Blog

Την ευχή «ο Παντοδύναμος Θεός να μάς προστατεύει όλους από κάθε επιβουλή και να μάς χαρίζει πλούσια τα ελέη της υγείας και της ειρήνης» έδωσε ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεόδωρος Β΄ προς τον Αιγύπτιο Πρόεδρο Άμπντελ Φατάχ Αλ Σίσι και το λαό της χώρας του Νείλου, με την ευκαιρία της αυριανής έναρξης του ιερού για τους Μουσουλμάνους μήνα του Ραμαζανίου.

Να σημειωθεί ότι μέσα από το μήνυμά του, ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος κάνει ιδιαίτερη αναφορά στην πανδημία του κορονοϊού:

«Και εφέτος η ανθρωπότητα ακόμη δοκιμάζεται από την πανδημία του covid-19, κατά την οποία δυστυχώς εκατοντάδες συνάνθρωποί μας έχασαν την ζωή τους στον άνισο αυτόν αγώνα», τονίζει ο Πατριάρχης Θεόδωρος. «Προσευχόμεθα νυχθημερόν, ώστε να επανέλθει η ανθρωπότητα στην κανονικότητά της, και να βασιλεύσει πάνω στην γη, η χαρά και η ελπίδα».

«Με την ευκαιρία της ενάρξεως του ιερού μήνα του Ραμαζανίου, επιθυμώ να απευθύνω ευχές φιλάδελφες από τα βάθη της καρδιάς μου, προς τους Μουσουλμάνους συμπολίτες μας στην ευλογημένη γη του Νείλου», επισημαίνει ο Προκαθήμενος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αφρικής.

Και απευθυνόμενος προς τον Αιγύπτιο ηγέτη Αλ Σίσι, ο Πατριάρχης Θεόδωρος καταλήγει:

«Χαιρετίζω και συγχαίρω τον Εξοχώτατο Πρόεδρο της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου, κ. Άμπντελ Φατάχ Ελ Σίσι και την συνδρομή των Αιγυπτιακών Αρχών που διαφυλάτουν την υγείαν των συμπολιτών μας και την ειρήνην εις την Νειλοχώραν. Εύχομαι δε προσωπικώς, στον Εξοχώτατο Πρόεδρο και στον φιλειρηνικό λαό της Αιγύπτου ο Παντοδύναμος Θεός να μάς προστατεύει όλους από κάθε επιβουλή και να μάς χαρίζει πλούσια τα ελέη της υγείας και της ειρήνης.

Ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής

† ΘΕΟΔΩΡΟΣ Β’

Εν τη Μεγάλῃ Πόλει της Αλεξανδρείας

τη 12η Απριλίου 2021»

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τέτοιες ημέρες ήταν, ακριβώς πριν από 112 χρόνια, γύρω στις 7 Απριλίου του 1909, όταν έμπαιναν τα θεμέλια για τον ιστορικό Ελληνικό Ναυτικό Όμιλο της Αλεξάνδρειας.

Το ελληνικό σωματείο της πόλης του Μεγάλου Αλεξάνδρου δημιουργήθηκε από την αγάπη των ίδιων των Αλεξανδρινών, που ήθελαν να φέρουν ψηλά την ελληνική σημαία στις αθλητικές διοργανώσεις της περιοχής.

Αυτήν ακριβώς την αγάπη τους αποκαλύπτει το ντοκουμέντο που παρουσιάζουμε σήμερα, από την εφημερίδα «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ» της εποχής εκείνης.

Με συγκίνηση λοιπόν ο κάθε αναγνώστης του φύλλου που δημοσιεύτηκε στις 22 Απριλίου του 1909, διαβάζει την αγνή προσπάθεια των πατριωτών Αιγυπτιωτών της εποχής εκείνης να αναδείξουν κάθε τι το ελληνικό, βάζοντας το πρώτο λιθαράκι για τον Ελληνικό Ναυτικό Όμιλο Αλεξανδρείας, τον ΕΝΟΑ…

Ή, μάλλον καλύτερα, τον «Ε.Ν.Ο.» (Ελληνικό Ναυτικό Όμιλο), όπως ήταν η πρώτη του ονομασία.

Έγραφε λοιπόν με παράπονο τότε η αιγυπτιώτικη εφημερίδα ότι «όστις έτυχε ποτέ να μεταβή εις την παρά το ανάκτορον του Ρας Ελ Τιν παραλίαν, θα παρατήρησε βεβαίως τους διαφόρους νεωσοίκους, οίτινες κομψοί επί της αυτής ακτής υψούνται, και επ’ αυτών κυματιζούσας τας σημαίας της εθνικότητος εκάστου ναυτικού σωματείου. Και θα παρετήρησε την γαλλικήν, την ιταλικήν, την αγγλικήν, την γερμανικήν σημαίαν, την δ’ ελληνικήν σημαίαν εις μάτην θ’ ανεζήτησεν…»

Και ο συντάκτης συμπληρώνει για την παντελή έλλειψη της ελληνικής σημαίας: «Και όταν κατ’ έτος διοργανούνται εν τω λιμένι της πόλεώς μας αι λεμβοδρομίαι και άλλοι ναυτικοί αγώνες, μόνον η ελληνική σημαία δεν κυματίζει επ’ ουδεμιάς λέμβου και ουδέν ελληνικόν σωματείον αντιπροσωπεύεται».

Και ο συντάκτης εκείνης της εποχής αναφέρει με πικρία ότι παρόλα αυτά «καυχόμεθα εν τούτοις ότι ανήκομεν εις έθνος ναυτικόν.

«Η έλλειψις λοιπόν ελληνικού ναυτικού σωματείου εν Αλεξανδρεία ήτο πλέον αισθητή και ομολογούμεν ότι από πολλού χρόνου συχνάκις εξεφράζοντο και ερρίπτοντο ιδέαι και ευχαί προς ίδρυσιν τοιούτου σωματείου», συνεχίζει…

Και σε εκείνο το σημείο, γίνεται η πρώτη ιστορική αναγγελία της ίδρυσης του Ελληνικού Ναυτικού Ομίλου στην Αλεξάνδρεια:

Διαβάστε τι γράφει ακριβώς το ρεπορτάζ του “ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ” της 22ας Απριλίου του 1909:

«Σήμερον δε, ευρισκόμεθα εις την ευχάριστον θέσιν να αναγράψωμεν ότι από 15 ημερών (ΣΣ. από της 7ης Απριλίου 1909), ιδρύθη επί στερεών βάσεων ο «Ελληνικός Ναυτικός Όμιλος» και εντός βραχυτάτου χρόνου παρά τοις άλλοις νεωσοίκοις θα εγερθώσι και οι ελληνικοί νεώσοικοι. Η δε ελληνική σημαία με τα γλυκά της χρώματα θα κυματίση επ’ αυτών και ελπίσωμεν επί νικηφόρων λέμβων».

Η εφημερίδα επισημαίνει επίσης ότι ήδη από εκείνη την ημέρα, πάροικοι είχαν προσφέρει σημαντικά ποσά για την επίτευξη του σημαντικού αυτού σκοπού, ενώ είχαν αρχίσει από εκείνες τις ημέρες να γράφονται τα πρώτα τακτικά μέλη του «ΕΝΟ».

Μάλιστα, η τότε πρώτη Εφορεία του «Ελληνικού Ναυτικού Ομίλου» που δημιουργήθηκε υπό την προεδρίαν του Δημοσθένους Ταμβακοπούλου, εξέλεξεν ως ταμίαν τον Ι. Ζαρακούδη.

Και έτσι λοιπόν, εγένετο ο «ΕΝΟ», ο «Ελληνικός Ναυτικός Όμιλος» στην Αλεξάνδρεια.

Ήταν Απρίλης του 1909.

112 χρόνια πέρασαν από τότε…

Και η σημαία του ΕΝΟΑ πλέον μεσουρανεί στο ομορφότερο ελληνικό μπαλκόνι της Αλεξάνδρειας, με τα ελληνικά χρώματα να αντανακλούνται στη Μεσόγειο και να γίνονται ένα με τη θάλασσα, που δε χωρίζει αλλά πάντοτε ένωνε, ενώνει και θα ενώνει με την Ελλάδα…         

 

 

 

 

Το ρεπορτάζ – ντοκουμέντο του “ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ”

της 22ας Απριλίου του 1909

 

Καθώς αναμένεται σε δύο ημέρες να ξεκινήσει ο ιερός για τους μουσουλμάνους μήνας του Ραμαζανίου, κατά τον οποίο απέχουν καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, από την ανατολή του ηλίου μέχρι το ηλιοβασίλεμα, από φαγητό και οποιοδήποτε πόσιμο, οι αρμόδιες αιγυπτιακές πηγές ξεκαθαρίζουν ότι ο εμβολιασμός δε μπορεί να καταστήσει άκυρη τη νηστεία τους.

Η εν λόγω δήλωση έρχεται από τον ίδιο τον Υπουργό Βακουφίων της χώρας, Μοχτάρ Γκόμμα, που κατηγορηματικά τονίζει ότι ο οποιοσδήποτε εμβολιασμός είναι ιατρική πράξη που γίνεται για λόγους υγείας και άρα δεν διακόπτει τη νηστεία.

Από την πλευρά της, η Υπουργός Υγείας της Αιγύπτου, Χάλα Ζάγιεντ, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τον κίνδυνο εξάπλωσης της πανδημίας λόγω των συναθροίσεων και των συγκεντρώσεων των οικογενειών που παραδοσιακά λαμβάνουν χώρα κατά το Ραμαζάνι.

Οι ειδικοί πιστεύουν ότι τα κρούσματα στην Αίγυπτο αναμένεται να αυξηθούν περαιτέρω τον Απρίλιο και να μειωθούν τον μήνα Μάιο.

Μία ακόμη σπουδαία νίκη στο ενεργητικό της προσθέτει η μόλις 9χρονη Αιγυπτιώτισσα από το Κάιρο, Αναστασία Ρεκτσίνη, κατακτώντας φέτος για δεύτερη συνεχή χρονιά το χρυσό μετάλλιο των Παναιγυπτιακών Αγώνων Ρυθμικής Γυμναστικής, ανεβαίνοντας στο υψηλότερο βάθρο στην κατηγορία του ομαδικού αγωνίσματος.

Οι αγώνες όπου διακρίθηκε για δεύτερη συνεχή χρονιά η 9χρονη Αιγυπτιώτισσα πραγματοποιήθηκαν χθες στο Κάιρο, για την κατηγορία κάτω των δέκα ετών, για την περίοδο 2020-2021, και διοργανώθηκαν από την αντίστοιχη Αιγυπτιακή Ομοσπονδία και το Υπουργείο Αθλητισμού και Νεολαίας της χώρας.

Συμμετείχαν 14 αθλητικά σωματεία που έκριναν οκτώ κριτές.

Η Αναστασία Ρεκτσίνη είναι κόρη του Ευστράτιου Ρεκτσίνη και της Μάι Χούρι και εγγονή του Αντώνη Ρεκτσίνη που έχει διατελέσει επί πολλά χρόνια Διευθυντής των Κεντρικών Γραφείων της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου αλλά και του Ελληνικού Νοσοκομείου Καΐρου.

 

 

 

 

 

 

Με την περίοδο της Σαρακοστής να απέχει μόλις τρεις εβδομάδες από την Κυριακή του Πάσχα, που εορτάζεται ακριβώς την ίδια περίοδο και από την Κοπτική Εκκλησία, μεγάλα κοπτικά μοναστήρια ανακοίνωσαν ότι κλείνουν από αύριο τις πόρτες τους στους επισκέπτες, τουλάχιστον μέχρι την Ανάσταση ή ακόμη και αργότερα, λόγω έξαρσης της πανδημίας του κορονοϊού στη χώρα.

Οι αρμόδιες αρχές κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την σημαντική αύξηση των κρουσμάτων τις έξι τελευταίες εβδομάδες και μερικά από τα σημαντικότερα μοναστήρια της Κοπτικής Εκκλησίας λαμβάνουν τα μέτρα τους, δηλώνοντας ότι θα πραγματοποιήσουν τις ιερές ακολουθίες – τουλάχιστον μέχρι την Μεγάλη Εβδομάδα – «κεκλεισμένων των θυρών», χωρίς την παρουσία των πιστών ή επισκεπτών.  

Στα μοναστήρια αυτά ανήκει και η μεγάλη Μονή του Αγίου Αντωνίου στην Ερυθρά Θάλασσα, που από αύριο κλείνει τις πόρτες της «μέχρι νεωτέρας».

Και άλλες μεγάλες κοπτικές μονές στην υπόλοιπη χώρα δηλώνουν ότι θα δεχτούν και πάλι επισκέψεις μόνον μετά την Κυριακή του Πάσχα, στις 2 Μαΐου.

Να σημειωθεί ότι πέρυσι, ο Προκαθήμενος της Κοπτικής Εκκλησίας Πατριάρχης Ταουάντρος (Θεόδωρος) Β΄ εόρτασε την Ανάσταση χωρίς την παρουσία πιστών στο μοναστήρι της περιοχής της Νιτρίας, που βρίσκεται μεταξύ Καΐρου και Αλεξανδρείας.

Τέλος, αναφορικά με την εξέλιξη της πανδημίας στην Αίγυπτο, να σημειωθεί ότι παρατηρείται έξαρση των κρουσμάτων σε πολλές περιοχές της Άνω Αιγύπτου, στις περιοχές που διασχίζει ο ποταμός Νείλος, από την περιοχή της Κένα μέχρι και το Φαγιούμ, που απέχει 120 χιλιόμετρα από το Κάιρο.

Η Υπουργός Υγείας της Αιγύπτου Χάλα Ζάγιεντ επεσήμανε σε συνέντευξη Τύπου την Πέμπτη ότι οι πολίτες απέτυχαν την τελευταία περίοδο να συμμορφωθούν με προληπτικά μέτρα κατά του κορονοϊού και προέτρεψε την τήρηση των προληπτικών μέτρων κατά τη διάρκεια του ιερού για τους μουσουλμάνους μήνα του Ραμαζανίου, που ξεκινά μεθαύριο, προειδοποιώντας τους πολίτες να αποφεύγουν τις οικογενειακές συγκεντρώσεις και τις άλλες τελετές που προκαλούν συναθροίσεις για να αποφύγουν την εξάπλωση της πανδημίας.

Η Αίγυπτος έχει καταγράψει μέχρι σήμερα επίσημα 209.677 επιβεβαιωμένα κρούσματα κορονοϊού, εκ των οποίων 12.405 άνθρωποι κατέληξαν από την αρχή της πανδημίας, οι 43 χθες.

 

 

 

 

«Βασίλισσα του Νείλου», με όνομα που σήμαινε «Η ωραία έχει φτάσει» η Νεφερτίτη αποτέλεσε μια από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες της αρχαίας Αιγύπτου. Φιλόδοξη, επαναστάτρια, χαρισματική, εντυπωσιακά όμορφη δεν υπήρξε ιδιαίτερα αγαπητή στο λαό της Αιγύπτου, καθώς κάποιες από τις ενέργειες της θεωρήθηκαν αιρετικές.

Η Νεφερτίτη έζησε μεταξύ 1370 και 1330 π.Χ. Υπήρξε σύζυγος του Φαραώ Ακενατόν, με τον οποίο απέκτησε έξι κόρες, όχι όμως γιο ώστε να γίνει ο διάδοχος της δυναστείας του. Το βασιλικό ζεύγος επιχείρησε να αλλάξει το κατεστημένο του βασιλείου της Αιγύπτου, προκαλώντας αντιδράσεις και δημιουργώντας έχθρες από τους πολιτικούς και θρησκευτικούς κύκλους της εποχής τους. Η ωραία βασίλισσα , εξαιτίας της έντονης προσωπικότητας της, δεν περιορίστηκε απλά στα συζυγικά της καθήκοντα, αλλά είχε μια πρωτοφανή εξουσία για σύζυγο βασιλιά με πολλαπλές αρμοδιότητες.

Το μεταρρυθμιστικό σχέδιο του βασιλικού ζεύγους περιελάμβανε τη λατρεία του Ατόν ως ύψιστου θεού – δημιουργού και τoν υποβιβασμό όλων των υπολοίπων αλλά και τη δημιουργία μιας νέας πρωτεύουσας της Αιγύπτου, την Ακχετατόν (=ορίζοντας του Ατόν), την οποία αφιέρωσαν στο νέο θεό του ήλιου. Η προσπάθεια για επιβολή μιας μονοθεϊστικής – λατρείας και η κατάργηση του πάνθεου, όπως ήταν φυσικό αποτέλεσε μια ριζοσπαστική κίνηση για τα δεδομένα της εποχής, προκαλώντας την έντονη αντίδραση των ιερέων που έβλεπαν να υποβιβάζεται ο ρόλος τους και να χάνονται τα προνόμια τους.

Το κύμα των αντιδράσεων που δημιουργήθηκε από όλες τις πιο πάνω μεταρρυθμίσεις οδήγησε, σύμφωνα με κάποιες εικασίες, στην ανατροπή τους και στην εξαφάνιση όλων των πηγών που αφορούσαν την κατάληξη τους. Άλλες πάλι εικασίες φέρουν το βασιλιά Ακενατόν να παραμένει στο θρόνο του και τη Νεφερτίτη να έχει πεθάνει προτού να αντικατασταθεί από μια άλλη σύζυγο ή να έχει εξοριστεί σε μια άλλη πόλη για να την αντικαταστήσει στο βασίλειο μια από τις δευτερεύουσες βασιλικές συζύγους του Ακενατόν, η οποία πιθανότατα του χάρισε και το διάδοχο Τουταγχαμόν.

Μια άλλη εικασία αναφέρεται στην επιστροφή της Νεφερτίτης στην πατρίδα της, την Aλάσια, δηλαδή την Κύπρο.

Σύμφωνα λοιπόν με επιγραφές, ευρήματα σε Αίγυπτο και Κύπρο καθώς και από ανθρωπολογικές μελέτες των Γερμανών αρχαιολόγων – ανθρωπολόγων Σιάρφφ και Μούρτγκαρτ στο βιβλίο τους «Aegypten Vorderasien in Altertum” παρατίθενται στοιχεία που αποδεικνύουν την κυπριακή καταγωγή της Νεφερτίτης. Τη θεωρία τους αυτή τη στήριξαν στο γεγονός ότι τα κρανία τόσο της Νεφερτίτης όσο και των θυγατέρων της απεικονίζονται να είναι επιμηκυμένα, να έχουν δηλαδή τεχνητές κρανιακές παραμορφώσεις, κάτι που συνηθιζόταν εκείνη την εποχή στην Κύπρο. Εξαιτίας της έλλειψης επαρκών πηγών, η καταγωγή της Νεφερτίτης αποτέλεσε γρίφο για τους ιστορικούς, οι οποίοι ανέπτυξαν διάφορες θεωρίες σχετικά με αυτήν. Μια από αυτές τις θεωρίες αναφέρει ότι η Νεφερτίτη υπήρξε αδελφή ενός βασιλιά της Αλάσιας.

Μάλιστα σε επιγραφές με σφηνοειδή γραφή έχουν ανευρεθεί επιστολές, τις οποίες αντάλλαζαν ο βασιλιάς Ακενατόν με το βασιλιά της Αλάσιας αποκαλώντας ο ένας τον άλλο ως αδελφό, την στιγμή που άλλοι βασιλιάδες υποκλίνονταν υποτακτικά προς το Φαραώ βασιλιά. Παράλληλα οι δυο μονάρχες φαίνεται να αντάλλαζαν πλούσια δώρα αλλά επίσης να είχαν αναπτύξει στενούς εμπορικούς και συμμαχικούς δεσμούς. Πιθανότατα λοιπόν ο γάμος της πριγκίπισσας Νεφερτίτης με το Φαραώ βασιλιά να δικαιολογεί τη μεγάλη οικειότητα μεταξύ των δυο βασιλιάδων και τη στενή σχέση που αναπτύχθηκε μεταξύ των δυο βασιλείων.

Σήμερα η Νεφερτίτη είναι ιδιαίτερα γνωστή για το μυστήριο που περιβάλλει το όνομα της, όσο και για την περίφημη πολύχρωμη προτομή της, που φιλοξενείται στο μουσείο του Βερολίνου, αποτελώντας μήλο της έριδος μεταξύ του μουσείου που το φυλάσσει και του μουσείου του Καΐρου, το οποίο παρόλο που επισήμως έχει ζητήσει την επιστροφή του, το αίτημα του δεν έχει γίνει αποδεκτό. Η μούμια της Νεφερτίτης, παρόλο που κάποιοι αρχαιολόγοι ανά περιόδους ισχυρίζονται ότι την έχουν ανακαλύψει, εντούτοις ακόμη δεν υπήρξε οποιαδήποτε επίσημη ταυτοποίηση, με αποτέλεσμα η κατάληξή της να εξακολουθεί να αποτελεί μυστήριο.

 

Πηγή: bigcyprus.com.cy

 

 

 

 

Σαν σήμερα, πριν από ακριβώς 112 χρόνια, ξεκινούσε η θαυμαστή ιστορία ενός από τα μεγαλύτερα αλεξανδρινά παροικιακά σωματεία.

Ήταν στις 11 Απριλίου του 1909 το βράδυ, Σάββατο έπεφτε η μέρα, όπου εγκαινιαζόταν η μεγάλη αίθουσα του Συλλόγου Ελλήνων Επιστημόνων Αλεξανδρείας «Πτολεμαίος Α΄» που βρισκόταν στην οδό Nebi Daniel.

Η ίδρυση του σωματείου είχε γίνει στις 23 Νοεμβρίου του 1908, μετά από τέσσερα ολόκληρα χρόνια συζητήσεων μεταξύ των επιστημόνων (κυρίως ιατρών) που ήθελαν να συστήσουν το νέο αυτό επιστημονικό κύτταρο της πόλης.

Ο ιατρός Κ. Ζαμπάκος ήταν ο πρώτος Πρόεδρος, από την ημέρα εκείνη και για λίγους μήνες. Ήταν η εποχή που ο Σύλλογος στεγάστηκε περιστασιακά για λίγες εβδομάδες σε χώρους του μεγάρου Ζιζίνια, στην πλατεία Γαλλίας, με παράλληλες συγκεντρώσεις σε μία αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου «Νέα Ζωή».

Πολύ σύντομα, στις αρχές του 1909, ο Ζαμπάκος παρέδωσε την προεδρία στον επίσης ιατρό Δημήτρη Δημητριάδη. Τότε, η έδρα μεταφέρεται σε ενοικιασμένο χώρο κτιρίου επί της οδού Ναμπί Ντανιέλ. Και αυτό είναι ακριβώς το μεγάλο γεγονός που καταγράφει ο «Ταχυδρόμος» εκείνης της εποχής, το οποίο και παρουσιάζουμε σήμερα και έχει την 112η επέτειο του γεγονότος.

Η μεγάλη και ιστορική αλεξανδρινή εφημερίδα, στις 8 Απριλίου του 1909, ανακοινώνει στη 2^η σελίδα της ότι μετά από τρεις ημέρες, το επερχόμενο Σάββατο 11 Απριλίου του 1909, θα εγκαινιαζόταν η νέα αίθουσα του Συλλόγου.

 

 

 

Η εκδήλωση έγινε και ήταν λαμπρή, καθώς διαβάζουμε το ρεπορτάζ που έγραφε η αλεξανδρινή εφημερίδα δύο μέρες αργότερα, στις 13 Απριλίου του 1909.

Ο συντάκτης του «Ταχυδρόμου» κάνει λόγο για μία «λαμπρά και μεγαλοπρεπή» τελετή, με ένα «εξόχως επιβλητικόν και εκπάγλως ωραίον και βαθύτατα συγκινούν θέαμα, όπερ παρουσίασε η μεγάλη αίθουσα του Συλλόγου».

 

 

Και όπως επισημαίνεται το «παρών» έδωσαν όλες οι αρχές: ο Γενικός Πρόξενος Σκωτίδης, ο Πρόεδρος της Κοινότητας Μπενάκης, ο Αντιπρόεδρος της Κοινότητας Συναδινός, ο Σαλβάγος.

 

 

 

Η «καλλιτεχνική τετράς» των αδελφών Κρασσά απέδωσε τον εθνικό ύμνο, με τους πάντες να χειροκροτούν, μέχρι που ο τότε Πρόεδρος, διαπρεπής οφθαλμίατρος Δημήτρης Δημητριάδης «απήγγειλεν έξοχον αληθώς λόγον, λαβών ως θέμα προς ανάπτυξιν του σκοπού όν επιδιώκει ο Σύλλογος την ανυπολόγιστον ευεργετικήν υπέρ των ελληνικών γραμμάτων και του ελληνικού πολιτισμού δράσιν του πρώτου μετά τον θάνατον του Αλεξάνδρου, Έλληνος βασιλέως της Αιγύπτου Πτολεμαίου, το όνομα του οποίου φέρει και ο Σύλλογος των Ελλήνων Επιστημόνων». Ο Πρόξενος ευχαρίστησε τους ιδρυτές του Συλλόγου.

 

 

Το ρεπορτάζ γράφει ότι ακολούθησε μουσική βραδυά και ένα «κομψότατο και πλουσιώτατο κυλικείον, εν μέσω δε δαψιλών σπονδών καμπανίτου αντηλλάσσοντο θερμαί ευχαί υπέρ ευοδώσεως του λαμπρού Σωματείου και εκπληρώσεως του μεγάλου σκοπού ον επιδιώκει».

 

 

 

Σύμφωνα με τις σημερινές πηγές, ο «Πτολεμαίος Α΄» παρέμεινε στο χώρο αυτό μόνον τρία χρόνια, ωστόσο αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια της ιστορίας του, από όλους τους Προέδρους που περάσανε, μέχρι τη σημερινή 25^η Πρόεδρο του ιστορικού σωματείου, και εκείνη ιατρός, η Δρ Λιλίκα Θλιβίτου.

Και έτσι, στο κτίριο πλέον της αείμνηστης Προέδρου Παναγιωτάτου (που υπήρξε Ευεργέτιδα και πάλι ιατρός), η ιστορία του ιστορικού αλεξανδρινού σωματείου συνεχίζεται…         

  

 

 

 

 

Τηλεφωνική επικοινωνία είχαν σήμερα, 10 Απριλίου, ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας και ο Αιγύπτιος ομόλογός του Σάμεχ Σούκρι.

Οι επικεφαλής της διπλωματίας των δύο χωρών συζήτησαν την περαιτέρω εμβάθυνση των διμερών σχέσεων Ελλάδας και Αιγύπτου και τις πρόσφατες περιφερειακές εξελίξεις, όπως ανέφερε το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.  

Ιστορία 128 ετών συμπληρώνει στις 11 Απριλίου το Ελληνικό Κέντρο Καΐρου. Ήταν 11 Απριλίου του 1893, όταν 27 Αιγυπτιώτες ένωναν τις δυνάμεις τους για να ξεκινήσουν από κοινού τη θαυμαστή ιστορία του «Σπιτιού των Ελλήνων στο Κάιρο». Αυτοί μόνον οι Καϊρινοί Αιγυπτιώτες είχαν ανταποκριθεί στις 250 προκλήσεις που είχαν σταλεί από τον τότε Πρόξενο. Και αυτοί έγιναν οι πρωτεργάτες ενός από τα παλαιότερα σωματεία στην ιστορία του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού. Και πιστεύοντας στην ιδέα της δημιουργίας του σωματείου, δημιούργησαν Επιτροπή, εξέδωσαν 150 μετοχές από 2 αιγυπτιακές λίρες και έτσι δημιουργήθηκε η πρώτη οικονομική βάση.

Πέρασαν λίγες ημέρες, και σε μία δεύτερη συνεδρίαση, 48 πάροικοι αποτέλεσαν τον πρώτο πυρήνα, συστήνοντας το σωματείο με πρώτο Πρόεδρο τον Αλέξανδρο Ρόστοβιτς Μπέη.

Το καταστατικό του εγκρίθηκε στις 23 Μαΐου του 1893 και το σωματείο στεγάστηκε σε ακίνητο της 26^ης Ιουλίου στο κέντρο του Καΐρου. Το 1917 μεταφέρθηκε στα ακίνητα του Χέλμη, όπως αναφέρει το βιβλίο με την ιστορία του Ελληνικού Κέντρου Καΐρου που έγραψε η Βίλλυ Πολίτη.

Και το 1925 μεταφέρθηκε στον ιστορικό χώρο όπου βρίσκεται σήμερα, στην οδό 21 Μαχμούντ Μπασιούνι, στον πρώτον όροφο.

 

Από την εφημερίδα “ΦΩΣ” της 17ης / 30ής Απριλίου του 1925

 

 

To εν λόγω ντοκουμέντο είναι από την εφημερίδα «ΦΩΣ» εκείνης της εποχής και αποκαλύπτει την πρώτη πρόσκληση που είχε δημοσιευτεί για την πρώτη εκδήλωση που θα πραγματοποιείτο στο χώρο, που μέχρι και σήμερα βρίσκεται το Ελληνικό Κέντρο Καΐρου, πάνω από τα ζαχαροπλαστεία «Groppi» συμπληρώνοντας μέχρι σήμερα 96 χρόνια σε αυτό το υπέροχο κτίριο που είχε κτιστεί ένα μόλις χρόνο νωρίτερα, το 1924.

   Από την εφημερίδα “ΦΩΣ” της 22ας Απριλίου / 5ης Μαΐου του 1925

 

 

 

 

 

Ο Νάσιφ Σαουΐρις αναδεικνύεται ως ο πλουσιότερος Αιγύπτιος στον κόσμο, καταλαμβάνοντας την 297η θέση στη λίστα του περιοδικού Forbes με τους ισχυρότερους κροίσους στον κόσμο.

Η περιουσία του υπολογίζεται στα 8,3 δισεκατομμύρια δολάρια. Και μάλιστα, να σημειωθεί από πέρυσι ανέβηκε τρεις θέσεις από τη 330ή θέση που ήταν στη λίστα.

Στη δεύτερη θέση αναφορικά με τους Αιγυπτίους έρχεται ο Ναγκίμπ Σαουΐρις, με εκτιμώμενη περιουσία 3,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων, έχοντας την 956η θέση στον κόσμο, πέφτοντας από την 680η θέση που είχε πέρυσι.

Στην τρίτη θέση έρχεται ο Μοχάμεντ Μανσούρ, με εκτιμώμενη περιουσία τα 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια, βρισκόμενος στην 1.249η θέση, από την 590η που ήταν πέρυσι.

Ο Γιουσέφ Μανσούρ, ο μεγαλύτερος αδελφός του Μοχάμεντ και του Γιασίν Μανσούρ, κατέλαβε την τέταρτη θέση, με εκτιμώμενο πλούτο 1,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ (2.035^η θέση παγκοσμίως, έναντι 1.135ης πέρυσι).

Τέλος, ο Γιάσιν Μανσούρ, με περιουσία 1,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ, κατατάχθηκε στη 2.524^η θέση από την 945η που είχε πέρυσι.