Blog

Στην Αθήνα μεταφέρεται πλέον στις 28 Ιουλίου το εξαιρετικό πρόγραμμα «ΝΟΣΤΟΣ», που είναι φέτος αφιερωμένο στην Απόδημη νεολαία, όπως το αποφάσισαν η Υπουργός Διασποράς και Μεταναστευτικής Πολιτικής της Αιγύπτου κα Ναμπίλα Μάκραμ, ο Υφυπουργός Εξωτερικών για τον Απόδημο Ελληνισμό κ. Κώστας Βλάσης και ο Επίτροπος της Κυπριακής Προεδρίας για τους Αποδήμους κ. Φώτης Φωτίου.

Οι 15 συμμετέχοντες απόδημοι νέοι από τις τρεις χώρες θα παραμείνουν στην Ελλάδα μέχρι τις 2 Αυγούστου, όπου και θα συνεχίσουν μετά στη Λευκωσία για το τρίτο και τελευταίο μέρος του 4^ου «ΝΟΣΤΟΣ», μέχρι τις 7 Αυγούστου.

Να σημειωθεί ότι ο Αιγύπτιος Πρόεδρος Άμπντελ Φατάχ Αλ Σίσι, υποδεχόμενος τους συμμετέχοντες στο προεδρικό μέγαρο στο Κάιρο, χαρακτήρισε το «ΝΟΣΤΟΣ» ως ένα πρότυπο μοντέλο συνεργασίας των τριών χωρών, που αποφασίστηκε με τον Έλληνα και Κύπριο ομόλογό του το 2017 στη Λευκωσία.

Η πρώτη φάση του «ΝΟΣΤΟΣ» πραγματοποιήθηκε στην Αλεξάνδρεια τον Απρίλιο του 2018, η δεύτερη τον Οκτώβριο του ίδιου έτους στο Λονδίνο και η τρίτη τον Μάρτιο του 2019 στη Μελβούρνη.

Ακολουθεί η αναμνηστική φωτογραφία των συμμετεχόντων στις Πυραμίδες του Καΐρου (από το λογαριασμό Facebook του Υπουργείου Τουρισμού της Αιγύπτου):

 

Η Κυπριακή Δημοκρατία θα είναι εκείνη που θα αποτελέσει την τιμώμενη χώρα στην εκδήλωση που περιοδικά πραγματοποιεί το Ανώτατο Συμβούλιο Πολιτισμού της Αιγύπτου, με συμπόσιο που αναδεικνύει τις διακρατικές πολιτιστικές σχέσεις με φίλες χώρες, μία εκδήλωση που αποτελεί πλέον θεσμό και πραγματοποιείται κάθε φορά στο χώρο της Όπερας του Καΐρου.

Έτσι, στις 28 Ιουλίου, μέσα από αυτήν την εκδήλωση, που στηρίζουν τα Υπουργεία Εξωτερικών και Πολιτισμού της Αιγύπτου, δίνεται βήμα στην Κύπρο και στην ανάδειξη των πολιτιστικών σχέσεων που έχει αναπτύξει από τα αρχαία χρόνια, με την εκδήλωση όπου θα συμμετάσχουν ο Πρέσβης της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Κάιρο, Όμηρος Μαυρομάτης, καθώς και η πρώην Πρέσβης της Αιγύπτου στη Λευκωσία, Μάι Χαλίλ, που πλέον υπηρετεί στο Κάιρο και από τη θέση του Υφυπουργού Εξωτερικών επιφορτισμένη με τον τομέα των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων.

Τίτλος του συμποσίου θα είναι «Αίγυπτος-Κύπρος: Πολιτιστικές Σχέσεις»

Να σημειωθεί ότι σύμφωνα και με την Υπουργό Πολιτισμού της Αιγύπτου, Ινάς Άμπντελ Ντάγιεμ, «το συμπόσιο αυτό αντικατοπτρίζει τον κοινό προσανατολισμό και επιθυμία της Αιγύπτου και της Κύπρου να στηρίξουν και να ενισχύσουν όλες τις μορφές συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών».

Η εκδήλωση εντάσσεται στην πρωτοβουλία της Δ/νσης Πολιτιστικών Σχέσεων του Υπουργείου και έχει στόχο να αναδείξει τους δεσμούς φιλίας χωρών με την Αίγυπτο, σε συνεργασία με τα Υπουργεία Πολιτισμού και Εξωτερικών της Αιγύπτου.

54 ακριβώς χρόνια συμπληρώνονται στις 25 Ιουλίου του 2021 από το θάνατο του μεγάλου Αλεξανδρινού ζωγράφου Κωνσταντίνου Παρθένη

Ο Κωνσταντίνος Παρθένης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια στις 10 Μαΐου του 1878  και άφησε την τελευταία του πνοή στην Αθήνα στις 25 Ιουλίου του 1967.

Ο διακεκριμένος Αιγυπτιώτης Έλληνας ζωγράφος έφερε με το έργο του σημαντική αλλαγή στα εικαστικά δρώμενα της Ελλάδας στις αρχές του 20ού αιώνα.

Βιογραφία

Γεννημένος στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από πατέρα Έλληνα (καπνέπομπορος Νικόλαος Παρθένης) και μητέρα Ιταλίδα, ο Κωνσταντίνος Παρθένης απέκτησε στέρεη παιδεία (μιλούσε και έγραφε ιταλικά, γερμανικά, γαλλικά, αγγλικά και ελληνικά). Από το 1895 έως το 1903 σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης, ένα από τα κέντρα του νεωτερισμού, κοντά στον Γερμανό ζωγράφο Καρλ Ντίφενμπαχ και παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα μουσικής στο Ωδείο της πόλης. Στη Βιέννη πραγματοποίησε την πρώτη έκθεση έργων του το 1899 (στο Boehms Künstlerhaus), ενώ τον αμέσως επόμενο χρόνο (1900) εξέθεσε έργα του και στην Αθήνα.

Το 1903 επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Πραγματοποίησε ταξίδια στην Καβάλα και την Κωνσταντινούπολη ενώ έως το 1907 έζησε στον Πόρο, όπου φιλοτέχνησε τις τοιχογραφίες του ναού του Αγίου Γεωργίου. Το 1908 φιλοτέχνησε τις αγιογραφίες του ναού του Αγίου Γεωργίου στο παλαιό Κάιρο.

Το 1909 παντρεύτηκε την Ιουλία Βαλσαμάκη, γόνο αρχοντικής οικογένειας της Κεφαλονιάς. Από το 1909 έως το 1914, ο Παρθένης έζησε στο Παρίσι, όπου μυήθηκε στον μεταϊμπρεσιονισμό για να διαμορφώσει τελικά το δικό του προσωπικό ύφος. Στο Παρίσι συμμετείχε σε εκθέσεις ζωγραφικής πετυχαίνοντας σημαντικές διακρίσεις.

Το 1911 εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα όπου γνωρίστηκε με σημαντικούς Έλληνες διανοούμενους, όπως ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης και ο Κωνσταντίνος Χατζόπουλος, ενώ αρχικά εμφανίζεται ως μέλος της Συντροφιάς των Εννιά. Το 1917 εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αθήνα και μαζί με τον Νικόλαο Λύτρα, τον Κωνσταντίνο Μαλέα, τον Θεόφραστο Τριανταφυλλίδη και άλλους ζωγράφους ίδρυσε την Ομάδα «Τέχνη», με στόχο την ανατροπή του συντηρητικού ακαδημαϊσμού που τότε εξακολουθούσε να επικρατεί στην αθηναϊκή καλλιτεχνική ζωή. Η Ομάδα «Τέχνη» συνδέονταν με το Κόμμα Φιλελευθέρων, επειδή επρόκειτο για κίνημα εκσυγχρονιστικό.

Το 1919, ανατέθηκε στον Παρθένη η αγιογράφηση του ναού του Αγίου Αλεξάνδρου στο Παλαιό Φάληρο. Το 1920 πραγματοποιήθηκε η πρώτη μεγάλη έκθεσή του στο Ζάππειο με περισσότερους από 240 πίνακες. Ένας από αυτούς, «Ο Θρήνος του Εσταυρωμένου», δωρήθηκε από τον ίδιο στην Εθνική Πινακοθήκη. Η φήμη του είχε ήδη αρχίσει να μεγαλώνει και έτσι οι διακρίσεις άρχισαν να πολλαπλασιάζονται. Την ίδια χρονιά ο Ελευθέριος Βενιζέλος τού απένειμε το Αριστείο των Γραμμάτων και των Τεχνών (για τον Ευαγγελισμό). Η πρώτη υποψηφιότητά του για καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών (1923) απορρίφθηκε από το συντηρητικό κατεστημένο. Την θέση κατέκτησε, τελικά, με ειδικό νόμο, το 1929.

Το 1937 τιμήθηκε με το χρυσό βραβείο της Διεθνούς Έκθεσης του Παρισιού για το έργο του Ο Ηρακλής μάχεται με τις Αμαζόνες. Το 1938, στην Μπιενάλε της Βενετίας, η κυβέρνηση της Ιταλίας αγόρασε έναν πίνακα του ζωγράφου με θέμα τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.

Τα χρόνια αυτά της άνετης, πολυτελούς και κοσμικής ζωής (ονομαστές έμειναν οι βεγγέρες στο σπίτι του Παρθένη) αλλά και δοσμένης στην τέχνη του και τη μουσική, την οποία αγαπούσε με πάθος, ακολούθησαν άλλα σκοτεινά και δύσκολα.

Κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940, ο Κωνσταντίνος Παρθένης μαζί με άλλους Έλληνες λογίους προσυπέγραψε την έκκληση των Ελλήνων διανοουμένων προς τους διανοούμενους ολόκληρου του κόσμου με την οποία αφενός μεν καυτηριαζόταν η κακόβουλη ιταλική επίθεση, αφετέρου δε, διέγειρε την παγκόσμια κοινή γνώμη σε επανάσταση συνειδήσεων για κοινό νέο πνευματικό Μαραθώνα.

Παρά την αναγνώρισή του, ο Παρθένης οδηγήθηκε σταδιακά στην απομόνωση και τη σιωπή. Το 1947 παραιτήθηκε από την καθηγητική έδρα μη μπορώντας να ανεχθεί τον συντηρητισμό της Σχολής. Δεν επικοινωνούσε πλέον με κανένα. Αυτοέγκλειστος στην Ροβέρτου Γκάλι με τη γυναίκα του και την κόρη του αφοσιώθηκε στη ζωγραφική και στους στοχασμούς του.

Προς το τέλος της ζωής του, ο Παρθένης έπαθε παράλυση και σταμάτησε κάθε δραστηριότητα. Τον Απρίλιο του 1967 -ένα χρόνο νωρίτερα είχε πεθάνει η γυναίκα του- το δικαστήριο έθεσε τον Παρθένη υπό δικαστική απαγόρευση. Στις 25 Ιουλίου του 1967, ο Παρθένης άφησε την τελευταία του πνοή, σε συνθήκες ένδειας και απομόνωσης, ενώ η κόρη του Σοφία (1908-1982) και ο γιος του Νίκος (πεθ. 1999) είχαν ήδη εμπλακεί σε δικαστική διαμάχη για την κηδεμονία του παράλυτου πατέρα τους.

Το έργο του

Ο Κωνσταντίνος Παρθένης, αν και θεωρείται από τους θεμελιωτές της ελληνικής ζωγραφικής του 20ού αιώνα, έγινε δεκτός από τους λίγους, το ευρύ καλλιτεχνικό κύκλωμα τον θεωρούσε “ανορθογραφία” ενώ κάποιοι συνάδελφοί του και ακαδημαϊκοί της εποχής τον πολέμησαν και τον υπέσκαψαν με κάθε τρόπο. Αριστοκράτης της τέχνης και άρχοντας της ζωής, ο Παρθένης αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση στην σύγχρονη ελληνική ζωγραφική. Αρχικά, οι σπουδές του στη Βιέννη και η μουσική του παιδεία, τον έφεραν κοντά στον γερμανικό συμβολισμό και στον πρώιμο γερμανικό εξπρεσιονισμό ενώ οι κριτικοί τέχνης τον κατέταξαν ως νεωτεριστή, μοντερνιστή και «σεσεσιονιστή» (από το «Sezession» που σημαίνει «απόσχιση»).

Αργότερα, η επαφή του με τον μεταϊμπρεσιονισμό στο Παρίσι και η βαθιά γνώση της βυζαντινής αγιογραφίας τον ώθησαν προς την διαμόρφωση ενός τελείως προσωπικού ύφους, όπου μέσα σε λαμπερά και εξαϋλωμένα χρώματα παρουσιάζεται μια εξιδανικευμένη Ελλάδα. Στα έργα του, τα οποία διαπνέονται από ιδεαλισμό και αρμονία, κυριαρχούν οι φιγούρες και τα τοπία, ενώ το σχέδιο και το χρώμα συμπλέουν, απαλλαγμένα από το βάρος της ύλης, αποτυπώνοντας μία σχέση καθαρά ψυχική.

Έργα του Παρθένη βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, στη Δημοτική Πινακοθήκη Αθηνών και σε πολλές άλλες δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

 

 

 

 

 

 

 

Ένα συγκινητικό βίντεο μικρής διάρκειας, με τον Πρέσβη της Ελλάδας στην Αίγυπτο, Νίκο Γαριλίδη, να καταγράφει τις προσωπικές του μνήμες για τον Ελληνικό Ναυτικό Όμιλο Καΐρου αλλά και εικόνες από τον Νείλο ποταμό, φιλοξενεί το Υπουργείο Τουρισμού και Αρχαιοτήτων της Χώρας του Νείλου.

Η όμορφη αυτή παραγωγή εντάσσεται σε μία ξεχωριστή πρωτοβουλία που πήρε το Αιγυπτιακό Υπουργείο Τουρισμού για να παρουσιάσει τους Πρέσβεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μάλιστα, ο Έλληνας Πρέσβης, που είναι Αιγυπτιώτης, γεννημένος στο Πορτ Σαΐντ, μιλάει στα αραβικά. Και εξιστορεί το πώς από 16 ετών ερχόταν παιδιά του Γυμνασίου τότε και συμμετείχε σε αγώνες κωπηλασίας στο ελληνικό ιστορικό παροικιακό αθλητικό σωματείο της αιγυπτιακής πρωτεύουσας, που δίκαια αποκαλείται ως το «ομορφότερο ελληνικό μπαλκόνι στο Νείλο ποταμό»!

Σε αυτόν τον χώρο, όπως εξηγεί ο Πρέσβης κ. Γαριλίδης έρχεται 2-3 φορές την εβδομάδα για να πιει ένα καφέ ή για να δοκιμάσει τις εξαιρετικές ελληνικές γεύσεις του ΕΝΟΚ, αγναντεύοντας τον Νείλο ποταμό, και αναφέροντας ότι ο πατέρας της ιστορίας, ο Ηρόδοτος, χαρακτήρισε τον ποταμό ως το δώρο της Αιγύπτου.

Παράλληλα, ο Έλληνας Πρέσβης δίδει μέσα στο λίγο χρόνο του βίντεο και το δικό του πολιτικό μήνυμα: Ότι ο Νείλος είναι αρκετός για όλους, εκφράζοντας τη βεβαιότητα ότι θα επιλυθούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Αίγυπτος με το φράγμα της Αιθιοπίας, και ότι ο Νείλος θα επιζήσει, επιτρέποντας πάντοτε να βλέπουμε τα πλοία να τον διασχίζουν και τον κόσμο να απολαμβάνει τις όμορφες εικόνες του πάνω στις ρομαντικές φελούκες.

Ακολουθεί το υπέροχο σύντομο βίντεο του Υπουργείου Τουρισμού και Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου:

 

 

 

 

 

Τον Πρόεδρο της Αιγύπτου Άμπντελ Φατάχ Αλ Σίσι συνεχάρη ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεόδωρος Β΄, με αφορμή την Εθνική επέτειο της χώρας της 23^ης Ιουλίου.

Παράλληλα, ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος μετέφερε τις ευχές του προς τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας, «τον μεγάλο στρατό της Αιγύπτου, με την ευκαιρία της επετείου της ένδοξης Επανάστασης της 23ης Ιουλίου 1952 που πραγματοποίησε το Κίνημα των Ελεύθερων Αιγυπτίων Αξιωματικών».

Όπως τονίζει σε σχετική του ανακοίνωση ο Πατριαρχικός Επίτροπος για τους Αραβοφώνους Μητροπολίτης Ερμουπόλεως Νικόλαος, καταγράφοντας τις πατριαρχικές ευχές, «ένα από τα επιτεύγματα του αγώνα αυτού ήταν η απομάκρυνση των βρετανικών δυνάμεων από την Αίγυπτο και η επιστροφή της Διώρυγας του Σουέζ στην αιγυπτιακή κυριαρχία».

«Είθε ο Θεός να φυλάττει την Αίγυπτο, υπό την ηγεσία του Αιγύπτιου ηγέτη Αλ Σίσι. Είθε ο Θεός να προστατεύει τις Ένοπλες Δυνάμεις της», κατέληξε ο Προκαθήμενος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αφρικής Θεόδωρος Β΄.

 

 

 

 

Με τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης κ. Νικόλαο Παναγιωτόπουλο συναντήθηκε στις 23 Ιουλίου 2021, στην Αθήνα, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β΄.

Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας ενημερώθηκε ενδελεχώς από τον Αλεξανδρινό Προκαθήμενο αναφορικά με το ιεραποστολικό έργο του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στην Αφρική και την εν γένει προσφορά μέσα από τα έργα του στη Χώρα του Νείλου.

Ο Πατριάρχης ευχήθηκε «υπέρ του φιλοχρίστου Στρατού της Ελλάδος» και εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του για τη συνδρομή της Μητέρας Πατρίδας στον Αιγυπτιώτη Ελληνισμό, που κρατά ζωντανή την παρουσία της Ρωμιοσύνης και της Ορθοδοξίας στην περιοχή, επιβεβαιώνοντας τις άριστες σχέσεις της Ελλάδας με την Αίγυπτο.

 

 

 

 

 

 

Τα 60 χρόνια ιερατείας του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου θα συνεορτάσει στην Ίμβρο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος.

Να σημειωθεί ότι η Μητρόπολη της γενέτειρας του Οικουμενικού Πατριάρχου διοργανώνει πληθώρα εκδηλώσεων για την 60ή επέτειο από την εις διάκονον χειροτονία του Προκαθημένου της Ορθοδοξίας.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίου χειροτονήθηκε διάκονος στις 13 Αυγούστου του 1961, στον Ι. Μητροπολιτικό Ναό της Παναγίας στην Ίμβρο.

Η Ιερά Μητρόπολη Ίμβρου και Τενέδου, γενέτειρα του Οικουμενικού Πατριάρχου, διοργανώνει πληθώρα εκδηλώσεων, τις οποίες θα τιμήσει με την παρουσία του ο Παναγιώτατος, ο οποίος αναμένεται να αφιχθεί στην Ίμβρο την Παρασκευή, 6 Αυγούστου 2021, νωρίς το απόγευμα.

Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος θα αφιχθεί στην Ίμβρο στις 11 Αυγούστου για να τιμήσει με την παρουσία του τις εκδηλώσεις για τον Πρώτο της Ορθοδοξίας.

 

 

 

 

 

Κορυφαία στιγμή θα είναι η Πατριαρχική Θεία Λειτουργία που θα τελεστεί την Παρασκευή, 13 Αυγούστου, στον Ι. Μητροπολιτικό Ναό της Παναγίας, εκεί όπου ο Παναγιώτατος πριν 60 χρόνια χειροτονήθηκε διάκονος.

Να σημειωθεί ότι επίσης φέτος συμπληρώνονται και τα 30 χρόνια από την εκλογή του Οικουμενικού Πατριάρχου ως Προκαθημένου της Ορθοδοξίας, που σημειώθηκε στις 22 Οκτωβρίου του 1991.

Ένας από τους Αιγυπτιώτες Πατριάρχες, που αγαπήθηκε όσο λίγοι από το ποίμνιό του και τον Ελληνισμό της Χώρας του Νείλου, ήταν ο μακαριστός Πατριάρχης Παρθένιος Γ΄, για τον οποίο σήμερα, 23 Ιουλίου 2021, συμπληρώνονται 25 ακριβώς χρόνια από την ημέρα που πέθανε αιφνίδια στις 23 Ιουλίου 1996, στην Αμοργό, από ανακοπή καρδιάς.

Ο κατά κόσμον Άρης Κοϊνίδης γεννήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 1919 στο Πορτ Σαΐντ της Αιγύπτου σε καθαρά ελληνικό περιβάλλον. Μετά τα εγκύκλια μαθήματα στα ελληνικά εκπαιδευτήρια της Αιγύπτου, σπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης έως το 1939 στην Πόλη, όπου διακρίθηκε για την έφεσή του προς τη μάθηση. Στη συνέχεια, μετεκπαιδεύτηκε στην Οξφόρδη και στο Παρίσι.

Διάκονος χειροτονήθηκε το 1939 και Αρχιδιάκονος το 1940. Το 1958 εξελέγη μητροπολίτης Καρθαγένης και στις 23 Φεβρουαρίου 1987 Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής.

Διακρίθηκε για τις θεολογικές του γνώσεις και τη δραστηριοποίησή του στο Οικουμενικό Κίνημα. Χαρακτηρίστηκε μάλιστα ως «ο Πατριάρχης των Διαλόγων». Διετέλεσε Πρόεδρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών. Ασχολήθηκε με την ορθόδοξη ιεραποστολή, ιδιαιτέρως στην Ουγκάντα, όπου ίδρυσε την Μητρόπολη Καμπάλας, και στην Κένυα.

Ο Παρθένιος Γ΄ διετέλεσε Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής από το 1987 μέχρι το 1996, στηρίζοντας, ως ένα από τα πιο αγαπητά του πνευματικά τέκνα, τον σημερινό Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόδωρο Β΄.

Προτομή του μακαριστού Πατριάρχου Παρθενίου βρίσκεται πλέον στην Ιερά Μονή του Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου στην Αλεξάνδρεια.

 

 

 

 

Εκατόν δέκα χρόνια ακριβώς συμπληρώνονται σήμερα, 23 Ιουλίου, από τη γέννηση ενός από τους μεγαλύτερους Έλληνες συγγραφείς, του Αιγυπτιώτη Καϊρινού Στρατή Τσίρκα.

Ο Στρατής Τσίρκας (του οποίου το πραγματικό ονοματεπώνυμο ήταν Ιωάννης Χατζηανδρέας) γεννήθηκε στο Κάιρο στις 23 Ιουλίου 1911.

Υπήρξε ένας  από τους αξιολογότερους πεζογράφους της μεταπολεμικής γενιάς, περισσότερο γνωστός για την μυθιστορηματική του τριλογία «Ακυβέρνητες πολιτείες» και το μυθιστόρημά του «Η χαμένη Άνοιξη».

Ο Στρατής Τσίρκας ήταν το πρώτο από τα τέσσερα παιδιά του Κωστή Χατζηανδρέα (από την Ίμβρο) και της Περσεφόνης Σταμαράτη (με καταγωγή από την Χίο).

To 1917 γράφτηκε στην Αμπέτειο Σχολή της πόλης, και αφού τέλειωσε το δημοτικό της, εγγράφηκε το 1923 στο εμπορικό τμήμα της σχολής για να σπουδάσει και παρά την επιθυμία του- ένα επάγγελμα, όπως γράφει χαρακτηριστικά η Wikipedia.

Αποφοίτησε από τη σχολή το 1928 και αμέσως (σε ηλικία 17 χρονών) προσελήφθη στην «National Bank of Egypt», την παλαιότερη και μεγαλύτερη τράπεζα της Αιγύπτου, αγγλικών (τότε) συμφερόντων.

Αυτήν την περίοδο επίσης, αναπτύσσεται το ενδιαφέρον του για την λογοτεχνία – ενδιαφέρον που είχε από τα παιδικά του χρόνια- και μάλιστα δημοσιεύονται οι πρώτες μεταφράσεις του ποιημάτων του Χάινε, του Αλφρέ ντε Μυσσέ και του Σίλερ, στα έγκριτα ελλαδικά περιοδικά «Οικογένεια» και «Μπουκέτο», (1927) στα οποία υπογράφει με το πραγματικό του ονοματεπώνυμο.

Για τα επόμενα δέκα χρόνια εργάσθηκε ως λογιστής στην Άνω Αίγυπτο, όπου έγραψε τα πρώτα του ποιήματα και διηγήματα για τη ζωή των φελλάχων. Το 1930, γνωρίζει στην Αλεξάνδρεια τον Καβάφη, για τον οποίο έγραψε πολλά χρόνια αργότερα δύο βιβλία, Ο Καβάφης και η Εποχή του (1958) και Ο Πολιτικός Καβάφης (1971). Ασχολήθηκε με την ποίηση, το δοκίμιο, το διήγημα και το μυθιστόρημα, καθώς και με μεταφράσεις ξένων λογοτεχνών.

Το 1937 νυμφεύεται την Αντιγόνη Κερασώτη (η οποία πέθανε στις 9 Σεπτεμβρίου 2012) και τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου πηγαίνει στο Παρίσι, όπου συμμετέχει στο «Β΄ Διεθνές και Παγκόσμιο Συνέδριο Συγγραφέων για την υπεράσπιση της κουλτούρας ενάντια στον πόλεμο και στον φασισμό». Εκεί συγγράφει μαζί με τον ποιητή Λάνγκστον Χιουζ τον Όρκο των ποιητών προς τον Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, τον οποίο διάβασε στο συνέδριο ο συγγραφέας Λουί Αραγκόν.

Το 1932 εργάσθηκε ως υπάλληλος στην Εθνική Τράπεζα της Αιγύπτου. To 1938 εγκαθίσταται μόνιμα στην Αλεξάνδρεια και από τον επόμενο χρόνο διορίζεται διευθυντής στο εργοστάσιο βυρσοδεψίας του Μικέ Χαλκούση, μια θέση που διατηρεί μέχρι την αναχώρησή του για την Αθήνα το 1963.

Έχοντας εκδώσει τρεις συλλογές διηγημάτων από το 1944 μέχρι το 1954, το 1957 γράφει σε δέκα μέρες τη νουβέλα Νουρεντίν Μπόμπα, που εμπνέεται από την εθνικοποίηση της Διώρυγας του Σουέζ από τον Αιγύπτιο πρόεδρο Νάσερ. Ο «Μπόμπα» εκδίδεται στην Αθήνα από τον Κέδρο, κάνοντας έτσι τον Τσίρκα γνωστό στο αναγνωστικό κοινό της Ελλάδας.

Το σημαντικότερο έργο του όμως αποτελούν οι Ακυβέρνητες πολιτείες (1960-1965), που απαρτίζεται από τρία μυθιστορήματα: τη Λέσχη, την Αριάγνη και τη Νυχτερίδα, τα οποία εισάγουν έναν τολμηρό και πειραματικό μοντερνισμό στο ελληνικό μυθιστόρημα.

Η μετάφραση των Ακυβέρνητων Πολιτειών στα Γαλλικά από την Catherine Lerouvre και τη Χρύσα Προκοπάκη το 1971 απέσπασε το βραβείο των Κριτικών καί των Εκδοτών του καλύτερου ξένου μυθιστορήματος της χρονιάς στη Γαλλία το 1972.

Ο Τσίρκας πέθανε στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο στην Αθήνα στις 27 Ιανουαρίου του 1980 σε ηλικία 69 ετών.

 

 

 

 

Στόχος των αδελφοποιημένων πόλεων Πάφου και Αλεξάνδρειας είναι η έναρξη της απευθείας αεροπορικής σύνδεσης των δύο αδελφοποιημένων πόλεων περί αρχές του φθινοπώρου, εφόσον το επιτρέψουν οι επιδημιολογικές συνθήκες. Ο σχεδιασμός αυτός έχει ήδη δρομολογηθεί από τον περασμένο Απρίλιο σε επαφές του Δημάρχου Πάφου Φαίδωνας Φαίδωνος και του Κυβερνήτη της Αλεξάνδρειας Mohamed El Sherif, με την εμπλοκή του ΥφυπουργούΤουρισμού Σάββας Περδίου και του Υπουργού Μεταφορών Γιάννη Καρούσου.

Εν αναμονή της βελτίωσης της κατάστασης με την πανδημία, οι φορείς των δύο περιοχών προχωρούν στη σύσταση κοινής επιτροπής τεχνοκρατών για την άμεση προώθηση των απαιτούμενων διαδικασιών, ώστε οι πτήσεις να ξεκινήσουν το ταχύτερο δυνατόν μόλις τα επιδημιολογικά δεδομένα το επιτρέψουν Έντονο ενδιαφέρον για το δρομολόγιο αυτό έχει ήδη εκφράσει η Αιγυπτιακή εταιρεία χαμηλού κόστους Air Cairo, η οποία είναι συνδεδεμένη με την κρατική Egypt Air.

Στο πλαίσιο των επαφών που έγιναν ήδη μεταξύ Πάφου και Αλεξάνδρειας, συζητήθηκαν επίσης θέματα που αφορούν στην εκπαίδευση, στον τουρισμό κρουαζιέρας, καθώς και τα περαιτέρω βήματα των σχέσεων μεταξύ των δύο αδελφοποιημένων πόλεων μέσω πολιτιστικών ανταλλαγών και άλλων κοινών δραστηριοτήτων.

Ο Δήμαρχος Πάφου Φαίδωνας Φαίδωνος ανέφερε ότι η πόλη αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στην εγκαθίδρυση της συνεργασίας αυτής, δεδομένου ότι η Αλεξάνδρεια είναι μια πόλη 5 εκατομμυρίων κατοίκων, με την οποία η Πάφος συνδέεται με ιστορικούς δεσμούς οι οποίοι χάνονται στα βάθη των αιώνων.

” Πρώτο μας μέλημα”, συνέχισε, ” είναι η σύνδεση της Πάφου με την Αλεξάνδρεια για να βοηθηθούν οι δύο πόλεις οι οποίες είναι κατεξοχήν τουριστικές. Επιπρόσθετα, στον τομέα της εκπαίδευσης μπορούν οι δύο πόλεις να στηρίξουν και να φέρουν κοντά, φοιτητές και νέους όχι μόνο από την Κύπρο και την Αίγυπτο την Αλεξάνδρεια αλλά και από την γύρω περιοχή, όπως είναι η Ιορδανία, ο Λίβανος και η Ελλάδα”.

Πηγή: «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» Κύπρου