  Αιγύπτου κ. Sameh Shoukry δήλωσε κατά τη διάρκεια συνάντησης που είχε με τους μόνιμους αντιπροσώπους των κρατών της Αφρικής στον ΟΗΕ, ότι η θητεία και οι ενέργειες της χώρας του, θα χαρακτηρίζονται από ένα σύνολο αρχών με στόχο την υποστήριξη της Αφρικής αλλά και τη διατήρηση της κυριαρχίας και της Ακεραιότητας της Αφρικανικής ηπείρου.

Η Αίγυπτος ήταν ξανά υποψήφια για τη συγκεκριμένη θέση το 2013. Τον περασμένο Απρίλιο οι εκπρόσωποι της Κοινότητας των Κρατών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής (GRULAC) εξέφρασαν την πλήρη υποστήριξή τους στην υποψηφιότητα της Αιγύπτου. Τον Ιανουάριο, η Αφρικανική Ένωση ενέκρινε επίσημα την υποστήριξή της στην Αίγυπτο. Από την ίδρυση του ΟΗΕ το 1945 η Αίγυπτος έχει θητεύσει στην ίδια θέση άλλες 4 φορές.

Εκπροσωπώντας τη Διακοινοβουλευτική Συνέλευση της Ορθοδοξίας, ο κ. Αμανατίδης υποστήριξε ότι «οι μεγάλες θρησκείες, μέσα από συγκεκριμένες μορφές παρεμβάσεων και μέσα από την στενότερη συνεργασία τους, απαλλαγμένες από σκοπιμότητες  και  εθνικιστικές εξάρσεις να συμβάλουν στην αλληλοκατανόηση και συνεργασία των πολιτών», προκειμένου να αντιμετωπιστούν φαινόμενα φανατισμού και μισαλλοδοξίας.

«Τα θεσμικά όργανα των κοινωνιών καλούνται να δώσουν τις αναγκαίες απαντήσεις για τις αιτίες που προκαλούν τις πολυεπίπεδες αυτές κρίσεις και να ανταποκριθούν στο αίτημα των λαών για μια νέα κοινωνική συμφωνία που θα ρυθμίζει τις σχέσεις των πολιτών» τόνισε ο Υφυπουργός Εξωτερικών και Γενικός Γραμματέας της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης της Ορθοδοξίας, Γιάννης Αμανατίδης, κατά την τοποθέτησή του στο Παγκόσμιο Δημόσιο Φόρουμ «Διάλογος Πολιτισμών», που πραγματοποιήθηκε στη Ρόδο τον Οκτώβριο.

Οι σχέσεις των πολιτών «δεν θα βασίζονται μόνο στους κανόνες της αγοράς, αλλά πάνω σε μια κοινά αποδεκτή ηθική βάση» υπογράμμισε ο κ. Αμανατίδης, καθώς εκτίμησε ότι «η κρίση του παραδοσιακού αξιακού συστήματος, αποτελεί μια οδυνηρά βεβαιωμένη πραγματικότητα του σύγχρονου κόσμου, η οποία δεν περιορίζεται από εθνικά όρια και αποτελεί δημιούργημα πολλών ανθρώπων και ομάδων, με διαφορετικές νοοτροπίες, και επιδιώξεις, θρησκευτικές πεποιθήσεις και πρακτικές, που όλο και περισσότερο συμπίπτουν δυναμώνουν και γίνονται ομοιόμορφες».

Νομίζεις ότι ο Καβάφης δεν ξέρει τι γίνεται στην Αμφίπολη; Νομίζεις πως δεν έμαθε τα νέα; Δεν χρειάζεται να μπει στα δίκτυα και να μπλεχτεί «μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες»; To μάτι του ποιητή γυρνάει μέσα στον χρόνο κι έχει ήδη προβλέψει τον κύκλο της «συνάφειας των πολλών».

Την καβαφική ποίηση την κινούν δυο βασικά μοτίβα. Η απογοητευτική είδηση και η ήττα. Και γύρω απ’ αυτά, γυρίζουν η ματαιότητα, το ανανταπόδοτο, η πτώση, η αδυναμία του ανθρώπου να σταθεί στο ύψος της «υπεροψίας» του. Πρώτα η προσπάθεια και πάντα η απροσδόκητη ήττα. Ένα αρχαίο, ελληνιστικό κλέος φωτίζει τα «μεγαλεία» των ηρώων του που άλλα περιμένουν κι άλλα τους φέρνει η δραματική κίνηση της αφήγησης. Μπορεί να είναι ο Αχιλλέας που φοβερίζει τους Τρώες απ’ τα τείχη, μπορεί να είναι οι Μήδοι, που «επί τέλους  θα διαβούνε», μπορεί ακόμα να είναι οι ρωμαϊκές λεγεώνες που τρομοκρατούν τον ποιητή Φερνάζη και του ματαιώνουν τα σχέδια. Μπορεί να είσαι κι εσύ που «ενώ είσαι καμωμένος για τα ωραία και μεγάλα έργα η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα ενθάρρυνσι κ’ επιτυχία να σε αρνείται·»…

Η Αμφίπολη είναι καβαφικό ποίημα. Κι ας μην το έγραψε ακόμα! Τη βρίσκεις μέσα στους παλιούς του στίχους, μέσα στα μάτια των ηρώων του, στην απογοήτευση του Φερνάζη που θέλει να γίνει χρήσιμος στις εξουσίες, στους «απαίσιους» Αλεξανδρινούς που αναμένουν δόξες και μεγαλεία αλλά και στα «τείχη» που χτίζουν γύρω σου και δεν τα καταλαβαίνεις.

Άδειος τάφος, λοιπόν, στην Αμφίπολη; Κάποιες προσπάθειες γίνονται ακόμα, μάταιες όμως. Μήπως εξουσίες δοξαστούν και διψασμένοι οπαδοί πανηγυρίσουν. Μήπως κι οι φλύαροι συνεχίσουν  να φλυαρούν… Μιας και άδεια η ζωή τους όπως είναι, πάντα ζητάει το «ένδοξον» μέσα σε τάφους και  νεκρούς.

«Μαζεύθηκαν οι Aλεξανδρινοί

να δουν της Κλεοπάτρας τα παιδιά,

τον Καισαρίωνα, και τα μικρά του αδέρφια,

Aλέξανδρο και Πτολεμαίο,

…………………………………..

κ’ ενθουσιάζονταν, κ’ επευφημούσαν

ελληνικά, κ’ αιγυπτιακά, και ποιοι εβραίικα,

γοητευμένοι με τ’ ωραίο θέαμα—

μ’ όλο που βέβαια ήξευραν τι άξιζαν αυτά,

τι κούφια λόγια ήσανε αυτές η βασιλείες.

(Αλεξανδρινοί Βασιλείς)

«Πλησιέστατα, δεξιά που μπαίνεις, στην βιβλιοθήκη

της Βηρυτού θάψαμε τον σοφό Λυσία,

γραμματικόν. Ο χώρος κάλλιστα προσήκει.

Τον θέσαμε κοντά σ’ αυτά του που θυμάται

ίσως κ’ εκεί — σχόλια, κείμενα, τεχνολογία,

γραφές, εις τεύχη ελληνισμών πολλή ερμηνεία.

Κ’ επίσης έτσι από μας θα βλέπεται και θα τιμάται

ο τάφος του, όταν που περνούμε στα βιβλία

(Λυσίου Γραμματικού Τάφος)


«Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς Αμφίπολη».

Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.»

(Περιμένοντας τους βαρβάρους)

(Πηγή: Ανδρέας Ζαμπούκας, www.protagon.gr)

O εκδοτικός οίκος Λιβάνη κυκλοφόρησε το βιβλίο της Ελένης Φωτίου «Ο λύχνος της Ανατολής».

Ο Πέτρος Κομνηνός, γιος ενός από τους πλουσιότερους και ισχυρότερους Έλληνες της Αιγύπτου, μεγαλώνει σε μια από τις πιο φτωχές συνοικίες της Αλεξάνδρειας.

Ένας θάνατος και μια επικείμενη δολοφονία αναγκάζει την οικογένεια του Ανέστη Δανέζη να φύγει από τη Χίο και να μεταναστεύσει στην Αίγυπτο.

Η ζωή της Αγγελικής, κόρης του Ανέστη Δανέζη, διασταυρώνεται με αυτή του Πέτρου Κομνηνού κάτω από ιδιόμορφες συνθήκες. Ο Πέτρος, ένας από τους σημαντικότερους γιατρούς της Μέσης Ανατολής, δίνει μια μάχη χωρίς όρους και όρια ενάντια σε αντικρουόμενες αντιλήψεις και μοιρολατρίες, μεταφέροντας ισχυρά μηνύματα πώς να ευτυχούν οι άνθρωποι ανεξάρτητα από κρίσεις, φτώχεια, επαναστάσεις, διωγμούς και ανυπέρβλητα εμπόδια.

Ένα οδοιπορικό στην πανέμορφη Αλεξάνδρεια, στον ελληνισμό δύο αιώνων. Μια γλυκιά γεύση ελληνικής Ανατολής, μια πικρή γεύση ανατολίτικης Ελλάδας.

Δύο λαοί που, παρ’ όλες τις τεράστιες διαφορές τους, συμβιώνουν αρμονικά μέχρι το μεγάλο διωγμό των Ελλήνων από την Αίγυπτο.

Μια ιστορία με αληθινά γεγονότα, που μοιάζει με παραμύθι, σαν αυτά που διηγούνταν οι παραμυθολόγοι στα φτωχικά ακροατήρια της Ανατολής.

Οι παραμυθολόγοι τριγυρνούσαν στις συνοικίες της αραβικής Αλεξάνδρειας και διασκέδαζαν τη φτώχεια των ανθρώπων.

Οι μακριές μαύρες μελάγιες τις κάλυπταν ολόκληρες.

Το μόνο που ξεχώριζε ήταν τα μάτια τους. Σαν αναμμένα κάρβουνα, έλαμπαν από έξαρση καθώς διηγούνταν παραμύθια ανακατεμένα με αληθινές ιστορίες.

Η αφήγηση ήταν τόσο δυνατή και ζωντανή, που διέγειρε έντονα τη φαντασία και τα συναισθήματα.

Μερικοί αναγνώριζαν μες στα παραμύθια κομμάτια της δικής τους ζωής .

Οι παραμυθολόγοι έμοιαζαν να διαβάζουν την ψυχή τους.

Αφηγούνταν την ίδια τη ζωή.

Την έπαιρναν στα χέρια τους, την έκοβαν κομμάτια, της έδιναν αρχή και τέλος και την έκαναν παραμύθι. Παραμύθι; Ή η ατέρμονη αληθινή ανθρώπινη ιστορία;

Η Ελένη Φωτίου γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Ο πατέρας της υπήρξε από τους μεγαλύτερους γιατρούς της Αλεξάνδρειας. Σπούδασε τοπογράφος και μιλάει τρεις γλώσσες. Εκπαιδεύτηκε στις δημόσιες σχέσεις και στην επικοινωνία. Εργάστηκε στην Ολυμπιακή Αεροπορία ως ιπτάμενη συνοδός. Ασχολείται με τη στιχουργική και τη ζωγραφική, ειδικά την αγιογραφία. Περνάει τα καλοκαίρια της στα Κύθηρα, στο μαγευτικό κόλπο του Αυλαίμωνα.

Ασχολείται με την τουριστική βιομηχανία, ενώ πάντα συνεχίζει να γράφει.

Έχει δύο παιδιά.