Blog

Η πολυπόθητη ημέρα της επαναλειτουργίας του «Πτολεμαίου Α΄», μετά την ολική του  ανακαίνιση,  ορίστηκε μαζί με την Κοπή της Βασιλόπιτας για το έτος 2025.

Έτσι λοιπόν το Σάββατο 1^η Φεβρουαρίου 2025, η Παροικία συγκεντρώθηκε  – στην αποκατασταθείσα εκ της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας,  των φθορών και ζημιών – κοινοτική μονοκατοικία της αείμνηστης Αγγελικής Παναγιωτάτου,   όπου στεγάζεται ο ιστορικός Σύλλογος Ελλήνων Επιστημόνων Πτολεμαίος Α΄.

Η Πρόεδρος του ανωτέρω σωματείου κα Λιλίκα Θλιβίτου,  υποδέχθηκε με το χαμόγελο της αισιοδοξίας τους προσκεκλημένους συμπάροικους, προεξάρχοντος βέβαια του Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεοδώρου Β΄, άρτι αφιχθέντος εκ Τιράνων όπου παρευρέθη στην επικήδεια τελετή του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου. Συνοδεύετο από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πτολεμαίδος κ. Παντελεήμονα Αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου, τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Ταμιάθεως κ. Γερμανό Προϊστάμενο της Ιεράς Μονής του Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου και τον Πανοσιολογιότατο Αρχιμανδρίτη – Πατριαρχικό Επίτροπο κ. Δαμασκηνό καθώς και μαθητών της Πατριαρχικής Σχολής Άγιος Αθανάσιος.

Ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια κ. Ιωάννης Πυργάκης, εξήρε το επιτυχές έργο της αποκατάστασης του κτηρίου και διαπίστωνε για μια ακόμη φορά πόσο σημαντική είναι για την παροικία των Αιγυπτιωτών η συνεργασία των θεσμών και των φορέων της πόλης.

Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Ανδρέας Βαφειάδης, με τον  Γενικό Γραμματέα κ. Νικόλαο Κατσιμπρή και τον Οικονομικό Επόπτη κ. Εμμανουήλ Τατάκη, ικανοποιημένοι για το αποτέλεσμα της ανακαινισμένης επαύλεως εισέπρατταν τα συγχαρητήρια των παρισταμένων για την επιτυχή ολοκλήρωση των εργασιών.

Οι προαναφερθέντες από κοινού με την Πρόεδρο του Πτολεμαίου Α΄ , ως οικοδεσπότες, προσέδιδαν το ξεχωριστό χρώμα που άρμοζε στην διττή  εορτή. Οι κοινοτικοί εξέφραζαν τη χαρά τους  που το κοινοτικό κληροδότημα είχε  πλέον παραδοθεί στην καλύτερη δυνατή κατάσταση στο Σύλλογο Ελλήνων Επιστημόνων, η δε κα Θλιβίτου απολάμβανε χαρούμενη με τη σειρά της, την επαναλειτουργία του.

Εκτός των προαναφερομένων, πολλοί οι προσκεκλημένοι εκ των αλεξανδρινών θεσμών,  τους οποίους ονομαστικά παραθέτουμε κάτωθι: Οι Γενικοί Πρόξενοι των χωρών Κίνας, Mr Yi Yang – Παλαιστίνης,  Dr. Wafik Shehata Abo Sido και Λιβανου Mr. Abir Ali. Επίσης παρούσα και η Mrs Mona Hakim των Rotary όπως και η Πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων κα Αλίκη Αντωνίου, οι Διευθύντριες του Τοσιτσαίου – Πρατσίκειου Δημοτικού κα Αδαμαντία Νικολακοπούλου και του Αβερωφείου Γυμνασίου Λυκείου κα Αφροδίτη  Πεβαρέτου μαζί με τους εκπαιδευτικούς: κα Πασχαλίνα Αγαπιάδου, κ.  Αλέξανδρο Μπάση, κ. Παναγιώτη Θεοδώρου, κα Δέσποινα Κοβατζή,  κα Ελένη Παπαθανασίου, κα Βάνα Μπούρα  και κα Λένα Παπακυριάκου, ενώ ο κ. Νικόλαος Χατζησκάκης με τον κ. Χρήστο Αθανασόπουλο και τον κ. Ιωάννη Γενειατάκη έπαιξαν τα μουσικά τους όργανα και ψυχαγώγησαν  με τις χαρούμενες  νότες τους  την πολυπληθή ομήγυρη. Το παρών έδωσαν ακόμα και οι δύο φιλέλληνες κ. Μάγκντι Χασάν Καθηγητής Νεφρολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αλεξανδρείας και η κα. Ρουάϊντα Μαμούνι Dr του Πανεπιστημίου Αλεξανδρείας, ο κ. Πέτρος Λούτσης της Κυπριακής Αδελφότητας και Προιστάμενος του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου, ο πρώην Αντιπρόεδρος της ΕΚΑ κ. Μιχάλης Αρσλανίδης, οι Πρόεδροι των Αραβόφωνων παροικιών Mr.Fouad Farah, Raif dib, της φιλανθρωπίας George Offiesh και ο κ. Γιάννης Αμπτελνούρ και βέβαια ο Γενικός Γραμματέας και Διευθυντής της Πατριαρχικής Βιβλιοθήκης κ. Δημήτριος Καλομοιράκης.

Την εορτή άνοιξε ο Μακαριώτατος όπου μεταξύ άλλων ανέφερε τα εξής: «Είμαστε πάλι εδώ να γιορτάζουμε στον ιστορικό Πτολεμαίο τη νέα ευλογημένη χρονιά, με τον νέο μας Πατριαρχικό Επίτροπο, που τον γέννησε η Ιορδανία αλλά τον κέρδισε η Ελλάδα μας και η Αίγυπτος. Ο Νάρκισσός μας αναλαμβάνει ένα πολύ δύσκολο έργο να με εκπροσωπεί στα Πρεσβυγενή Πατριαρχεία Αντιοχείας, Ιεροσολύμων και στον αγώνα της Μέσης Ανατολής για ένα καλύτερο αύριο. Θέλω και την προσευχή σας παιδιά μου διότι τα στρατεύματα του Κογκό εισήλθαν από την Ρουάντα και αυτή τη στιγμή οι δύο μας Επίσκοποι ο Πολύκαρπος και ο Τιμόθεος βρίσκονται σε πάρα πολύ δύσκολη θέση, κινδυνεύει η ζωή τους και θέλω μια προσευχή γι΄ αυτούς τους ιεραποστόλους. Χρόνια σας πολλά παιδιά μου και ευλογημένο να είναι το 2025».

Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Ανδρέας Βαφειάδης, ικανοποιημένος και χαρούμενος για την ολοκλήρωση του έργου της ανακαίνισης του κοινοτικού κτηρίου από πλευράς ΕΚΑ δήλωσε τα παρακάτω: «Κύριε Γενικέ Πρόξενε της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια, Κυρία Πρόεδρε, αξιότιμοι αξιωματούχοι άλλων πόλεων, καλωσορίσατε στην Αλεξάνδρεια. Θα ήθελα να επισημάνω τη χαρά μας που σήμερα πραγματοποιούμε τα εγκαίνια αυτού εδώ του ιστορικού κτηρίου καθώς ήταν μια δέσμευση της Κοινοτικής Επιτροπής να αναλάβει και να ανακαινίσει από την φθορά του χρόνου, την κατοικία της  αείμνηστης Αγγελικής Παναγιωτάτου. Υπήρχαν πολλά προβλήματα αλλά ο στόχος μας ήταν να γίνουν όλα πιο γρήγορα. Δυστυχώς δεν τα καταφέραμε όσον αφορά στο χρόνο, όμως τα καλά πράγματα αργούν. Οπότε είμαστε σήμερα στην ευχάριστη θέση, με ανακαινισμένο αυτόν  τον  χώρο που πέρυσι δεν τα καταφέραμε, να τελέσουμε την Κοπή της Βασιλόπιτας όπως όλοι επιθυμούσαμε. Το κτήριο  ήταν επικίνδυνο γι αυτό έγιναν έργα, των οποίων το κόστος ήταν ιδιαίτερα μεγάλο. Αλλά να είστε βέβαιοι ότι ακόμα και διπλάσια να κόστιζε, η Κοινότητα θα το έφτιαχνε. Σας εύχομαι καλή χρονιά και είμαστε πάντα εδώ σε οτιδήποτε χρειαστείτε. Να είσθε όλοι καλά». (Ο κ Βαφειάδης, ευχαρίστησε  στα αγγλικά για την παρουσία τους και τους ξένους θεσμικούς εκπροσώπους)

Την σκυτάλη των χαιρετισμών πήρε ο Γενικός Πρόξενος κ. Ιωάννης Πυργάκης όπου μεταξύ άλλων είπε τα εξής: «Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε σήμερα τον πνευματικό μας πατέρα μαζί μας! Να χαιρετήσω κι εγώ από πλευράς μου την Πρόεδρο του Συλλόγου Επιστημόνων Πτολεμαίος Α΄, για την τιμητική πρόσκληση που μου έκανε να βρίσκομαι εδώ σήμερα και να χαιρετήσω επίσης τον Πρόεδρο της Πρεσβυγενούς Κοινότητας, τα Μέλη και όλους τους συμπάροικους.

Θα μου επιτρέψετε να απευθύνω λίγα λόγια στα αγγλικά για τους συνάδελφους μου Γενικούς Πρόξενους, που βρίσκονται στην αίθουσά μας». Ο κ. Πυργάκης τους  καλωσόρισε αναφερόμενος στην σημαντικότητα της ημέρας σχετικά με τα εγκαίνια. Ανεφέρθη επίσης στον Πατριάρχη που ήταν στα Τίρανα και παρά ταύτα, έδωσε το “παρών” στην γιορτή του Πτολεμαίου, και επιβράβευσε την ΕΚΑ  για το ανακαινισμένο κτήριο, καθότι χάρη σ αυτήν επετεύχθη τούτο, που αποτελεί ένα  σπουδαίο τοπόσημο  για όλους τους Ελληνες στην Αλεξάνδρεια, λόγω του επιστημονικού έργου που έχει κάνει ο Πτολεμαίος. Ακόμα αναφέρθηκε σχετικά με το σημαντικό σημείο γεωπολιτικά, που βρίσκεται η φίλη χώρα της Αιγύπτου, και έκλεισε  με ευχές για το νέο έτος και για το μελλούμενο έργο του Πτολεμαίου Α΄.

Η Πρόεδρος κα. Λιλίκα Θλιβίτου στην ομιλία της,  προσφωνώντας τον Πατριάρχη και τους εκλεκτούς προσκεκλημένους ξετύλιξε τον λόγο της με τις παρακάτω αναφορές:

“Μακαριώτατε… εγκαινιάζοντας εσείς την ανακαινισμένη πλέον οικία  εντός της οποίας έχουν πραγματοποιηθεί αμέτρητες ομιλίες, διαλέξεις και συνέδρια, αισθανόμαστε υπερήφανοι. Με τις ευλογίες σας πιστεύουμε ότι οι νέες δραστηριότητες του Πτολεμαίου Α, θα πραγματοποιούνται πλέον χωρίς το άγχος που δημιουργούσε σε όλους μας το προβληματικό κτίριο  εξαιτίας των φθορών που επιφέρει ο χρόνος. Οφείλουμε όλοι μας ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας, κυρίως στον Πρόεδρο της κύριο Ανδρέα Βαφειάδη, ο οποίος από κοινού με τους Κοινοτικούς του Επιτρόπους υλοποίησε τη δέσμευσή του να ανακαινισθεί πλήρως η ιστορική μονοκατοικία. Θεωρώ ότι όπως μέχρι τώρα η συνεργασία μας ήταν άριστη, το ίδιο και πολύ περισσότερο θα συνεχίσει και στο μέλλον.

Σήμερα όμως έχουμε και μια ακόμη εθιμοτυπική εορτή. Ο Πτολεμαίος Α΄ κόβει την βασιλόπιτα μαζί με το Διοικητικό του Συμβούλιο.  Και για τούτο ευχόμαστε σε όλη την παροικία μας, το 2025 να είναι μια χρονιά ειρήνης, ελπίδας, επίτευξης στόχων και πάνω απ΄ όλα με υγεία και αγάπη για όλο τον κόσμο.

Σ΄ αυτό το σημείο θα ήθελα να τονίσω ότι κλείνω 10 χρόνια από την ημέρα που ανέλαβα να υπηρετήσω ως Προέδρος τον ιστορικό Σύλλογο Πτολεμαίο Α. Οι εμπειρίες μου, τα βιώματα μου, και όλα τα ερεθίσματα που μου δημιούργησε η ενασχόληση μου με τον συγκεκριμένο επιστημονικό Σύλλογο υπήρξαν για μένα μάθημα ζωής. Θέλω λοιπόν να σας εκμυστηρευτώ ότι τα πνευματικά οφέλη που απέκτησα είναι τόσο ισχυρά που αισθάνομαι ευγνώμων γι΄ αυτή την ευτυχή συγκυρία που μου έλαχε. Είναι σε όλους γνωστό ότι σκοπός μας δεν είναι απλά να λειτουργούμε τον Πτολεμαίο Α, επειδή και μόνο κάποτε δημιουργήθηκε από την αείμνηστη Αγγελική Παναγιωτάτου. Έχουμε ιερά υποχρέωση να προωθούμε και να προβάλλουμε τόσο το έργο της ιδίας, όσο και όλων εκείνων που ακολούθησαν την δική της διαδρομή, δηλαδή τη στήριξη του πολιτισμού μέσω της επιστημοσύνης.

Παράλληλα θα ήθελα να ευχαριστήσω όλο το Δ.Σ του Πτολεμαίου Α, κυρίως όμως τον Γενικό μας Γραμματέα κ. Δημήτριο Καλομοιράκη Διευθυντή της Πατριαρχικής Βιβλιοθήκης Αλεξανδρείας, για την προσφορά του η οποία είναι ανεκτίμητη.

 Όχι, δεν έπαψε η Παροικία μας να γεννά ανθρώπους του πνεύματος επειδή μείναμε λίγοι. Ο Αιγυπτιωτισμός είναι μια ευρύτερη έννοια που στηρίζεται στον Ελληνισμό και αποτελεί μια παγκόσμια φιλοσοφία ζωής. Και αυτή τη φιλοσοφία, τη συναντάς και στους ελάχιστους πληθυσμιακά συμπαροίκους μας. Συνεπώς οι άνθρωποι που παρευρίσκονται ή συνεργάζονται με τον Πτολεμαίο Α, μπορούν να διαβιούν οπουδήποτε στον πλανήτη. Αλλά πρέπει να ξέρουν ότι η πόρτα του είναι πάντα ανοιχτή.

Μακαριώτατε, εκλεκτοί προσκεκλημένοι

Σήμερα με την ευλογία σας σηματοδοτείτε ως Ιεράρχης και Ιεραπόστολος της Χριστιανοσύνης, τα νέα βήματα που πρόκειται να ακολουθήσει ο ιστορικός Πτολεμαίος Α μέσα στο 2025 αλλά και τα επόμενα χρόνια.

Είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να βαδίσουμε χέρι χέρι μπροστά, για να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για την συνεχίσει και την διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομίας της Παροικίας μας.

Κλείνοντας, για άλλη μια φορά σας εύχομαι καλή χρονιά με υγεία, ειρήνη στον καθένα σας προσωπικά».

Ολοκλήρωσε τον λόγο της ενημερώνοντας τους παρευρισκόμενους ότι όπως συνηθίζεται κάθε χρόνο έτσι και την Κυριακή 2 Φεβρουάριου 2025 θα τελεσθεί το ετήσιο μνημόσυνο  της ευεργέτιδος αείμνηστης Αγγελικής Παναγιωτάτου, στην Ιερά Μονή του Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου.

Στη συνέχεια ο Πατριάρχης έκοψε την Βασιλόπιτα και ακολούθησαν οι θεσμικοί εκπρόσωποι ως είθισται, ενώ οι προαναφερόμενοι φίλοι μουσικοί, συνέβαλαν τα μέγιστα στην μετάδοση του κεφιού σε όλους τους παριστάμενους στην επιτυχημένη διττή βραδιά του Πτολεμαίου Α΄. Αυτήν της επαναλειτουργίας του και την εθιμοτυπική της Κοπής της Βασιλόπιτας του έτους 2025.

Ο ΤΑΣΟΣ ΠΑΡΛΑΣ ΚΑΙ Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΑΔΡΟΜΗ

ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ 20^ου ΑΙΩΝΑ

Του Νικόλαου Νικηταρίδη

Στις αρχές του 1940 εξέλιπε ο Τάσος Πάρλας, μια συμπαθής Αλεξανδρινή φυσιογνωμία, ο οποίος επί μακρά σειρά ετών με τα διάφορα ευτράπελα του επεισόδια, με την ανεπιτήδευτη αφέλεια του και τους καλούς του τρόπους δημιούργησε έναν εκ των συμπαθών και ευχάριστων τύπων της Αλεξάνδρειας.

Όπως αναφέρει ο σπουδαίος Αλεξανδρινός μουσικοσυνθέτης Κρίνο δε Κάστρο, η θεατρική του σταδιοδρομία άρχισε από τα θέατρα των ¨Πυραμίδων¨ του Τρικάτσουλα και της ¨Εδέμ¨ του Τσερετόπουλου, τα μοναδικά τότε θέατρα στα οποία όλοι οι ελληνικοί θίασοι μέχρι περί το 1905 έδιναν τις ελληνικές τραγωδίες, τις κωμωδίες και άλλα ξένα έργα της ρομαντικής σχολής. Ο Πάρλας τότε ανακατευόταν στα παρασκήνια και κάπου-κάπου, όταν οι διάφοροι θίασοι του Ευάγγελου Παντόπουλου, του Ξεν. Ησαΐα, της Ελεον. Λοράνδου, του Σφήκα, κ.ά. έδιναν τα αθάνατα κωμειδύλλια, εμφανιζόταν στα κόρα του Καπετάν-Γιακουμή, των Μυλωνάδων, των Σφουγγαράδων, κτλ. Την εποχή εκείνη μοναδικά θεάματα ήταν τα θέατρα και τα ιπποδρόμια. Ο Πάρλας παρακολουθώντας τους κωμικούς των τότε εκλεκτών ιπποδρομιών Πιεραντώνη και Γκάτι (στο τότε θέατρο αδελφών Μομφερράτου) αποφάσισε να ειδικευτεί και στον κλάδο εκείνο και μετά από καιρό εμφανίστηκε στο θέατρο ¨Παυσίλυπο¨ με άλλους γνωστούς του σε διάφορα αντρέ-κωμίκ με σχετική επιτυχία.

Αλλά όπως τα πάντα παρέρχονται, έτσι και τα ξύλινα εκείνα θέατρα κατεδαφίστηκαν για να ανεγερθούν προσοδοφόρες οικοδομές και έτσι σταμάτησε η καλλιτεχνική κίνηση των συνοικιών του Ταχυδρομείου και του Παλαιού Χρηματιστηρίου. Ο Πάρλας, μη θέλοντας να μένει αργόσχολος, μαθαίνοντας την ιπποκομιακή τέχνη από τις ιπποδρομίες, προσλήφθηκε από αυλικό προύχοντα ως ηνίοχος και αίφνης μια μέρα εμφανίστηκε στην οδό Σερίφ οδηγώντας τη μεγαλοπρεπή άμαξα του προύχοντα. Με την μπλε-σιελ σταμπουλίνα του, με τα χρυσά απαστράπτοντα κουμπιά του και με το ολοκόκκινο μεγαλοπρεπές φέσι του, χαλιναγωγώντας τα δύο υπέροχα άλογα, ατένιζε όλους τους πεζούς με σοβαρότητα δέκα τουλάχιστον αγαλμάτων Νουμπάρ Πασά, με την ίδια αδιαφορία με την οποία το άγαλμα ατένιζε τα γύρω του παιδιά που έπαιζαν στα φερώνυμα μπαξεδάκια…

Εντωμεταξύ, εξερράγη ο Α΄ π.π. και ο προύχοντας βρισκόμενος στην Τουρκία, αποκλείστηκε. Ο Πάρλας τότε προτίμησε να επανέλθει στους θεατρικούς κόλπους προσληφθείς ως κορίστας στην ιταλική οπερέτα του Σαρούμπι, στο θέατρο ¨Πολυθέαμα¨, όπου αργότερα βρισκόταν ο κινηματογράφος ¨Μαζέστικ¨.

Όταν δε συγκροτήθηκε η πρώτη Ελληνική Οπερέτα από εγχώρια στοιχεία της Νίτσας Ράλλη και του Λεωνίδα Καραμητρόπουλου (Δέρβη) στο ¨Λούνα-Παρκ¨, προσλήφθηκε λόγω της καλής του φωνής ως αρχικορίστας το 1916. Μετά δύο χρόνια στο ίδιο θέατρο, στην επιχείρηση Σολιάγκη-Μιχαηλίδη, προσλήφθηκε ως απόλυτος πρώτος τενόρος. Τότε υπήρξε η αλησμόνητη περίοδος της περίφημης επιθεώρησης ¨Πυξ-Λαξ¨ του Ανδρέα Παλαιολόγου (Άις Κριμ), η οποία παίχθηκε με καταπληκτική επιτυχία επί 28 συνεχείς φορές. Ο Πάρλας, στο ρόλο του τρελού τενόρου Μαπίπ με το τραγούδι του : ¨Άνοιξε το παράθυρο / την κρυσταλλένια πόρτα / και σούφερα αγάπη μου / της μολοχίας χόρτα¨ αποσπούσε τα θυελλώδη χειροκροτήματα του απειροπληθούς ακροατηρίου. Κατά τα επόμενα δε χρόνια, σε διάφορα έργα, είχε πολλές επιτυχίες.

Αλλά το κορύφωμα της θεατρικής του σταδιοδρομίας ήταν η εποχή του 1929-30 με την αλησμόνητη επιθεώρηση των Ανδρέα Παλαιολόγου και Γ. Κοκκάλη (Άις Κριμ-Κοκτέιλ) ¨Φιλ Καρακόλ¨. Ουδέποτε το Αλεξανδρινό κοινό αποθέωσε ηθοποιούς σε κωμικούς ρόλους όσο τον Πάρλα στο ρόλο του μπας σαουΐς, με συμπαραστάτη τον επίσης συμπαθή εργάτη της σκηνής Αγγελή Γεωργίου. Στην επιθεώρηση ¨Φιλ Καρακόλ¨ ο Πάρλας υπήρξε αμίμητος τόσο ώστε και ο σοβαρός τότε διευθυντής της Αστυνομίας Αλεξανδρείας, προσελθών στην παράσταση, παρόλο ότι δεν γνώριζε ελληνικά, ξέσπασε σε ακράτητα γέλια παρακολουθώντας την άφθαστη υποκριτική του Πάρλα στην ευφυέστατη εκείνη ντόπια θεατρική σάτιρα.

Μετέπειτα και στα παραλιακά κέντρα στα οποία συνεχώς προσλαμβανόταν ως μέλος μουσικών συγκροτημάτων του Καννούλα, κ.ά., με την πλούσια και μελωδική φωνή του έτερπε το προσερχόμενο προς αναψυχή κοινό. Στα 1938 είχε προσληφθεί από τον σημαντικό θεατρικό επιχειρηματία της Αλεξάνδρειας Μπεττίνο Κονελιάνο ως διευθυντής του φροντιστηρίου των εκάστοτε θιάσων στην ¨Αλάμπρα¨, έως ότου τον Γενάρη του 1940 αρρώστησε και έφυγε από τη ζωή.

http://neoskadmos.online/2021-2030.html

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΪΡΟΥ

Το Σάββατο 1η Φεβρουαρίου 2025, ο Σύλλογος Ελλήνων Καΐρου πραγματοποίησε στο εντευκτήριο του ΣΑΕ, την ετήσια του εκδήλωση που ήταν αφιερωμένη στην κοπή της Πίτας του και η οποία ανανεώνει κάθε χρόνο την ετήσια δράση του.
Σύσσωμο το Δ. Σ. καλωσόριζε τους Καϊρινούς και φίλους του Συλλόγου που ήρθαν για να ευχηθούν και να υποστηρίξουν τον Σ.Ε.Κ., αλλά και να περάσουν μια όμορφη και χαρούμενη όπως πάντα ημέρα.
Με την έναρξη της εκδήλωσης μετά το καλωσόρισμα ο Πρόεδρος του Συλλόγου κ. Μιχάλης Μπίσκος στον χαιρετισμό του ανάφερε ότι μας τιμά με την παρουσία του σήμερα ο Μητροπολίτης Γουϊνέας και εκπρόσωπος του Αλεξανδρινού μας Πατριαρχείου στην Ελλάδα κ. Γεώργιος, ο οποίος πρόσφατα μετά από μεγάλη προσπάθεια ολοκλήρωσε το νέο Πολιτιστικό Κέντρο στον Άγιο Αθανάσιο Κυψέλης στην έδρα του Πατριαρχείου μας, όπου με χορηγίες των δύο Ιδρυμάτων Σ. Νιάρχου και Α.Α. Μαρτίνου δημιουργήθηκε ένα νέο σύγχρονο αμφιθέατρο πολλαπλών χρήσεων και πολιτιστικών εκδηλώσεων.
Την Πίτα ευλόγησε εκ μέρους του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας ο Μητροπολίτης Γουϊνέας κ. Γεώργιος ο οποίος μεταφέροντας τις ευχές του Μακαριότατου Πατριάρχου μας κ.κ. Θεωδώρου Β’, ευχήθηκε στον Σύλλογο και τα μέλη του καλή και δημιουργική χρονιά. Στην συνέχεια την Πίτα του Δ.Σ. έκοψε ο Πρόεδρος κ. Μιχάλης Μπίσκος και το τυχερό κομμάτι με το φλουρί έλαχε στην έφορο εκδηλώσεων κα. Δήμητρα Κυριακίδου, το δε δεύτερο χρυσό φλουρί κέρδισε με κλήρωση η κα. Αστερία Μαρκάτου.
Όπως κάθε εκδήλωση του ΣΕΚ, έτσι και η χθεσινή είχε μεγάλη προσέλευση Καϊρινών μελών του Συλλόγου, όπου 170 συντοπίτισσες και συντοπίτες μας, έδωσαν το δυναμικό παρών τους για να στηρίξουν για άλλη μία φορά την εκδήλωση του Συλλόγου μας.
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων κ. Κώστας Μιχαηλίδης, ο Πρόεδρος του Συλλόγου της Αμπετείου Σχολής στην Αθήνα κ. Χρήστος Παπαδόπουλος, ο εκπρόσωπος της Κοινότητας Αλεξανδρείας και μέλος του Δ.Σ. του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών κ. Βασίλης Ζουές, οι Υπαρχηγοί του Σωματείου Προσκόπων Καϊρου και Αλεξανδρείας κ. Τάκης Σφακιανόπουλος και κα. Μεταξούλα Φιλιππάτου, ο πρώην Πρύτανης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου καθηγητής κ. Νικόλαος Μαρκάτος, τέλος μας τίμησαν με την παρουσία τους έφοροι και σύμβουλοι αδελφών σωματείων καθώς και πολλοί άλλοι Αιγυπτιώτες και φίλοι του Συλλόγου μας.
Η εκδήλωση συνεχίστηκε με πολύ κέφι και χορό από το εξαιρετικό συγκρότημα του κ. Παναγιώτη Μουρατίδη με την μοναδική φωνή της Στέλλας Μακρή και φυσικά δεν έλειψε το άρωμα ανατολής με την υπέροχη Κατερίνα που χόρεψε και ξεσήκωσε τα πλήθη καθώς και τις νοστιμιές της κουζίνας του Ρέντα.

Μιχάλης Μπίσκος

Πρόεδρος του ΣΕΚ

Την Κυριακή, 26 Ιανουαρίου 2025, πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη τελετή κοπής της βασιλόπιτας του Λυκείου Ελληνίδων Αλεξανδρείας, στην Ιερά Μονή του Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου.

Η Θεία Λειτουργία τελέστηκε με ιδιαίτερη κατανυκτικότητα, χοροστατούντος του Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου Β’ και συλλειτουργούντος του Θεοφιλέστατου Επισκόπου Ταμιάθεως κ. Γερμανού, Προϊσταμένου της ανωτέρω Ιεράς Μονής και ιερέων του Πατριαρχικού Θρόνου. Ο  Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια, κ. Ιωάννης Πυργάκης απέδωσε τους θείους βυζαντινούς ύμνους με την αρωγή του ιεροψάλτη Ιωάννη Γενειατάκη και των μαθητών της Πατριαρχικής Σχολής Άγιος Αθανάσιος.

Το παρών έδωσαν εκτός του προαναφερομένου Γενικού Προξένου ο οποίος συνοδευόταν από τη σύζυγό του κα Κατερίνα Γιδαράκου, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Ανδρέας Βαφειάδης, η Πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων Αλεξανδρείας κα Αλίκη Αντωνίου, η Πρόεδρος του ΕΝΟΑ και Πτολεμαίου Α΄ κα Λιλίκα Θλιβίτου, στελέχη της Βιβλιοθήκης Αλεξανδρείας, εκπαιδευτικοί και βέβαια οι κυρίες του Λυκείου και πιστοί από την Αιγυπτιώτικη Παροικία.

Μετά το πέρας της Λειτουργίας, οι παρευρισκόμενοι, μεταφέρθηκαν στο Αρχονταρίκι της Μονής. Εκεί, μέσα σε ευχάριστο και εορταστικό κλίμα, ο Μακαριώτατος ευλόγησε την Βασιλόπιτα και έκοψε το πρώτο κομμάτι, ευχόμενος υγεία, ευημερία και πρόοδο σε όλους. Ακολούθησε η Πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων κα Αλίκη Αντωνίου, ο Γενικός Πρόξενος κ. Ιωάννης Πυργάκης και ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας κ. Ανδρέας Βαφειάδης. Την Κοπή της Βασιλόπιτας τίμησε με την παρουσία του και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος κ. Παντελεήμονας Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου.

Η Πρόεδρος και οικοδέσποινα κα Αντωνίου απευθυνόμενη στον Μακαριώτατο – μετά την προσφώνηση και των θεσμικών εκπροσώπων της Παροικίας  –  είπε τα εξής:

 «Μακαριώτατε, με μεγάλη χαρά και τιμή σας καλωσορίζουμε στη σημερινή μας εκδήλωση, στην Κοπή της παραδοσιακής Βασιλόπιτας για το έτος 2025, εδώ στο ιερό και ιστορικό Αρχονταρίκι της Ιεράς Μονής του Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου.

Η παρουσία σας αγαπημένε μας  Μακαριώτατε Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, κ.κ. Θεόδωρε,  προσδίδει ιδιαίτερη ευλογία και τιμή στη σημερινή μας εορταστική εκδήλωση.

Μακαριώτατε, ζούμε σε μια δύσκολη περίοδο, με πολεμικές συρράξεις στη “γειτονιά” μας, που δημιουργούν ανασφάλεια και ανησυχία. Η παρουσία σας εδώ στην Αίγυπτο, για όλη την παροικία των Αιγυπτιωτών, συμβολίζει την ασφάλεια και την ειρήνη. Το ιεραποστολικό σας έργο στην Αφρική είναι μεγάλο και θαυμαστό, και εμείς, ως Λύκειο Ελληνίδων Παράρτημα Αλεξανδρείας, θα είμαστε πάντα στο πλευρό σας, υποστηρίζοντας τις προσπάθειές σας.

Το Λύκειο Ελληνίδων Αλεξανδρείας, με πνεύμα πίστης, πολιτισμού και προσφοράς, αποτελεί έναν ζωντανό πυλώνα της ελληνικής παροικίας του Αιγυπτιωτισμού!

Στις δράσεις μας συνυπάρχουν η διατήρηση της παράδοσης, η ενίσχυση των ηθών και των εθίμων μας και η προαγωγή της αλληλεγγύης.

Η κοπή της βασιλόπιτας δεν είναι μόνο ένα απλό παραδοσιακό έθιμο για όλους εμάς. Είναι ταυτόχρονα μια πράξη που συνδέει το παρόν μας με τις ρίζες μας και με τις αξίες που μας ενώνουν. Το κομμάτι της βασιλόπιτας, όπως μας θυμίζει η παράδοση του Μεγάλου Βασιλείου, είναι σύμβολο αγάπης, προσφοράς και ευλογίας για τη νέα χρονιά.

Σήμερα, εδώ, μέσα σε αυτό τον ιερό χώρο, ας ανανεώσουμε τη δέσμευσή μας να διατηρήσουμε ζωντανές τις παραδόσεις μας, να στηρίξουμε ο ένας τον άλλο και να καλλιεργήσουμε το πνεύμα συνεργασίας και ενότητας.

Μακαριώτατε, σας ευχαριστούμε θερμά που μας τιμάτε με την παρουσία σας και παρακαλούμε να μας ευλογήσετε και να ευχηθείτε για μια χρονιά γεμάτη υγεία, ειρήνη και πρόοδο.

Σεβαστοί Πατέρες, αξιότιμοι εκπρόσωποι των θεσμών της Παροικίας μας,  αγαπητές φίλες, φίλοι και μέλη του Λυκείου μας, σας ευχαριστώ θερμά για τη συμμετοχή σας. Εύχομαι σε όλους το 2025 να φέρει στη ζωή μας φως, χαρά και ευημερία.

Καλή και ευλογημένη χρονιά! Σας ευχαριστώ».

Ο Πατριάρχης ομίλησε με θερμά λόγια για την Πρόεδρο του Λυκείου Ελληνίδων κα Αλίκη Αντωνίου, το έργο που επιτελεί  και την ανάγκη το Λύκειο να εξακολουθεί να υπάρχει και να προσφέρει στον Ελληνισμό και την Παροικία των Ελλήνων στην Αλεξάνδρεια.

Ήταν μια λαμπρή τελετή η οποία ενδυνάμωσε τους συνεκτικούς δεσμούς μεταξύ του Λυκείου Ελληνίδων και της Αιγυπτιώτικης Παροικίας, γεγονός που δικαιώνει όλους όσοι εργάζονται για την προώθηση της χριστιανοσύνης και του Ελληνισμού μέσα από τις παραδόσεις τις αξίες και τα έθιμα των προγόνων μας.

Το Λύκειο Ελληνίδων δια της Προέδρου του κας Αλίκης Αντωνίου, εύχεται σε όλη την Παροικία Καλή Χρονιά με υγεία δύναμη και προκοπή.

Η αναγκαιότητα ύπαρξης μιας παροικιακής εφημερίδας, επιβεβαιώνεται κάθε φορά που η ειδησεογραφία της, ενημερώνει τους αναγνώστες για ένα σημαντικό γεγονός.

Κυρίως ισχύει σε περιπτώσεις κατά τις οποίες η είδηση ανασύρει μέσω της μνήμης απ΄ το παρελθόν, πρόσωπα, συμβάντα και εικόνες μιας άλλης εποχής. Τότε αναζωπυρώνονται συναισθήματα και οι άνθρωποι επικοινωνούν μεταξύ τους ακόμα και νοερά, καθώς τους ενώνει ο κοινός τόπος, η βιωματική σχέση, η ίδια πατρίδα.

Το Σάββατο 1ης  Φεβρουαρίου   2025, το Κοιμητήριο Ζωγράφου κατακλύσθηκε από Έλληνες, Ελβετούς και Εγγλέζους, με προεξάρχοντες όμως τους Αιγυπτιώτες Ελλαδίτες!

Ο λόγος ένας και μοναδικός! Ο αποχαιρετισμός στον Αλεξανδρινό ένεκα γονέων,  Περικλή Γεωργίου Βαβλίτη. Το Αντίο ενός Ανθρώπου του οποίου ο βίος και τα έργα ταυτίστηκαν  απόλυτα με την ηθική, την ευγένεια, τη γνώση, το χιούμορ, το διαρκές χαμόγελο και την αγάπη για την Αίγυπτο!

Του ταξιδευτή Περικλή, με τα δάκτυλα απλωμένα στον υπολογιστή του, να οργανώνει λίγες ώρες πριν εγκαταλείψει τα εγκόσμια, την εκδρομή στην Αλεξάνδρεια με το Paradise  Travel για το Πάσχα.

Ένα ταξίδι που τόσο επιθυμούσε να γιορτάσει με όλους τους φίλους του στο Πατριαρχείο την Εορτή της Αγάπης. Στην Αλεξάνδρεια που αγαπούσε και που πριν από ένα έτος, συνόδευσε τους Έλληνες Δικαστές του ΚΕΛΔ, στην Ελληνική Κοινότητα όπου πραγματοποιήθηκε η διάλεξη του Προέδρου Εφετών κ. Δημήτρη Ορφανίδη.

Η προεξάρχουσα μορφή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γουινέας κ. Γεωργίου, Εκπροσώπου του Πατριάρχη Αλεξανδρείας στην Ελλάδα, υποδαύλιζε συγκινησιακή φόρτιση στο τελετουργικό του αποχαιρετισμού, καθότι η σχέση του με τον εν Ελλάδι Αιγυπτιωτισμό είναι τοις πάσι γνωστή.

Ο λόγος του επέφερε βούρκωμα στους οφθαλμούς των συγγενών και φίλων με τα επερχόμενα δάκρυα να κατακλύζουν τα μάγουλα και τις ψυχές των ανθρώπων που τον αγάπησαν. Και ήταν επόμενο καθώς ο Πατέρας Γεώργιος, μας ταξίδεψε όλους μέσω “ενός ταξιδιού” του θανόντος στα μέρη που αγάπησε, με τη μορφή ενός περιπλανώμενου Αγγέλου για να καταλήξει στην αιωνιότητα.

Εξέφρασε μεταξύ πολλών άλλων τα εξής: «Στην Αίγυπτο λένε πως η ψυχή όταν αποχωρίζεται τα εγκόσμια,  πλανάται με την μορφή ενός Αγγέλου  στα μέρη που έζησε και αγάπησε. Ο αγαπημένος μας Περικλής Βαβλίτης, θα ταξιδέψει στο Λονδίνο όπου γεννήθηκε και σπούδασε,  θα επισκεφθεί την Γενεύη στην Ελβετία που εργάστηκε, θα περάσει από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, τον τόπο που μεγάλωσαν οι γονείς του και θυμόταν με αγάπη και νοσταλγία, και στη συνέχεια θα σταθεί εδώ στην Αθήνα, για να οδηγηθεί στην αιωνιότητα κοντά στο Θεό μας. Ας αποτελέσει αυτό την παρηγορία για τους αγαπημένους του συγγενείς. Τις δυο του κόρες που τις λάτρευε και τον λάτρευαν.  Την Ελισάβετ και την Μαριέττα. Τις καμάρωνε πολύ, σε όλα και ήταν πάντα δίπλα τους για να τις υποστηρίξει από το σχολείο μέχρι την ώρα που αιφνιδίως πληροφορηθήκαμε το θλιβερό μαντάτο. Αγαπούσε τον κήπο του και τα λουλούδια του και γέμιζε η ψυχή του από την πίστη στο Θεό και την αγάπη προς το συνάνθρωπο. Αιωνία του η Μνήμη».

Ήταν όλοι οι αγαπημένοι του συγγενείς, συνάδελφοι, φίλοι και Αιγυπτιώτες εκεί: Τα δύο αδέλφια και συνάμα αγαπημένα ξαδέλφια του θανόντος, αλεξανδρινής καταγωγής, Κωνσταντίνος Πουλάκης με τον γιο του και Ράνια Πουλάκη με τον σύζυγό της και την κόρη της, οι δυο δικαστικοί και συγγραφείς του Κέντρου Ελλήνων Λογοτεχνών Δικαστών, κ. Δημήτρης  Ορφανίδης  Πρόεδρος Εφετών [Πρόεδρος ΚΕΛΔ] και η κα Σοφία Λιγνού Πρόεδρος του Εφετείου Αθηνών και [Γενική Γραμματέας ΚΕΛΔ], με τις συναδέλφους τους κες: Ψυχογιού, Ασημακοπούλου, Χάσκαρη, η Γενική Γραμματέας του ΣΑΕ κα Μαρία Μιχαηλίδη, η κα Στέλλα Κόντη του  Paradise  Travel με τον γιο της, η φίλη της οικογένειας του θανόντος κα Νίκη Σταματοπούλου,   ο Αλεξανδρινός κ. Κωνσταντίνος Πετροπουλιάδης, και πολλοί φίλοι του εκλιπόντος από Αγγλία, Ελβετία, Αίγυπτο και αλλού, κάποιοι δε εξ αυτών παλαιοί Αβερωφίτες.

Με κατάνυξη παρακολούθησαν όλοι τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Γουινέας κ. Γεώργιο, κατά την επικήδεια τελετή του αγαπημένου τους προσώπου, και ιδιαίτερη συγκίνηση αισθάνθηκαν άπαντες όταν μετά τον λόγο του, οι δύο κόρες του εκλιπόντος διάβασαν με τρεμάμενη φωνή, αυτά που ένιωθαν για τον αγαπημένο τους πατέρα. «Αγαπημένε μας πατέρα εσύ μας νοιάστηκες, μας φρόντισες, μας αγάπησες, ήσουν δίπλα μας  κάθε στιγμή, σ αγαπάμε και σου οφείλουμε τα πάντα για όσα μας πρόσφερες. Σ ευχαριστούμε καλό σου ταξίδι».

Ακολούθησαν επικήδειοι άλλων συγγενών και φίλων και η τελετή του αποχωρισμού ολοκληρώθηκε με τον συγκινητικό λόγο δύο νέων ανθρώπων, που πολύ αγαπούσε ο εκλιπών. Του κου  Κωνσταντίνου Πανούση και της κας Νίκης Σταματοπούλου. Απευθύνθηκαν στον θανόντα ως εξής:

«Στεκόμαστε σήμερα εδώ με βαριά καρδιά για να αποχαιρετήσουμε έναν άνθρωπο που άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στη ζωές μας. Έναν άνθρωπο γεμάτο καλοσύνη αγάπη και αφοσίωση.

Περικλή η παρουσία σου ήταν πάντα μία πηγή χαράς και στήριξης για όλους όσοι είχαν την τύχη να σε γνωρίσουν. Ήσουν εκεί στις χαρές μας να χαμογελάς με ειλικρίνεια και στις δυσκολίες μας να μας δίνεις δύναμη με την απέραντη καλοσύνη σου. Η γενναιοδωρία σου η σοφία σου και η ανιδιοτελής σου αγάπη θα μείνουν χαραγμένες βαθιά μέσα μας.

Η απώλεια σου μας γεμίζει  θλίψη αλλά την ίδια στιγμή η ζωή που έζησες μας γεμίζει ευγνωμοσύνη. Μας δίδαξες τι σημαίνει να αγαπάμε, να συγχωρούμε, να προσφέρουμε χωρίς αντάλλαγμα. Και αυτά τα μαθήματα είναι η πολύτιμη κληρονομιά που μας αφήνεις.

 Αντίο αγαπημένε μας Περικλή δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ θα ζεις μέσα στις καρδιές μας στις αναμνήσεις μας στα λόγια και στις πράξεις μας.

 Μακάρι η ψυχή σου να αναπαυτεί εν ειρήνη και το φως που σκόρπισες να συνεχίσει να μας οδηγεί. Καλό σου ταξίδι…»

Η πλέον συγκινητική στιγμή που επέφερε ανατριχίλα σε όλους,  ήταν κατά την ώρα της ταφής, όταν ακούστηκε το τραγούδι  We’ll Meet Again, επιθυμία εκπεφρασμένη από χρόνια του θανόντος.

Στη συνέχεια όλοι πέρασαν στο κυλικείο του Κοιμητηρίου για τον καφέ της παρηγορίας προς τους συγγενείς και φίλους, ενώ αργότερα εδόθη το εκ της χριστιανικής παραδόσεως γεύμα στη Μνήμη του  Περικλή Βαβλίτη, του αγαπημένου φίλου με την Αλεξανδρινή καταγωγή!

******

Σημείωση: Στην κάτωθι φωτογραφία απεικονίζονται οι δύο κόρες του δεξιά, και η ομάδα με την οποία ο εκλιπών παρακολουθούσε μαθήματα αραβικών ένεκα μεγάλης αγάπης που έτρεφε για την Αίγυπτο.

Την Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2025, τελέσθηκε η  Ιερά Πανήγυρης των Αγίων Αναργύρων στον ομώνυμο Ναό του Αμπουκίρ.

Χοροστάτησε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης  Ταμιάθεως κ. Γερμανός – Προϊστάμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου, με συλλειτουργό τον Πανοσιολογιότατο Αρχιμανδρίτη – Πατριαρχικό Επίτροπο κ. Δαμασκηνό και την αρωγή των μαθητών της Πατριαρχικής Σχολής Άγιος Αθανάσιος.

Τους θείους ύμνους απέδωσε με την χαρισματική φωνή του ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια κ. Ιωάννης Πυργάκης.

Παρευρέθησαν εκτός του προαναφερομένου Γενικού Προξένου ο οπίος συνοδευόταν από την σύζυγό του κα Κατερίνα Γιδαράκου, ο Γενικός Έφορος Διοίκησης των Προσκόπων κ. Άρης Μαρκοζάνης, η εκπαιδευτικός της ανωτέρω Ιερατικής  Σχολής του Πατριαρχείου μας κα. Λένα Παπακυριάκου καθώς και πιστοί της Παροικίας μας, οι οποίοι μεταφέρθηκαν με λεωφορείο που διέθεσε η Ελληνική Κοινότητα.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιότατος κ. Γερμανός, ομίλησε με δεινό λόγο και ξεχωριστή γνώση για τους εορτάζοντες Αγίους της Ορθοδοξίας, πληροφορώντας τους εκκλησιαζόμενους Αιγυπτιώτες για τη ζωή, τα θαύματα και το έργο τους.

Μεταξύ πολλών άλλων ανέφερε τα εξής: « Η περιοχή αυτή στην οποία αναγέρθηκε ο ναός ήταν η αρχαία Κάνωπος, αλλά σύμφωνα με την παράδοση μετονομάστηκε σε Αμπουκίρ, από την ένωση των δύο λέξεων “Αμπού Κιρ” (πάτερ Κύρος), καθώς εκεί έζησε ο σημερινός Άγιος της εκκλησίας μας προερχόμενος από την Αλεξάνδρεια τον 3ο αιώνα μ.Χ.  

Ο Άγιος Κύρος ήταν ιατρός και είχε το ιατρείο του στην Αλεξάνδρεια, όταν όμως επί Διοκλητιανού ξέσπασαν οι μεγάλοι διωγμοί κατέφυγε στην περιοχή του Πηλουσίου και έζησε ασκητικά, ενώ τον ακολούθησε και ο αξιωματικός κατά κόσμον Ιωάννης από την Έδεσσα της Μεσοποταμίας. Όταν συνελήφθησαν πλήθος κόσμου και θα τους οδηγούσαν στο μαρτύριο, οι άγιοι Κύρος και Ιωάννης επέστρεψαν στην Αλεξάνδρεια για να τονώσουν το φρόνημα των συλληφθέντων χριστιανών, αλλά συνελήφθησαν και οι ίδιοι και θανατώθηκαν δια του αποκεφαλισμού.

Στην περιοχή του σημερινού Αμπουκίρ τα παλιά χρόνια υπήρχε ο λατρευτικός τους χώρος, με τα άφθαρτα λείψανά τους που επιτελούσαν μεγάλα και παράδοξα θαύματα».

Με την ολοκλήρωση του τελετουργικού της Εορτής των Αγίων Αναργύρων, άπαντες κατευθύνθηκαν στον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού, όπου εκεί τους προσεφέρθησαν χυμοί και κεράσματα, ως είθισται επί 100 και πλέον χρόνια στο γραφικό εκκλησάκι  το οποίο διατηρεί ακόμη την αισθητική, την αίγλη και τη σφραγίδα της πάλαι ποτέ ένδοξης εποχής του ακμάζοντος Αιγυπτιωτισμού.

Των Τριών Ιεραρχών και Προστατών των Γραμμάτων στο Φανάρι

ΕΚ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα τιμάται στο Σεπτό Κέντρο της Πρωτοθρόνου Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως η μνήμη των Τριών Ιεραρχών και «Προστατών των Γραμμάτων».

Την Τετάρτη, 29 Ιανουαρίου 2025, κατά τον Μ. Εσπερινό της εορτής χοροστάτησε ο Μακαριώτατος Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρος Β’, ο οποίος αφίχθη το μεσημέρι της ίδιας ημέρας, προκειμένου την Πέμπτη, να μεταβούν μαζί με τον Παναγιώτατο και τους συνοδούς τους Αρχιερείς και κληρικούς στα Τίρανα για την εξόδιο Ακολουθία του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κυρού Αναστασίου. 

Με τον Μακαριώτατο συγχοροστάτησαν οι Σεβ. Μητροπολίτες Γέρων Χαλκηδόνος κ. Εμμανουήλ, Γέρων Δέρκων κ. Απόστολος, Μυριοφύτου και Περιστάσεως κ. Ειρηναίος, Μύρων κ. Χρυσόστομος, Ικονίου κ. Θεόληπτος, Γουινέας κ. Γεώργιος, Καλλιουπόλεως και Μαδύτου κ. Στέφανος, Κυδωνιών κ. Αθηναγόρας, Σηλυβρίας κ. Μάξιμος, Σαράντα Εκκλησιών κ. Ανδρέας, Προύσης κ. Ιωακείμ και Σελευκείας κ. Θεόδωρος.

Τον πανηγυρικό λόγο της εορτής εκφώνησε ο Πανοσιολ. Μ. Εκκλησιάρχης κ. Αέτιος, Διευθυντής του Ιδιαιτέρου Πατριαρχικού Γραφείου. 

Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι οι Θεοφιλ. Επίσκοποι Αλικαρνασσού κ. Αδριανός, Αραβισσού κ. Κασσιανός και Δαφνουσίας κ. Σμάραγδος, Άρχοντες Οφφικιάλιοι της Αγίας του Χριστού Μ. Εκκλησίας, ο Εξοχ. Πρέσβυς κ. Κωνσταντίνος Κούτρας, Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Πόλη, η Συντονίστρια Εκπαιδεύσεως στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδος Ελλογιμ. κ. Δήμητρα Βουρδόγλου, η Εφορεία, ο Λυκειάρχης και Καθηγητές της Πατριαρχικής Μεγάλης του Γένους Σχολής, Καθηγητές και μαθητές άλλων Ομογενειακών Σχολείων, καθώς και πιστοί από την Πόλη.

Μετά το πέρας του Εσπερινού, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας τέλεσε το  καθιερωμένο τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των αειμνήστων Ιδρυτών, Ευεργετών, Εφόρων, Σχολαρχών, Καθηγητών, Διδασκάλων, Επιμελητών και μαθητών της Μεγάλης του Γένους Σχολής.

Αμέσως μετά, στην Αίθουσα του Θρόνου, πραγματοποιήθηκε η δεξίωση της εορτής, εφέτος μία ημέρα ενωρίτερα λόγω του επικειμένου ταξιδίου του Παναγιωτάτου στα Τίρανα.

Στην ομιλία του ο Οικουμενικός Πατριάρχης υπογράμμισε ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία τιμά “την πανίερον μνήμην των Τριών Ιεραρχών … ευγνωμονούσα αυτούς τους μεγίστους φωστήρας της Τρισηλίου Θεότητος διά τους αγώνας των υπέρ της αληθείας της πίστεως, διά την εκκλησιαστικήν των διακονίαν, διά την φιλάνθρωπον και κοινωνικήν αυτών δράσιν, διά το αδιάπτωτον ενδιαφέρον των διά την παιδείαν και την κατά Χριστόν προκοπήν της νέας γενεάς, καθώς και διά την μεγάλην προσφοράν των εις την θεολογίαν και την σύζευξιν Χριστιανισμού και ελληνικής φιλοσοφίας, η οποία διήνοιξε νέους ορίζοντας εις την θεολογίαν, ενεπλούτισε δε και την φιλοσοφίαν και διηύρυνε την εμβέλειάν της.” 

Στο επίκεντρο της ομιλίας του Παναγιωτάτου βρέθηκε η σημασία “της τιμαλφεστάτης κληρονομίας των Τριών Ιεραρχών ενώπιον του συγχρόνου κυριάρχου παγκοσμίως τεχνολογικού πολιτισμού και δη της τεχνητής νοημοσύνης, η οποία εγγίζει όλας τας διαστάσεις των δραστηριοτήτων του ανθρώπου, αλλάζει καταλυτικά την ζωήν μας και θα καθορίση την πορείαν της ανθρωπότητος.” Υπενθύμισε ότι η Επιτροπή Βιοηθικής του Οικουμενικού Πατριαρχείου διοργάνωσε πρόσφατα στην πόλη του Ρεθύμνου συνέδριο για την τεχνητή νοημοσύνη, ενώ παρόμοιο επιστημονικό συνέδριο φιλοξενήθηκε από το Πατριαρχείο λίγο πριν τα Χριστούγεννα. “Όλα αυτά ομού μετά πολλών άλλων πρωτοβουλιών δεικνύουν ότι Εκκλησία και θεολογία όχι μόνον δεν είναι αδιάφοροι διά τον σύγχρονον κόσμον, τας επιστημονικάς εξελίξεις, τον πολιτισμόν και τας συνθήκας εντός των οποίων εκτυλίσσεται η ζωή μας, αλλά διατυπώνουν με ευαισθησίαν την καλήν μαρτυρίαν της Ορθοδοξίας, χωρίς να αμύνωνται συνεχώς, ωσάν όλοι και όλα να είναι εναντίον των, αλλά αναδεικνύουσαι την επικαιρότητα του χριστιανικού Ευαγγελίου.”

Στη συνέχεια ο Παναγιώτατος, απευθυνόμενος πρωτίστως προς τη μαθητιώσα νεολαία που εορτάζει, και ευρύτερα προς τη νέα γενιά, “η οποία ζη εντόνως τας πρωτοφανείς εξελίξεις και προόδους εις τον χώρον της τεχνολογίας και της επικοινωνίας και καλείται να συνδυάση δημιουργικώς εις την ζωήν της την ταυτότητα Ορθοδόξου Χριστιανού και συγχρόνου ανθρώπου”, διετύπωσε δέκα πατρικές προτροπές σχετικά με την ορθή χρήση της νέας τεχνολογίας.

Ακολούθως, ο Οικουμενικός Πατριάρχης καλωσόρισε με εγκαρδιότητα τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας, ενώ αμφότεροι αναφέρθηκαν με θερμούς λόγους στον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας κυρό Αναστάσιο και το σημαντικό έργο του.

Προηγουμένως, τον Παναγιώτατο προσφώνησε ο Εντιμ. κ. Παντελεήμων Παναγιωτίδης, Πρόεδρος της Εφορείας της Πατριαρχικής Μεγάλης του Γένους Σχολής.

Φωτό: Νίκος Παπαχρήστου

Orthodoxia on line

Ολοκληρώθηκε η εξόδιος ακολουθία και ο ενταφιασμός του μακαριστού Αρχιεπισκόπου μέσα σε κλίμα θλίψης και συγκίνησης.

Ο ενταφιασμός του έγινε σε ειδική κρύπτη μέσα στο Καθεδρικό Ναό, όπως ήταν η επιθυμία του.

Ο συντονιστής του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών Επίσκοπος Heinrich Bedform-Strohm είπε στον επικήδειο που εκφώνησε:

«Συγκεντρωθήκαμε σήμερα με θλίψη και ταυτόχρονα με βαθιά ευγνωμοσύνη, καθώς παραδίδουμε την ψυχή του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αναστασίου στην αιώνια αγκαλιά του αναστημένου Κυρίου μας.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών του μπορούσαμε να αισθανθούμε πόσο πολύ αγαπήθηκε εδώ στην Αλβανία, τη χώρα της μακράς και ακούραστης υπηρεσίας του για τον λαό που βρέθηκε τόσο κοντά στην καρδιά του. Ακούσαμε για το πόσο σημαντικός, πνευματικός και ολοκληρωτικός εκκλησιαστικός ηγέτης ήταν σε ολόκληρη την Ορθόδοξη κοινότητα. Επιτρέψτε μου να προσθέσω σε αυτό τη φωνή του παγκόσμιου οικουμενικού κινήματος. Για εμάς ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος ήταν μια μεγάλη πνευματική αυθεντία: ένας εντυπωσιακός θεολόγος, βαθιά ριζωμένος στην παράδοσή του και ταυτόχρονα με έναν θαυμάσια ευρύ ορίζοντα. Και ήταν ένας αγαπητός εν Χριστώ αδελφός, αγαπητός σε όλους για την ταπεινότητα, την ευγένεια και την αγάπη του. 

Υπήρξε μία από τις πιο επιδραστικές ορθόδοξες προσωπικότητες στο οικουμενικό κίνημα επί δεκαετίες, μια πανύψηλη μορφή, η συμβολή της οποίας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (ΠΣΕ) διαμόρφωσε την αποστολή του και διεύρυνε το όραμά του. Υπηρέτησε τόσο ως οραματιστής θεολόγος όσο και ως πραγματιστής ηγέτης, για παράδειγμα στο γραφείο του ως πρόεδρος του ΠΣΕ (για να αναφέρουμε μόνο ένα από τα πολλά), συμβάλλοντας βαθιά στην αποστολή του ΠΣΕ να φέρει τις εκκλησίες κοντά σε αμοιβαία κατανόηση και κοινή μαρτυρία.

Τα εκτενή θεολογικά του συγγράμματα ασχολήθηκαν με κρίσιμα ζητήματα, όπως η αποστολή της Εκκλησίας σε έναν πλουραλιστικό κόσμο, ο διαθρησκειακός διάλογος, η περιβαλλοντική διαχείριση, η θεολογία της συμφιλίωσης, η κοινωνική δικαιοσύνη και ο ρόλος της Εκκλησίας στην αντιμετώπιση της παγκόσμιας οικονομικής ανισότητας. Τα έργα αυτά παραμένουν μια ισχυρή πηγή έμπνευσης, ενθαρρύνοντας τους χριστιανούς παγκοσμίως να υπερβούν τις διαιρέσεις, να προωθήσουν την αμοιβαία κατανόηση και να αποτελέσουν σημείο ενότητας σε αυτόν τον διαιρεμένο κόσμο.»

Λύγισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος – «Ο μέγα στύλος της εν Αλβανίας εκκλησίας, έπεσε»

Εμφανώς συγκινημένος ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος εκφώνησε τον επικήδειο λόγο του.

«Ὁ μέγας στύλος τῆς ἐν Ἀλβανίᾳ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἔπεσεν! Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου καί πάσης Ἀλβανίας Ἀναστάσιος ἐξεδήμησεν εἰς Κύριον! Καί ναί μέν τό ἄγαν προβεβηκός τῆς ἡλικίας καί ὁ ἀπό καιροῦ κλονισμός τῆς ὑγείας τοῦ σεπτοῦ Πρωθιεράρχου μᾶς προητοίμαζον διά τό ἐπερχόμενον τέλος τῆς ἐπί γῆς αὐτοῦ πορείας. Οὐχ ἧττον, ἡ στέρησις τοιούτου πνευματικοῦ Πατρός καί ἐκκλησιαστικοῦ ἡγέτου προκαλεῖ βαθεῖαν κατ᾽ ἄνθρωπον θλῖψιν! Ὁ Ἀναστάσιος ὑπῆρξεν ὁ ὑπηρέτης τοῦ θαύματος τῆς ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως τῆς τοπικῆς Ἐκκλη-σίας, μετά τήν μεγάλην καί σκοτεινήν νύκτα τῆς στρατευ-μένης ἀθεΐας, μετά τόν μέγαν διωγμόν τῶν Χριστιανῶν ἀπό μέρους ἀντιθέου καθεστῶτος.

Ὅταν τό καθεστώς αὐτό κατέρρευσε καί ἐφάνη δυνατή ἡ ἀνασυγκρότησις τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ποτνία Μήτηρ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀνεζήτησε τόν προικισμένον ἄνδρα, ὁ ὁποῖος θά ἠδύνατο νά ἀναλάβῃ τήν διάσωσιν τοῦ κλυδωνιζομένου σκάφους. Τόν ἄνδρα ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος θά συνεδύαζεν ἀρετήν, εὐφυΐαν, ἀποφασιστικότητα, ἀγωνι-στικόν φρόνημα, ἐργατικότητα, διπλωματικήν εὐστροφίαν, διεθνῆ, εἰ δυνατόν, ἀναγνωρισιμότητα, πίστιν ἀκλόνητον εἰς τήν ἱεράν ἀποστολήν, ἀφοσίωσιν εἰς τά πατρῷα θέσμια καί ἀγάπην διά τόν πονεμένον λαόν τοῦ Θεοῦ. Καί τά ηὕρομεν πάντα ταῦτα εἰς τό πρόσωπον τοῦ Τιτουλαρίου τότε Μητροπολίτου Ἀνδρούσης, ἀνδρός, ὁ ὁποῖος εἶχε καί εἰς τήν Ἱεραποστολήν τῆς Ἀφρικῆς λαμπρύνει τήν μαρτυρίαν του, καί ἀκαδημαϊκήν ἐπιφάνειαν οὐ τήν τυχοῦσαν εἶχε, καί κατά τόν καλλίτερον τρόπον εἶχε συστήσει τόν ἑαυτόν του εἰς τήν Ἐκκλησίαν!

Λευκαδιοκεφαλλήν εἰς τήν καταγωγήν ὁ μακαριστός Ἀναστάσιος ἐγεννήθη ἐν Πειραιεῖ καί νεώτατος εἰργάσθη εἰς τήν ἐσωτερικήν ἱεραποστολήν, εἰς χιλιάδας νέων διδάξας τήν εὐσέβειαν! Δι᾽ αὐτόν τό ὅτι ὑπῆρχεν ἦτο ἕν θαῦμα τοῦ Θεοῦ! Ἡ ἁγία μήτηρ του ἀπέκρουσε μετά βδελυγμίας τήν παρό-τρυνσιν τῶν ἰατρῶν νά ὑποστῇ ἄμβλωσιν, ὡς πάσχουσα ἐκ φυματιώσεως, ἐπειδή ὁ θάνατος ἦτο δῆθεν ἀναπόφευκτος τόσον δι᾽ αὐτήν, ὅσον καί διά τό κυοφορούμενον! Καί εὐτυχῶς! Διότι τό κυοφορούμενον ἦτο ὁ λαμπρός ἀνήρ, ὁ ὁποῖος σήμερον, μετά ἑνενήκοντα πέντε ὁλόκληρα ἔτη, κεῖται ἄπνους ἐνώπιον ἡμῶν, ἀφοῦ διέγραψε μίαν λαμπράν ἐκκλη-σιαστικήν πορείαν καί διακονίαν! Ἠγάπησε τά γράμματα καί διεκρίθη ὡς σπουδαῖος ἐρευνητής θρησκειολόγος, παρου-σιάσας εἰς τό Ὀρθόδοξον κοινόν τό Ἰσλάμ, τόν Ἰουδαϊσμόν, τόν Βουδδισμόν καί τά Ἀφρικανικά θρησκεύματα. Οὕτω συνέβαλε μεγάλως εἰς μίαν καλλιτέραν κατανόησιν τῶν πιστῶν τῶν ἄλλων θρησκειῶν, οἱ ὁποῖοι ζοῦν πλέον δίπλα μας, καί εἰς τήν οἰκοδομήν σχέσεων καλῆς συνυπάρξεως καί συνεννοήσεως.

Μεγάλη του ὄντως ἀγάπη ὑπῆρξεν ἡ ἐξωτερική ἱεραπο-στολή, εἰς τήν ὁποίαν ἀφιέρωσε τά ὡραιότερα χρόνια τῆς νεότητός του, ἔθεσεν ἰσχυρά θεμέλια, κατήρτισε σπουδαῖα στελέχη ὅλων τῶν βαθμῶν τῆς Ἱερωσύνης, ἀνέπτυξε τό ὄνομα καί τό πρόσωπον τοῦ πρεσβυγενοῦς Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας!

Ὡς Διευθυντής τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος προέβη εἰς τήν ἔκδοσιν Πατερικῶν Κειμένων, συμβαλών εἰς τήν στροφήν ἐκ τῶν ὀθνείων πρός τό Ὀρθόδοξον πνεῦμα κειμένων πού ἐκυριάρχουν μέχρι καί τῆς δεκαετίας τοῦ ᾽60, ἐπί τάς πηγάς τῶν ὑδάτων καί τόν ὑγιῆ ἄρτον τῆς Πατερικῆς Θεολογίας. Ὀρθόδοξον Πατερικόν ἅλας εἶχε πάντοτε καί ἡ παρουσία του εἰς τήν Οἰκουμενικήν Κίνη-σιν καί τό Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν, ἐνῷ ὑπῆρξεν ἡ ψυχή τοῦ «Συνδέσμου», ἤτοι τῆς Παγκοσμίου Ὀργανώσεως Ὀρθοδόξων Νεανικῶν Κινήσεων, τοῦ ὁποίου ἦτο ἐκ τῶν ἱδρυτῶν.

Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας, ἀπό τῆς ἀρχῆς τῆς ἀνακηρύξεως αὐτῆς εἰς Αὐτοκέφαλον, εἶχε ταραχώδη ἱστορίαν, διά λόγους κυρίως πολιτικούς. Ἀλλά ἡ πλήρης συμφορά ἦλθε διά τῆς ἀποφάσεως «καταργήσεως» τῆς θρησκείας ὑπό τοῦ ἀθεϊστικοῦ καθεστῶτος, ὅτε οἱ ἱερεῖς ἐδιώχθησαν, ἀπεσχηματίσθησαν, τούς ἀπηγορεύθη πᾶσα λειτουργική πρᾶξις καί ἡ Ἐκκλησία κατέστη Ἐκκλησία διωκομένων, Ἐκκλησία κατακομβῶν. Τό 1991 τό Οἰκουμε-νικόν Πατριαρχεῖον, ἐν τῇ ὀφειλετικῇ μερίμνῃ του ὑπέρ πασῶν τῶν ἐμπεριστάτων Ἐκκλησιῶν, τόν ἐκάλεσε καί τόν ἀπέστειλεν εἰς Ἀλβανίαν ὡς Πατριαρχικόν Ἔξαρχον, προκει-μένου νά θέσῃ νέα θεμέλια καί νά φέρῃ τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως εἰς τόν πονεμένον Ὀρθόδοξον λαόν τῆς Χώρας.

Μετά δέ ἀπό ἕν καί ἥμισυ ἔτος, καί ἀφοῦ ἔδωκεν ἄριστα δείγματα ἀναγεννητικοῦ ἔργου, τόν ἐξέλεξε καί τόν κατέ-στησεν Ἀρχιεπίσκοπον Τιράνων, Δυρραχίου καί πάσης Ἀλβα-νίας, τήν 24ην Ἰουνίου 1992.
Ἀσφαλῶς, ἡ ποιμαντορία του δέν ὑπῆρξεν ἀνέφελος! Ἐν μέσῳ συμπληγάδων ἐχώρει πάντοτε καί ἐπί ξυροῦ ἀκμῆς ἐπορεύετο! Ἄλλωστε, εἶχε τό χάρισμα καί κατάλληλα πρόσωπα νά ἐπιλέγῃ ὡς ἀμέσους συνεργάτας του, καί ὁδούς νά διανοίγῃ ἐκεῖ ὅπου ἐφαίνετο ἀδιέξοδος, καί τούς ἀπαραιτήτους πόρους νά ἐξευρίσκῃ διά τήν ἐκ τῆς τέφρας ἀναγέννησιν τῆς Ἐκκλησίας. Ἱεροί Ναοί, Μοναί, Ἐκπαιδευ-τήρια, Ἱερατική καί Θεολογική Σχολή, νοσοκομεῖα καί ἄλλα κοινωφελῆ ἱδρύματα εἶναι ὀλίγα μόνον ἀπό τά πολλά ἐπιτεύγματά του. Φύσει γλυκύς, ἐπιεικής, ὑποχωρητικός ὅπου ἔπρεπεν, ἀλύγιστος καί ἀνυποχώρητος ὅπου τό συμφέρον τῆς Ἐκκλησίας ἐπέβαλλε, διπλωμάτης σπανίας δεξιότητος, ἐγνώριζε νά λειαίνῃ ἀκάνθας, νά ἀποφεύγῃ τριβάς, νά θεραπεύῃ πληγάς, νά καταρτίζῃ ψυχάς, νά συγκροτῇ θεοφιλῶς τήν Ἐκκλησίαν.

Θά ἐνθυμούμεθα ὅ,τι ὡραῖον, ὅ,τι λαμπρόν, ὅ,τι θεοφιλές, ὅ,τι οἰκοδομητικόν τῆς Ἐκκλησίας ἔπραξε καί ἐπέ-τυχεν ὁ μακαριστός, καί δοξάζομεν τόν Θεόν, ὁ Ὁποῖος ἐχαρίσατο εἰς τήν σύγχρονον Ἐκκλησίαν Πρωθιεραρχικόν ἀνάστημα τοῦ ὕψους τοῦ Ἀναστασίου Γιαννουλάτου!

Ὁ Ἀναστάσιος ὡς προσωπικότης καί ὡς Πρωθιεράρχης, ἀσφαλῶς εἶναι ἀναντικατάστατος! Καί ἡ στέρησίς του συνιστᾷ σεισμόν εἰς τήν τοπικήν Ἐκκλησίαν. Εἴμεθα, ὅμως, βέβαιοι ὅτι ἡ εὐχή του, μαζί μέ τάς πρεσβείας πάντων τῶν Ἁγίων τοῦ Ἰλλυρικοῦ, θά βοηθήσῃ εἰς τήν ἐκλογήν τοῦ πλέον ἀξίου καί καταλλήλου διά τόν θρόνον διαδόχου του. Ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως θά περιβάλλῃ καί τόν νέον Ἀρχιεπίσκοπον, ὅποιος καί ἄν εἶναι αὐτός, μέ πολλήν ἀγάπην καί θά εἶναι πάντοτε παρά τό πλευρόν του, ἑτοίμη νά συμπαρασταθῇ εἰς πᾶν ὅ,τι χρειασθῇ ἡ τοπική Αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία!
Ἀδελφέ Ἀναστάσιε! Ἀπό κέντρου ψυχῆς καί καρδίας σέ ἀποχαιρετοῦμεν, εὐχόμενοι τήν μετά τῶν δικαίων καί Ἁγίων κατάπαυσίν σου!

Αἰωνία καί ἐν εὐλογίαις ἡ μνήμη σου!»

Ράμα: «Ο Αναστάσιος έφερε το φως στην Αλβανία μετά το σκότος»

«Εφυγε ο Αναστάσιος της Αλβανίας. Δύσκολα να βρεθεί στην ιστορική μνήμη μας άλλη προσωπικότητα που έχει ταυτιστεί με την Αλβανία», τόνισε ο πρωθυπουργός της Αλβανίας, Εντι Ράμα. 

«Εφερε το φως στην Αλβανία μετά το σκότος» ήταν τα χαρακτηριστικά λόγια του Αλβανού πρωθυπουργού. «Συκοφαντήθηκε και υπέμεινε με στωικότητα. Επωμίστηκε τις διενέξεις των χωρών μας» δήλωσε αποχαιρετώντας τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο. 

«Ηταν Ελληνας στην καταγωγή και Αλβανός στην υπηκοότητα» τόνισε ο αλβανός πρωθυπουργός.

Μητσοτάκης: Ο Αναστάσιος ήταν ένας διπλωμάτης της αγάπης

«“Τολμούμε να ελπίζουμε.” Πιστεύω ότι αυτά τα λόγια συνοψίζουν τη ζωή και τη δράση του Ιεράρχη που αποχαιρετούμε σήμερα. Γιατί πράγματι, το θάρρος και η ελπίδα ήταν οι δύο πυξίδες που καθοδηγούσαν πάντα τον Αναστάσιο στο θαυμάσιο ταξίδι του. Ενα ταξίδι που ήταν σταθερά στο πλευρό των ανθρώπων και των δικαιωμάτων τους. Μερικές φορές ως ταπεινός ιεραπόστολος στην Αφρική, ανάμεσα σε πεινασμένα παιδιά. Άλλοτε ως αθόρυβος υποστηρικτής των φοιτητών στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Και, φυσικά, ως ο μεγάλος αναστηλωτής και ακούραστος πρωτοπόρος της Ορθοδοξίας στην Αλβανία.

Υποκλινόμαστε με ευλάβεια μπροστά σε αυτό το μεγαλείο μιας εξαιρετικής προσωπικότητας. Διότι ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας ήταν ταυτόχρονα ένας διανοούμενος της πίστης και ταπεινός υπηρέτης του πλησίον του. Με άλλα λόγια, ήταν ένας άνθρωπος που ήταν ένας από τους καλύτερους ανθρώπους του κόσμου, ήταν ένα λαμπρό παράδειγμα σοφίας αλλά και δράσης.

Έτσι, ο θάνατός του αφήνει ένα αναντικατάστατο κενό – όχι μόνο στην πατρίδα του και μεταξύ των Ομογενών μας. Όχι μόνο σε κάθε τόπο όπου χτυπάει η καρδιά του Ελληνισμού, για τον οποίο έχει υπήρξε ένας πραγματικός φάρος για δεκαετίες. Ένας φάρος αγάπης και προσφοράς. Της καλοσύνης και της ευγένειας. απλότητας. Της πειθούς και της αποτελεσματικότητας. Ένας φάρος της Ορθοδοξίας και της βιωμένης εμπειρίας της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης.

Οι περισσότεροι από τους συγκεντρωμένους εδώ γνωρίζουν καλά τι είναι ο Αναστάσιος. Πέτυχε από την πρώτη κιόλας ώρα που έφτασε στην Αλβανία το 1991, σε μια χώρα που έμεινε κατεστραμμένη μετά το πέρασμα ενός αυταρχικού καθεστώτος. Με τους Χριστιανούς κυνηγημένους και την ελληνική μας Ομογένεια στο περιθώριο. Και όμως! Σχεδιάζοντας δύναμη από τη βαθιά του πίστη, έθεσε τα θεμέλια της Ορθόδοξης Αυτοκέφαλης Εκκλησίας. Ίδρυσε πάνω από 400 ενορίες. Έχτισε και αποκατέστησε εκατοντάδες εκκλησίες, χειροτονώντας 145 νέους κληρικούς. Παράλληλα, ίδρυσε δεκάδες εκπαιδευτικά, υγειονομικά και φιλανθρωπικά ιδρύματα. Ένα μικρό θαύμα μέσα στα ερείπια!

“Μαζεύουμε τις πέτρες που μας πετάνε όσοι πολεμούν το έργο μας” συνήθιζε να λέει, με ένα χαμόγελο στο πρόσωπό του. “Και με αυτές, χτίζουμε εκκλησίες και σχολεία.” Το έλεγε και το εννοούσε. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι σήμερα τον θρηνούν τόσο οι Έλληνες όσο και οι Αλβανοί. Πράγματι, από κάθε άνθρωπο, ανεξαρτήτως θρησκείας, ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής.
 
Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος ήταν πάντα μια γέφυρα φιλίας μεταξύ των δύο εθνών και ένας κρίκος επικοινωνίας μεταξύ των δύο κρατών. Θα ήταν λοιπόν απολύτως ταιριαστό να τον καλέσουμε «διπλωμάτη της αγάπης». Μια αποστολή την οποία υπηρέτησε με μετριοπάθεια και αλλά και με ακλόνητο δυναμισμό.»

«Ακτινοβολούσε φως εκεί που υπήρχε σκότος»

Με αυτά τα λόγια ο τοποτηρητής του Αρχιεσκοπικού Θρόνου της Εκκλησίας της Αλβανίας Μητροπολίτης Κορυτσάς κ. Ιωάννης αποχαιρέτησε τον Αρχιεπίσκοπο κ. Αναστάσιο. «Είναι αθάνατος» τόνισε «γνωρίζουμε ότι δεν μας εγκατάλειψε».

«Στάθηκε δυνατός ως βράχος» είπε χαρακτηριστικά και όπως πρόσθεσε «δεν υποχώρησε ποτέ. Στάθηκε δυνατός ως βράχος. Και ο ίδιος έλεγε ο “Θεός δεν θα μας εγκαταλείψει”»

Επικήδειος ομιλία του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου Ιωάννου, Τοποτηρητού του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου

«…µακάριοι οἱ νεκροὶ οἱ ἐν Κυρίῳ ἀποθνήσκοντες ἀπ᾿ ἄρτι. ναί, λέγει τὸ Πνεῦµα, ἵνα ἀναπαύσωνται ἐκ τῶν κόπων αὐτῶν· τὰ δὲ ἔργα αὐτῶν ἀκολουθεῖ µετ᾿ αὐτῶν (Αποκ. 14:13). Οι λόγοι αυτοί του Θεού µάς διδάσκουν ότι τα έργα µας δεν λησµονούνται µε το τέλος της επίγειας ζωής µας. Πραγµατοποιούνται µέσα σε µια περιορισµένη χρονική περίοδο, αλλά αποκτούν αιώνιο χαρακτήρα και µας ακολουθούν στη µεταθανάτια ζωή. Υπάρχουν, όµως, στιγµές που αποκαλύπτονται σαφέστερα και πιο κατανοητά. Και αυτό σήµερα ζούµε. Το έργο του µακαριστού Αρχιεπισκόπου Αναστασίου για την ανασυγκρότηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αλβανία είναι µεγαλειώδες και µοναδικό. Με τη µέριµνα και την καθοδήγησή του, µε τους πόρους που ο ίδιος εξασφάλιζε, δηµιουργήθηκε όλη η εκκλησιαστική υποδοµή. Έχουν ανεγερθεί εκ θεµελίων ή έχουν αποκατασταθεί και επισκευαστεί εκατοντάδες εκκλησίες και µοναστήρια σε όλη τη χώρα. 

Στον τοµέα της εκπαίδευσης, χάρη στην προσωπική του αφοσίωση, ιδρύθηκαν πολλά νηπιαγωγεία, µε προτεραιότητα για τα παιδιά από οικογένειες µε οικονοµικές ή κοινωνικές ανάγκες. Λειτουργούν πρωτοβάθµια, δευτεροβάθµια και επαγγελµατικά εκπαιδευτικά ιδρύµατα, µε σηµαντική συµβολή στην πνευµατική ανάπτυξη της χώρας µας. Επίσης, έχουν ανακαινιστεί και υποστηριχθεί πολλά δηµόσια σχολεία. Τέλος, χάρη στην πρωτοβουλία και τις προσπάθειές του, ιδρύθηκε το πρώτο Ορθόδοξο Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυµα στην Αλβανία – το Πανεπιστηµιακό Κολλέγιο “Logos”. Η αγάπη του για όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως καταγωγής ή θρησκευτικών πεποιθήσεων, δεν τον περιόρισε µόνον εντός των τειχών της Εκκλησίας. Η φροντίδα του ανοίχτηκε προς ολόκληρη την κοινωνία, προσφέροντας ένα ζωντανό παράδειγµα ότι «η Εκκλησία δεν ζει µόνο για τον εαυτό της, αλλά για όλους, καθώς η αγάπη δεν έχει σύνορα». 

Η ευρεία κοινωνική και ανθρωπιστική δράση της Εκκλησίας, υπό την καθοδήγηση του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, είναι εξαιρετικής σηµασίας. Υλοποιήθηκαν και στηρίχθηκαν ποικίλα κοινωνικά προγράµµατα: για την ανάπτυξη ορεινών περιοχών, την ενίσχυση της γεωργίας, την κατασκευή οδικών δικτύων και υδρολογικών συστηµάτων, προγράµµατα υγειονοµικής περίθαλψης. 

Παράλληλα, ενισχύθηκαν ορφανοτροφεία, νοσοκοµεία, ιδρύµατα για άτοµα µε ειδικές ανάγκες, κέντρα φροντίδας ηλικιωµένων, δοµές υποστήριξης κρατουµένων, γεύµατα για άπορους. Αυτή η πολυδιάστατη δραστηριότητα συνέβαλε καθοριστικά στις προσπάθειες για την ανάπτυξη της Αλβανίας, αφήνοντας ένα βαθύ αποτύπωµα στην κοινωνία και την οικονοµία της. Χιλιάδες άνθρωποι βρήκαν εργασία και χιλιάδες οικογένειες ενισχύθηκαν. Η αγάπη και η αλληλεγγύη µετατράπηκαν σε ακλόνητα θεµέλια για µια δικαιότερη και πιο ενωµένη κοινωνία. 

Προπάντων, ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος εργάστηκε µε όλες του τις δυνάµεις για τη σηµαντικότερη προσφορά της Εκκλησίας στην κοινωνία, για την παιδεία και τη διαµόρφωση ανθρώπων µε ήθος δικαιοσύνης, υπευθυνότητας και ηθικής ακεραιότητας. Με ακούραστη αφοσίωση, εργάστηκε για να φέρει την ελπίδα εκεί όπου κυριαρχεί η απελπισία, θάρρος εκεί όπου επικρατεί ο φόβος, φως εκεί όπου δεσπόζει το σκοτάδι και αγάπη εκεί όπου υπάρχουν συγκρούσεις. 

Αναδημοσίευση: κείμενο φωτογραφίες από το ΒΗΜΑ