
Συνέχεια απ΄ το ρεπορτάζ της ΕΚΑ στην Πόλη
Στα Ταταύλα ή Τατάουλα, την ιστορική συνοικία της Πόλης – την επονομαζόμενη Γκιαούρ Ταταύλα από τους Τούρκους – υπάρχει ένας εκ των ωραιοτέρων ναών της Ρωμιοσύνης.
Ὁ Σκαρλάτος Βυζάντιος σημειώνει ότι το όνομα αυτής της «ωραιοτάτης και υγειονοτάτης» συνοικίας, παλιότερα ήταν Άγιος Δημήτριος. Επικράτησε όμως η ονομασία Ταταύλα, επειδή εκεί ήσαν οι επαύλεις ή οι σταύλοι των Γενουησίων του Γαλατά.

Όταν οι Τούρκοι μετέτρεψαν τον πρώτο ναό του Αγίου Δημητρίου σε τζαμί, οι Ταταυλιανοί πήραν την εικόνα και την απέθεσαν στο εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου, στην κορυφή του λόφου, το οποίο από τότε μετονομάσθηκε Άγιος Δημήτριος.
Η Εκκλησία επεκτάθηκε και το 1726, όπως φαίνεται σε μαρμάρινη εντοιχισμένη περιγραφή στην νότια πλευρά της, ανακαινίσθηκε εκ βάθρων.
Πελώρια, πεντάκλιτη βασιλική, με το μεσαίο κλίτος θολωτό, με τέμπλο και άμβωνα περίτεχνα επεξεργασμένα κι έναν δεσποτικό θρόνο με πόδια λιονταρόσχημα, ὁ Άγιος Δημήτριος εντυπωσιάζει. Γύρω στην αυλή υπάρχουν κτίσματα που στεγάζουν γραφεία και στο πίσω μέρος υψώνεται το κτήριο του σχολείου.

Η Κοινότητα Αγίου Δημητρίου Ταταούλων μετρά συνεχή δραστηριότητα ήδη από τον 16ο αιώνα. Σήμερα στεγάζει την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου και το παρεκκλήσι του Αγίου Χαραλάμπους, τα κοινοτικά γραφεία και πολλαπλές πολιτιστικές, εκπαιδευτικές και κοινοτικές δραστηριότητες.

Αυτή την σπουδαία και ιστορική Κοινότητα των Ρωμιών, τα πασίγνωστα Ταταύλα, επισκέφθηκαν τα μέλη της αποστολής της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας στην Πόλη, προεξάρχοντος του Προέδρου κ. Ανδρέα Βαφειάδη, του Αναπληρωτή Γενικού Γραμματέα κ. Δημητρίου Κάβουρα, του Κοινοτικού Επιτρόπου κ. Βασίλειου Ζουέ, της Γενικής Γραμματέως της ΕΚΚ κας. Βίλλυς Πολίτη, Ζουέ και του αρχισυντάκτη του «Αλεξανδρινού Ταχυδρόμου» κ. Γρηγόρη Χαλιακόπουλου.

Τους παραπάνω αλεξανδρινούς συνόδευε ο Επίτροπος Εκκλησιών της Κοινότητας Νεοχωρίου, κ. Μιχάλης Χανούτογλου, ενώ στην Κοινότητα Ταταούλων, τους υπεδέχθη με ευγένεια ο Πρόεδρος κ. Γεώργιος Θεοδωρίδης, ο Πρόεδρος της Κοινότητας Νεοχωρίου κ. Νίκος Καλαμάρης μετά της συζύγου του Βίκυς Καλαμάρη, η κα. Ευαγγελία Κανάρη διευθύντρια της Ζαππείου Σχολής, η κα. Ελένη Καραμύτη μέλος της Κοινότητας και η κα. Λουκία Κωττάκη της Κοινότητας Νεοχωρίου.

Μετά το προσκύνημα και την ξενάγηση στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου – το κόσμημα της ορθόδοξης χριστιανοσύνης των Ρωμιών της Πόλης – από τον Πρόεδρο κ. Γεώργιο Θεοδωρίδη και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Κοινότητας Ταταούλων, κατευθυνθήκαμε άπαντες στο παραδίπλα συγκρότημα της Αστικής Σχολής. Ενός περιλάλητου κοινοτικού σχολείου με ξεχωριστό ιστορικό μέγεθος, όπου σε μία εκ των αιθουσών του, προσκεκλημένοι και οικοδεσπότες, ταυτιστήκαμε ως μια αδελφοποιημένη παρέα, συνδεδεμένη με την ίδια γλώσσα, τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα των Ρωμιών της Πόλης απ΄ τη μια πλευρά και των Αιγυπτιωτών Αλεξανδρινών από την άλλη.

Στο δείπνο που ακολούθησε, τα πολίτικα εδέσματα γεφύρωσαν την ουρανίσκεια απόλαυση με τις ευχάριστες συζητήσεις μεταξύ συνδαιτημόνων και αμφιτρυώνων, δημιουργώντας ερεθίσματα για επιπλέον προπόσεις, ευχές και τσουγκρίσματα πασχαλινών αυγών, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι οι άνθρωποι όπου γης, ενώνονται μέσω του καλού, του ωραίου, του ειρηνικού και της ικανοποίησης του πνεύματος και των αισθήσεων.

Κατά την διάρκεια της ρωμαίικης ευωχίας, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Ανδρέας Βαφειάδης, προσέφερε αναμνηστικά δώρα εις τον φιλόξενο και ευγενή Πρόεδρο της Κοινότητας Αγίου Δημητρίου Ταταούλων κ. Γεώργιο Θεοδωρίδη, όπου οι δύο κοινοτικοί ομόλογοι αναφέρθησαν μεταξύ άλλων στο σημαντικό γεγονός της συναντήσεώς τους, αντήλλαξαν απόψεις για τις Παροικίες τους και την ανάγκη να έχουν τακτική συνεργασία, κυρίως δε, να θεσπιστούν οι επισκέψεις μεταξύ των δύο πλευρών και στο μέλλον.

Στο τέλος τα φωτογραφικά στιγμιότυπα, ολοκλήρωσαν με τον πλέον ενδεδειγμένο τρόπο, την ανάγκη να καταγραφεί εκτός από τη μνήμη όλων και η αποτύπωση των ευχάριστων μορφών επί χάρτου, έτσι ώστε να ενισχυθεί το ρεπορτάζ των αλεξανδρινών με εικόνες από την εξαιρετική φιλοξενία, την θερμή ατμόσφαιρα και την αγάπη με την οποία οι αδελφοί των Ταταούλων, υποδέχθηκαν τους αδελφούς Αλεξανρινούς, θεμελιώνοντας τις μελλοντικές τους επαφές και συνεργασίες.












