Blog

Ένα φιλόδοξο αφιέρωμα στη μουσική του Μάρκου Βαμβακάρη, του Βασίλη Τσιτσάνη, του Κώστα Σκαρβέλη και άλλων θρυλικών μορφών του ρεμπέτικου παρουσιάζεται στη Μελβούρνη, στο πλαίσιο του πρώτου Φεστιβάλ Ρεμπέτικου Τραγουδιού που διοργανώνεται στις 20 και 21 Αυγούστου.

«Σε πρώτη φάση, θα θέλαμε να στήσουμε μία περιοδεία σε άλλες Πολιτείες της Αυστραλίας, όπως επίσης, να φέρουμε σχήματα από άλλες Πολιτείες, ή και από άλλες χώρες, όπου υπάρχει απόδημος ελληνισμός» εξηγεί ο Κώστας Καραμούντζος.

Απώτερος στόχος, όπως λέει, είναι να δημιουργηθεί μία γέφυρα μεταξύ της Μελβούρνης και της Ελλάδας, για τους μουσικούς, ώστε να βρίσκονται σε επικοινωνία και να παίζουν μαζί. «Η φιλοδοξία μας είναι να γίνει το Φεστιβάλ Ρεμπέτικου θεσμός, να αποκτήσει μόνιμη παρουσία μεταξύ των φεστιβάλ της Μελβούρνης και να αποκτήσει και μία διεθνή διάσταση», καταλήγει ο Κώστας Καραμούντζος.

(www.pontos-news.gr)

Στο Ρέθυμνο πραγματοποιήθηκαν οι εργασίες του 8ου συνεδρίου του Παγκόσμιου Συμβουλίου Κρητών με κύριο θέμα τη θέση του Κρητικού στον Αγώνα.

«Η έννοια του αγώνα τοποθετείται με ευρύτητα για να καλύψει όσο το δυνατόν περισσότερες πτυχές της ιστορικής κοινωνικής, οικονομικής και επιστημονικής ζωής», ανέφερε ο πρόεδρος του παγκόσμιου Συμβουλίου Μανώλης Βεληβασάκης.

Το τριήμερο συνέδριο που διεξήχθει σε διάφορα ιστορικά σημεία του Ρεθύμνου ήταν μία ιστορικής σημασίας συνάντηση, αλλά κυρίως στόχο είχε να τονιστεί ο διαρκής αγώνας που γίνεται στο νησί στο πέρασμα των αιώνων, και που όπως ανέφεραν στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων τόσο ο κ. Βεληβασάκης όσο και ο τέως πρόεδρος του Συμβουλίου Αντώνης Τσουρδαλάκης, ομογενής από την Αυστραλία:

«Ο Κρητικός μέσα από τον διαρκή του αγώνα έχει αποδείξει πως μπορεί να βοηθήσει όχι μόνο τον εαυτό του, όχι μόνο το νησί, αλλά και ολόκληρη τη χώρα με σημαντική παρουσία σε διάφορες πτυχές της ζωής ακόμα και εκτός συνόρων».

«Η Κρήτη παρά τα όποια προβλήματα είναι σε θέση να αγωνίζεται και να πρωτοστατεί σε κάθε αγώνα…», ανέφερε από την πλευρά του ο περιφεριάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης, μιλώντας στο Πρακτορείο, και συνέχισε:

«Σε αυτό τον αγώνα έχουμε συμπαραστάτες τους ομογενείς Κρήτες τους οποίους υποδεχόμαστε στο νησί, στο Ρέθυμνο, και στηρίζουμε ως περιφέρεια το συνέδριο διότι μεταξύ άλλων είναι οι καλύτεροι πρεσβευτές μας στο εξωτερικό και όπως ο ίδιος έχω διαπιστώσει διατηρούν την αγάπη τους για την πατρίδα, την ιστορία, τον πολιτισμό, τα ήθη και τα έθιμα. Αυτό που χρειάζεται είναι όλα αυτά να περάσουν και στις νέες γενιές και σε αυτό εμείς θα συνεργαστούμε ώστε να αναδειχθεί ο συγκρητισμός και τα οφέλη όπου γης».

Για αισιοδοξία, δύναμη και ελπίδα από την παρουσία των ομογενών στο Ρέθυμνο έκανε λόγο ο αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ειρηναίος ο οποίος επεσήμανε στο Πρακτορείο το πόσο σημαντική είναι η διατήρηση της σχέσης των Κρητών άσχετα με το μέρος της γης που ζουν.

«Συνεργασία και συμπόρευση είναι τα κλειδιά της επιτυχίας και της δημιουργίας με τελικό αποτέλεσμα να μπορέσουμε να ανοιχτούμε σε ολόκληρο τον κόσμο και να στείλουμε το μήνυμα της αξίας του να αγωνίζεται ο άνθρωπος προς κάθε πλευρά».

«Είμαστε στο πλευρό των ομογενών μας στην προσπάθεια τους να κρατήσουν ζωντανή την επαφή τους με τη χώρα», ανέφερε ο επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης, ο οποίος από χθες βρίσκεται στο Ρέθυμνο, έχοντας επαφές με προέδρους ομογενειακών σωματείων σε μία προσπάθεια να επεξεργαστεί τις απόψεις τους, όπως δήλωσε στο Πρακτορείο, για τις δυσκολίες που περνάει η χώρα.

«Εμείς θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε πως οι ομογενείς μας πρέπει να μπορούν να ψηφίζουν από τη χώρα που βρίσκονται και να έχουν τα ίδια δικαιώματα που έχουμε και εμείς εδώ στην Ελλάδα… Πολλές φορές η αγάπη για την πατρίδα αυτών που ζουν στο εξωτερικό είναι ακόμα μεγαλύτερη από τη δική μας έγνοια. Συνάντησα ανθρώπους από την Ευρώπη, Σκανδιναβία, Καναδά, Αμερική, Αυστραλία, που είναι αποφασισμένοι να δώσουν τους σωστούς αγώνες για να ξεπεράσει η πατρίδα μας τα προβλήματα της», είπε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Στο ζήτημα της ψήφου των ομογενών, αναφέρθηκε ο επικεφαλής του Ποταμιού και στον χαιρετισμό του στο συνέδριο. «Στα σωθικά των Κρητικών πάντα υπάρχει μια σπίθα, που πολλές φορές γίνεται φλόγα. Και για να διατηρήσουμε αυτή τη φλόγα, το Ποτάμι πρότεινε στις άλλες πολιτικές δυνάμεις να δοθεί δικαίωμα ψήφου στους Έλληνες του εξωτερικού. Δυστυχώς δεν μας άκουσαν και για άλλη μια φορά τους καλούμε να παραμερίσουμε τις κομματικές μας διαφορές και να συμφωνήσουμε ώστε να ψηφίζουν οι Έλληνες του εξωτερικού», είπε ο κ Θεοδωράκης.

«Αρωγοί στις προσπάθειες μας και σε κάθε έργο μας είναι οι Κρήτες της ομογένειας, οι οποίο στέκονται δίπλα μας σε κάθε πραγματικά δημιουργική ή ακόμα και δύσκολη στιγμή μας», ανέφερε στο Πρακτορείο η αντιπεριφεριάρχης Ρεθύμνης Μαίρη Λιονή, επισημαίνοντας πως, η σχέση αυτή θα συνεχιστεί και στο μέλλον προς όφελος της Κρήτης και των Κρητικών: «Αυτονόητα σημαντική η ομογένεια για το νησί αλλά και για ολόκληρη την Ελλάδα, αν σκεφτεί κανείς ότι μία ολόκληρη Κρήτη σε πληθυσμό και θα έλεγα ακόμη και το καλύτερο κομμάτι της ποιοτικά, βρίσκεται στο εξωτερικό, οπότε για μας είναι σημαντική η κάθε μορφής συνεργασία μαζί τους».

«Η σημαντικότητα του συνεδρίου αλλά και το πόσο οι Κρήτες ανά τον κόσμο μπορούν να λειτουργήσουν θετικά για το νησί είναι τεράστια. Ο απόδημος ελληνισμός είναι ένα πολύ μεγάλο θυσαυροφυλάκιο, μία πηγή δύναμης για την πατρίδα μας που πρέπει να αξιοποιηθεί και να συμμετέχει στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι της πατρίδας», είπε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο Γιώργης Μαρινάκης, δήμαρχος Ρεθύμνου, και τόνισε:

«Από τη μία μας δίνει κουράγιο να βλέπουμε ανθρώπους να έρχονται από την άλλη άκρη της γης για την αγάπη που έχουν σε αυτόν τον τόπο, από την άλλη, όμως, γεμίζουμε υποχρέωση ώστε να πράξουμε όλα εκείνα για να μη χαθεί ο ελληνισμός και να μπορέσουμε να βοηθήσουμε να μεταλαμπαδευτεί ο πολιτισμός, η γλώσσα η ιστορία μας και οι αξίες μας και στα νέα παιδιά της ομογένειας. Δυστυχώς αυτό δεν είναι πολύ εύκολο διότι φτάνουμε στην Τρίτη και τέταρτη γενιά αποδήμων και τούτο μας οδηγεί στο ότι πρέπει να γίνουν τεράστιες προσπάθειες και από την πολιτεία. Είναι αμαρτία, πολύ μεγάλο ιστορικό έγκλημα αν αυτοί οι άνθρωποι χάσουν τη διασύνδεση τους με τις ρίζες την ιστορία τις παραδόσεις και τους ανθρώπους του νησιού μας. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε».

Μεταξύ των θεμάτων που συζητούνται και θα αναπτυχθούν από ειδικούς και επιστήμονες στο τριήμερο συνέδριο, είναι και η Μάχη της Κρήτης, ο κρητικός αγώνας στη λαογραφία και λογοτεχνία, η Επανάσταση στο Αρκάδι, η προβολή του αγώνα για την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, οι πολιτισμικές ρίζες και η προσφορά τους στο μέλλον.

(www.ekirikas.com)

Στο σπίτι του Μεχμέτ Αλί δόθηκε χθες συνέντευξη τύπου με την ευκαιρία έκθεσης ζωγραφικής, που εγκαινιάζεται σήμερα το απόγευμα. Πρόκειται για 25 έργα του Ανδρέα Γεωργιάδη, εμπνευσμένα από το βιβλίο «Αλεξανδρινό κουαρτέτο». Ένα μυθιστόρημα του Λώρενς Ντάρελ. Στη συνέντευξη τύπου παραβρέθηκε η κα Άννα Μισιριάν, ο Ανδρέας Γεωργιάδης και η Φανή – Μαρία Τσιγκάκου. Στη συνέχεια αφού δηλαδή οι εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν, οι δημοσιογράφοι ξεναγήθηκαν στην έκθεση και πραγματικά εντυπωσιάστηκαν από τη δουλειά του Ανδρέα Γεωργιάδη.

Τα έργα του είναι μικρών διαστάσεων, χρησιμοποιεί μελάνη, το δε χρώμα, χρησιμοποιείται άριστα από τον καλλιτέχνη, προκειμένου ν΄ αποτυπώσει εικόνες, τοπία, περιοχές της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου, την εποχή που περιγράφει στο μυθιστόρημά του ο συγγραφέας Λ. Ντάρελ.

«Είμαστε περήφανοι που φιλοξενούμε την έκθεση. Ταιριάζει στο σπίτι του Μ.Αλί», είπε στις δηλώσεις της η Άννα Μισιριάν.

Η Φανή – Μαρία Τσιγκάκου είπε ότι υπάρχει ικανοποίηση από την πλευρά της για την έκθεση ζωγραφικής, που συνδέει όπως είπε τρεις παρονομαστές με κοινό θέμα, την Αλεξάνδρεια, την ιστορία, τη ζωγραφική και τη λογοτεχνία.

Ο Μ. Αλί τη μεταμόρφωσε, την αναβάθμισε, είπε, σημειώνοντας ότι η πρώτη επίσκεψη του συγγραφέα Λώρενς Ντάρελ στην Αλεξάνδρεια, έγινε το 1941. Για τα έργα του Ανδρέα Γεωργιάδη, η κα Τσιγκάκου είπε ότι ουσιαστικά εικονοποιήθηκε το βιβλίο, μετουσίωσε τη συγκίνηση που του μετέδωσε το βιβλίο σε εξαιρετικούς πίνακες.

Έτσι η έκθεση αυτή στο σπίτι του Μ. Αλί, είπε η κα Τσιγκάκου, βρήκε το φυσικό της σπίτι.

Ο κ. Ανδρέας Γεωργιάδης είπε ότι η ιδέα να ζωγραφίσει εμπνευσμένος από το μυθιστόρημα γεννήθηκε με τον καιρό. Μαγεύτηκα, είπε όταν διάβασα το βιβλίο σε ηλικία 20 ετών. Στα 22 του συμπλήρωσε έκανε την πρώτη του επίσκεψη στην Αλεξάνδρεια, όπου βρήκε όλα όσα είχε διαβάσει στο βιβλίο.

Το 2012 αποφάσισε να ζωγραφίσει με βάση το κείμενο, πυκνώνοντας τις επισκέψεις του στην Αλεξάνδρεια. «Αποτύπωσα – είπε – το συναίσθημα που μ΄ άφησε το βιβλίο, γιατί ότι έγραψε ο συγγραφέας ήταν απολύτως αληθινό».

Η έκθεση ζωγραφικής «Αλεξανδρινό κουαρτέτο» παρουσιάστηκε τον Οκτώβρη του 2014 στη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, στη συνέχεια η έκθεση περιόδευσε στο Κάιρο, στο Λονδίνο, στην Αθήνα, το Ρέθυμνο. «Στην Καβάλα – είπε – ο κ. Ανδρέας Γεωργιάδης, ένιωσα να βρίσκει την ιδανική αγκαλιά για ν΄ αναπνεύσει». Χαρακτήρισε δε μαγικά αναστηλωμένη από την Άννα Μισιριάν την οικία του Μ. Αλί. Ευχαρίστησε την κα Μισιριάν, την κα Τσιγκάκου, τον κ. Στράτο Καρακίτσο, τον Θόδωρο Γρηγοριάδη και το υπόλοιπο προσωπικό του ξενοδοχείου «Ιμαρέτ» και της κατοικίας του Μ. Αλί, γιατί του συμπαραστάθηκαν σ΄ αυτό του το εγχείρημα.

(www.proininews.gr)

…Ήδη από την αρχή το ταξίδι ήταν μονότονο κι η ανυπομονησία του εκ των υστέρων φαινόταν υπερβολική. Οι μικροί ενθουσιασμοί ενός επαρχιώτη που κουρντίζει τον εαυτό του. Που ετοιμάζεται για το θαύμα ενώ μέσα του πλήττει…

Τι μένει από τη νύχτα, όταν ο Αλεξανδρινός ποιητής, Καβάφης, νεαρός ακόμη παλεύει με τη λέξη. Η λέξη που γίνεται εμμονή, το ποίημα που αμφισβητείται, η ζωή που γεννά τον πόθο και εκείνος με τη σειρά του προκαλεί, αμέτρητες φαντασιώσεις.

Τι μένει από τη νύχτα, όταν η πόλη του Παρισιού τον αγκαλιάζει την εποχή της ακμής της ενώ μια άλλη, αυτή της Αλεξάνδρειάς του, τον τραβά πίσω υπενθυμίζοντάς του μόνιμα την οικογενειακή καταστροφή;

Τι μένει από τη νύχτα, όταν ο συγκρατημένος άνθρωπος με εμμονή στη λέξη και διάθεση ρήξης με το λυρικό αναζητώντας μέσα από την αληθινή, αυθεντική ζωή να προσεγγίσει την ποίηση.

«‘Η πόλις θα σ’ ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους. Και σταις γειτονιές ταις ίδιαις θα γυρνάς»

σελ. 35

Η Έρση Σωτηροπούλου, με λιτό, προκλητικό τρόπο, απογυμνωμένο από άσκοπα επίθετα και με κοφτές ενεργειακές προτάσεις, καταθέτει ένα από τα πιο σπουδαία μυθιστορήματα με βάση του την ποιητική σύλληψη.

Ο μυθιστορηματικός, νεαρός ποιητής, Κωνσταντίνος, στα χέρια της ωριμάζει και γίνεται ο Καβάφης που ζει την εποχή του 1897 στην πόλη του Παρισιού. Ο ποιητής, με τη νεαρή φωνή κινείται και ζει μέσα στα καφέ, ανάμεσα σε παρακμιακά στέκια και χώρους που σύχναζαν μεγάλοι ποιητές. Παράλληλα με τις εμμονές του ξεπηδούν και τα πάθη που ξεχειλίζουν, αλλά δεν αποκαλύπτονται σε τρίτους.

Η Έρση Σωτηροπούλου, αναμετρήθηκε με έναν υπαρκτό ήρωα παραδίνοντάς τον με επιτυχία στους αναγνώστες της, δίχως στιγμή να φοβηθεί ή να συγκαλύψει ότι τον έπνιγε ή το απωθούσε.

Το βιβλίο της δε μένει στη μια ανάγνωση, αντίθετα καλεί τον αναγνώστη να επιστρέψει για μια δεύτερη και τρίτη διεισδυτική ματιά, για να βρει τι ήταν αυτή η πόλη ή καλύτερα ποια πόλη, ποια λέξη, ποια πληγή, ποιο πάθος που τον κάνει ξεχωριστό, σπουδαίο.

…Ο αγκώνας του νεαρού τραβήχτηκε. Κι αμέσως η μπούκλα χόρεψε από ψηλά σαν να έπαιζε μαζί του. Το χέρι του άνοιξε κι έκλεισε. Για λίγο χάιδεψε με τον αντίχειρα τις ρώγες των δαχτύλων  του. Η κίνηση σταμάτησε, τα δάχτυλα έμειναν συσπασμένα. Τέλος. Έπρεπε να ηρεμήσει. Το στόμα του ήταν στεγνό, τα χείλη του κολλούσαν. Φτάνει, είπε μέσα του. Κι η ίδια θεσπέσια μυρωδιά ήλθε πάλι προς το μέρος του να τον τραβήξει και εισέπνευσε βαθιά με τα μάτια μισόκλειστα θέλοντας να τα κρατήσει όλα και να γευτεί με το στόμα του που τώρα ένιωθε υγρό, βουρκωμένο από σάλια, να τα κλείσει μέσα του και να τα εισπνεύσει ξανά και ξανά, να τα ρουφήξει όλα, το γάλα, το φρέσκο σιτάρι, τα δροσερά κοτσάνια που μόλις είχε κόψει…

σελ. 134-135

Τι μένει από τη νύχτα; Σίγουρα το ό,τι πρόκειται για μια ξεχωριστή, δύσκολη, ανατρεπτική, ποιητική υψηλή συγγραφική κατάθεση από την Έρση Σωτηροπούλου.

(www.thinkfree.gr)

Είναι ευρέως αποδεκτό ότι οι Έλληνες στην αρχαιότητα έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των μαθηματικών. Αν και οι πιο σύγχρονοι Έλληνες μαθηματικοί δεν είναι τόσο διάσημοι όσο ο Πυθαγόρας, ο Αρχιμήδης και ο Ευκλείδης, ωστόσο η συμβολή τους στα μαθηματικά είναι τεράστια.

Ο Δρ Αναστάσιος Παναγιωτέλης, Ανώτερος Λέκτορας στο Τμήμα Οικονομετρίας και Στατιστικής Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Μόνας, αναφέρθηκε στις ζωές και τα επιτεύγματα δύο μεγάλων Ελλήνων μαθηματικών του 20ου αιώνα, σε μια διάλεξη που έδωσε στο Ελληνικό Κέντρο, την Πέμπτη 4 Αυγούστου, 2016, στο πλαίσιο των Σεμιναρίων Ελληνικής Ιστορίας και Πολιτισμού που προσφέρονται από την Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης.
 Ο πρώτος μαθηματικός στον οποίο αναφέρθηκε στη διάλεξή του είναι ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής , ο οποίος γεννήθηκε και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ακαδημαϊκής σταδιοδρομίας του στη Γερμανία, αλλά ήταν επίσης ο Ιδρυτικός Κοσμήτορας του Ιονίου Πανεπιστημίου της Σμύρνης, στις αρχές της δεκαετίας του 1920.
Ο δεύτερος μαθηματικός είναι ο Νικόλαος Μητρόπουλος, ο οποίος γεννήθηκε στο Σικάγο το 1915, εργάστηκε στο Πρόγραμμα Μανχάταν και συνέβαλε στην ανάπτυξη μερικών εκ των πρώτων ψηφιακών υπολογιστών στον κόσμο.

Εκτός από την αναφορά στα επιτεύγματά τους, ο Δρ Παναγιωτέλης στάθηκε επίσης και στο πώς αυτοί οι δύο Έλληνες της διασποράς συνδέονται με τις ρίζες τους μέσα από τα μαθηματικά και την επιστήμη, που έχουν διαρκή και ζωτική παρουσία στην ελληνική ιστορία και τον πολιτισμό.

Ο Δρ Αναστάσιος Παναγιωτέλης γεννήθηκε στο Σίδνεϊ και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ. Μετά την ολοκλήρωση του διδακτορικού του το 2009, στο ίδιο πανεπιστήμιο, τιμήθηκε με την υποτροφία Alexander von Humboldt Fellowship και πραγματοποίησε μεταδιδακτορική έρευνα στο Τμήμα Μαθηματικών στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Η έρευνά του περιλαμβάνει την ανάπτυξη και την εφαρμογή των στατιστικών και μαθηματικών μοντέλων για προβλήματα στις επιχειρήσεις και την οικονομία. Μεγάλο μέρος της έρευνάς του χρησιμοποιεί τον αλγόριθμο του Μητρόπουλου. Στο Πανεπιστήμιο Μόνας βρίσκεται από το 2011.

(www.zougla.gr)

Εκατόν πενήντα τρία χρόνια μετά τη γέννηση του μέγιστου ποιητή του νεώτερου ελληνισμού Κ. Καβάφη (1863-1933), μπορούν να υπάρχουν στοιχεία που δεν είδαν το φως της δημοσιότητας και εκατοντάδες βιβλία που κυκλοφόρησαν για τη ζωή του και τις χιλιάδες σελίδες που γράφτηκαν για τον ίδιο και τον οικογενειακό του περίγυρο;

Πέντε τέτοια περιστατικά που αφορούν το στενό οικογενειακό του περιβάλλον αλίευσα ως “ειδήσεις” από αθηναϊκές εφημερίδες του 19ου αιώνα, που βρίσκονται αρχειοθετημένες στην φιλόξενη Παπαχαραλάμπειο βιβλιοθήκη της Ναυπάκτου.

Ετσι στην εφημερίδα ΑΛΗΘΕΙΑ της 16.12.1866 διαβάζουμε ότι μεταξύ των Ελλήνων του Λονδίνου, που συνδράμουν με γενναία ποσά τους πρόσφυγες της Κρήτης, λίγο μετά το έπος και το ολοκαύτωμα της Μονής Αρκαδίου, περιλαμβάνεται και ο Γ. Καβάφης, αδελφός του πατέρα του Πέτρου Καβάφη και θείου του ποιητή, με 100 λίρες.  Το ίδιο πράττει και η Μαρία Καβάφη, σύζυγος του προαναφερόμενου Γεωργίου Καβάφη, με 1.000 δρχ. σύμφωνα με την  εφημερίδα ΜΕΛΛΟΝ της 14.6.1868.

Εξ άλλου σύμφωνα με την “ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ” της 29.3.1972, ο Π. Καβάφης, υπογράφει μια διακήρυξη, εντόνως φιλοβρετανική, μαζί με άλλους ομογενείς της Κωνσταντινούπολης, Ο Π. Καβάφης πρέπει να είναι ο εξάδελφος του ποιητή, Παντελή Καβάφη, γυιός του μεγαλύτερου αδελφού του πατρός του ποιητή.

Η πολιτική άποψη της διακήρυξης δικαιώθηκε ιστορικά με τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1877-1878, κατά τον οποίον οι Ρώσσοι, αφού κατενίκησαν τους Οθωμανούς, με την συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (3.3.1878), ευνόησαν σκανδαλωδώς τους Βούλγαρους και δημιούργησαν την Μεγάλη Βουλγαρία, την οποίαν έβρεχαν πλέον με τα νερά του Αιγαίου, αφού η Μακεδονία – πλην Θεσσαλονίκης και Χαλκιδικής – προσαρτήθηκε σ’ αυτήν. Πρωτοστατούσης όμως της Αγγλίας, λίγους μήνες μετά, το Συνέδριο του Βερολίνου, επανέφερε την Μακεδονία στην Οθωμανική αυτοκρατορία και επεδίκασε στο μικρό ελληνικό βασίλειο την Θεσσαλία και μέρος της Ηπείρου, η προσάρτηση των οποίων στην Ελλάδα, πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 1881.

Εξ άλλου, πριν την γέννηση του ποιητή του 1863 και η μητέρα του Χαρίκλεια Καβάφη κατά την εφημερίδα “Αθηνά” της 11.3.1856, συμμετέχει με το ποσό των 100 δρχ. στην ανέγερση του Αμαλιείου Ορφανοτροφείου κορασίδων και κατά την ίδια εφημερίδα της 29.3.1856 συμμετέχει στον έρανο για την ανέγερση του αυτού Ορφανοτροφείου θηλέων, στην Αθήνα, και η προαναφερεθείσα θεία του ποιητή Μαριόρα (Μαρία) Καβάφη με το ποσόν των 36 δρχ.

Τα ποσά αυτά φαίνονται στην εποχή μας ασήμαντα, αλλά στην εποχή τους η αξία ήταν σημαντική.  Πάντως ίσως να έχουν σχέση με τους στίχους από το αθάνατο ποίημά του “Θερμοπύλες”.
“γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλιν εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε”.

(www.rodiaki.gr)